Public relations research – the mis

Public relations research – the missing link
A review of academic and industry studies worldwide shows growing recognition of the need for
research and evaluation, but slow uptake by practitioners. In 1983, Jim Grunig concluded:
“Although considerable lip service is paid to the importance of program evaluation in public
relations, the rhetorical line is much more enthusiastic than actual utilisation”. He added:
I have begun to feel more and more like a fundamentalist minister railing against sin; the difference
being that I have railed for evaluation in public relations practice. Just as everyone is against sin, so
most public relations people I talk to are for evaluation. People keep on sinning ... and PR people
continue not to do evaluation research (Grunig, 1983).
A study by Lloyd Kirban in 1983 among Public Relations Society of America (PRSA) members in
the Chicago chapter found that more than half the practitioners expressed a “fear of being
measured” (as cited in Pavlik, 1987, p. 65).
In Managing Public Relations, Jim Grunig and Todd Hunt (1984), commented:
The majority of practitioners ... still prefer to ‘fly by the seat of their pants’ and use intuition rather than
intellectual procedures to solve public relations problems (p. 77).
A Syracuse University study conducted by public relations educator, Judy Van Slyke, compared
public relations to Jerome Ravetz’s ‘model of an immature and ineffective science’ and concluded
that public relations fits the model (Pavlik, 1987, p. 77).
James Bissland found in a 1986 study of public relations that, while the amount of evaluation had
increased, the quality of research has been slow to improve (as cited in Pavlik, 1987, p. 68).
In his book on PR research, Public Relations – What Research Tell Us, John Pavlik (1987)
commented that “measuring the effectiveness of PR has proved almost as elusive as finding the
Holy Grail” (p. 65).
A landmark 1988 study developed by Walter Lindenmann (Ketchum Nationwide Survey on Public
Relations Research, Measurement and Evaluation) surveyed 945 practitioners in the US and
concluded that “most public relations research was casual and informal, rather than scientific and
precise” and that “most public relations research today is done by individuals trained in public
relations rather than by individuals trained as researchers”. However, the Ketchum study also found
that 54 per cent of 253 respondents strongly agreed that PR research for evaluation and
measurement would grow during the 1990s, and nine out of 10 practitioners surveyed felt that PR
research needed to become more sophisticated (Lindenmann, 1990).
A study by Smythe, Dorward and Lambert in the UK in 1991 found 83 per cent of practitioners
agreed with the statement “there is a growing emphasis on planning and measuring the effectiveness
of communications activity” (as cited in Public relations evaluation, 1994, p. 5).
In a 1992 survey by the Counselors Academy of the Public Relations Society of America, 70 per
cent of its 1,000-plus members identified “demand for measured accountability” as one of the
leading industry challenges (ibid).
In 1993, Gael Walker from the University of Technology Sydney replicated the Lindenmann survey
in Australia and found 90 per cent of practitioners expressed a belief that “research is now widely

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชาสัมพันธ์งานวิจัย – ลิงค์หายไปแสดงทั่วโลกเติบโตรับรู้ต้องการศึกษาการตรวจสอบของสถาบันการศึกษาและอุตสาหกรรมวิจัย และประเมินผล ได้ดูดซับช้า โดยผู้ ในปี 1983 จิม Grunig สรุป:"แม้ว่าจ่ายมาก lip บริการให้ความสำคัญของการประเมินผลโปรแกรมในที่สาธารณะความสัมพันธ์ บรรทัด rhetorical ได้กระตือรือร้นมากขึ้นกว่าการจัดสรรจริง" เขาเพิ่ม:ฉันได้เริ่มรู้สึกมากขึ้นเช่นรัฐมนตรีเป็น fundamentalist ความคับแค้นใจจากความบาป ความแตกต่างสิ่งที่ฉันมี railed การประเมินผลการปฏิบัติการประชาสัมพันธ์ เหมือนคนมีบาป ดังนั้นคนประชาสัมพันธ์มากที่สุดที่ฉันต้องการประเมินได้ เก็บไว้ใน sinning...และ PR คนต่อการทำวิจัยประเมินผล (Grunig, 1983)การศึกษา โดย Kirban ลอยด์ใน 1983 สมาชิกประชาสัมพันธ์สมาคมของอเมริกา (PRSA) ในบทชิคาโกพบว่า มากกว่าครึ่งผู้แสดง "ความเป็นวัด" (ตามที่อ้างใน Pavlik, 1987, p. 65)ในการจัดการประชาสัมพันธ์ จิม Grunig และทอดด์ฮันท์ (1984), ความเห็น:ส่วนใหญ่ผู้...ยังคง ต้อง 'บิน โดยนั่งของตน' และใช้สัญชาตญาณ rather กว่ากระบวนการทางปัญญาแก้ปัญหาประชาสัมพันธ์ (p. 77)การศึกษามหาวิทยาลัยซีราคิวส์โดยประชาสัมพันธ์ประวัติผู้สอนและ Judy Van Slyke เปรียบเทียบประชาสัมพันธ์การบุญเจอโรม Ravetz 'แบบจำลองวิทยาศาสตร์เป็น immature และผล' และสรุปประชาสัมพันธ์ที่เหมาะสมกับรูปแบบ (Pavlik, 1987, p. 77)James Bissland พบในการศึกษา 1986 การประชาสัมพันธ์ที่ ในขณะที่จำนวนประเมินได้เพิ่มขึ้น คุณภาพของงานวิจัยได้ช้าในการปรับปรุง (ตามที่อ้างใน Pavlik, 1987, p. 68)ในหนังสือของเขาวิจัย PR ประชาสัมพันธ์ – วิจัยอะไรบอก จอห์น Pavlik (1987)ความเห็นที่ "วัดประสิทธิภาพของ PR ได้พิสูจน์เกือบเข้าใจยากเป็นการค้นหาจอกศักดิ์สิทธิ์" (p. 65)แลนด์มาร์ค 1988 การศึกษาพัฒนา โดย Walter Lindenmann (Ketchum ทั่วประเทศสำรวจความคิดเห็นสาธารณะวิจัยความสัมพันธ์ การวัด และประเมินผล) สำรวจผู้ 945 ในสหรัฐอเมริกา และสรุปที่ "วิจัยประชาสัมพันธ์ส่วนใหญ่ได้สบาย ๆ และไม่เป็นทางการ มากกว่าวิทยาศาสตร์ และแม่นยำ"และว่า "วิจัยประชาสัมพันธ์ส่วนใหญ่วันนี้จะทำ โดยบุคคลที่ผ่านการฝึกอบรมในที่สาธารณะความสัมพันธ์มากกว่า โดยบุคคลที่ผ่านการฝึกอบรมเป็นนักวิจัย " อย่างไรก็ตาม Ketchum ศึกษาพบที่ 54 ร้อยละของผู้ตอบที่ 253 ขอตกลงที่ PR การวิจัยประเมินผล และวัดจะเติบโตในช่วงปี 1990 และเก้าออกของ 10 ผู้สำรวจสักหลาดที่ PRงานวิจัยมาเป็นทันสมัย (Lindenmann, 1990)การศึกษา โดย Smythe, Dorward และ Lambert ในสหราชอาณาจักรในปีพ.ศ. 2534 พบร้อยละ 83 ของผู้ตกลงกับงบ "มีการเจริญเติบโตเน้นการวางแผน และการวัดประสิทธิภาพกิจกรรมการสื่อสาร" (เป็นอ้างอิงในการประเมินผลการประชาสัมพันธ์ 1994, p. 5)ในการสำรวจปี 1992 โดยสถาบันปรึกษาการประชาสัมพันธ์สมาคมของอเมริกา 70 ต่อร้อยละของสมาชิก 1,000-plus ระบุ "ความต้องการความรับผิดชอบวัด" เป็นหนึ่งในนำความท้าทายของอุตสาหกรรม (ibid)ในปี 1993, Gael วอล์คเกอร์จากซิดนีย์มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีจำลองแบบสำรวจ Lindenmannแสดงความเชื่อที่ "วิจัยอย่างกว้างขวางในประเทศออสเตรเลียและพบ 90 ร้อยละของผู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิจัยประชาสัมพันธ์ -
เชื่อมต่อที่หายความคิดเห็นของนักวิชาการและการศึกษาอุตสาหกรรมทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงการรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของความจำเป็นในการวิจัยและการประเมินผล
แต่การดูดซึมช้าโดยผู้ปฏิบัติงาน ในปี 1983 จิม Grunig สรุป:
"แม้ว่าริมฝีปากบริการมากจะจ่ายให้ความสำคัญของการประเมินผลโครงการในที่สาธารณะความสัมพันธ์สายวาทศิลป์เป็นมากขึ้นกว่าการใช้ความกระตือรือร้นที่เกิดขึ้นจริง"
เขาเพิ่ม:
ฉันได้เริ่มที่จะรู้สึกมากขึ้นและมากขึ้นเช่นราวบันไดรัฐมนตรีว่าการกระทรวงหวุดหวิดกับบาป ความแตกต่างที่ถูกที่ฉันได้ด่าสำหรับการประเมินผลในทางปฏิบัติการประชาสัมพันธ์
เช่นเดียวกับทุกคนผิดบาปดังนั้นการประชาสัมพันธ์ส่วนใหญ่คนที่ผมพูดคุยกับมีการประเมิน
คนเก็บไว้ในการทำบาป ...
และคนที่พีอาร์ยังคงไม่ได้ในการทำวิจัยการประเมินผล(Grunig, 1983).
การศึกษาโดยลอยด์ Kirban ในปี 1983 ในหมู่สมาคมการประชาสัมพันธ์ของอเมริกา (PRSA) สมาชิกใน บริษัท A
ชิคาโกบทพบว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งผู้ปฏิบัติงาน แสดงความ
"กลัวว่าจะถูก. วัด" (. ในกรณีที่ Pavlik, 1987, หน้า 65)
ในการบริหารจัดการการประชาสัมพันธ์จิม Grunig และทอดด์ล่า (1984), ความเห็น:
ส่วนใหญ่ของผู้ปฏิบัติงาน The ... ยังคงต้องการที่จะ 'บินโดย
ที่นั่งของกางเกงของพวกเขาและการใช้สัญชาตญาณมากกว่าวิธีการทางปัญญาในการแก้ปัญหาการประชาสัมพันธ์(พี. 77).
มหาวิทยาลัยซีราคิวส์การศึกษาโดยการศึกษาประชาสัมพันธ์จูแวนสไลค์เมื่อเทียบกับความสัมพันธ์ของประชาชนที่จะเจอโรม Ravetz ของ 'รูปแบบของที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะและ วิทยาศาสตร์ไม่ได้ผลและได้ข้อสรุปว่าการประชาสัมพันธ์เหมาะกับรูปแบบ(Pavlik, 1987, น. 77). เจมส์ Bissland พบใน 1986 การศึกษาความสัมพันธ์ของประชาชนว่าในขณะที่จำนวนของการประเมินผลได้เพิ่มขึ้นคุณภาพของงานวิจัยที่ได้รับช้าที่จะปรับปรุง(ตามที่อ้างถึงใน Pavlik, 1987, หน้า 68). ในหนังสือของเขาเกี่ยวกับการวิจัยการประชาสัมพันธ์, ฝ่ายประชาสัมพันธ์ - สิ่งที่วิจัยบอกเราจอห์น Pavlik (1987) ให้ความเห็นว่า "การวัดประสิทธิภาพของพีอาร์ได้พิสูจน์แล้วว่าเกือบจะเป็นที่เข้าใจยากเป็นหา.. จอกศักดิ์สิทธิ์" (หน้า 65) สถานที่สำคัญ 1988 การศึกษาได้รับการพัฒนาโดยวอลเตอร์ Lindenmann (เคตชูทั่วประเทศสำรวจสาธารณะวิจัยความสัมพันธ์ระหว่างวัดและประเมินผล) สำรวจ 945 ผู้ปฏิบัติงานในสหรัฐอเมริกาและสรุปว่า"การวิจัยมากที่สุดในการประชาสัมพันธ์เป็นทางการและไม่เป็นทางการมากกว่าทางวิทยาศาสตร์และแม่นยำ" และ "มากที่สุดในการประชาสัมพันธ์ การวิจัยในวันนี้จะกระทำโดยบุคคลที่ได้รับการฝึกฝนในที่สาธารณะความสัมพันธ์ที่มากกว่าโดยบุคคลที่ได้รับการฝึกฝนเป็นนักวิจัย" อย่างไรก็ตามการศึกษา Ketchum นอกจากนี้ยังพบว่าร้อยละ54 ของ 253 ผู้ตอบแบบสอบถามขอความเห็นว่าการวิจัยการประชาสัมพันธ์สำหรับการประเมินผลและการวัดจะเติบโตในช่วงปี1990 และเก้าออกจาก 10 ผู้ปฏิบัติงานสำรวจรู้สึกว่าพีอาร์การวิจัยที่จำเป็นในการกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น(Lindenmann, 1990) . การศึกษาโดยสมิต Dorward และแลมเบิร์ในสหราชอาณาจักรในปี 1991 พบว่าร้อยละ 83 ของผู้ปฏิบัติงานเห็นด้วยกับคำว่า"มีความสำคัญที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวกับการวางแผนและการวัดประสิทธิภาพของการสื่อสารกิจกรรม" (ตามที่อ้างถึงในการประเมินผลการประชาสัมพันธ์ปี 1994 พี. 5). ในการสำรวจ 1992 โดยที่ปรึกษาสถาบันการศึกษาของสมาคมการประชาสัมพันธ์ของอเมริกาละ 70 ร้อยละของสมาชิก 1,000 บวกระบุ "ความต้องการสำหรับความรับผิดชอบของวัด" เป็นหนึ่งในความท้าทายของอุตสาหกรรมชั้นนำ(อ้างแล้ว). ในปี 1993 วอล์คเกอร์รับรองจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีซิดนีย์จำลองแบบสำรวจ Lindenmann ในออสเตรเลียและพบว่าร้อยละ 90 ของผู้ปฏิบัติงานที่แสดงความเชื่อที่ว่า "การวิจัยอยู่ในขณะนี้อย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การประชาสัมพันธ์โดยขาดการเชื่อมโยง
ทบทวนวิชาการการศึกษาและอุตสาหกรรมทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงการยอมรับความต้องการ
วิจัยและประเมินผล แต่ ช้า การ ปฏิบัติ . ในปี 1983 , จิม grunig สรุป :
" แม้ว่าริมฝีปากบริการมาก คือจ่ายให้ความสำคัญของการประเมินผล ในที่สาธารณะ
สัมพันธ์เส้นและมีความกระตือรือร้นมากขึ้นกว่าที่เกิดขึ้นจริงการใช้ " เขาเพิ่ม :
ฉันได้เริ่มรู้สึกมากขึ้นเช่น fundamentalist รัฐมนตรี ราวกับบาป ; ความแตกต่าง
เพราะผมมี railed สำหรับการประเมินผลการปฏิบัติงานประชาสัมพันธ์ ขณะที่ทุกคนกำลังต่อสู้กับบาป ดังนั้น
ที่สุดคนประชาสัมพันธ์ ผมคุยกับช่าง เพื่อการประเมินผล คนเก็บบาป . . . . . . . และประชาสัมพันธ์คน
ยังไม่ได้ทำวิจัยเชิงประเมินผล ( grunig , 1983 ) .
การศึกษาโดยลอยด์ kirban ในปี 1983 ระหว่างประชาสัมพันธ์สมาคมแห่งอเมริกา ( prsa ) สมาชิกใน
บทที่ชิคาโกพบว่ามากกว่าครึ่งหนึ่งของผู้ที่แสดงการ " กลัวถูก
วัด " ( อ้างใน pavlik , 2530 , หน้า 65 ) .
ในการประชาสัมพันธ์ จิม grunig และทอดด์ล่า ( 1984 ) , ความเห็น :
ส่วนใหญ่ของผู้ปฏิบัติงาน . . . . . . .ยังชอบ ' บินจากที่นั่งของกางเกงของพวกเขาและใช้สัญชาตญาณมากกว่า
กระบวนการทางปัญญา เพื่อแก้ไขปัญหา ประชาสัมพันธ์ ( หน้า 77 ) .
มหาวิทยาลัยซีราคิวส์การศึกษาโดยการประชาสัมพันธ์การศึกษา จูดี้ แวน Slyke เทียบ
ประชาสัมพันธ์ ' เจอโรม ravetz แบบอ่อน และไม่มีผลทางวิทยาศาสตร์ และสรุป
ที่ประชาสัมพันธ์เหมาะกับนางแบบ ( pavlik , 2530 , หน้า77 ) .
เจมส์ bissland พบใน 2529 การศึกษาประชาสัมพันธ์ ในขณะที่ปริมาณของการประเมินผลมี
เพิ่มขึ้น คุณภาพของงานวิจัยที่ได้รับช้าที่จะพัฒนา ( ตามที่อ้างใน pavlik , 2530 , หน้า 68 )
ในหนังสือของเขาในการวิจัยการประชาสัมพันธ์ การประชาสัมพันธ์และการวิจัยบอกเราว่า จอห์น pavlik ( 1987 )
ให้ความเห็นว่า " วัดประสิทธิผลของ PR ได้พิสูจน์โดยการหา
เกือบเป็นเปรียวจอกศักดิ์สิทธิ์ " ( หน้า 65 ) .
สถานที่ 1988 การศึกษาพัฒนาโดยวอลเตอร์ lindenmann ( สำรวจ Ketchum ทั่วประเทศในที่สาธารณะ
ประชาสัมพันธ์ การวิจัย การวัดและประเมินผลการศึกษา ) จำนวน 945 ผู้ปฏิบัติงานในสหรัฐและ
สรุปว่า " การวิจัยการประชาสัมพันธ์ที่สุดเป็นทางการและไม่เป็นทางการมากกว่าวิทยาศาสตร์และ
ชัดเจน " และ " งานวิจัยวันนี้ประชาสัมพันธ์มากที่สุดคือทำโดยบุคคลที่ผ่านการฝึกอบรมในที่สาธารณะ
ความสัมพันธ์มากกว่าบุคคล ฝึกเป็นนักวิจัย " อย่างไรก็ตาม ใน Ketchum พบ
54 เปอร์เซ็นต์ของผู้ตอบแบบสอบถามเห็นด้วย 253 ที่ประชาสัมพันธ์ การวิจัยและการประเมินผล
การวัดจะโตขึ้นในช่วงปี 1990 และเก้าออกจาก 10 นักสำรวจรู้สึกว่า PR
การวิจัยที่จำเป็นที่จะกลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้น ( lindenmann 1990 ) .
การศึกษาโดยสมิท ดอร์เวิร์ด และ แลมเบิร์ตในสหราชอาณาจักรในปี 1991 พบว่า ร้อยละ 83 ของผู้ปฏิบัติงาน
เห็นด้วยกับข้อความ " มีการเน้นการเติบโตในการวางแผน และการวัดประสิทธิผลของกิจกรรมการสื่อสาร
" ( อ้างในการประชาสัมพันธ์โครงการ , 2537 , P .
5 )ใน 2535 การสำรวจโดยสถาบันที่ปรึกษาของสมาคมนักประชาสัมพันธ์แห่งอเมริกา , 70 ต่อ
ร้อยละของสมาชิก 1000 พลัส ระบุ " ความต้องการสำหรับวัดความรับผิดชอบ " เป็นหนึ่งในความท้าทายที่อุตสาหกรรมชั้นนำ ( อ้าง )
.
ในปี 1993 เกลเกอร์จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีซิดนีย์ นำโดย lindenmann การสำรวจ
ในออสเตรเลีย และพบว่าร้อยละ 90 ของผู้ปฏิบัติงานแสดงความเชื่อว่า " การวิจัยในขณะนี้อย่างกว้างขวาง