Irony (from Ancient Greek εἰρωνεία

Irony (from Ancient Greek εἰρωνεία (eirōneía), meaning "dissimulation, feigned ignorance"[1]), in its broadest sense, is a rhetorical device, literary technique, or event characterized by an incongruity, or contrast, between what the expectations of a situation are and what is really the case, with a third element, that defines that what is really the case is ironic because of the situation that led to it. The term may be further defined into several categories, among which are: verbal, dramatic, and situational.

Verbal, dramatic, and situational irony are often used for emphasis in the assertion of a truth. The ironic form of simile, used in sarcasm, and some forms of litotes can emphasize one's meaning by the deliberate use of language which states the opposite of the truth, denies the contrary of the truth, or drastically and obviously understates a factual connection.[2]

Other forms, as identified by Thirlwall, include dialectic and practical irony.[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชด
(จากกรีกโบราณεἰρωνεία (eirōneía) ความหมาย "การอำพราง, แกล้งทำไม่รู้" [1]) ในความหมายกว้างของมันอุปกรณ์วาทศิลป์เทคนิควรรณกรรมหรือเหตุการณ์ที่โดดเด่นด้วยความไม่ลงรอยกันหรือตรงกันข้ามระหว่างความคาดหวังในสิ่งที่เป็น จากสถานการณ์และสิ่งที่เป็นจริงในกรณีที่มีองค์ประกอบที่สาม,ที่กำหนดว่าสิ่งที่เป็นจริงในกรณีที่เป็นเรื่องน่าขันเพราะจากสถานการณ์ที่นำไปสู่​​มัน ระยะอาจจะกำหนดต่อไปในหลายหมวดหมู่ที่มี:. วาจาละครและสถานการณ์

ถ้อยคำวาจาละครและสถานการณ์ที่มักจะใช้สำหรับการเน้นในการยืนยันความจริง รูปแบบที่น่าขันของอุปมัยที่ใช้ในการเสียดสีและบางรูปแบบของ litotes สามารถเน้นความหมายหนึ่งของการใช้โดยเจตนาของภาษาซึ่งระบุตรงข้ามกับความจริงปฏิเสธขัดความจริงหรืออย่างมากและเห็นได้ชัดว่า Understates การเชื่อมต่อจริง. [2]

รูปแบบอื่น ๆ ระบุเป็นไปตามที่ Thirlwall รวมตรรกวิทยาและประชดปฏิบัติ. [3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชด (จากสมัยโบราณกรีกεἰρωνεία (eirōneía), หมายถึง "dissimulation, ignorance"[1]) feigned ในการรับความรู้สึก เป็นอุปกรณ์ rhetorical เทคนิควรรณกรรม หรือเหตุการณ์ลักษณะ incongruity หรือความคมชัด ความต้องการของสถานการณ์คืออะไรและอะไรเป็นจริง มีองค์ประกอบสาม ที่กำหนดว่าเป็นกรณีว่าเรื่องเนื่องจากสถานการณ์ที่นำไป คำอาจเป็นกำหนดเพิ่มเติมได้หลายประเภท ระหว่างที่อยู่: วาจา ละคร และตอบได้

ประชดด้วยวาจา ละคร และเมืองไทยมักใช้ในความสำคัญในการยืนยันความจริงได้ รูปเรื่องของคำ ประชด ใช้ และบางรูปแบบอย่างไร litotes สามารถเน้นความหมายของเจตนาใช้ภาษาที่ระบุตรงกันข้ามกับความจริง ปฏิเสธความจริงตรงกันข้าม หรืออย่างรวดเร็ว และแน่นอน understates เชื่อมต่อจริง[2]

แบบฟอร์มอื่น ๆ ตามที่ระบุ โดย Thirlwall รวม dialectic และประชดที่ปฏิบัติ[3]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเยาะเย้ย(จากโบราณตามแบบกรีกεἰρωνεία( eirōneía )หมายถึง"บังก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ตัว"[ 1 ])ในความหมายกว้างที่สุดของมันคือโวหารที่เทคนิคทางวรรณกรรมหรือการจัดงานโดยไม่กลมเกลียวกันหรือความเปรียบต่างระหว่างสิ่งที่คาดหวังของสถานการณ์ที่มีและสิ่งที่จริงๆแล้วเป็นกรณีที่พร้อมด้วยอุปกรณ์ที่สามที่ได้กำหนดไว้ว่าสิ่งที่จริงๆแล้วเป็นกรณีที่ได้เนื่องจากสถานการณ์ที่นำไปสู่โรงแรม ระยะสั้นที่อาจจะกำหนดไว้ในหลาย ประเภท ซึ่งในจำนวนมีคำพูดที่งดงามและสถานการณ์ว่า.

ด้วยวาจาที่งดงามและตลกร้ายสถานการณ์ว่าจะใช้สำหรับการให้ความสำคัญในการยืนยันความจริงที่อยู่ รูปแบบของการเปรียบเทียบซึ่งใช้ในถ้อยคำเย้ยหยันและรูปแบบบางอย่างของ litotes สามารถเน้นหนึ่งของความหมายโดยจงใจใช้ ภาษา ที่รัฐอยู่ตรงข้ามกับความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้ของความจริงหรือเป็นอย่างมากและที่เห็นได้ชัดคือการเชื่อมต่อ understates ตามความเป็นจริงที่.[ 2 ]

รูปแบบอื่นๆตามที่ระบุโดย thirlwall รวมถึงเหตุผลและประโยชน์ใช้สอยเยาะเย้ย.[ 3 ]