Painting during the Tang Dynasty wa

Painting during the Tang Dynasty was (for the first time) dominated by landscape painting, known as shan shui (mountain-water) painting, which consisted of scenic views of mountains, rivers and waterfalls, depicted with pen and ink rather than paint. (See: Pen and Ink Drawings.) In these typically monochrome pictures, the desired aim was not naturalism - the replication of nature - but the capture of the 'essence' or underlying 'rhythm' of nature. These landscapes were executed mainly on vertical or horizontal scrolls, which suited the more discreet requirements of shan shui practitioners, many of whom were scholars rather than professional painters and preferred to display their work within their own select circles. One of the best landscape artists during the Tang Dynasty was Wang Wei (699-759), the reputed leader of the Southern school of painting. His style of ink and wash painting served as a model for later generations. Note: For the main principles underlying art in China, see: Traditional Chinese Art: Characteristics.

Zhou Fang (c.730-800) was another eminent scroll painter of the day. Initially commissioned to paint religious subjects for the emperor, he is best known for his paintings of court figures, especially of court ladies in their leisure moments. He is also known for his penetrating portrait art. Another important Tang court artist was Han Gan (c.706-83). He, too, painted Buddhist subjects, although his main contribution to the royal art collection of Emperor Xuanzong (712-56) were his pictures of imperial horses. The greatest master of figure painting was Wu Daozi (flourished 710-760), who completed over 300 murals in Buddhist and Daoist temples at Luoyang and Changan. He is also noted for his landscape art, but his work now survives only in rubbings from engraved stones. See also the related art of Calligraphy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จิตรกรรมในช่วงราชวงศ์ถังถูก (สำหรับครั้งแรก) ครอบงำ โดยวาดภาพ รู้จักเป็นฉานชุ่ย (ภูเขาน้ำ) วาดภาพ ภูมิทัศน์ซึ่งประกอบด้วยทัศนียภาพของภูเขา แม่น้ำ และ น้ำตก ภาพที่ มีปากกา และหมึก มากกว่าสี (ดู: ปากกาและหมึกวาด) ในรูปภาพเหล่านี้โดยปกติขาวดำ จุดมุ่งหมายต้องไม่ naturalism -จำลองธรรมชาติ - แต่จับ 'หัวใจ' หรือแบบ 'จังหวะ' ของธรรมชาติ ภูมิประเทศเหล่านี้มีการดำเนินการหลักในแนวตั้ง หรือแนวนอนเลื่อน ซึ่งเหมาะสมกับความต้องการมากขึ้นรอบคอบของผู้ชานชุ่ย หลายคนเป็นนักวิชาการมากกว่าชื่อจิตรกรมืออาชีพ และต้องการแสดงงานภายในวงกลมของตนเองเลือก หนึ่งในศิลปินแนวนอนดีที่สุดในช่วงราชวงศ์ถังถูก Wang Wei (699-759), ผู้นำชื่อเสียงของโรงเรียนทางภาคใต้ของจิตรกรรม สไตล์ของเขาของหมึกและล้างภาพทำหน้าที่เป็นแบบสำหรับคนรุ่นหลัง หมายเหตุ: สำหรับหลักหลักการต้นแบบศิลปะในประเทศจีน ดู: ศิลปะจีนโบราณ: ลักษณะการฟางโจว (c.730-800) เป็นจิตรกรอีกเลื่อนอีกวัน มอบหมายอำนาจหน้าที่การวาดเรื่องศาสนาสำหรับจักรพรรดิครั้งแรก เขาได้รู้จักกันดีในภาพวาดของเขาตัวเลขคอร์ท โดยเฉพาะอย่างยิ่งของฝ่ายศาลในช่วงเวลาพักผ่อนของพวกเขา นอกจากนี้เขายังเป็นหนึ่งในศิลปะภาพเหมือนผิวหนังของเขา ศิลปินศาลถังสำคัญอื่นถูกย่าน ฮัน (c.706-83) เขา เกินไป วาดเรื่องพุทธ แม้ว่าสัดส่วนของเขาหลักเพื่อรวบรวมศิลปะหลวงของจักรพรรดิถังเสวียนจง (712-56) ได้ภาพเขาของม้าอิมพีเรียล ต้นแบบมากที่สุดของรูปภาพ Wu Daozi (เจริญรุ่งเรือง 710-760), ที่สมบูรณ์กว่า 300 ภาพจิตรกรรมในวัดพุทธและ Daoist ที่ลั่วหยางและฉางอัน ได้ เขายังมีชื่อเสียงในจิตรกรรมภูมิทัศน์ของเขา แต่งานของเขาตอนนี้ survives ใน rubbings จากหินแกะสลัก ดูศิลปะการประดิษฐ์ที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จิตรกรรมช่วงราชวงศ์ถังถูก (เป็นครั้งแรก) ที่โดดเด่นด้วยการวาดภาพภูมิทัศน์ที่เรียกว่าฮวงจุ้ย (ภูเขาน้ำ) การวาดภาพซึ่งประกอบไปด้วยทัศนียภาพที่สวยงามของภูเขาแม่น้ำและน้ำตกภาพด้วยปากกาและหมึกสีมากกว่า (. ดูปากกาและหมึกวาด) ในภาพเหล่านี้มักจะขาวดำที่มีจุดมุ่งหมายที่ต้องการไม่ได้เป็นธรรมชาติ - การจำลองแบบของธรรมชาติ - แต่การจับภาพของ 'สาระสำคัญ' หรือ 'ต้นแบบจังหวะ' ของธรรมชาติ ภูมิทัศน์เหล่านี้กำลังดำเนินการหลักในการเลื่อนแนวตั้งหรือแนวนอนซึ่งเหมาะกับความต้องการที่รอบคอบมากขึ้นของผู้ปฏิบัติงานชานวงจุ้ยหลายคนเป็นนักวิชาการมากกว่าจิตรกรมืออาชีพและต้องการที่จะแสดงผลงานของพวกเขาในวงการเลือกของตัวเอง หนึ่งในศิลปินที่ภูมิทัศน์ที่ดีที่สุดในช่วงราชวงศ์ถังเป็นวัง Wei (699-759) ผู้นำที่มีชื่อเสียงของโรงเรียนตอนใต้ของภาพวาด สไตล์ของเขาของหมึกและภาพวาดล้างทำหน้าที่เป็นแบบจำลองสำหรับรุ่นต่อมา หมายเหตุ: สำหรับหลักการสำคัญพื้นฐานศิลปะในประเทศจีนดู: ศิลปะแผนจีน: ลักษณะ. โจวฝาง (c.730-800) เป็นอีกหนึ่งจิตรกรเลื่อนประสบความสำเร็จในวันนี้ หน้าที่ขั้นต้นในการวาดวิชาศาสนาพระมหากษัตริย์เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับภาพวาดของเขาของตัวเลขศาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้หญิงศาลในช่วงเวลาว่างของพวกเขา เขาเป็นที่รู้จักสำหรับภาพงานศิลปะของเขาแหลม ศิลปินอีกศาลถังที่สำคัญคือฮันกาน (c.706-83) เขาก็ทาสีวิชาพุทธแม้ว่าผลงานหลักของเขาในการสะสมงานศิลปะพระราชจักรพรรดิซวนจง (712-56) เป็นภาพของเขาของม้าจักรวรรดิ ต้นแบบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการวาดภาพร่างเป็นวู Daozi (เจริญรุ่งเรือง 710-760) ที่เสร็จสมบูรณ์กว่า 300 ภาพจิตรกรรมฝาผนังในพุทธและวัด Daoist ที่ลั่วหยางและ Changan เขายังตั้งข้อสังเกตสำหรับงานศิลปะภูมิทัศน์ของเขา แต่การทำงานของเขาในขณะนี้มีชีวิตอยู่เฉพาะในจารึกสลักจากหิน ดูเพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับการศิลปะการเขียนพู่กัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพวาดในช่วงราชวงศ์ถัง ( ครั้งแรก ) โดดเด่นด้วยจิตรกรรมภูมิทัศน์ , ที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ( Shan ภูเขาน้ำ ) จิตรกรรม ซึ่งมีทัศนียภาพของภูเขา แม่น้ำและน้ำตก วาดด้วยปากกาและหมึกมากกว่าสี ( ดู : ปากกาหมึกและภาพวาด ในเหล่านี้มักจะขาวดํารูปภาพเป้าหมายที่ต้องการคือธรรมชาติ - ธรรมชาติ - แต่การจับตัวของ ' สาระ ' หรือ ' จังหวะ ' พื้นฐานของธรรมชาติ ทัศนียภาพเหล่านี้ถูกดำเนินการหลักในการเลื่อนแนวตั้งหรือแนวนอน ซึ่งเหมาะกับความต้องการรอบคอบมากขึ้นของ Shan Shui ผู้ปฏิบัติงานหลายคนเป็นนักวิชาการมากกว่าจิตรกรมืออาชีพและต้องการที่จะแสดงผลงานของพวกเขาภายในของตนเอง เลือกวงกลม หนึ่งในศิลปินภูมิทัศน์ที่ดีที่สุดในช่วงราชวงศ์ถัง คือ หวัง เว่ย ( 699-759 ) ผู้นำที่มีชื่อเสียงของโรงเรียนภาคใต้ของภาพวาด สไตล์ของเขาของหมึกและภาพวาดทำหน้าที่เป็นรูปแบบสำหรับรุ่นที่ใหม่กว่า . หมายเหตุ : สำหรับหลักหลักการพื้นฐานศิลปะในประเทศจีนเห็นศิลปะจีนแบบดั้งเดิมลักษณะ

โจวฝาง ( c.730-800 ) เป็นจิตรกรอื่นเด่นเลื่อนวัน โดยมอบหมายให้ระบายสี วิชาศาสนากับฮ่องเต้ เขาเป็นที่รู้จักกันดีที่สุดสำหรับภาพวาดของตัวเลขที่ศาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งของนางกำนัลในช่วงเวลาว่างของพวกเขา เขายังเป็นที่รู้จักของเขาผ่านภาพศิลปะ ศิลปินที่สำคัญอีกอย่างคือ ตั้งศาล ฮัน กัน ( ค .706-83 ) เขาด้วย วิชาพระพุทธศาสนา ทาสี ถึงแม้ว่าผลงานหลักของเขาหลวงของจักรพรรดิซวนจง ( ศิลปะสะสม 712-56 ) เป็นรูปม้าหลวง เจ้านายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของภาพวาดรูปคืออู๋ daozi ( เจริญรุ่งเรือง 710-760 ) ที่สมบูรณ์กว่า 300 จิตรกรรมฝาผนังในวัดพุทธและ daoist ที่ลั่วหยาง และฉางอัน . นอกจากนี้เขายังตั้งข้อสังเกตสำหรับภูมิศิลปะของเขาแต่ผลงานของเขาตอนนี้มีชีวิตอยู่เฉพาะใน rubbings จากสลักหิน เห็นยังที่เกี่ยวข้องกับศิลปะของการเขียนพู่กัน