- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Giving people a small ” ! ” moment.
Giving people a small ” ! ” moment.
There are so many small ” ! ” moments hidden in our everyday.
But we don’t recognize them.
and even when we do recognize them,we tend to unconsciously reset our
minds and forget what we’ve seen.
“It all began,” says designer Oki Sato from his Tokyo office, “with an invitation to participate in an exhibition called ‘XX1st Century Man,’” a show organized by Japanese pleat-meister Issey Miyake and focused on how people might live in the future.
It became a lot more than a group show invitation when the phone rang at Sato’s design firm, Nendo, and it was the famed fashion designer, himself, on the line.
“Mr. Miyake gave me a phone call about his brand Pleats Please,” Sato remembers, “and talked to me about what was on his mind. In the process of making the pleats, he told me, there’s a lot of garbage. The fabric is pressurized and pleated, and then a large amount of paper used to sandwich the fabric is thrown away. Twice as much paper as fabric is used and thrown away.
“We began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.”
“Mr. Miyake wanted some sort of furniture made to use this paper.”
The quasi-reality-show aspect of the story, Sato says, is that “I have no idea why he chose me to call. I think I’d met him once at a party or something.” Clearly Miyake was aware of Sato’s work, perhaps through his participation in the futurist exhibition. And just as clearly, this phone call was an honor of the first magnitude for a young designer with a firm of six people.
“We had a lot of discussions about how Mr. Miyake thinks about design,” says Sato, “and about how we think about design” at Nendo. “We talked about how to treat the paper, this material for the furniture.
“And then we tried with different materials like using resin to make it solid, or mixing it with wood or steel. But it didn’t work out well — we weren’t satisfied, nor was he.
“In the end, we thought about peeling the roll. We thought he might find something in that process. So we began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.
“So we showed it to Mr. Miyake and he liked it. He had a concept in mind that matches an idea he has of future fashion, a philosophy about how people will one day shed things, like clothes.
“Mr. Miyake liked what we’d done and he named it Cabbage Chair.”
Sato took a master’s degree in architecture in 2002. “And at that point, I’d been educated to think in terms of, ‘This is what you can do, this is what you can’t.’ A lot of tradition.
“But I went to the Milan Furniture Fair,” a highly influential annual stop on the world’s design-show circuit, “and I saw everybody designing so freely and the whole city was enjoying themselves. And I thought that I would like to design that way, as well.
“In Japan, things are divided so that architects design architecture, interior designers do interior design, and so on. At Nendo, we wanted to each do, say, one-fifth of a project instead of five people doing five different projects.”
Crossing disciplinary lines for that “free” feeling in design, in fact, informs Sato’s firm’s name. “It means clay, very soft clay, a lot of range in what you can do in shape, size, color.”
And today, Sato’s group has a lot of new range, too. It turns out that the Cabbage Chair has become quite a good seat for Nendo. The group is working with the Naoshima island Contemporary Art Museum and Art Naoshima development led by Tadao Ando. And they’re working on the Museum of Art and Design in New York.
“And we’re working with Mr. Miyake on new concept stores,” says Sato, “five new stores — interior design, the graphics, the packaging, the total concept.”
Designed by:
Nendo, Tokyo, Japan.
www.nendo.jp
Written by Po
There are so many small ” ! ” moments hidden in our everyday.
But we don’t recognize them.
and even when we do recognize them,we tend to unconsciously reset our
minds and forget what we’ve seen.
“It all began,” says designer Oki Sato from his Tokyo office, “with an invitation to participate in an exhibition called ‘XX1st Century Man,’” a show organized by Japanese pleat-meister Issey Miyake and focused on how people might live in the future.
It became a lot more than a group show invitation when the phone rang at Sato’s design firm, Nendo, and it was the famed fashion designer, himself, on the line.
“Mr. Miyake gave me a phone call about his brand Pleats Please,” Sato remembers, “and talked to me about what was on his mind. In the process of making the pleats, he told me, there’s a lot of garbage. The fabric is pressurized and pleated, and then a large amount of paper used to sandwich the fabric is thrown away. Twice as much paper as fabric is used and thrown away.
“We began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.”
“Mr. Miyake wanted some sort of furniture made to use this paper.”
The quasi-reality-show aspect of the story, Sato says, is that “I have no idea why he chose me to call. I think I’d met him once at a party or something.” Clearly Miyake was aware of Sato’s work, perhaps through his participation in the futurist exhibition. And just as clearly, this phone call was an honor of the first magnitude for a young designer with a firm of six people.
“We had a lot of discussions about how Mr. Miyake thinks about design,” says Sato, “and about how we think about design” at Nendo. “We talked about how to treat the paper, this material for the furniture.
“And then we tried with different materials like using resin to make it solid, or mixing it with wood or steel. But it didn’t work out well — we weren’t satisfied, nor was he.
“In the end, we thought about peeling the roll. We thought he might find something in that process. So we began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.
“So we showed it to Mr. Miyake and he liked it. He had a concept in mind that matches an idea he has of future fashion, a philosophy about how people will one day shed things, like clothes.
“Mr. Miyake liked what we’d done and he named it Cabbage Chair.”
Sato took a master’s degree in architecture in 2002. “And at that point, I’d been educated to think in terms of, ‘This is what you can do, this is what you can’t.’ A lot of tradition.
“But I went to the Milan Furniture Fair,” a highly influential annual stop on the world’s design-show circuit, “and I saw everybody designing so freely and the whole city was enjoying themselves. And I thought that I would like to design that way, as well.
“In Japan, things are divided so that architects design architecture, interior designers do interior design, and so on. At Nendo, we wanted to each do, say, one-fifth of a project instead of five people doing five different projects.”
Crossing disciplinary lines for that “free” feeling in design, in fact, informs Sato’s firm’s name. “It means clay, very soft clay, a lot of range in what you can do in shape, size, color.”
And today, Sato’s group has a lot of new range, too. It turns out that the Cabbage Chair has become quite a good seat for Nendo. The group is working with the Naoshima island Contemporary Art Museum and Art Naoshima development led by Tadao Ando. And they’re working on the Museum of Art and Design in New York.
“And we’re working with Mr. Miyake on new concept stores,” says Sato, “five new stores — interior design, the graphics, the packaging, the total concept.”
Designed by:
Nendo, Tokyo, Japan.
www.nendo.jp
Written by Po
0/5000
ให้คนตัวเล็ก "! " ขณะนั้น
มีมากขนาดเล็ก "! " ช่วงเวลาที่ซ่อนอยู่ในชีวิตประจำวันของเรา
แต่เราไม่รู้จัก
และแม้เรารู้จักพวกเขา เรามักจะรับใหม่ของเรา
จิตใจ และลืมสิ่งที่เราเคยเห็น
"เรื่องทั้งหมดเริ่มต้น กล่าวว่า ออกซาโต้ Oki สำนักงานโตเกียวของเขา, " ด้วยการเชิญให้เข้าร่วมในนิทรรศการที่เรียกว่า ' XX1st ศตวรรษคน,การแสดงโดยมิยาเกะ Issey meister จีบญี่ปุ่น และเน้นวิธีคนอาจอยู่ในอนาคต
มันเป็นมากขึ้นกว่าการเชิญดูกลุ่มเมื่อโทรศัพท์รังที่บริษัทออกแบบของซาโต้ Nendo และเป็นนักออกแบบแฟชั่นโด่ง ตัวเอง บรรทัด
"เกะนายให้ฉันโทรศัพท์เกี่ยวกับยี่ห้อเสื้อของเขา ซาจดจำ, "และพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นในใจของเขา ในขั้นตอนการจีบ เขาบอกฉัน มีจำนวนมากของขยะ ผ้าหนี และจีบ แล้ว ใช้ sandwich ผ้ากระดาษจำนวนมากถูกโยนไป ใช้กระดาษสองเป็นผ้า และโยนไป
"เราเริ่มปอกเปลือกม้วนกระดาษ เช่นผัก มันกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างเช่นเป็นเก้าอี้หรือเก้าอี้ผับ/ และเราไม่สามารถนั่งบนนั้น"
"นายเกะต้องเรียงลำดับบางอย่างของเฟอร์นิเจอร์ที่จะใช้เอกสารนี้"
ด้าน quasi-reality แสดงเรื่อง ซาว่า จะว่า "ฉันมีความคิดว่าทำไมเขาเลือกฉันโทร ผมคิดว่า ผมได้เจอครั้งเดียวในงานเลี้ยงหรือบางสิ่งบางอย่าง" ชัดเจนเกะไม่ทราบงานของซาโต้ บางทีผ่านการเข้าร่วมของเขาในนิทรรศการ futurist และ เหมือนอย่างชัดเจน โทรศัพท์นี้เป็นเกียรติของขนาดแรกสำหรับนักออกแบบหนุ่มกับบริษัทของหกคน
"เรามีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีนายเกะคิดเกี่ยวกับการออกแบบ กล่าวว่า ซาโต้ "และ เกี่ยวกับวิธีการที่เราคิดเกี่ยวกับการออกแบบ"ที่ Nendo "เราพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรักษานี้วัสดุสำหรับเฟอร์นิเจอร์ กระดาษ
"แล้วจากนั้น เราพยายาม ด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นใช้เรซิ่นเพื่อให้แข็ง หรือผสมกับไม้หรือเหล็ก แต่ไม่ได้ทำงานออกมาดีซึ่งเราไม่พอใจ ไม่มีเขา
"ในสุด เราคิดว่า เกี่ยวกับการปอกเปลือกม้วน เราคิดว่า เขาอาจพบใน ดังนั้น เราเริ่มปอกเปลือกม้วนกระดาษ เช่นผัก มันกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างเช่นเป็นเก้าอี้หรือเก้าอี้ผับ/ และเราไม่สามารถนั่งบนมัน
"ดังนั้นเราพบกับนายเกะ และเขาชอบมัน เขามีแนวคิดที่ตรงกับความคิดที่เขามีแฟชั่นในอนาคต สิ่ง เช่นเสื้อผ้าผลัดปรัชญาเกี่ยวกับวิธีที่คนจะหนึ่งวัน
"นายเกะชอบสิ่งที่เราได้ทำ และเขาตั้งชื่อว่าเก้าอี้กะหล่ำปลี"
ซาโต้เอาปริญญาสถาปัตยกรรมใน 2002 "และที่จุด ฉันได้ศึกษาคิดในแง่ของ 'นี่คือสิ่งที่คุณสามารถทำ นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่' ของประเพณี
"แต่ผมก็ไปมิลานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ หยุดประจำปีที่มีอิทธิพลสูงในโลกแสดงออกแบบวงจร "ผมเห็นทุกคนที่ออกแบบได้อย่างอิสระดังนั้น และเมืองทั้งได้เพลิดเพลินกับตัวเอง และคิดว่า อยากจะออกแบบวิธี เช่นกัน
"ในญี่ปุ่น สิ่งที่มีแบ่งให้สถาปนิกออกแบบสถาปัตยกรรม ตกแต่งภายในทำออกแบบตกแต่งภายใน และอื่น ๆ ที่ Nendo เราอยากปฏิบัติแต่ละ กล่าวว่า หนึ่งห้าของโครงการแทนที่จะทำโครงการต่าง ๆ ห้าห้าคน"
ข้ามบรรทัดวินัยสำหรับความรู้สึกที่ "ฟรี" ในการออกแบบ ในความเป็นจริง แจ้งชื่อบริษัทของซาโต้ "หมายความว่า มากช่วงในสิ่งที่คุณสามารถทำได้ในรูปร่าง ขนาด สี ดิน ดินเหนียวนุ่มมากขึ้น"
วันนี้ กลุ่มของซามีมากช่วงใหม่ เกินไป มันจะออกว่า เก้าอี้กะหล่ำปลีได้กลายเป็น ที่นั่งค่อนข้างดีสำหรับ Nendo มีการทำงานได้กับแหล่งเกาะพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยและศิลปะแหล่งพัฒนานำ โดย Tadao ผีเสื้อหาง และพวกเขากำลังทำงานในพิพิธภัณฑ์ศิลปะและการออกแบบในนิวยอร์ค
"และเรากำลังทำงานกับนายเกะบนร้านค้าแนวคิดใหม่ กล่าวว่า ซาโต้, " 5 ร้านค้าใหม่ — ออกแบบภายใน กราฟิก บรรจุภัณฑ์ แนวความคิดทั้งหมด "
ออกแบบโดย:
Nendo โตเกียว ญี่ปุ่น.
www.nendo.jp
เขียน โดย Po
มีมากขนาดเล็ก "! " ช่วงเวลาที่ซ่อนอยู่ในชีวิตประจำวันของเรา
แต่เราไม่รู้จัก
และแม้เรารู้จักพวกเขา เรามักจะรับใหม่ของเรา
จิตใจ และลืมสิ่งที่เราเคยเห็น
"เรื่องทั้งหมดเริ่มต้น กล่าวว่า ออกซาโต้ Oki สำนักงานโตเกียวของเขา, " ด้วยการเชิญให้เข้าร่วมในนิทรรศการที่เรียกว่า ' XX1st ศตวรรษคน,การแสดงโดยมิยาเกะ Issey meister จีบญี่ปุ่น และเน้นวิธีคนอาจอยู่ในอนาคต
มันเป็นมากขึ้นกว่าการเชิญดูกลุ่มเมื่อโทรศัพท์รังที่บริษัทออกแบบของซาโต้ Nendo และเป็นนักออกแบบแฟชั่นโด่ง ตัวเอง บรรทัด
"เกะนายให้ฉันโทรศัพท์เกี่ยวกับยี่ห้อเสื้อของเขา ซาจดจำ, "และพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นในใจของเขา ในขั้นตอนการจีบ เขาบอกฉัน มีจำนวนมากของขยะ ผ้าหนี และจีบ แล้ว ใช้ sandwich ผ้ากระดาษจำนวนมากถูกโยนไป ใช้กระดาษสองเป็นผ้า และโยนไป
"เราเริ่มปอกเปลือกม้วนกระดาษ เช่นผัก มันกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างเช่นเป็นเก้าอี้หรือเก้าอี้ผับ/ และเราไม่สามารถนั่งบนนั้น"
"นายเกะต้องเรียงลำดับบางอย่างของเฟอร์นิเจอร์ที่จะใช้เอกสารนี้"
ด้าน quasi-reality แสดงเรื่อง ซาว่า จะว่า "ฉันมีความคิดว่าทำไมเขาเลือกฉันโทร ผมคิดว่า ผมได้เจอครั้งเดียวในงานเลี้ยงหรือบางสิ่งบางอย่าง" ชัดเจนเกะไม่ทราบงานของซาโต้ บางทีผ่านการเข้าร่วมของเขาในนิทรรศการ futurist และ เหมือนอย่างชัดเจน โทรศัพท์นี้เป็นเกียรติของขนาดแรกสำหรับนักออกแบบหนุ่มกับบริษัทของหกคน
"เรามีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีนายเกะคิดเกี่ยวกับการออกแบบ กล่าวว่า ซาโต้ "และ เกี่ยวกับวิธีการที่เราคิดเกี่ยวกับการออกแบบ"ที่ Nendo "เราพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรักษานี้วัสดุสำหรับเฟอร์นิเจอร์ กระดาษ
"แล้วจากนั้น เราพยายาม ด้วยวัสดุต่าง ๆ เช่นใช้เรซิ่นเพื่อให้แข็ง หรือผสมกับไม้หรือเหล็ก แต่ไม่ได้ทำงานออกมาดีซึ่งเราไม่พอใจ ไม่มีเขา
"ในสุด เราคิดว่า เกี่ยวกับการปอกเปลือกม้วน เราคิดว่า เขาอาจพบใน ดังนั้น เราเริ่มปอกเปลือกม้วนกระดาษ เช่นผัก มันกลายเป็นบางสิ่งบางอย่างเช่นเป็นเก้าอี้หรือเก้าอี้ผับ/ และเราไม่สามารถนั่งบนมัน
"ดังนั้นเราพบกับนายเกะ และเขาชอบมัน เขามีแนวคิดที่ตรงกับความคิดที่เขามีแฟชั่นในอนาคต สิ่ง เช่นเสื้อผ้าผลัดปรัชญาเกี่ยวกับวิธีที่คนจะหนึ่งวัน
"นายเกะชอบสิ่งที่เราได้ทำ และเขาตั้งชื่อว่าเก้าอี้กะหล่ำปลี"
ซาโต้เอาปริญญาสถาปัตยกรรมใน 2002 "และที่จุด ฉันได้ศึกษาคิดในแง่ของ 'นี่คือสิ่งที่คุณสามารถทำ นี้เป็นสิ่งที่คุณไม่' ของประเพณี
"แต่ผมก็ไปมิลานเฟอร์นิเจอร์แฟร์ หยุดประจำปีที่มีอิทธิพลสูงในโลกแสดงออกแบบวงจร "ผมเห็นทุกคนที่ออกแบบได้อย่างอิสระดังนั้น และเมืองทั้งได้เพลิดเพลินกับตัวเอง และคิดว่า อยากจะออกแบบวิธี เช่นกัน
"ในญี่ปุ่น สิ่งที่มีแบ่งให้สถาปนิกออกแบบสถาปัตยกรรม ตกแต่งภายในทำออกแบบตกแต่งภายใน และอื่น ๆ ที่ Nendo เราอยากปฏิบัติแต่ละ กล่าวว่า หนึ่งห้าของโครงการแทนที่จะทำโครงการต่าง ๆ ห้าห้าคน"
ข้ามบรรทัดวินัยสำหรับความรู้สึกที่ "ฟรี" ในการออกแบบ ในความเป็นจริง แจ้งชื่อบริษัทของซาโต้ "หมายความว่า มากช่วงในสิ่งที่คุณสามารถทำได้ในรูปร่าง ขนาด สี ดิน ดินเหนียวนุ่มมากขึ้น"
วันนี้ กลุ่มของซามีมากช่วงใหม่ เกินไป มันจะออกว่า เก้าอี้กะหล่ำปลีได้กลายเป็น ที่นั่งค่อนข้างดีสำหรับ Nendo มีการทำงานได้กับแหล่งเกาะพิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัยและศิลปะแหล่งพัฒนานำ โดย Tadao ผีเสื้อหาง และพวกเขากำลังทำงานในพิพิธภัณฑ์ศิลปะและการออกแบบในนิวยอร์ค
"และเรากำลังทำงานกับนายเกะบนร้านค้าแนวคิดใหม่ กล่าวว่า ซาโต้, " 5 ร้านค้าใหม่ — ออกแบบภายใน กราฟิก บรรจุภัณฑ์ แนวความคิดทั้งหมด "
ออกแบบโดย:
Nendo โตเกียว ญี่ปุ่น.
www.nendo.jp
เขียน โดย Po
การแปล กรุณารอสักครู่..
Giving people a small ” ! ” moment.
There are so many small ” ! ” moments hidden in our everyday.
But we don’t recognize them.
and even when we do recognize them,we tend to unconsciously reset our
minds and forget what we’ve seen.
“It all began,” says designer Oki Sato from his Tokyo office, “with an invitation to participate in an exhibition called ‘XX1st Century Man,’” a show organized by Japanese pleat-meister Issey Miyake and focused on how people might live in the future.
It became a lot more than a group show invitation when the phone rang at Sato’s design firm, Nendo, and it was the famed fashion designer, himself, on the line.
“Mr. Miyake gave me a phone call about his brand Pleats Please,” Sato remembers, “and talked to me about what was on his mind. In the process of making the pleats, he told me, there’s a lot of garbage. The fabric is pressurized and pleated, and then a large amount of paper used to sandwich the fabric is thrown away. Twice as much paper as fabric is used and thrown away.
“We began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.”
“Mr. Miyake wanted some sort of furniture made to use this paper.”
The quasi-reality-show aspect of the story, Sato says, is that “I have no idea why he chose me to call. I think I’d met him once at a party or something.” Clearly Miyake was aware of Sato’s work, perhaps through his participation in the futurist exhibition. And just as clearly, this phone call was an honor of the first magnitude for a young designer with a firm of six people.
“We had a lot of discussions about how Mr. Miyake thinks about design,” says Sato, “and about how we think about design” at Nendo. “We talked about how to treat the paper, this material for the furniture.
“And then we tried with different materials like using resin to make it solid, or mixing it with wood or steel. But it didn’t work out well — we weren’t satisfied, nor was he.
“In the end, we thought about peeling the roll. We thought he might find something in that process. So we began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.
“So we showed it to Mr. Miyake and he liked it. He had a concept in mind that matches an idea he has of future fashion, a philosophy about how people will one day shed things, like clothes.
“Mr. Miyake liked what we’d done and he named it Cabbage Chair.”
Sato took a master’s degree in architecture in 2002. “And at that point, I’d been educated to think in terms of, ‘This is what you can do, this is what you can’t.’ A lot of tradition.
“But I went to the Milan Furniture Fair,” a highly influential annual stop on the world’s design-show circuit, “and I saw everybody designing so freely and the whole city was enjoying themselves. And I thought that I would like to design that way, as well.
“In Japan, things are divided so that architects design architecture, interior designers do interior design, and so on. At Nendo, we wanted to each do, say, one-fifth of a project instead of five people doing five different projects.”
Crossing disciplinary lines for that “free” feeling in design, in fact, informs Sato’s firm’s name. “It means clay, very soft clay, a lot of range in what you can do in shape, size, color.”
And today, Sato’s group has a lot of new range, too. It turns out that the Cabbage Chair has become quite a good seat for Nendo. The group is working with the Naoshima island Contemporary Art Museum and Art Naoshima development led by Tadao Ando. And they’re working on the Museum of Art and Design in New York.
“And we’re working with Mr. Miyake on new concept stores,” says Sato, “five new stores — interior design, the graphics, the packaging, the total concept.”
Designed by:
Nendo, Tokyo, Japan.
www.nendo.jp
Written by Po
There are so many small ” ! ” moments hidden in our everyday.
But we don’t recognize them.
and even when we do recognize them,we tend to unconsciously reset our
minds and forget what we’ve seen.
“It all began,” says designer Oki Sato from his Tokyo office, “with an invitation to participate in an exhibition called ‘XX1st Century Man,’” a show organized by Japanese pleat-meister Issey Miyake and focused on how people might live in the future.
It became a lot more than a group show invitation when the phone rang at Sato’s design firm, Nendo, and it was the famed fashion designer, himself, on the line.
“Mr. Miyake gave me a phone call about his brand Pleats Please,” Sato remembers, “and talked to me about what was on his mind. In the process of making the pleats, he told me, there’s a lot of garbage. The fabric is pressurized and pleated, and then a large amount of paper used to sandwich the fabric is thrown away. Twice as much paper as fabric is used and thrown away.
“We began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.”
“Mr. Miyake wanted some sort of furniture made to use this paper.”
The quasi-reality-show aspect of the story, Sato says, is that “I have no idea why he chose me to call. I think I’d met him once at a party or something.” Clearly Miyake was aware of Sato’s work, perhaps through his participation in the futurist exhibition. And just as clearly, this phone call was an honor of the first magnitude for a young designer with a firm of six people.
“We had a lot of discussions about how Mr. Miyake thinks about design,” says Sato, “and about how we think about design” at Nendo. “We talked about how to treat the paper, this material for the furniture.
“And then we tried with different materials like using resin to make it solid, or mixing it with wood or steel. But it didn’t work out well — we weren’t satisfied, nor was he.
“In the end, we thought about peeling the roll. We thought he might find something in that process. So we began peeling the roll of paper, as you would a vegetable. It became something like a chair or a harlequin stool, and we were able to sit on it.
“So we showed it to Mr. Miyake and he liked it. He had a concept in mind that matches an idea he has of future fashion, a philosophy about how people will one day shed things, like clothes.
“Mr. Miyake liked what we’d done and he named it Cabbage Chair.”
Sato took a master’s degree in architecture in 2002. “And at that point, I’d been educated to think in terms of, ‘This is what you can do, this is what you can’t.’ A lot of tradition.
“But I went to the Milan Furniture Fair,” a highly influential annual stop on the world’s design-show circuit, “and I saw everybody designing so freely and the whole city was enjoying themselves. And I thought that I would like to design that way, as well.
“In Japan, things are divided so that architects design architecture, interior designers do interior design, and so on. At Nendo, we wanted to each do, say, one-fifth of a project instead of five people doing five different projects.”
Crossing disciplinary lines for that “free” feeling in design, in fact, informs Sato’s firm’s name. “It means clay, very soft clay, a lot of range in what you can do in shape, size, color.”
And today, Sato’s group has a lot of new range, too. It turns out that the Cabbage Chair has become quite a good seat for Nendo. The group is working with the Naoshima island Contemporary Art Museum and Art Naoshima development led by Tadao Ando. And they’re working on the Museum of Art and Design in New York.
“And we’re working with Mr. Miyake on new concept stores,” says Sato, “five new stores — interior design, the graphics, the packaging, the total concept.”
Designed by:
Nendo, Tokyo, Japan.
www.nendo.jp
Written by Po
การแปล กรุณารอสักครู่..
ให้คนน้อย " " ขณะนี้
มีหลายขนาดเล็ก " " ช่วงเวลาที่ซ่อนอยู่ในที่ของเราทุกวัน
แต่เราไม่รู้จักพวกเขา
และแม้เมื่อเรารู้จักพวกเขา เรามักจะไม่รู้ตัว ตั้งจิตใจของเรา
และลืมสิ่งที่เราเคยเห็น
" มันทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น , " กล่าวว่านักออกแบบโอคิซาโต้จากสำนักงานโตเกียวของเขา " ด้วยการเชิญให้เข้าร่วมใน นิทรรศการชื่อ ' xx1st ศตวรรษที่มนุษย์" การแสดงที่จัดโดยจีบญี่ปุ่น Meister อิซเซ มิยาเกะ และเน้นว่าคนอาจจะอยู่ในอนาคต
มันเป็นมากกว่ากลุ่มแสดงเชิญเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นที่ บริษัท ออกแบบของซาโต้ Nendo และมันก็ออกแบบแฟชั่น ชื่อเสียงตัวเอง บนเส้น
" คุณ มิยาเกะ ให้โทรศัพท์ว่าจีบแบรนด์ของเขาโปรด " ซาโต้จำได้" คุยกับฉันเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเขา ในกระบวนการของการจีบ เค้าบอกมาว่า มีขยะ ผ้าเป็นแรงดันและจีบแล้วจำนวนมากของกระดาษที่ใช้กับแซนวิชเป็นผ้าทิ้ง สองเท่าของกระดาษมากเป็นผ้าที่ใช้และทิ้ง
" เราเริ่มปอกม้วนกระดาษ , คุณจะเป็นผักมันเป็นบางอย่าง เช่น นวนิยาย หรือ เก้าอี้สตูล และเราสามารถที่จะนั่งบนมัน . "
" คุณมิยาเกะต้องการบางประเภทของกระดาษที่ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ นี้
กึ่งเรียลิตี้โชว์ลักษณะของเรื่องราว , ซาโต้ กล่าวว่า " ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาเลือกฉัน โทร ฉันคิดว่าฉันเจอเขาแค่ครั้งเดียวที่พรรคหรือบางสิ่งบางอย่าง . " อย่างชัดเจน มิยาเกะ ตระหนักถึง ซาโต้ ทำงานบางทีผ่านการมีส่วนร่วมของเขาในลัทธิ Exhibition และเช่นเดียวกับที่ชัดเจน , โทรศัพท์นี้เป็นเกียรติของขนาดแรกสำหรับนักออกแบบหนุ่มสาวที่มี บริษัท ในหกคน
" เราก็มีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการที่คุณมิยาเกะคิดเกี่ยวกับการออกแบบ , กล่าวว่า " สะตอ " และเกี่ยวกับวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับการออกแบบ " Nendo . " เราพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรักษากระดาษ วัสดุนี้
สำหรับเฟอร์นิเจอร์" แล้วเราพยายาม ด้วยวัสดุที่แตกต่างกัน เช่น การใช้เรซินให้มันทึบ หรือผสมกับไม้หรือเหล็ก แต่มันก็ทำงานได้ไม่ดี เรายังไม่พอใจ หรือเขา
" ในที่สุด เราคิดว่าเรื่องลอกกลิ้ง เราคิดว่าเขาอาจจะพบบางสิ่งบางอย่างในกระบวนการที่ ดังนั้นเราจึงเริ่มลอก ม้วนกระดาษ คุณจะเป็นผักมันเป็นบางอย่าง เช่น นวนิยาย หรือ เก้าอี้สตูล และเราสามารถที่จะนั่งบนมัน
" เราให้คุณมิยาเกะ และเขาชอบมัน เขามีความคิดในจิตใจที่ตรงกับความคิดเขามีแฟชั่นในอนาคต ปรัชญาเรื่องคนวันหนึ่งจะหลั่งสิ่งของ เช่นเสื้อผ้า
" คุณมิยาเกะ ชอบในสิ่งที่เราทำ และเขาตั้งชื่อมันเก้าอี้กะ
"ซาโต้ เอาปริญญาโทสถาปัตยกรรม 2002 " และ ณจุดนั้น ผมได้ศึกษา คิดในแง่ของ ' นี้คือสิ่งที่คุณสามารถทำ , นี้คือสิ่งที่คุณสามารถทำ ' มากมายของประเพณี
" แต่ผมไป มิลาน เฟอร์นิเจอร์ แฟร์ " หยุดที่มีอิทธิพลสูงต่อปีในการออกแบบแสดงวงจรของโลก " และ ผมเห็นทุกคนออกแบบได้อย่างอิสระทั้งเมืองกำลังสนุกกับตัวเองและฉันคิดว่าฉันต้องการที่จะออกแบบวิธี เช่นกัน
" ในญี่ปุ่น สิ่งที่ถูกแบ่งเพื่อให้สถาปนิกออกแบบสถาปัตยกรรมออกแบบตกแต่งภายในออกแบบตกแต่งภายใน , และอื่น ๆ ที่ Nendo , เราต้องการแต่ละทำ พูด หนึ่งในห้าของโครงการแทน 5 คน ทำโครงการห้าที่แตกต่างกัน . "
ข้ามเส้นทางวินัยที่ " ฟรี " ความรู้สึกในการออกแบบ ในความเป็นจริงแจ้งชื่อซาโต้ ของบริษัท " หมายความว่า ดินเหนียวอ่อนมาก มาก ช่วง ในคุณสามารถทำอะไรในรูปร่าง , ขนาด , สี "
และวันนี้ ซาโต้ กลุ่มมีช่วงใหม่ด้วย ปรากฎว่ากะหล่ำปลี มีเก้าอี้เป็นค่อนข้างดีนั่ง Nendo . กลุ่มการทำงานกับเกาะนาโอชิมะ พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย และพัฒนาศิลปะ นำโดย นาโอชิมะ ทาดาโอะ อันโดะและพวกเขากำลังทำงานในพิพิธภัณฑ์ศิลปะและการออกแบบในนิวยอร์ก
" และเรากำลังทำงานกับคุณมิยาเกะ สินค้าแนวคิดใหม่ว่า " ซาโต้ " ห้าร้านใหม่ - ออกแบบตกแต่งภายใน , กราฟิก , บรรจุภัณฑ์ , แนวคิดทั้งหมด . " :
ได้รับการออกแบบโดย Nendo , โตเกียว , ญี่ปุ่น
www.nendo จุนโป
โดย
มีหลายขนาดเล็ก " " ช่วงเวลาที่ซ่อนอยู่ในที่ของเราทุกวัน
แต่เราไม่รู้จักพวกเขา
และแม้เมื่อเรารู้จักพวกเขา เรามักจะไม่รู้ตัว ตั้งจิตใจของเรา
และลืมสิ่งที่เราเคยเห็น
" มันทั้งหมดเริ่มต้นขึ้น , " กล่าวว่านักออกแบบโอคิซาโต้จากสำนักงานโตเกียวของเขา " ด้วยการเชิญให้เข้าร่วมใน นิทรรศการชื่อ ' xx1st ศตวรรษที่มนุษย์" การแสดงที่จัดโดยจีบญี่ปุ่น Meister อิซเซ มิยาเกะ และเน้นว่าคนอาจจะอยู่ในอนาคต
มันเป็นมากกว่ากลุ่มแสดงเชิญเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้นที่ บริษัท ออกแบบของซาโต้ Nendo และมันก็ออกแบบแฟชั่น ชื่อเสียงตัวเอง บนเส้น
" คุณ มิยาเกะ ให้โทรศัพท์ว่าจีบแบรนด์ของเขาโปรด " ซาโต้จำได้" คุยกับฉันเกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเขา ในกระบวนการของการจีบ เค้าบอกมาว่า มีขยะ ผ้าเป็นแรงดันและจีบแล้วจำนวนมากของกระดาษที่ใช้กับแซนวิชเป็นผ้าทิ้ง สองเท่าของกระดาษมากเป็นผ้าที่ใช้และทิ้ง
" เราเริ่มปอกม้วนกระดาษ , คุณจะเป็นผักมันเป็นบางอย่าง เช่น นวนิยาย หรือ เก้าอี้สตูล และเราสามารถที่จะนั่งบนมัน . "
" คุณมิยาเกะต้องการบางประเภทของกระดาษที่ใช้ทำเฟอร์นิเจอร์ นี้
กึ่งเรียลิตี้โชว์ลักษณะของเรื่องราว , ซาโต้ กล่าวว่า " ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาเลือกฉัน โทร ฉันคิดว่าฉันเจอเขาแค่ครั้งเดียวที่พรรคหรือบางสิ่งบางอย่าง . " อย่างชัดเจน มิยาเกะ ตระหนักถึง ซาโต้ ทำงานบางทีผ่านการมีส่วนร่วมของเขาในลัทธิ Exhibition และเช่นเดียวกับที่ชัดเจน , โทรศัพท์นี้เป็นเกียรติของขนาดแรกสำหรับนักออกแบบหนุ่มสาวที่มี บริษัท ในหกคน
" เราก็มีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการที่คุณมิยาเกะคิดเกี่ยวกับการออกแบบ , กล่าวว่า " สะตอ " และเกี่ยวกับวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับการออกแบบ " Nendo . " เราพูดคุยเกี่ยวกับวิธีการรักษากระดาษ วัสดุนี้
สำหรับเฟอร์นิเจอร์" แล้วเราพยายาม ด้วยวัสดุที่แตกต่างกัน เช่น การใช้เรซินให้มันทึบ หรือผสมกับไม้หรือเหล็ก แต่มันก็ทำงานได้ไม่ดี เรายังไม่พอใจ หรือเขา
" ในที่สุด เราคิดว่าเรื่องลอกกลิ้ง เราคิดว่าเขาอาจจะพบบางสิ่งบางอย่างในกระบวนการที่ ดังนั้นเราจึงเริ่มลอก ม้วนกระดาษ คุณจะเป็นผักมันเป็นบางอย่าง เช่น นวนิยาย หรือ เก้าอี้สตูล และเราสามารถที่จะนั่งบนมัน
" เราให้คุณมิยาเกะ และเขาชอบมัน เขามีความคิดในจิตใจที่ตรงกับความคิดเขามีแฟชั่นในอนาคต ปรัชญาเรื่องคนวันหนึ่งจะหลั่งสิ่งของ เช่นเสื้อผ้า
" คุณมิยาเกะ ชอบในสิ่งที่เราทำ และเขาตั้งชื่อมันเก้าอี้กะ
"ซาโต้ เอาปริญญาโทสถาปัตยกรรม 2002 " และ ณจุดนั้น ผมได้ศึกษา คิดในแง่ของ ' นี้คือสิ่งที่คุณสามารถทำ , นี้คือสิ่งที่คุณสามารถทำ ' มากมายของประเพณี
" แต่ผมไป มิลาน เฟอร์นิเจอร์ แฟร์ " หยุดที่มีอิทธิพลสูงต่อปีในการออกแบบแสดงวงจรของโลก " และ ผมเห็นทุกคนออกแบบได้อย่างอิสระทั้งเมืองกำลังสนุกกับตัวเองและฉันคิดว่าฉันต้องการที่จะออกแบบวิธี เช่นกัน
" ในญี่ปุ่น สิ่งที่ถูกแบ่งเพื่อให้สถาปนิกออกแบบสถาปัตยกรรมออกแบบตกแต่งภายในออกแบบตกแต่งภายใน , และอื่น ๆ ที่ Nendo , เราต้องการแต่ละทำ พูด หนึ่งในห้าของโครงการแทน 5 คน ทำโครงการห้าที่แตกต่างกัน . "
ข้ามเส้นทางวินัยที่ " ฟรี " ความรู้สึกในการออกแบบ ในความเป็นจริงแจ้งชื่อซาโต้ ของบริษัท " หมายความว่า ดินเหนียวอ่อนมาก มาก ช่วง ในคุณสามารถทำอะไรในรูปร่าง , ขนาด , สี "
และวันนี้ ซาโต้ กลุ่มมีช่วงใหม่ด้วย ปรากฎว่ากะหล่ำปลี มีเก้าอี้เป็นค่อนข้างดีนั่ง Nendo . กลุ่มการทำงานกับเกาะนาโอชิมะ พิพิธภัณฑ์ศิลปะร่วมสมัย และพัฒนาศิลปะ นำโดย นาโอชิมะ ทาดาโอะ อันโดะและพวกเขากำลังทำงานในพิพิธภัณฑ์ศิลปะและการออกแบบในนิวยอร์ก
" และเรากำลังทำงานกับคุณมิยาเกะ สินค้าแนวคิดใหม่ว่า " ซาโต้ " ห้าร้านใหม่ - ออกแบบตกแต่งภายใน , กราฟิก , บรรจุภัณฑ์ , แนวคิดทั้งหมด . " :
ได้รับการออกแบบโดย Nendo , โตเกียว , ญี่ปุ่น
www.nendo จุนโป
โดย
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- เราต้องรับผิดชอบต่องานด้านเอกสาร
- สำหรับฉันแล้วตอนนี้
- At least 350 000 people will suffer card
- สบายดีไหม
- อาชีพพยาบาลเป็นอาชีพที่มั่นคงอาชีพนี้ก็เ
- a plus tard
- น้ำปลา
- re-read your notes in the right columnfo
- เพื่อนรัก ฉันมีสิ่งหนึ่ง อยากให้นายช่วย
- กรดไขมันโอเมก้า3
- เพื่อนรัก ฉันมีสิ่งหนึ่งอยากให้นายช่วย
- he ..... a great talent on the science s
- stitches
- idiot
- For example, green, black and yellow bea
- If you are well, I was good.
- Yes i married already!!!
- ฝ่ายวิชาการ
- เส้นหมี่ผัดแล้วราดหน้าด้วยเบค่อน(ราดหน้า
- a Values are means ± standard deviations
- คุณแต่งงานหรือยัง
- ชื่นชอบ
- Call me urgently if you have anything to
- ปลาเส้น
