We see the patient about 3 weeks af

We see the patient about 3 weeks after the rape in a community nursing home, where she was moved after a 4 day stay at the hospital. She was very distressed, delusional and confused. She slowly improved over 2 months and was discharged to a senior living building in a community in eastern Baltimore County.

In March of 2003, the patient is seen in the office. She is still very ill emotionally. She is crying, depressed (not suicidal), and stressed about her new home. She wants to move to a new Senior Housing unit because it would be on the bus route making it easier to get around. She has also hired a middle aged woman as a caregiver.

In November 2003, 9 months after moving to a new facility, she becomes acutely ill with psychotic symptoms and severe paranoia. She hallucinates that men and women are in her bed and calls others all hours of the day. She is hospitalized on a psychiatric unit and improves over about 14 days without antipsychotic medication.

One week following discharge from the hospital, symptoms rapidly recurred when she returned to the senior apartment. She was disruptive and threatened with eviction unless something was done rapidly. An emergency petition was prepared as she refused medical care. With the help of her companion, we were finally able to persuade her to take a neuroleptic drug (Haloperidol 0.025 – 1.0 mg/day) for her recurrent incapacitating hallucinations. Our office nurse and staff called her daily to guide her through the process of taking her medicines. She slowly but steadily improved and became stabilized.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราเห็นผู้ป่วยประมาณ 3 สัปดาห์หลังจากการข่มขืนในบ้านพยาบาลชุมชน ที่เธอถูกย้ายหลังจากวัน 4 พักโรงพยาบาล เธอมากเป็นทุกข์ ไร้ และสับสน เธอช้าขึ้นกว่า 2 เดือน และออกไปนั่งเล่นที่อาวุโสในชุมชนในเขตบัลติมอร์ตะวันออก

ในเดือน 2003 มีนาคม ผู้ป่วยจะเห็นในสำนักงาน เธอจะยังป่วยมากอารมณ์ เธอจะร้องไห้ หดหู่ (ไม่อยากฆ่าตัวตาย), และเน้นเกี่ยวกับบ้านใหม่ของเธอ เธอต้องการที่จะย้ายไปหน่วยอาวุโสอยู่อาศัยใหม่เนื่องจากเป็นการขนส่งทำทั่วไป นอกจากนี้เธอยังได้จ้างผู้หญิงอายุกลางเป็นภูมิปัญญา

ใน 2546 พฤศจิกายน 9 เดือนหลังจากย้ายไปใหม่ เธอกลายเป็นป่วยทั้งอาการ psychotic และทโปรุนแรง นาง hallucinates ชายและหญิงอยู่ในเตียงของเธอ และเรียกคนอื่นชั่วโมงทุกวัน เธอพักหน่วยจิตเวช และปรับปรุงไปประมาณ 14 วันโดยยา antipsychotic

หนึ่งสัปดาห์หลังจำหน่ายจากโรงพยาบาล อาการอย่างรวดเร็ว recurred เมื่อเธอกลับไปอพาร์ทเมนท์อาวุโส เธอขวัญ และถูกคุกคาม ด้วยขับไล่จนกว่าสิ่งที่ทำอย่างรวดเร็ว คำร้องฉุกเฉินถูกเตรียมเป็นเธอปฏิเสธแพทย์ ช่วยเพื่อนของเธอ เราได้ในที่สุดสามารถโน้มน้าวใจเธอนำยาเสพติด neuroleptic (Haloperidol 0.025-1.0 มิลลิกรัม) สำหรับเธอเห็นภาพหลอน incapacitating เกิดซ้ำ พยาบาลสำนักงานและพนักงานของเราเรียกว่าทุกวันของเธอนำเธอไปกระบวนการของการใช้ยาของเธอ เธอช้า ๆ แต่อย่างต่อเนื่องขึ้น และกลายเป็นเสถียร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราจะเห็นผู้ป่วยประมาณ 3 สัปดาห์หลังถูกข่มขืนในโรงพยาบาลชุมชนที่เธอถูกย้ายไปหลังจากเข้าพักวันที่ 4 ที่โรงพยาบาล เธอเป็นคนที่มีความสุขมากหลงผิดและสับสน เธอค่อย ๆ ดีขึ้นกว่า 2 เดือนและได้ออกจากโรงพยาบาลไปยังอาคารที่อยู่อาศัยอาวุโสในชุมชนในภาคตะวันออกของเมืองบัลติมอร์ในเดือนมีนาคมของปี 2003 ผู้ป่วยจะเห็นในสำนักงาน เธอยังคงป่วยมากอารมณ์ เธอจะร้องไห้ความสุข (ไม่ได้ฆ่าตัวตาย) และเน้นเกี่ยวกับบ้านใหม่ของเธอ เธอต้องการที่จะย้ายไปยังหน่วยที่อยู่อาศัยอาวุโสใหม่เพราะมันจะเป็นบนเส้นทางรถบัสทำให้ง่ายต่อการได้รับรอบ นอกจากนี้เธอยังได้รับการว่าจ้างเป็นผู้หญิงวัยกลางคนเป็นผู้ดูแลในเดือนพฤศจิกายนปี 2003 9 เดือนหลังจากที่ย้ายไปยังสถานที่ใหม่เธอจะกลายเป็นรุนแรงป่วยด้วยอาการโรคจิตหวาดระแวงและความรุนแรง เธอ hallucinates ว่าผู้ชายและผู้หญิงอยู่ในเตียงของเธอและเรียกร้องคนอื่น ๆ ที่ทุกชั่วโมงของวัน เธอได้รับการรักษาในโรงพยาบาลในหน่วยจิตเวชและปรับปรุงไปประมาณ 14 วันโดยไม่ต้องใช้ยารักษาโรคจิตหนึ่งสัปดาห์ต่อไปนี้ออกจากโรงพยาบาลอาการอย่างรวดเร็วซ้ำแล้วซ้ำเล่าเมื่อเธอกลับไปที่อพาร์ทเม้นอาวุโส เธอเป็นคนที่ทำลายและขู่ขับไล่เว้นแต่บางสิ่งบางอย่างที่ทำอย่างรวดเร็ว คำร้องฉุกเฉินได้รับการจัดทำขึ้นในขณะที่เธอปฏิเสธการรักษาพยาบาล ด้วยความช่วยเหลือของสหายของเธอที่เราในที่สุดก็สามารถเกลี้ยกล่อมให้เธอที่จะใช้ยาเสพติดจิต (Haloperidol 0.025-1.0 mg / วัน) สำหรับภาพหลอนหมดความสามารถของเธอกำเริบ พยาบาลสำนักงานและพนักงานของเราเรียกเธอว่าในชีวิตประจำวันเพื่อเป็นแนวทางของเธอผ่านกระบวนการของการใช้ยาของเธอ เธออย่างช้าๆ แต่มั่นคงดีขึ้นและกลายเป็นมีเสถียรภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราพบผู้ป่วยประมาณ 3 สัปดาห์หลังจากข่มขืนในชุมชนบ้านพยาบาล ที่เธอถูกย้ายไปหลังจาก 4 วัน พักในโรงพยาบาล เธอกังวลมาก กำลังหลงผิด และสับสน เธอค่อยๆดีขึ้นกว่า 2 เดือน และถูกปลดให้อาคารที่อยู่อาศัยอาวุโสในชุมชนในภาคตะวันออกของบัลติมอร์ County

ในเดือนมีนาคม 2003 , ผู้ป่วยจะเห็นในสำนักงาน เธอยังไม่สบายอารมณ์เธอร้องไห้ , ซึมเศร้า ( ฆ่าตัวตาย ) , และเน้นเรื่องบ้านใหม่ของเธอ เธออยากย้ายไปหน่วยที่อยู่อาศัยอาวุโสใหม่ เพราะมันจะอยู่ในเมล์ทำให้มันง่ายที่จะได้รับรอบ เธอยังได้จ้างผู้หญิงวัยกลางคนเป็นผู้ดูแล

ในเดือนพฤศจิกายน 2003 9 เดือนหลังจากย้ายไปยังสถานที่ใหม่ที่เธอกลายเป็นป่วยอย่างรุนแรง มีอาการทางจิตและหวาดระแวงอย่างรุนแรงหล่อนก็เพ้อด้วยว่าผู้ชายและผู้หญิงในเตียงของเธอ และสายอื่น ๆทุกชั่วโมงของวัน เธอเข้ารับการรักษาในหน่วยจิตเวช และปรับปรุงเรื่องที่ 14 วันโดยไม่ต้องใช้ยา . .

หนึ่งสัปดาห์ต่อไปนี้ออกจากโรงพยาบาล อาการ recurred อย่างรวดเร็วเมื่อเธอกลับมาที่ห้องรุ่นพี่ เธอกำลังก่อกวน และข่มขู่ด้วยการขับไล่ เว้นแต่สิ่งที่ทำได้อย่างรวดเร็วคำร้องฉุกเฉินที่เตรียมไว้ ขณะที่เธอปฏิเสธการดูแลทางการแพทย์ ด้วยความช่วยเหลือของคู่หูของเธอ สุดท้ายเราก็สามารถที่จะโน้มน้าวให้เธอใช้ยา neuroleptic ( ฮาโลเพอริดอล 0.025 และ 1.0 มก. / วัน ) สำหรับการไร้ความสามารถของเธอกำเริบเกิดอาการประสาทหลอน พยาบาลสำนักงานและพนักงานของเราโทรหาเธอทุกวัน เพื่อนำเธอผ่านกระบวนการของการใช้ยาของเธอเธออย่างช้าๆ แต่การปรับปรุงอย่างต่อเนื่องและเริ่มคงที่