by setting output at a level where

by setting output at a level where marginal revenue equals marginal cost.
For many firms, production takes place in two
or more different plants whose operating costs can differ. However, the logic used
in choosing output levels is very similar to that for the single-plant firm.
Suppose a firm has two plants. What should its total output be, and how
much of that output should each plant produce? We can find the answer intuitively in two steps.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยการตั้งค่าเอาท์พุทที่มีรายได้ระดับกำไรเท่ากับจ่าย สำหรับหลายบริษัท การผลิตที่เกิดขึ้นในสองหรือพืชที่แตกต่างที่มีค่าใช้จ่ายอาจแตกต่าง อย่างไรก็ตาม ใช้ตรรกะในการเลือกแสดงผล ระดับจะคล้ายกับที่สำหรับบริษัทโรงงานเดียวสมมติว่า บริษัทมีโรงงานที่สอง สิ่งที่ควรจะเป็นผลลัพธ์รวม และวิธีมากที่ผลผลิตพืชแต่ละชนิดควร เราสามารถหาคำตอบได้ในสองขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยการตั้งค่าการส่งออกในระดับที่รายได้ส่วนเพิ่มเท่ากับต้นทุนได้.
สำหรับหลาย บริษัท ผลิตจะเกิดขึ้นในสอง
หรือแตกต่างกันมากขึ้นพืชที่มีต้นทุนการดำเนินงานอาจแตกต่างกัน แต่ตรรกะที่ใช้
ในการเลือกระดับการส่งออกจะคล้ายกับว่าเป็น บริษัท เดียวพืช.
สมมติว่า บริษัท มีสองโรงงาน สิ่งที่ส่งออกรวมของมันควรจะเป็นและวิธีการ
มากของการส่งออกที่ควรแต่ละโรงงานผลิต? เราสามารถหาคำตอบอย่างสังหรณ์ใจในสองขั้นตอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยการตั้งค่าออกในระดับที่เท่ากับ รายได้เพิ่ม ต้นทุนเพิ่มสำหรับหลาย บริษัท ผลิต ใช้สถานที่ใน สองหรือพืชที่แตกต่างกันค่าใช้จ่ายสามารถแตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม เหตุผลที่ใช้ในการเลือกระดับเอาท์พุทจะคล้ายกับว่า สำหรับบริษัท โรงงานเดียวสมมติว่า บริษัท มีพืชสอง สิ่งที่ควรผลผลิตทั้งหมดของมันเป็น อย่างไรมากว่า ผลผลิตควรจะแต่ละโรงงานที่ผลิต ? เราสามารถหาคำตอบได้อย่างง่ายดายในขั้นตอนที่สอง