From the middle of 2006 there was a

From the middle of 2006 there was a dramatic rise in mortgage delinquencies across the breadth of the United States. A foreclosure epidemic had been triggered. House prices had initially peaked and then begun a steep decline. At the same time interest rates had continued to rise. When the introductory period of adjustable rate mortgages (issued mostly to the subprime2 mortgage market) ended and the low interest rate ceased, mortgage payments ballooned. Mortgage refinancing for homeowners became either more expensive or impossible. In the period from July 2006 to July 2007 the rate of foreclosures (home repossessions) had risen by 93% (RealityTrac), as homeowners continued to default on their mortgages.3 In the same year this number grew to 1.5 million before it began to decline (Bernanke 2008b). As a result of the foreclosures, securities backed with subprime mortgages widely held by investors lost most of their value. In addition, as mortgage losses mounted, investors questioned the reliability of the credit ratings, especially those of structured credit products.4 Since many investors had not performed independent valuations of these often complex instruments, the loss in confidence in the credit ratings led to a sharp decline in the willingness of investors to purchase these products. Liquidity dried up. Prices fell. Many of these investors had assumed significant debt burdens to invest in these securities. Rather than using the boom period to build theirreserves, investors (banks) increased their risk exposure as evidenced by higher debt to equity ratios, also known as financial leverage. As a result, investors did not have a sufficiently large financial cushion to absorb extensive loan defaults when they arose. The consequence was a large decline in the capital of many US banks. However, the problems were not restricted to US banks, as outlined in Box 4.1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากกลางปี 2006 มีเพิ่มขึ้นอย่างมากในบ้าน delinquencies ข้ามขอบของสหรัฐอเมริกา โรคระบาด foreclosure ที่มีถูกทริกเกอร์ ราคาบ้านมี peaked เริ่ม และจากนั้น เริ่มลดลงสูงชัน ขณะเดียวกัน อัตราดอกเบี้ยได้อย่างต่อเนื่องจะเพิ่มขึ้น เมื่อเพิ่มระยะเวลาเกริ่นนำของจำนองอัตราปรับที่ (ออกส่วนใหญ่จะอยู่บ้าน subprime2) ที่สิ้นสุดและอัตราดอกเบี้ยต่ำ จำนองชำระเงิน ballooned สินเชื่อบ้านรีไฟแนนซ์สำหรับเจ้าของบ้านก็ขึ้นราคาแพง หรือไม่ ในรอบระยะเวลาตั้งแต่เดือน 2006 กรกฎาคมกรกฎาคม 2007 อัตรา foreclosures (บ้าน repossessions) ได้เกิดขึ้น โดย 93% (RealityTrac), เป็นเจ้าของบ้านยังคงเริ่มต้นบน mortgages.3 ของพวกเขาในปีเดียวกันที่หมายเลขนี้เติบโตถึง 1.5 ล้านก่อนจะเริ่มเสื่อมลง (Bernanke 2008b) จาก foreclosures หลักทรัพย์สำรองกับ mortgages ฤตจัดขึ้นกันอย่างแพร่หลาย โดยนักลงทุนส่วนใหญ่ค่าความสูญเสีย นอกจากนี้ เป็นขาดทุนจำนองติด นักลงทุนไต่สวนความน่าเชื่อถือของการจัดอันดับเครดิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาโครงสร้างสินเชื่อ products.4 เนื่องจากนักลงทุนจำนวนมากมีดำเนินการอิสระประเมินมูลค่าของตราสารเหล่านี้มักจะซับซ้อน การสูญเสียในความมั่นใจในการจัดอันดับเครดิตที่นำไปสู่การลดลงคมในความตั้งใจของนักลงทุนซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านี้ สภาพคล่องเหือดแห้ง ราคาตก ของนักลงทุนเหล่านี้ได้ถือว่าภาระหนี้สำคัญจะลงทุนในหลักทรัพย์เหล่านี้ แทนที่จะใช้ระยะเวลาบูมสร้าง theirreserves นักลงทุน (ธนาคาร) เพิ่มความเสี่ยงเป็นหลักฐาน โดยอัตราส่วนทุน ประสิทธิภาพการดำเนินงานทางการเงินหรือที่เรียกว่าหนี้สินสูง ดัง นักลงทุนไม่มีเบาะเป็นเงินใหญ่พอซับครอบคลุมสินเชื่อเริ่มต้นเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น สัจจะลดลงทุนในสหรัฐฯ ธนาคารขนาดใหญ่ได้ อย่างไรก็ตาม ปัญหาได้ไม่จำกัดที่ธนาคารสหรัฐ ตามที่ระบุไว้ในกล่อง 4.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากกลางปี​​ 2006 มีการเพิ่มขึ้นอย่างมากในการจำนอง delinquencies ข้ามความกว้างของประเทศสหรัฐอเมริกา การแพร่ระบาดของการยึดสังหาริมทรัพย์ได้รับการเรียก ราคาบ้านได้ยอดครั้งแรกและเริ่มแล้วลดลงที่สูงชัน ในอัตราดอกเบี้ยขณะเดียวกันก็ยังคงเพิ่มขึ้น เมื่อระยะเวลาเบื้องต้นของการจำนองอัตราการปรับ (ออกส่วนใหญ่ไปยังตลาดจำนอง subprime2) สิ้นสุดลงและอัตราดอกเบี้ยที่ต่ำหยุดการชำระเงินจำนอง ballooned การรีไฟแนนซ์สินเชื่อที่อยู่อาศัยสำหรับเจ้าของบ้านที่กลายเป็นราคาแพงมากขึ้นอย่างใดอย่างหนึ่งหรือเป็นไปไม่ได้ ในช่วงเวลาตั้งแต่เดือนกรกฎาคม 2006 ถึงกรกฎาคม 2007 อัตราการยึด (ที่ repossessions บ้าน) ได้เพิ่มขึ้น 93% (RealityTrac) ในฐานะเจ้าของบ้านอย่างต่อเนื่องที่จะเริ่มต้นใน mortgages.3 ของพวกเขาในปีเดียวกันจำนวนนี้ขยายตัว 1.5 ล้านก่อนที่จะเริ่ม ลดลง (เบอร์นันเก้ 2008b) อันเป็นผลมาจากการยึดหลักทรัพย์รับการสนับสนุนด้วยการจำนองซับไพรม์ถือครองโดยนักลงทุนที่สูญเสียมากที่สุดของค่าของพวกเขา นอกจากนี้ยังเป็นความสูญเสียที่ติดจำนองนักลงทุนถามความน่าเชื่อถือของการจัดอันดับเครดิตโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ products.4 เครดิตโครงสร้างเนื่องจากนักลงทุนจำนวนมากยังไม่ได้ดำเนินการประเมินมูลค่าที่เป็นอิสระของตราสารที่ซับซ้อนเหล่านี้มักจะสูญเสียความเชื่อมั่นในการจัดอันดับเครดิตนำไปสู่​​การ ลดลงคมชัดในความตั้งใจของนักลงทุนที่จะซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านี้ สภาพคล่องแห้งขึ้น ราคาลดลง หลายของนักลงทุนเหล่านี้สันนิษฐานว่าภาระหนี้อย่างมีนัยสำคัญในการลงทุนในหลักทรัพย์ดังกล่าว แทนที่จะใช้ระยะเวลาที่บูมในการสร้าง theirreserves นักลงทุน (ธนาคาร) เพิ่มความเสี่ยงของพวกเขาเป็นหลักฐานโดยหนี้ที่สูงขึ้นเพื่ออัตราส่วนทุนยังเป็นที่รู้จักการใช้ประโยชน์ทางการเงิน เป็นผลให้นักลงทุนไม่ได้มีสำรองทางการเงินขนาดใหญ่พอที่จะดูดซับค่าเริ่มต้นเงินกู้ที่กว้างขวางเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น ผลที่ตามมาคือการลดลงขนาดใหญ่ในเมืองหลวงของธนาคารสหรัฐจำนวนมาก อย่างไรก็ตามปัญหาที่เกิดขึ้นไม่ได้ถูก จำกัด ให้ธนาคารสหรัฐที่ระบุไว้ในกล่อง 4.1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากตรงกลางของปี 2549 มีการเพิ่มขึ้นอย่างมากใน delinquencies จำนองในความกว้างของสหรัฐอเมริกา การระบาดได้ถูกกระตุ้น ราคาบ้านเริ่มแหลมแล้วเริ่มลดลงสูงชัน ในเวลาเดียวกัน อัตราดอกเบี้ยก็ยังคงเพิ่มขึ้นเมื่อระยะเวลาเบื้องต้นของการปรับอัตรา mortgages ( ออกส่วนใหญ่จะ subprime2 ตลาดสินเชื่อที่อยู่อาศัยอัตราดอกเบี้ยต่ำ ) ลง และหยุดการชำระเงินจำนอง ballooned . รีไฟแนนซ์จำนองสำหรับเจ้าของบ้านก็เหมือนกัน แพงกว่า หรือเป็นไปไม่ได้ ในเดือนกรกฎาคม 2549 ถึงกรกฎาคม 2550 อัตรา foreclosures บ้าน repossessions ) ได้เพิ่มขึ้น 93% ( realitytrac )ในฐานะเจ้าของบ้านยังคงเริ่มต้นในการจำนองของพวกเขา . 3 ในปีเดียวกันตัวเลขนี้เพิ่มขึ้นถึง 1.5 ล้าน ก่อนที่จะเริ่มลดลง ( Bernanke 2008b ) ผลของ foreclosures , หลักทรัพย์ได้รับการสนับสนุนกับ subprime mortgages อย่างกว้างขวาง โดยนักลงทุนสูญเสียมากที่สุดของค่าของพวกเขา นอกจากนี้ ขาดทุนติดจำนอง , นักลงทุนสงสัยความน่าเชื่อถือของเครดิตเรตติ้งโครงสร้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผลิตภัณฑ์สินเชื่อที่ 4 เนื่องจากนักลงทุนจำนวนมากได้ทำการประเมินมูลค่าของตราสารอิสระมักจะซับซ้อนเหล่านี้ สูญเสียความมั่นใจในการจัดอันดับเครดิตทำให้ลดลงคมชัดในความตั้งใจของนักลงทุนที่จะซื้อผลิตภัณฑ์เหล่านี้ สภาพคล่องแห้งขึ้น ราคาตกจำนวนมากของนักลงทุนเหล่านี้ได้ถือว่าภาระหนี้อย่างมีนัยสำคัญเพื่อลงทุนในหลักทรัพย์เหล่านี้ แทนที่จะใช้ระยะเวลาบูมเพื่อสร้าง theirreserves นักลงทุน ( ธนาคาร ) การเสี่ยงเป็น evidenced โดยหนี้สูงกว่าอัตราส่วนทุน เรียกว่าใช้ประโยชน์ทางการเงิน ผลนักลงทุนไม่ได้มีเบาะการเงินขนาดใหญ่เพียงพอเพื่อดูดซับค่าเริ่มต้นเงินกู้อย่างละเอียดเมื่อพวกเขาเกิดขึ้น ผลก็คือปฏิเสธใหญ่ในเมืองหลวงของธนาคารเรามากมาย อย่างไรก็ตาม ปัญหาไม่ได้จำกัดธนาคารสหรัฐที่ระบุไว้ในกล่อง 4.1 .