- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
DISCUSSION Result of the study show
DISCUSSION
Result of the study showed that the fresh Chlorella sp. and Phormidium sp. had significant effect on the growth of shrimp P. monodon. The physicochemical characters of all the experimental tank waters were well within the normal limit even after the addition of marine algal diets.
This showed that the microalgae live feed did not affect the water quality of the aquaculture systems. There were no significant differences in the mean total length of the juveniles fed with the experimental diets, Chlorella sp and Phormidium sp. Generally, survival decreased with time in both algal and cyanobacterial feeds, whereas growth was increased with time in both types of feeds.
Previous studies showed that larvae fed with a mixed diet of Chaetoceros muelleri and Thalassiosira suecica performed well (D’Souza and Loneragan, 1999).
Survival and development of P. monodon may be better on a mixed diet of C. muelleri and T. suecica (Kurmaly et al.,1989).
Some authors have reviewed the poor performance of prawn larvae to the large size of the algal
cells in the diet (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982;Sanchez, 1986).
Shrimp fed with micro algal diet showed better weight gain. In this study, shrimp fed with Chlorella
sp. showed considerable weight gain. However, Tetraselmis sp. fed shrimp showed lower body weight.
Micro algae such as Chlorella sp., T. tetratheca and T.chuii were used as feed for shrimp and fish. Survival of P.monodon fed with the five diets showed considerable variation.
Survival rates were observed to be higher in diet with Phormidium sp. (83.33%) followed by Chlorella
sp. (76.67%). Unlike micro algae, the Phormidium sp. cells is easily ingested and assimilated by shrimps.
Larvae of P. monodon fed fresh micro algae had high survival and development (D’Souza et al., 2000, 2002).
The survival and development of prawn larvae varied according to the species of algal food. Survival and development of spawning feed with algal diet have been reported for Metapenaeus ensis larvae (Chu and Lui,
1990).
Crocos and Coman (1997) showed that the diet of Penaeus semisulcatus brood stock PZ1 stage varies with
such factors as age of the brood stock and season of spawning. Fresh micro algae Tetraselmis chuii was a
suitable microalgal diet for P. monodon (Heasman et al.,2000).
T. suecica grown in the higher nitrogen medium was the better diet for the growth of shrimp (Jackson et al., 1992; D’Souza and Kelly, 2000).
Larval survival declined linearly with time particularly in the case of Tetraselmis sp., Isochrysis sp. and Synechococcus sp. and was less in the case of Chlorella and Phormidium sp.
The survival rate of the prawn larvae fed on both algae was high compared with that of sole feeding trials
(Okauchi and Tokuda, 2004).
In this study, the shrimp mortality was observed to be lower in shrimp fed with Phormidium sp. and Chlorella compared with the other microalgal and cyanobacterial feed.
Survival alone is not a suitable measure of the nutritional value of diets for prawn larvae.
Some species of algae have high nutritive value and growth capacity, such as Isochrysis sp. (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi and Hirano, 1986), and T. chuii (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982). The proximate compositions of the microalgae fed shrimp are shown in Table 2. The shrimp that performed best had significantly more lipid and carbohydrate than others. Similar findings were reported when P.monodon larvae were fed microalgal feed (D’Souza and Loneragan, 1999; TobiasQuinitio and Villegas, 1982).
D'Souza and Kelly (2000) measured the biochemical composition of the larvae fed by those algae, and found that; carbohydrate increased three fold in the lower nitrogen algae, while protein and lipid were reduced slightly compared to the control.
In this study, maximum protein was accumulated in shrimp fed with Phormidium sp. and lowered in shrimp fed Synechococcus sp. larvae and juvenile oyster grew faster when fed algal diets with a higher content of
carbohydrate (Wiktora et al., 1984; Thompson and Harrison, 1992).
Juvenile oyster fed a high content of carbohydrate in the algal diet, showed improved growth (Enright et al., 1986).
Result of the study showed that the fresh Chlorella sp. and Phormidium sp. had significant effect on the growth of shrimp P. monodon. The physicochemical characters of all the experimental tank waters were well within the normal limit even after the addition of marine algal diets.
This showed that the microalgae live feed did not affect the water quality of the aquaculture systems. There were no significant differences in the mean total length of the juveniles fed with the experimental diets, Chlorella sp and Phormidium sp. Generally, survival decreased with time in both algal and cyanobacterial feeds, whereas growth was increased with time in both types of feeds.
Previous studies showed that larvae fed with a mixed diet of Chaetoceros muelleri and Thalassiosira suecica performed well (D’Souza and Loneragan, 1999).
Survival and development of P. monodon may be better on a mixed diet of C. muelleri and T. suecica (Kurmaly et al.,1989).
Some authors have reviewed the poor performance of prawn larvae to the large size of the algal
cells in the diet (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982;Sanchez, 1986).
Shrimp fed with micro algal diet showed better weight gain. In this study, shrimp fed with Chlorella
sp. showed considerable weight gain. However, Tetraselmis sp. fed shrimp showed lower body weight.
Micro algae such as Chlorella sp., T. tetratheca and T.chuii were used as feed for shrimp and fish. Survival of P.monodon fed with the five diets showed considerable variation.
Survival rates were observed to be higher in diet with Phormidium sp. (83.33%) followed by Chlorella
sp. (76.67%). Unlike micro algae, the Phormidium sp. cells is easily ingested and assimilated by shrimps.
Larvae of P. monodon fed fresh micro algae had high survival and development (D’Souza et al., 2000, 2002).
The survival and development of prawn larvae varied according to the species of algal food. Survival and development of spawning feed with algal diet have been reported for Metapenaeus ensis larvae (Chu and Lui,
1990).
Crocos and Coman (1997) showed that the diet of Penaeus semisulcatus brood stock PZ1 stage varies with
such factors as age of the brood stock and season of spawning. Fresh micro algae Tetraselmis chuii was a
suitable microalgal diet for P. monodon (Heasman et al.,2000).
T. suecica grown in the higher nitrogen medium was the better diet for the growth of shrimp (Jackson et al., 1992; D’Souza and Kelly, 2000).
Larval survival declined linearly with time particularly in the case of Tetraselmis sp., Isochrysis sp. and Synechococcus sp. and was less in the case of Chlorella and Phormidium sp.
The survival rate of the prawn larvae fed on both algae was high compared with that of sole feeding trials
(Okauchi and Tokuda, 2004).
In this study, the shrimp mortality was observed to be lower in shrimp fed with Phormidium sp. and Chlorella compared with the other microalgal and cyanobacterial feed.
Survival alone is not a suitable measure of the nutritional value of diets for prawn larvae.
Some species of algae have high nutritive value and growth capacity, such as Isochrysis sp. (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi and Hirano, 1986), and T. chuii (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982). The proximate compositions of the microalgae fed shrimp are shown in Table 2. The shrimp that performed best had significantly more lipid and carbohydrate than others. Similar findings were reported when P.monodon larvae were fed microalgal feed (D’Souza and Loneragan, 1999; TobiasQuinitio and Villegas, 1982).
D'Souza and Kelly (2000) measured the biochemical composition of the larvae fed by those algae, and found that; carbohydrate increased three fold in the lower nitrogen algae, while protein and lipid were reduced slightly compared to the control.
In this study, maximum protein was accumulated in shrimp fed with Phormidium sp. and lowered in shrimp fed Synechococcus sp. larvae and juvenile oyster grew faster when fed algal diets with a higher content of
carbohydrate (Wiktora et al., 1984; Thompson and Harrison, 1992).
Juvenile oyster fed a high content of carbohydrate in the algal diet, showed improved growth (Enright et al., 1986).
0/5000
สนทนา ผลการศึกษาพบว่า สด Chlorella sp.และ Phormidium sp.มีลักษณะพิเศษที่สำคัญในการเติบโตของกุ้ง P. monodon ตัว physicochemical น้ำถังทดลองทั้งหมดได้ภายในวงเงินปกติดีแม้หลังจากการเพิ่มอาหารทะเล algalนี้แสดงให้เห็นว่า อาหารสด microalgae ได้ไม่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพน้ำของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ไม่แตกต่างกันในระยะ juveniles ที่เลี้ยง ด้วยอาหารทดลอง Chlorella sp และ Phormidium sp รวมเฉลี่ยได้ ทั่วไป รอดลดลงกับเวลาใน cyanobacterial และ algal เนื้อหาสรุป ในขณะที่การเติบโตเพิ่มขึ้นกับเวลาในตัวดึงข้อมูลทั้งสองชนิด การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ตัวอ่อนที่เลี้ยง ด้วยอาหารผสม Chaetoceros muelleri และ Thalassiosira suecica ทำดี (D'Souza และ Loneragan, 1999) อยู่รอดและพัฒนาของ P. monodon อาจจะดีกว่าในอาหารผสมของ C. muelleri และตำบล suecica (Kurmaly et al., 1989) บางอย่างผู้เขียนได้ตรวจทานประสิทธิภาพต่ำของตัวอ่อนกุ้งขนาดใหญ่ของการ algalเซลล์ในอาหาร (Tobias Quinitio และ Villegas, 1982ซาน 1986) กุ้งที่เลี้ยง ด้วยอาหาร algal ไมโครพบน้ำหนักดี ในการศึกษานี้ กุ้งเลี้ยงกับ Chlorellasp.พบว่าน้ำหนักมาก อย่างไรก็ตาม Tetraselmis sp.เลี้ยงกุ้งพบว่าน้ำหนักตัวต่ำกว่าสาหร่ายขนาดเล็กเช่น Chlorella sp. ต. tetratheca และ T.chuii ถูกใช้เป็นอาหารสำหรับกุ้งและปลา อยู่รอดของ P.monodon เลี้ยง ด้วยอาหาร 5 แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงมาก Survival rates were observed to be higher in diet with Phormidium sp. (83.33%) followed by Chlorellasp. (76.67%). Unlike micro algae, the Phormidium sp. cells is easily ingested and assimilated by shrimps.Larvae of P. monodon fed fresh micro algae had high survival and development (D’Souza et al., 2000, 2002).The survival and development of prawn larvae varied according to the species of algal food. Survival and development of spawning feed with algal diet have been reported for Metapenaeus ensis larvae (Chu and Lui,1990). Crocos and Coman (1997) showed that the diet of Penaeus semisulcatus brood stock PZ1 stage varies withsuch factors as age of the brood stock and season of spawning. Fresh micro algae Tetraselmis chuii was asuitable microalgal diet for P. monodon (Heasman et al.,2000). T. suecica grown in the higher nitrogen medium was the better diet for the growth of shrimp (Jackson et al., 1992; D’Souza and Kelly, 2000). Larval survival declined linearly with time particularly in the case of Tetraselmis sp., Isochrysis sp. and Synechococcus sp. and was less in the case of Chlorella and Phormidium sp.The survival rate of the prawn larvae fed on both algae was high compared with that of sole feeding trials(Okauchi and Tokuda, 2004). In this study, the shrimp mortality was observed to be lower in shrimp fed with Phormidium sp. and Chlorella compared with the other microalgal and cyanobacterial feed. Survival alone is not a suitable measure of the nutritional value of diets for prawn larvae.
Some species of algae have high nutritive value and growth capacity, such as Isochrysis sp. (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi and Hirano, 1986), and T. chuii (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982). The proximate compositions of the microalgae fed shrimp are shown in Table 2. The shrimp that performed best had significantly more lipid and carbohydrate than others. Similar findings were reported when P.monodon larvae were fed microalgal feed (D’Souza and Loneragan, 1999; TobiasQuinitio and Villegas, 1982).
D'Souza and Kelly (2000) measured the biochemical composition of the larvae fed by those algae, and found that; carbohydrate increased three fold in the lower nitrogen algae, while protein and lipid were reduced slightly compared to the control.
In this study, maximum protein was accumulated in shrimp fed with Phormidium sp. and lowered in shrimp fed Synechococcus sp. larvae and juvenile oyster grew faster when fed algal diets with a higher content of
carbohydrate (Wiktora et al., 1984; Thompson and Harrison, 1992).
Juvenile oyster fed a high content of carbohydrate in the algal diet, showed improved growth (Enright et al., 1986).
Some species of algae have high nutritive value and growth capacity, such as Isochrysis sp. (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi and Hirano, 1986), and T. chuii (Tobias-Quinitio and Villegas, 1982). The proximate compositions of the microalgae fed shrimp are shown in Table 2. The shrimp that performed best had significantly more lipid and carbohydrate than others. Similar findings were reported when P.monodon larvae were fed microalgal feed (D’Souza and Loneragan, 1999; TobiasQuinitio and Villegas, 1982).
D'Souza and Kelly (2000) measured the biochemical composition of the larvae fed by those algae, and found that; carbohydrate increased three fold in the lower nitrogen algae, while protein and lipid were reduced slightly compared to the control.
In this study, maximum protein was accumulated in shrimp fed with Phormidium sp. and lowered in shrimp fed Synechococcus sp. larvae and juvenile oyster grew faster when fed algal diets with a higher content of
carbohydrate (Wiktora et al., 1984; Thompson and Harrison, 1992).
Juvenile oyster fed a high content of carbohydrate in the algal diet, showed improved growth (Enright et al., 1986).
การแปล กรุณารอสักครู่..
การอภิปราย
ผลการศึกษาพบว่า SP Chlorella สด และ Phormidium SP มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการเจริญเติบโตของกุ้งกุลาดำ ตัวละครทางเคมีกายภาพของทุกน้ำถังทดลองดีภายในวงเงินตามปกติแม้หลังจากการเพิ่มขึ้นของสาหร่ายทะเล.
นี้แสดงให้เห็นว่าสาหร่ายอาหารสดไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคุณภาพน้ำของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในค่าเฉลี่ยความยาวทั้งหมดของหนุ่มสาวที่เลี้ยงด้วยอาหารทดลอง Chlorella SP และ Phormidium SP โดยทั่วไปแล้วการอยู่รอดลดลงด้วยเวลาทั้งในสาหร่ายและไซยาโนแบคทีเรียฟีดในขณะที่การเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการทั้งสองประเภทของฟีด.
ศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าตัวอ่อนที่เลี้ยงด้วยอาหารผสมของ Chaetoceros muelleri และ Thalassiosira suecica ดี (เซาซ่าและ Loneragan, 1999).
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งกุลาดำ P. อาจจะดีกว่าในอาหารผสม C. muelleri และ T. suecica (Kurmaly et al., 1989).
นักเขียนบางคนได้รับการตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานที่ดีของลูกกุ้งขนาดใหญ่ของ สาหร่าย
เซลล์ในอาหาร (โทเบียส-Quinitio และ Villegas 1982; Sanchez, 1986).
กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสาหร่ายขนาดเล็กแสดงให้เห็นว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นดีกว่า ในการศึกษานี้กุ้งที่เลี้ยงด้วย Chlorella
sp: แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมาก อย่างไรก็ตาม Tetraselmis SP กุ้งที่เลี้ยงแสดงให้เห็นว่าน้ำหนักตัวที่ลดลง.
สาหร่ายไมโครเช่น Chlorella sp. T. tetratheca T.chuii และถูกนำมาใช้เป็นอาหารกุ้งและปลา การอยู่รอดของกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ห้าแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงมาก.
อัตราการอยู่รอดถูกตั้งข้อสังเกตว่าจะสูงขึ้นในอาหารที่มี Phormidium SP (83.33%) ตามมาด้วย Chlorella
sp: (76.67%) ซึ่งแตกต่างจากสาหร่ายขนาดเล็ก Phormidium SP เซลล์จะกินได้อย่างง่ายดายและหลอมรวมกุ้ง.
ตัวอ่อนของกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงสาหร่ายขนาดเล็กสดมีการรอดตายสูงและการพัฒนา (เซาซ่า et al., 2000, 2002).
การอยู่รอดและการพัฒนาของลูกกุ้งที่แตกต่างกันไปตามสายพันธุ์ของสาหร่าย อาหาร การอยู่รอดและการพัฒนาของอาหารวางไข่กับอาหารสาหร่ายได้รับการรายงานตัวอ่อน Metapenaeus Ensis (จือและลุย
1990).
Crocos และ Coman (1997) แสดงให้เห็นว่าอาหารของกุ้ง semisulcatus กกหุ้นเวที PZ1 ขึ้นอยู่กับ
ปัจจัยต่างๆเช่นอายุของลูก สต็อกและฤดูวางไข่ สาหร่ายขนาดเล็กสด Tetraselmis chuii เป็น
อาหารที่เหมาะสำหรับสาหร่ายกุ้งกุลาดำ (Heasman et al., 2000).
T. suecica ปลูกในกลางไนโตรเจนสูงเป็นอาหารที่ดีสำหรับการเจริญเติบโตของกุ้ง (แจ็คสัน, et al, 1992;. เซาซ่าและเคลลี่, 2000).
. ตัวอ่อนอยู่รอดลดลงเป็นเส้นตรงกับเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ Tetraselmis SP, Isochrysis SP . และ Synechococcus SP และเป็นน้อยกว่าในกรณีของ Chlorella และ Phormidium SP.
อัตราการรอดตายของลูกกุ้งกินสาหร่ายทั้งสองได้รับการสูงเมื่อเทียบกับที่ของการทดลองให้อาหาร แต่เพียงผู้เดียว
(Okauchi และ Tokuda, 2004).
ในการศึกษานี้การตายของกุ้งที่ถูกสังเกตเห็น จะต่ำกว่าในกุ้งที่เลี้ยงด้วย Phormidium SP และ Chlorella เมื่อเทียบกับสาหร่ายและอาหารอื่น ๆ ไซยาโนแบคทีเรีย.
การอยู่รอดเพียงอย่างเดียวไม่ได้เป็นตัวชี้วัดที่เหมาะสมของคุณค่าทางโภชนาการของอาหารสำหรับลูกกุ้ง.
สายพันธุ์ของสาหร่ายบางคนมีคุณค่าทางโภชนาการสูงและความสามารถในการเจริญเติบโตเช่น Isochrysis SP (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi และ Hirano, 1986) และ T. chuii (โทเบียส-Quinitio และ Villegas, 1982) องค์ประกอบโดยประมาณของกุ้งที่เลี้ยงสาหร่ายจะแสดงในตารางที่ 2 กุ้งที่ดำเนินการที่ดีที่สุดที่มีไขมันอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นและคาร์โบไฮเดรตกว่าคนอื่น ๆ การค้นพบที่คล้ายกันได้รับรายงานเมื่อตัวอ่อนกุ้งกุลาดำได้รับการเลี้ยงดูฟีสาหร่าย (เซาซ่าและ Loneragan 1999; TobiasQuinitio และ Villegas, 1982).
เซาซ่าและเคลลี่ (2000) วัดองค์ประกอบทางชีวเคมีของตัวอ่อนเลี้ยงโดยสาหร่ายเหล่านั้นและ พบว่า; คาร์โบไฮเดรตเพิ่มขึ้นสามเท่าในสาหร่ายไนโตรเจนต่ำกว่าในขณะที่โปรตีนและไขมันในเลือดลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการควบคุม.
ในการศึกษานี้โปรตีนสูงสุดสะสมในกุ้งที่เลี้ยงด้วย Phormidium SP และลดลงในกุ้งที่เลี้ยง Synechococcus SP ตัวอ่อนและหอยนางรมเด็กและเยาวชนเติบโตได้เร็วขึ้นเมื่อเลี้ยงด้วยอาหารสาหร่ายที่มีปริมาณที่สูงขึ้นของ
คาร์โบไฮเดรต (Wiktora et al, 1984;. ธ อมป์สันและแฮร์ริสัน, 1992).
หอยนางรมที่เลี้ยงเด็กและเยาวชนเนื้อหาสูงของคาร์โบไฮเดรตในอาหารของสาหร่ายที่มีการเติบโตที่ดีขึ้น (Enright และ al., 1986)
ผลการศึกษาพบว่า SP Chlorella สด และ Phormidium SP มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการเจริญเติบโตของกุ้งกุลาดำ ตัวละครทางเคมีกายภาพของทุกน้ำถังทดลองดีภายในวงเงินตามปกติแม้หลังจากการเพิ่มขึ้นของสาหร่ายทะเล.
นี้แสดงให้เห็นว่าสาหร่ายอาหารสดไม่ได้ส่งผลกระทบต่อคุณภาพน้ำของระบบการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในค่าเฉลี่ยความยาวทั้งหมดของหนุ่มสาวที่เลี้ยงด้วยอาหารทดลอง Chlorella SP และ Phormidium SP โดยทั่วไปแล้วการอยู่รอดลดลงด้วยเวลาทั้งในสาหร่ายและไซยาโนแบคทีเรียฟีดในขณะที่การเจริญเติบโตเพิ่มขึ้นตามระยะเวลาการทั้งสองประเภทของฟีด.
ศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าตัวอ่อนที่เลี้ยงด้วยอาหารผสมของ Chaetoceros muelleri และ Thalassiosira suecica ดี (เซาซ่าและ Loneragan, 1999).
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งกุลาดำ P. อาจจะดีกว่าในอาหารผสม C. muelleri และ T. suecica (Kurmaly et al., 1989).
นักเขียนบางคนได้รับการตรวจสอบประสิทธิภาพการทำงานที่ดีของลูกกุ้งขนาดใหญ่ของ สาหร่าย
เซลล์ในอาหาร (โทเบียส-Quinitio และ Villegas 1982; Sanchez, 1986).
กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารสาหร่ายขนาดเล็กแสดงให้เห็นว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นดีกว่า ในการศึกษานี้กุ้งที่เลี้ยงด้วย Chlorella
sp: แสดงให้เห็นว่าน้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมาก อย่างไรก็ตาม Tetraselmis SP กุ้งที่เลี้ยงแสดงให้เห็นว่าน้ำหนักตัวที่ลดลง.
สาหร่ายไมโครเช่น Chlorella sp. T. tetratheca T.chuii และถูกนำมาใช้เป็นอาหารกุ้งและปลา การอยู่รอดของกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงด้วยอาหารที่ห้าแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงมาก.
อัตราการอยู่รอดถูกตั้งข้อสังเกตว่าจะสูงขึ้นในอาหารที่มี Phormidium SP (83.33%) ตามมาด้วย Chlorella
sp: (76.67%) ซึ่งแตกต่างจากสาหร่ายขนาดเล็ก Phormidium SP เซลล์จะกินได้อย่างง่ายดายและหลอมรวมกุ้ง.
ตัวอ่อนของกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงสาหร่ายขนาดเล็กสดมีการรอดตายสูงและการพัฒนา (เซาซ่า et al., 2000, 2002).
การอยู่รอดและการพัฒนาของลูกกุ้งที่แตกต่างกันไปตามสายพันธุ์ของสาหร่าย อาหาร การอยู่รอดและการพัฒนาของอาหารวางไข่กับอาหารสาหร่ายได้รับการรายงานตัวอ่อน Metapenaeus Ensis (จือและลุย
1990).
Crocos และ Coman (1997) แสดงให้เห็นว่าอาหารของกุ้ง semisulcatus กกหุ้นเวที PZ1 ขึ้นอยู่กับ
ปัจจัยต่างๆเช่นอายุของลูก สต็อกและฤดูวางไข่ สาหร่ายขนาดเล็กสด Tetraselmis chuii เป็น
อาหารที่เหมาะสำหรับสาหร่ายกุ้งกุลาดำ (Heasman et al., 2000).
T. suecica ปลูกในกลางไนโตรเจนสูงเป็นอาหารที่ดีสำหรับการเจริญเติบโตของกุ้ง (แจ็คสัน, et al, 1992;. เซาซ่าและเคลลี่, 2000).
. ตัวอ่อนอยู่รอดลดลงเป็นเส้นตรงกับเวลาโดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของ Tetraselmis SP, Isochrysis SP . และ Synechococcus SP และเป็นน้อยกว่าในกรณีของ Chlorella และ Phormidium SP.
อัตราการรอดตายของลูกกุ้งกินสาหร่ายทั้งสองได้รับการสูงเมื่อเทียบกับที่ของการทดลองให้อาหาร แต่เพียงผู้เดียว
(Okauchi และ Tokuda, 2004).
ในการศึกษานี้การตายของกุ้งที่ถูกสังเกตเห็น จะต่ำกว่าในกุ้งที่เลี้ยงด้วย Phormidium SP และ Chlorella เมื่อเทียบกับสาหร่ายและอาหารอื่น ๆ ไซยาโนแบคทีเรีย.
การอยู่รอดเพียงอย่างเดียวไม่ได้เป็นตัวชี้วัดที่เหมาะสมของคุณค่าทางโภชนาการของอาหารสำหรับลูกกุ้ง.
สายพันธุ์ของสาหร่ายบางคนมีคุณค่าทางโภชนาการสูงและความสามารถในการเจริญเติบโตเช่น Isochrysis SP (Okauchi et al., 1997), Tetraselmis tetrathele (Okauchi และ Hirano, 1986) และ T. chuii (โทเบียส-Quinitio และ Villegas, 1982) องค์ประกอบโดยประมาณของกุ้งที่เลี้ยงสาหร่ายจะแสดงในตารางที่ 2 กุ้งที่ดำเนินการที่ดีที่สุดที่มีไขมันอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นและคาร์โบไฮเดรตกว่าคนอื่น ๆ การค้นพบที่คล้ายกันได้รับรายงานเมื่อตัวอ่อนกุ้งกุลาดำได้รับการเลี้ยงดูฟีสาหร่าย (เซาซ่าและ Loneragan 1999; TobiasQuinitio และ Villegas, 1982).
เซาซ่าและเคลลี่ (2000) วัดองค์ประกอบทางชีวเคมีของตัวอ่อนเลี้ยงโดยสาหร่ายเหล่านั้นและ พบว่า; คาร์โบไฮเดรตเพิ่มขึ้นสามเท่าในสาหร่ายไนโตรเจนต่ำกว่าในขณะที่โปรตีนและไขมันในเลือดลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการควบคุม.
ในการศึกษานี้โปรตีนสูงสุดสะสมในกุ้งที่เลี้ยงด้วย Phormidium SP และลดลงในกุ้งที่เลี้ยง Synechococcus SP ตัวอ่อนและหอยนางรมเด็กและเยาวชนเติบโตได้เร็วขึ้นเมื่อเลี้ยงด้วยอาหารสาหร่ายที่มีปริมาณที่สูงขึ้นของ
คาร์โบไฮเดรต (Wiktora et al, 1984;. ธ อมป์สันและแฮร์ริสัน, 1992).
หอยนางรมที่เลี้ยงเด็กและเยาวชนเนื้อหาสูงของคาร์โบไฮเดรตในอาหารของสาหร่ายที่มีการเติบโตที่ดีขึ้น (Enright และ al., 1986)
การแปล กรุณารอสักครู่..
การอภิปราย
ผลการศึกษาพบว่า สาหร่าย Chlorella sp . และสด phormidium sp มีผลต่อการเจริญเติบโตของกุ้ง กุ้งกุลาดำ . ลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของน้ำเป็นอย่างดี ถังทดลองทั้งหมดภายในขอบเขตปกติแม้หลังจากที่นอกเหนือจากอาหารสาหร่ายทะเล .
ครั้งนี้พบว่า สาหร่ายสดฟีดไม่มีผลต่อคุณภาพน้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำระบบไม่พบความแตกต่างในค่าเฉลี่ยความยาวรวมของเด็กที่เลี้ยงด้วยอาหารทดลอง สาหร่าย SP และ phormidium sp . โดยทั่วไป , การอยู่รอดลดลงกับเวลาในระบบยูทั้งสาหร่ายและอาหาร ในขณะที่การเติบโตที่เพิ่มขึ้นกับเวลาในทั้งสองประเภทของฟีด
การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ตัวอ่อนที่เลี้ยงด้วยอาหารผสม และชนิด muelleri thalassiosira suecica ได้ดี ( d'souza และ loneragan , 1999 )
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งกุลาดำ อาจจะดีกว่าในอาหารผสมของ muelleri และ ต. suecica ( kurmaly et al . , 1989 )
บางคนเขียนได้ตรวจสอบประสิทธิภาพที่ดีของกุ้งวัยอ่อนเพื่อขนาดใหญ่ของสาหร่าย
เซลล์ในอาหาร ( Tobias quinitio และ villegas , 1982 ; ซานเชส , 1986 ) กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารของสาหร่ายขนาดเล็ก
มีน้ำหนักดีกว่า ในการศึกษานี้ กุ้งเลี้ยง Chlorella sp . พบ
อ้วนมาก อย่างไรก็ตาม เลี้ยงกุ้งให้เตตร้าเซลมีส sp . น้ำหนักตัวลดลง
จุลสาหร่าย เช่น สาหร่าย Chlorella sp . , ต. tetratheca t.chuii และใช้เป็นอาหารสำหรับกุ้งและปลา การอยู่รอดของพีกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงด้วยอาหาร 5 พบว่ามีความผันแปรมาก
อัตรารอดจะสูงกว่าที่พบในอาหารที่มี phormidium sp . ( 83.33 % ) รองลงมาคือ Chlorella sp . (
76.67 ) ซึ่งแตกต่างจากจุลสาหร่าย , phormidium sp . เซลล์ได้อย่างง่ายดายงออยู่กับพื้น และขนบธรรมเนียมประเพณีโดยกุ้ง กุ้งกุลาดำ เลี้ยง
ตัวอ่อนของจุลสาหร่ายสดมีความอยู่รอดสูงและการพัฒนา ( d'souza et al . , 2000 , 2002 ) .
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งวัยอ่อนที่แตกต่างกันตามชนิดของอาหาร สาหร่าย . การอยู่รอดและการพัฒนาของการวางไข่เลี้ยงด้วยอาหารสาหร่าย ได้รับรายงาน metapenaeus ensis ตัวอ่อน ( ชู และ ลุย
, 1990 )
crocos โคเมิ่น ( 1997 ) และพบว่า อาหารของแบบลายกกหุ้น pz1 เวทีแตกต่างกันกับ
ปัจจัย เช่น อายุของลูกหุ้น และฤดูกาลของการวางไข่สดไมโครสาหร่ายเตตร้าเซลมีส chuii เป็น
อาหารสาหร่าย เหมาะสำหรับกุ้งกุลาดำ ( heasman et al . , 2000 )
T . suecica ปลูกสูงกว่าไนโตรเจน ) ดีกว่าอาหารสำหรับการเจริญเติบโตของกุ้ง ( Jackson et al . , 1992 ; d'souza และเคลลี่ , 2000 )
ตัวอ่อนอยู่รอดลดลงตามด้วยเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเตตร้าเซลมีส sp . , isochrysis sp . และซินโคคอคคัส sp .และน้อยกว่าในกรณีของสาหร่าย Chlorella sp .
phormidium และอัตราการรอดตายของกุ้งวัยอ่อนที่ได้รับทั้งสาหร่ายสูงเมื่อเทียบกับที่ของอาหารทดลอง
( okauchi แต่เพียงผู้เดียว และโทคุดะ , 2004 )
ในการศึกษานี้ พบว่าสามารถลดอัตราการตายของกุ้ง กุ้งที่เลี้ยงด้วย phormidium Chlorella sp . และเมื่อเทียบกับสาหร่ายระบบยูและอาหารอื่น ๆ
รอดอยู่คนเดียว ไม่ใช่วัดที่เหมาะสมจากคุณค่าทางโภชนาการของอาหารสำหรับกุ้งตัวอ่อน บางชนิดของสาหร่ายมีความสามารถ
คุณค่าทางโภชนาการสูงและการเจริญเติบโต เช่น isochrysis sp . ( okauchi et al . , 1997 ) , เตตร้าเซลมีส tetrathele ( และ okauchi Hirano , 1986 ) และ ต. chuii ( Tobias quinitio และ villegas , 1982 ) . ส่วนประกอบโดยประมาณของสาหร่ายที่เลี้ยงกุ้งจะแสดงในตารางที่ 2กุ้งที่ปฏิบัติที่ดีที่สุดมีไขมันและคาร์โบไฮเดรตมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานเมื่อ p.monodon ตัวอ่อนเป็นอาหารเลี้ยงสาหร่าย และ loneragan d'souza , 1999 ; tobiasquinitio และ villegas , 1982 )
d'souza และเคลลี่ ( 2000 ) วัดองค์ประกอบทางชีวเคมีของตัวอ่อนเลี้ยงสาหร่ายเหล่านั้น และพบว่าคาร์โบไฮเดรตเพิ่มขึ้นสามเท่าในสาหร่ายไนโตรเจนลดลง ขณะที่โปรตีนและไขมันมีค่าลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการควบคุม
ในการศึกษาโปรตีนสูงสุดสะสมในกุ้งที่เลี้ยงด้วย phormidium sp . และลดลงในกุ้งที่เลี้ยงหนอน sp . และเยาวชนเติบโตเร็ว เมื่อซินโคคอคคัสหอยนางรมที่เลี้ยงสาหร่าย อาหารที่มีปริมาณคาร์โบไฮเดรตสูง
( wiktora et al . , 1984 ;ทอมป์สันและแฮร์ริสัน , 1992 )
หอยนางรมและป้อนเนื้อหาสูงของคาร์โบไฮเดรตในอาหารของสาหร่ายมีการเจริญเติบโตที่ดีขึ้น ( Enright et al . , 1986 )
ผลการศึกษาพบว่า สาหร่าย Chlorella sp . และสด phormidium sp มีผลต่อการเจริญเติบโตของกุ้ง กุ้งกุลาดำ . ลักษณะทางกายภาพและทางเคมีของน้ำเป็นอย่างดี ถังทดลองทั้งหมดภายในขอบเขตปกติแม้หลังจากที่นอกเหนือจากอาหารสาหร่ายทะเล .
ครั้งนี้พบว่า สาหร่ายสดฟีดไม่มีผลต่อคุณภาพน้ำในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำระบบไม่พบความแตกต่างในค่าเฉลี่ยความยาวรวมของเด็กที่เลี้ยงด้วยอาหารทดลอง สาหร่าย SP และ phormidium sp . โดยทั่วไป , การอยู่รอดลดลงกับเวลาในระบบยูทั้งสาหร่ายและอาหาร ในขณะที่การเติบโตที่เพิ่มขึ้นกับเวลาในทั้งสองประเภทของฟีด
การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า ตัวอ่อนที่เลี้ยงด้วยอาหารผสม และชนิด muelleri thalassiosira suecica ได้ดี ( d'souza และ loneragan , 1999 )
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งกุลาดำ อาจจะดีกว่าในอาหารผสมของ muelleri และ ต. suecica ( kurmaly et al . , 1989 )
บางคนเขียนได้ตรวจสอบประสิทธิภาพที่ดีของกุ้งวัยอ่อนเพื่อขนาดใหญ่ของสาหร่าย
เซลล์ในอาหาร ( Tobias quinitio และ villegas , 1982 ; ซานเชส , 1986 ) กุ้งที่เลี้ยงด้วยอาหารของสาหร่ายขนาดเล็ก
มีน้ำหนักดีกว่า ในการศึกษานี้ กุ้งเลี้ยง Chlorella sp . พบ
อ้วนมาก อย่างไรก็ตาม เลี้ยงกุ้งให้เตตร้าเซลมีส sp . น้ำหนักตัวลดลง
จุลสาหร่าย เช่น สาหร่าย Chlorella sp . , ต. tetratheca t.chuii และใช้เป็นอาหารสำหรับกุ้งและปลา การอยู่รอดของพีกุ้งกุลาดำที่เลี้ยงด้วยอาหาร 5 พบว่ามีความผันแปรมาก
อัตรารอดจะสูงกว่าที่พบในอาหารที่มี phormidium sp . ( 83.33 % ) รองลงมาคือ Chlorella sp . (
76.67 ) ซึ่งแตกต่างจากจุลสาหร่าย , phormidium sp . เซลล์ได้อย่างง่ายดายงออยู่กับพื้น และขนบธรรมเนียมประเพณีโดยกุ้ง กุ้งกุลาดำ เลี้ยง
ตัวอ่อนของจุลสาหร่ายสดมีความอยู่รอดสูงและการพัฒนา ( d'souza et al . , 2000 , 2002 ) .
การอยู่รอดและการพัฒนาของกุ้งวัยอ่อนที่แตกต่างกันตามชนิดของอาหาร สาหร่าย . การอยู่รอดและการพัฒนาของการวางไข่เลี้ยงด้วยอาหารสาหร่าย ได้รับรายงาน metapenaeus ensis ตัวอ่อน ( ชู และ ลุย
, 1990 )
crocos โคเมิ่น ( 1997 ) และพบว่า อาหารของแบบลายกกหุ้น pz1 เวทีแตกต่างกันกับ
ปัจจัย เช่น อายุของลูกหุ้น และฤดูกาลของการวางไข่สดไมโครสาหร่ายเตตร้าเซลมีส chuii เป็น
อาหารสาหร่าย เหมาะสำหรับกุ้งกุลาดำ ( heasman et al . , 2000 )
T . suecica ปลูกสูงกว่าไนโตรเจน ) ดีกว่าอาหารสำหรับการเจริญเติบโตของกุ้ง ( Jackson et al . , 1992 ; d'souza และเคลลี่ , 2000 )
ตัวอ่อนอยู่รอดลดลงตามด้วยเวลา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเตตร้าเซลมีส sp . , isochrysis sp . และซินโคคอคคัส sp .และน้อยกว่าในกรณีของสาหร่าย Chlorella sp .
phormidium และอัตราการรอดตายของกุ้งวัยอ่อนที่ได้รับทั้งสาหร่ายสูงเมื่อเทียบกับที่ของอาหารทดลอง
( okauchi แต่เพียงผู้เดียว และโทคุดะ , 2004 )
ในการศึกษานี้ พบว่าสามารถลดอัตราการตายของกุ้ง กุ้งที่เลี้ยงด้วย phormidium Chlorella sp . และเมื่อเทียบกับสาหร่ายระบบยูและอาหารอื่น ๆ
รอดอยู่คนเดียว ไม่ใช่วัดที่เหมาะสมจากคุณค่าทางโภชนาการของอาหารสำหรับกุ้งตัวอ่อน บางชนิดของสาหร่ายมีความสามารถ
คุณค่าทางโภชนาการสูงและการเจริญเติบโต เช่น isochrysis sp . ( okauchi et al . , 1997 ) , เตตร้าเซลมีส tetrathele ( และ okauchi Hirano , 1986 ) และ ต. chuii ( Tobias quinitio และ villegas , 1982 ) . ส่วนประกอบโดยประมาณของสาหร่ายที่เลี้ยงกุ้งจะแสดงในตารางที่ 2กุ้งที่ปฏิบัติที่ดีที่สุดมีไขมันและคาร์โบไฮเดรตมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ผลที่คล้ายกันได้รับรายงานเมื่อ p.monodon ตัวอ่อนเป็นอาหารเลี้ยงสาหร่าย และ loneragan d'souza , 1999 ; tobiasquinitio และ villegas , 1982 )
d'souza และเคลลี่ ( 2000 ) วัดองค์ประกอบทางชีวเคมีของตัวอ่อนเลี้ยงสาหร่ายเหล่านั้น และพบว่าคาร์โบไฮเดรตเพิ่มขึ้นสามเท่าในสาหร่ายไนโตรเจนลดลง ขณะที่โปรตีนและไขมันมีค่าลดลงเล็กน้อยเมื่อเทียบกับการควบคุม
ในการศึกษาโปรตีนสูงสุดสะสมในกุ้งที่เลี้ยงด้วย phormidium sp . และลดลงในกุ้งที่เลี้ยงหนอน sp . และเยาวชนเติบโตเร็ว เมื่อซินโคคอคคัสหอยนางรมที่เลี้ยงสาหร่าย อาหารที่มีปริมาณคาร์โบไฮเดรตสูง
( wiktora et al . , 1984 ;ทอมป์สันและแฮร์ริสัน , 1992 )
หอยนางรมและป้อนเนื้อหาสูงของคาร์โบไฮเดรตในอาหารของสาหร่ายมีการเจริญเติบโตที่ดีขึ้น ( Enright et al . , 1986 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- หวา
- ฉันปวดหัวมาก ฉันจึงเข้านอน
- โปรตีน คาโบไฮเดรต และวิตามิน
- เป็นสวนที่มีขนาดใหญ่และสวยมาก เราจะสามาร
- เป็นโอกาสที่เราจะปรับปรุงการให้บริการของ
- ทบทวน
- He's a liar.
- ครูพี่เลี้ยง
- In the past decades nutritional research
- Is cryptic speciation more common in all
- พอๆ
- The main problem is to hold the sample,
- richer in phenylpropanoids than accessio
- At 2 a.m. tonight, our project will stil
- If you still love me you don't do this
- Cool. How tall are you?I'm 5 feet and 7
- อากาศหนาวดูแลตัวเองด้วย
- มายคราฟ
- ฉันสบายดีมาก,ตอนนี้ในเชียงใหม่อากาศดีมาก
- อันดับที่เท่าไหร่ของโลก
- มันเป็นครั้งแรกที่ผมกินเหล้าจนไม่ได้สติ
- The prince find Cinderella with glass sl
- เดือนกันยายน
- สร้อยคอหายไป
