The honeybees (Apidae: Apini) are t

The honeybees (Apidae: Apini) are the most famous of all insects owing to their importance for the pollination of crops, their social organization, and the honey they produce. The single genus Apis has been separated into 11 distinct species historically based on morphological, behavioral, and physiological characteristics, and also on the geographic distribution (Engel, 1999). At present the genus Apis contains 10 generally recognized species (Arias and Sheppard, 2005; Raffiudin and Crozier, 2007), however, the validity of A. laboriosa has been questioned based on the lack of morphological differentiation from A. dorsata (Engel, 1999; Koeniger et al., 1991), despite differences in behavior and ecology (Kirchner et al., 1996; Underwood, 1990). Among Apis species distributed in Southeast and East Asia, five are found in Thailand. A. andreniformis, A. cerana, A. dorsata and A. florea are native species, whereas A. mellifera is introduced (Chaiyawong et al., 2004; Hepburn et al., 2005; Insuan et al., 2007; Oldroyd and Wongsiri, 2006; Rinderer et al., 1995; Smith et al., 2000; Wongsiri et al., 1990, 1996). The Asian honeybee, Apis cerana, occurs across south and southeastern Asia up to Russia in the north. The physical characteristics of A. cerana are very similar to that of the European honeybee, A. mellifera. A. cerana adults have branched (plumose) hairs on their bodies to assist in pollen collection. Their workers (non-reproductive females) have a corbiculum (pollen basket) on their hind legs to transport pollen. The worker's ovipositor (an organ for egg laying) has been modified into a stinger and adults are

yellow and black in color. The abdominal stripes (tomenta) of A. cerana are more pronounced than those of A. mellifera, and A. cerana workers have four abdominal stripes, whereas A. mellifera workers have three abdominal stripes. Worker body size varies among subpopulations throughout A. cerana's geographic distribution. Generally, workers of the southern subspecies of A. cerana are smaller than A. mellifera workers. However, workers of northern subspecies of A. cerana are larger than some of the African subspecies of A. mellifera. Males of A. cerana are called drones. Each colony produces significantly fewer drones than they do workers. Drones have large eyes that meet at the top of their head, no stinger, and their abdomen is thick and blunt at the end. This gives the drones more of a blunt-ended body rather than the pointed, aerodynamic body shape that is seen in the female castes (Egelie et al., 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ honeybees (Apidae: Apini) มีชื่อเสียงที่สุดของแมลงทั้งหมดเพราะความสำคัญสำหรับ pollination พืช องค์กรทางสังคมของพวกเขา และน้ำผึ้งที่ผลิต สกุลเดียว Apis ได้ถูกแบ่งออกเป็น 11 ชนิดแตกต่างกันตามลักษณะสัณฐาน พฤติกรรม และสรีรวิทยา และ ในการกระจายทางภูมิศาสตร์ (Engel, 1999) อดีต ปัจจุบัน สกุล Apis ประกอบด้วย 10 ชนิดที่รับรู้โดยทั่วไป (โปรดและเป็น 2005 Raffiudin และ Crozier, 2007), อย่างไรก็ตาม มีผลบังคับใช้ของ A. laboriosa ได้ไต่สวนตามไม่สร้างความแตกต่างของจากอ. dorsata (Engel, 1999 Koeniger et al., 1991), แม้ มีความแตกต่างในพฤติกรรมและนิเวศวิทยา (Kirchner et al., 1996 Underwood, 1990) ระหว่างพันธุ์ Apis กระจายในตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียตะวันออก ห้าอยู่ในประเทศไทย A. andreniformis, A. cerana, A. dorsata และ A. florea เป็นพันธุ์พื้นเมือง A. mellifera เป็น นำ (Chaiyawong et al., 2004 เฮปเบิร์น et al., 2005 Insuan et al., 2007 Oldroyd และ Wongsiri, 2006 Rinderer และ al., 1995 สมิธและ al., 2000 Wongsiri et al., 1990, 1996) น้ำผึ้งอิลอกเอเชีย Apis cerana เกิดขึ้นในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถึงรัสเซียเหนือ ลักษณะทางกายภาพของ A. cerana จะคล้ายกับน้ำผึ้งอิลอกยุโรป A. mellifera A. cerana ผู้ใหญ่มี branched (plumose) เส้นขนบนร่างกายเพื่อช่วยในการเก็บรวบรวมละอองเกสร แรงงานของพวกเขา (ไม่ใช่สืบพันธุ์หญิง) ได้ corbiculum (pollen ตะกร้า) บนของขาหลังให้ขนละอองเกสร Ovipositor ของผู้ปฏิบัติงาน (มีอวัยวะสำหรับวางไข่) มีการปรับเปลี่ยนเป็น stinger เป็น และเป็นผู้ใหญ่ yellow and black in color. The abdominal stripes (tomenta) of A. cerana are more pronounced than those of A. mellifera, and A. cerana workers have four abdominal stripes, whereas A. mellifera workers have three abdominal stripes. Worker body size varies among subpopulations throughout A. cerana's geographic distribution. Generally, workers of the southern subspecies of A. cerana are smaller than A. mellifera workers. However, workers of northern subspecies of A. cerana are larger than some of the African subspecies of A. mellifera. Males of A. cerana are called drones. Each colony produces significantly fewer drones than they do workers. Drones have large eyes that meet at the top of their head, no stinger, and their abdomen is thick and blunt at the end. This gives the drones more of a blunt-ended body rather than the pointed, aerodynamic body shape that is seen in the female castes (Egelie et al., 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผึ้ง (Apidae: Apini) เป็นที่มีชื่อเสียงที่สุดของแมลงทั้งหมดเนื่องจากความสำคัญของพวกเขาสำหรับการผสมเกสรของพืช, องค์กรทางสังคมของพวกเขาและน้ำผึ้งที่พวกเขาผลิต Apis ชนิดเดียวที่ได้รับการแยกออกเป็น 11 ชนิดที่แตกต่างกันตามประวัติศาสตร์บนก้านพฤติกรรมและลักษณะทางสรีรวิทยาและยังเกี่ยวกับการกระจายทางภูมิศาสตร์ (Engel, 1999) ในปัจจุบันสกุล Apis มี 10 สายพันธุ์ที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไป (เรียสและเชพพาร์ด, 2005; Raffiudin และ Crozier 2007) แต่ความถูกต้องของ laboriosa เอได้รับการสอบสวนขึ้นอยู่กับการขาดของความแตกต่างทางสัณฐานวิทยาจากเอ dorsata (Engel 1999 ; Koeniger, et al, 1991) แม้จะมีความแตกต่างในพฤติกรรมและนิเวศวิทยา (เคิร์ชเนอ et al, 1996;.. อันเดอร์วู้ด, 1990) ในบรรดาสายพันธุ์ Apis กระจายอยู่ในตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียตะวันออกห้าที่พบในประเทศไทย A. andreniformis, รังผึ้งโพรง, dorsata เอและเอ florea เป็นพันธุ์พื้นเมืองในขณะที่ A. mellifera เป็นที่รู้จัก (Chaiyawong et al, 2004;. เฮปเบิร์ตอัล 2005. Insuan et al, 2007;. Oldroyd และศิริ 2006; Rinderer, et al, 1995;. สมิ ธ , et al, 2000;.. ศิริ et al, 1990, 1996) ผึ้งเอเชียผึ้งโพรง Apis เกิดขึ้นทั่วทิศใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ขึ้นไปยังรัสเซียในภาคเหนือ ลักษณะทางกายภาพของรังผึ้งโพรงจะคล้ายกับที่ของยุโรปผึ้ง, A. mellifera A. ผึ้งโพรงผู้ใหญ่มีแขนง (plumose) ขนบนร่างกายของพวกเขาจะให้ความช่วยเหลือในการเก็บรวบรวมเกสร คนงานของพวกเขา (หญิงที่ไม่สืบพันธุ์) มี corbiculum (เกสรตะกร้า) บนขาหลังของพวกเขาในการขนส่งเกสร อวัยวะวางไข่ของคนงาน (อวัยวะสำหรับวางไข่) ได้รับการแก้ไขเป็นเหล็กและผู้ใหญ่ที่มีสีเหลืองและสีดำ ท้องลาย (tomenta) ของรังผึ้งโพรงเป็นเด่นชัดมากขึ้นกว่า A. mellifera และคนงานรังผึ้งโพรงมีสี่ลายท้องในขณะที่คนงาน A. mellifera มีสามลายท้อง ขนาดคนทำงานร่างกายแตกต่างกันไปในหมู่ประชากรทั่วกระจายทางภูมิศาสตร์ของเอผึ้งโพรง โดยทั่วไปคนที่ช่ำชองทางตอนใต้ของรังผึ้งโพรงมีขนาดเล็กกว่าคนงาน A. mellifera แต่คนที่ช่ำชองทางตอนเหนือของรังผึ้งโพรงมีขนาดใหญ่กว่าบางส่วนของแอฟริกันชนิดย่อยของ A. mellifera เพศของรังผึ้งโพรงจะเรียกว่าลูกกระจ๊อก แต่ละกลุ่มผลิตพึมพำอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่พวกเขาทำคนงาน ลูกกระจ๊อกมีดวงตาขนาดใหญ่ที่พบกันที่ด้านบนของหัวของพวกเขาเหล็กไม่มีและหน้าท้องของพวกเขาจะหนาและทื่อในตอนท้าย นี้จะช่วยให้เจ้าหน้าที่อื่น ๆ ของร่างกายทื่อปลายแหลมมากกว่ารูปร่างร่างกายพลศาสตร์ที่เห็นในวรรณะเพศหญิง (Egelie et al., 2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนผึ้ง ( apidae : apini ) ที่มีชื่อเสียงมากที่สุดของแมลงทั้งหมด เนื่องจากความสำคัญของพวกเขาสำหรับการผสมเกสรของพืช โครงสร้างทางสังคมของพวกเขาและน้ำผึ้งที่พวกเขาผลิต สกุลเดียว APIs ถูกแบ่งออกเป็น 11 สายพันธุ์ที่แตกต่างกันในอดีตจากการศึกษาลักษณะทางพฤติกรรม และลักษณะทางสรีรวิทยา และการกระจายทางภูมิศาสตร์ ( แองเจล , 1999 )ปัจจุบันมี 10 สกุล APIs ที่รู้จักโดยทั่วไปสายพันธุ์ ( และ Arias Sheppard , 2005 ; และ raffiudin crozier , 2007 ) , อย่างไรก็ตาม , ความถูกต้องของ . laboriosa ได้รับการสอบสวนโดยขาดลักษณะความแตกต่างจากผึ้งหลวง ( แองเจล , 1999 ; koeniger et al . , 1991 ) , แม้จะมีความแตกต่างในพฤติกรรมและนิเวศวิทยา ( เคิร์ชเนอร์ et al . , 1996 ; Underwood , 2533 )ของผึ้งชนิดกระจายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเอเชียตะวันออก ห้าที่พบในประเทศไทย A . A . cerana ผึ้ง , ผึ้งหลวง . ผึ้งและเป็นสายพันธุ์พื้นเมือง ส่วน A . mellifera ใช้ ไชยวงศ์ ( et al . , 2004 ; เบิร์น et al . , 2005 ; insuan et al . , 2007 ; Oldroyd และอุปัชฌาย์ , 2006 ; rinderer et al . , 1995 ; Smith et al . , 2000 ; อุปัชฌาย์และ al . , 1990 , 1996 ) จากผึ้งเอเชียผึ้งโพรง , เกิดขึ้นในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ถึงรัสเซีย ในภาคเหนือ ลักษณะทางกายภาพของผึ้งโพรง จะคล้ายกันมากกับที่ของผึ้ง . . ผึ้งพันธุ์ยุโรป . A . cerana ผู้ใหญ่มีแขนง ( plumose ) เส้นขนในร่างกายของพวกเขาเพื่อช่วยในการเก็บเกสร คนงานของตน ( ไม่สืบพันธุ์เพศหญิง ) มี corbiculum ( ตะกร้าเรณู ) บนขาหลังของพวกเขาเพื่อการขนส่งเกสรของคนงานโอวิโพ เตอร์ ( อวัยวะสำหรับวางไข่ ) ได้รับการดัดแปลงเป็นนายทหารผู้ใหญ่และผู้ใหญ่เป็น

สีเหลืองและสีดำเป็นสี หน้าท้องลาย ( tomenta ) ของผึ้งโพรง เป็นเด่นชัดมากขึ้นกว่าของ A . mellifera และผึ้งโพรง คนงานมี 4 ลายหน้าท้อง ส่วน A . mellifera คนงานมี 3 ลายหน้าท้อง ขนาดร่างกายแตกต่างกันไปในหมู่คนงานแต่ละตลอด .โพรงของทางภูมิศาสตร์กระจาย โดยทั่วไป คนงานของชนิดย่อยภาคใต้ของผึ้งโพรง มีขนาดเล็กกว่า A . mellifera คนงาน อย่างไรก็ตาม แรงงานของภาคเหนือของสายพันธุ์ของผึ้งโพรง มีขนาดใหญ่กว่าบางส่วนของสายพันธุ์แอฟริกาของ A . mellifera . ผู้ชายของผึ้งโพรง เรียกว่า โดรน แต่ละกลุ่มผลิตโดรนอย่างมีนัยสำคัญน้อยกว่าที่พวกเขาทำคนหุ่นยนต์ขนาดใหญ่ ดวงตาที่พบที่ด้านบนของหัวของพวกเขาไม่มีเหล็กใน และท้องของพวกเขาหนาและทื่อในตอนท้าย นี้จะช่วยให้เจ้าหน้าที่ของ ทู่สิ้นสุดร่างกายมากกว่าชี้ สลวย รูปร่างที่เห็นได้ในวรรณะ เพศเมีย ( egelie et al . , 2015 )