“A crucial pillar of authoritarian

“A crucial pillar of authoritarian rule is control of information. Through blogs (there are currently more than a hundred million worldwide), blog sites, online chat rooms, and more formal online media, the Internet provides dramatic new possibilities for pluralizing flows of information and widening the scope of commentary, debate, and dissent.

One of the most successful instances of the latter type is Malaysiakini, an online newspaper that has become Malaysia’s principal alternative source of news and commentary.6 As Freedom House has documented, Malaysia lacks freedom of the press. The regime (both the state and the ruling Barisan Nasional [BN] coalition) dominates print and broadcast media through direct ownership and monopoly practices. Thus it can shape what Malaysians read and see, and it can punish critical journalists with dismissal. Repressive laws severely constrain freedom to report, publish, and broadcast. However, as a rapidly developing country with high literacy, Malaysia has witnessed explosive growth of Internet access (and recently, broadband access), from 15 percent of the population in 2000 to 66 percent in 2009 (equal to Taiwan and only slightly behind Hong Kong).7 The combination of tight government control of the conventional media, widespread Internet access, and relative freedom on the Internet created an opening for online journalism in Malaysia, and two independent journalists—Steven Gan and Premesh Chandran—ventured into it. Opponents of authoritarian rule since their student days, Gan and Chandran became seized during the 1998 reformasi period with the need to reform the media and bring independent news and reporting to Malaysia. Using about US$9,000 of their own money (a tiny fraction of what it would take to start a print newspaper), they launched Malaysiakini in November 1999. Almost immediately, they gained fame by exposing how an establishment newspaper had digitally cropped jailed opposition leader (and former deputy prime minister) Anwar Ibrahim from a group photo of ruling-party politicians.

While Malaysia today is no less authoritarian than when Malaysiakini began publishing a decade ago, it is more competitive and possibly closer to a democratic breakthrough than at any time in the last four decades. If a transition occurs, it will be mainly due to political factors—the coalescence of an effective opposition and the blunders of an arrogant regime. In addition, economic and social change is generating a better-educated and more diverse population, less tolerant of government paternalism and control. Polling and other data show that young Malaysians in particular support the (more democratic) opposition. But it is hard to disentangle these political and social factors from the expansion of the independent public sphere that Malaysiakini has spearheaded. In March 2008, the BN made its worst showing at the polls in half a century, losing its two-thirds parliamentary majority for the first time since independence. Facilitating this was the growing prominence of online journalism, which diminished the massive BN advantage in media access and “shocked the country” by documenting gross police abuse of demonstrators, particularly those of Indian descent.

Malaysiakini and its brethren perform a number of democratic functions. They report news and convey images that Malaysians would not otherwise see. They provide an uncensored forum for commentary and debate, giving rise to a critical public sphere. They offer space and voice to those whose income, ethnicity, or age put them on the margins of society. They give the political opposition, which is largely shut out of the establishment media, a chance to make its case. In the process, they educate Malaysians politically and foster more democratic norms. Many online publications and Internet blog sites perform similar functions in other semi-authoritarian countries, such as Nigeria, and in emerging and illiberal democracies. But is it possible for these functions to take root in a country as authoritarian as China is today?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เสาหลักที่สำคัญของประเทศกฎได้ควบคุมข้อมูล บล็อก (ขณะนี้มีมากกว่าร้อยล้านทั่วโลก), ไซต์บล็อก ห้องสนทนาออนไลน์ และสื่อเพิ่มเติมทางออนไลน์ อินเทอร์เน็ตให้ไปใหม่อย่าง pluralizing การไหลของข้อมูล และขยับขยายขอบเขต ของความเห็น อภิปราย dissentOne of the most successful instances of the latter type is Malaysiakini, an online newspaper that has become Malaysia’s principal alternative source of news and commentary.6 As Freedom House has documented, Malaysia lacks freedom of the press. The regime (both the state and the ruling Barisan Nasional [BN] coalition) dominates print and broadcast media through direct ownership and monopoly practices. Thus it can shape what Malaysians read and see, and it can punish critical journalists with dismissal. Repressive laws severely constrain freedom to report, publish, and broadcast. However, as a rapidly developing country with high literacy, Malaysia has witnessed explosive growth of Internet access (and recently, broadband access), from 15 percent of the population in 2000 to 66 percent in 2009 (equal to Taiwan and only slightly behind Hong Kong).7 The combination of tight government control of the conventional media, widespread Internet access, and relative freedom on the Internet created an opening for online journalism in Malaysia, and two independent journalists—Steven Gan and Premesh Chandran—ventured into it. Opponents of authoritarian rule since their student days, Gan and Chandran became seized during the 1998 reformasi period with the need to reform the media and bring independent news and reporting to Malaysia. Using about US$9,000 of their own money (a tiny fraction of what it would take to start a print newspaper), they launched Malaysiakini in November 1999. Almost immediately, they gained fame by exposing how an establishment newspaper had digitally cropped jailed opposition leader (and former deputy prime minister) Anwar Ibrahim from a group photo of ruling-party politicians.While Malaysia today is no less authoritarian than when Malaysiakini began publishing a decade ago, it is more competitive and possibly closer to a democratic breakthrough than at any time in the last four decades. If a transition occurs, it will be mainly due to political factors—the coalescence of an effective opposition and the blunders of an arrogant regime. In addition, economic and social change is generating a better-educated and more diverse population, less tolerant of government paternalism and control. Polling and other data show that young Malaysians in particular support the (more democratic) opposition. But it is hard to disentangle these political and social factors from the expansion of the independent public sphere that Malaysiakini has spearheaded. In March 2008, the BN made its worst showing at the polls in half a century, losing its two-thirds parliamentary majority for the first time since independence. Facilitating this was the growing prominence of online journalism, which diminished the massive BN advantage in media access and “shocked the country” by documenting gross police abuse of demonstrators, particularly those of Indian descent.Malaysiakini and its brethren perform a number of democratic functions. They report news and convey images that Malaysians would not otherwise see. They provide an uncensored forum for commentary and debate, giving rise to a critical public sphere. They offer space and voice to those whose income, ethnicity, or age put them on the margins of society. They give the political opposition, which is largely shut out of the establishment media, a chance to make its case. In the process, they educate Malaysians politically and foster more democratic norms. Many online publications and Internet blog sites perform similar functions in other semi-authoritarian countries, such as Nigeria, and in emerging and illiberal democracies. But is it possible for these functions to take root in a country as authoritarian as China is today?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เสาสำคัญของการปกครองเผด็จการคือการควบคุมข้อมูล ผ่านบล็อก (ปัจจุบันมีมากกว่าหนึ่งร้อยล้านคนทั่วโลก) เว็บไซต์บล็อกห้องสนทนาออนไลน์และสื่อออนไลน์เป็นทางการมากขึ้นอินเทอร์เน็ตให้เป็นไปได้ใหม่ที่น่าทึ่งสำหรับ pluralizing กระแสของข้อมูลและการขยับขยายขอบเขตของความเห็นการอภิปรายและความขัดแย้งหนึ่งในกรณีที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของประเภทหลัง Malaysiakini, หนังสือพิมพ์ออนไลน์ที่ได้กลายเป็นแหล่งทางเลือกหลักของมาเลเซียของข่าวและ commentary.6 เป็นเสรีภาพบ้านมีเอกสารมาเลเซียขาดเสรีภาพของสื่อมวลชน ระบอบการปกครอง (ทั้งของรัฐและผู้ปกครองซัน Nasional [BN] รัฐบาล) ครอบงำสื่อสิ่งพิมพ์และออกอากาศผ่านเจ้าของโดยตรงและการปฏิบัติที่ผูกขาด จึงจะสามารถสร้างรูปร่างของสิ่งที่มาเลเซียอ่านและดูและมันสามารถลงโทษนักข่าวที่สำคัญที่มีการเลิกจ้าง กฎหมายปราบปรามอย่างรุนแรง จำกัด เสรีภาพในการรายงานเผยแพร่และออกอากาศ แต่เป็นประเทศที่กำลังพัฒนาอย่างรวดเร็วด้วยการรู้หนังสือสูงมาเลเซียได้เห็นการเจริญเติบโตระเบิดของอินเทอร์เน็ต (และเมื่อเร็ว ๆ นี้การเข้าถึงบรอดแบนด์) จากร้อยละ 15 ของประชากรในปี 2000 ถึงร้อยละ 66 ในปี 2009 (เท่ากับไต้หวันและเพียงเล็กน้อยหลังฮ่องกง ) 0.7 การรวมกันของการควบคุมของรัฐบาลตึงตัวของสื่อแบบเดิม, อินเทอร์เน็ตอย่างกว้างขวางและเสรีภาพญาติบนอินเทอร์เน็ตที่สร้างขึ้นสำหรับการเปิดสื่อสารมวลชนออนไลน์ในประเทศมาเลเซียและสองนักข่าวอิสระ-Steven กานและ Premesh Chandran-เข้าไปในมัน ฝ่ายตรงข้ามของการปกครองเผด็จการตั้งแต่วันนักเรียนของพวกเขาและกาน Chandran กลายเป็นที่ยึดในช่วงปี 1998 ช่วงเวลา reformasi ที่มีความจำเป็นในการปฏิรูปสื่อและนำข่าวที่เป็นอิสระและการรายงานไปยังประเทศมาเลเซีย ใช้ประมาณ US $ 9,000 เงินของตัวเอง (ส่วนเล็ก ๆ ของสิ่งที่มันจะใช้เวลาที่จะเริ่มต้นหนังสือพิมพ์พิมพ์) พวกเขาเปิดตัว Malaysiakini ในเดือนพฤศจิกายนปี 1999 เกือบจะในทันทีที่พวกเขาได้รับชื่อเสียงโดยการเปิดเผยว่าหนังสือพิมพ์สถานประกอบการได้ตัดดิจิทัลตัดสินจำคุกผู้นำฝ่ายค้าน ( และอดีตรองนายกรัฐมนตรี) นายอันวาร์อิบราฮิมจากภาพกลุ่มของนักการเมืองปกครองบุคคล. ในขณะที่ประเทศมาเลเซียในวันนี้คือไม่มีอำนาจน้อยกว่าเมื่อเริ่มเผยแพร่ Malaysiakini ทศวรรษที่ผ่านมาก็มีการแข่งขันมากขึ้นและอาจจะใกล้ชิดกับการพัฒนาประชาธิปไตยกว่าในเวลาใด ๆ ใน สี่ทศวรรษที่ผ่านมา หากมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นก็จะมีสาเหตุหลักมาจากปัจจัยทางการเมืองการเชื่อมต่อกันของฝ่ายค้านที่มีประสิทธิภาพและความผิดพลาดของระบอบการปกครองหยิ่ง นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมคือการสร้างประชากรที่มีการศึกษาดีขึ้นและมีความหลากหลายมากขึ้น, ใจกว้างน้อยกว่าของบิดาของรัฐบาลและการควบคุม การลงคะแนนเลือกตั้งและข้อมูลอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าหนุ่มสาวชาวมาเลเซียสนับสนุนโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน (เพิ่มเติมประชาธิปไตย) ฝ่ายค้าน แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จะคลี่คลายปัจจัยทางการเมืองและสังคมเหล่านี้จากการขยายตัวของพื้นที่สาธารณะอิสระที่ได้ Malaysiakini ทันสมัย ในเดือนมีนาคมปี 2008 BN ทำให้การแสดงที่เลวร้ายที่สุดในการเลือกตั้งในช่วงครึ่งศตวรรษที่สูญเสียสองในสามของรัฐสภาส่วนใหญ่เป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ความเป็นอิสระ อำนวยความสะดวกในครั้งนี้เป็นความสำคัญที่เพิ่มขึ้นของการสื่อสารมวลชนออนไลน์ที่ลดลงได้เปรียบ BN ขนาดใหญ่ในการเข้าถึงสื่อและ "ตกใจประเทศ" โดยการจัดเก็บเอกสารการละเมิดตำรวจขั้นต้นของผู้ชุมนุมโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สืบเชื้อสายอินเดีย. Malaysiakini และพี่น้องของตนดำเนินการจำนวนหน้าที่ประชาธิปไตย พวกเขารายงานข่าวและการถ่ายทอดภาพที่มาเลเซียจะไม่เป็นอย่างอื่นเห็น พวกเขาให้ฟอรั่มวาบสำหรับความเห็นและการอภิปรายให้สูงขึ้นไปยังพื้นที่สาธารณะที่สำคัญ พวกเขามีพื้นที่และเสียงไปยังผู้ที่มีรายได้เชื้อชาติหรืออายุวางไว้บนขอบของสังคม พวกเขาให้ความขัดแย้งทางการเมืองซึ่งถูกปิดส่วนใหญ่ออกของสื่อสถานประกอบการที่มีโอกาสที่จะทำให้เป็นกรณีของ ในการที่พวกเขาให้ความรู้ทางการเมืองมาเลเซียและส่งเสริมให้เกิดบรรทัดฐานประชาธิปไตยมากขึ้น สิ่งพิมพ์ออนไลน์จำนวนมากและบล็อกเว็บไซต์อินเทอร์เน็ตทำหน้าที่คล้ายกันในประเทศกึ่งเผด็จการอื่น ๆ เช่นไนจีเรียและในระบอบประชาธิปไตยเกิดขึ้นใหม่และใจแคบ แต่มันเป็นไปได้สำหรับฟังก์ชั่นเหล่านี้จะหยั่งรากในประเทศเป็นเผด็จการเช่นจีนเป็นวันนี้หรือไม่ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" หลักสำคัญของการปกครองเผด็จการ คือ การควบคุมข้อมูล ผ่านบล็อก ( ปัจจุบันมีมากกว่า 100 ล้านคนทั่วโลก ) , เว็บไซต์บล็อกออนไลน์ , ห้องแชท , และสื่อออนไลน์อย่างเป็นทางการมากขึ้น อินเทอร์เน็ตมีความเป็นไปได้อย่างมากสำหรับ pluralizing ไหลของข้อมูลและขยายขอบเขตของความเห็น อภิปราย และความขัดแย้ง .

หนึ่งในตัวอย่างที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของประเภทหลัง คือ มาเลเซียตะวันตก มีหนังสือพิมพ์ออนไลน์ที่ได้กลายเป็นแหล่งหลักของมาเลเซียข่าวและความเห็น 6 บ้านเสรีภาพมีเอกสาร มาเลเซียขาดเสรีภาพของสื่อมวลชนระบอบการปกครอง ( ทั้งรัฐและรัฐบาล Barisan Nasional [ BN ] Coalition ) พนักงานพิมพ์ และสื่อกระจายเสียงผ่านเจ้าของโดยตรง และการผูกขาดการปฏิบัติ ดังนั้นมันจึงสามารถอ่านและดูรูปที่ชาวมาเลเซีย และสามารถลงโทษนักข่าวที่สำคัญกับการเลิกจ้าง กฎหมายปราบปรามอย่างรุนแรง จำกัด เสรีภาพในการรายงาน เผยแพร่และออกอากาศ อย่างไรก็ตามเป็นประเทศที่พัฒนาอย่างรวดเร็ว มีความรู้สูง มาเลเซียมีพยานการเจริญเติบโตระเบิดของอินเทอร์เน็ตและเมื่อเร็ว ๆนี้ , การเข้าถึงบรอดแบนด์ ) จาก 15 เปอร์เซ็นต์ของประชากรในปี 2000 ถึง 66 เปอร์เซ็นต์ใน 2009 ( เท่ากับไต้หวัน และเพียงเล็กน้อยที่ด้านหลังของฮ่องกง ) 7 การรวมกันของการควบคุมของรัฐบาลแน่นของสื่ออินเตอร์เน็ตตามปกติ ฉาวและเสรีภาพญาติบนอินเทอร์เน็ตสร้างการเปิดวารสารออนไลน์ในประเทศมาเลเซีย และสองอิสระผู้สื่อข่าวสตีเว่น กัน และ ปราเมศ จันดรัน ventured ลงในมัน ฝ่ายตรงข้ามของเผด็จการตั้งแต่สมัยเรียนของ กัน และ chandran กลายเป็นยึดในระหว่างปี 1998 reformasi ระยะเวลาที่มีความต้องการที่จะปฏิรูปสื่อและนำข่าวอิสระและการรายงานไปยังประเทศมาเลเซียใช้ประมาณ US $ 9000 ของเงินของพวกเขาเอง ( ส่วนเล็ก ๆของสิ่งที่มันจะใช้เวลาเพื่อเริ่มต้นการพิมพ์หนังสือพิมพ์ ) พวกเขาได้เปิดตัวในเดือนพฤศจิกายน 1999 มาเลเซียกีนี . เกือบจะทันที พวกเขาได้รับชื่อเสียง โดยเปิดเผยว่า ได้จัดตั้งหนังสือพิมพ์ดิจิตอลตัดตะรางผู้นำฝ่ายค้านและอดีตรองนายกรัฐมนตรี ) อันวาร์ อิบราฮิม จากภาพกลุ่มของพรรครัฐบาลนักการเมือง .

ขณะที่มาเลเซียวันนี้ไม่น้อยกว่าเมื่อเริ่มใช้มาเลเซียกีนีตีพิมพ์ในทศวรรษที่ผ่านมา เป็นการแข่งขัน และอาจจะใกล้ชิดกับการพัฒนาประชาธิปไตยกว่าในเวลาใด ๆในช่วงสี่ทศวรรษที่ผ่านมา หากมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น ก็จะมีหลักเนื่องจากปัจจัยการรวมตัวของฝ่ายค้านที่มีประสิทธิภาพ และความซุ่มซ่ามของระบอบการปกครอง หยิ่ง ทางการเมือง นอกจากนี้เปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมคือการสร้างที่ดีกว่าการศึกษาและจำนวนประชากรที่หลากหลายมากขึ้นน้อยลงใจกว้างของฝ่ายบิดารัฐบาลและการควบคุม โพลล์และข้อมูลอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่า หนุ่มสาวชาวมาเลเซียในการสนับสนุนเฉพาะ ( ประชาธิปไตย ) ฝ่ายค้าน แต่มันยากที่จะปลดเปลื้องปัจจัยทางการเมืองและสังคมเหล่านี้ จากการขยายตัวของพื้นที่สาธารณะอิสระที่มาเลเซียกีนีได้ทันสมัย .ในเดือนมีนาคม 2008 , ซึ่งทำให้การแสดงที่เลวร้ายที่สุดในการลงคะแนนในรอบครึ่งศตวรรษ , การสูญเสียของ สอง ส่วนใหญ่ของรัฐสภาเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่เป็นอิสระ นี้คือการส่งเสริมความสำคัญของวารสารออนไลน์ซึ่งลดลงจากโครงการขนาดใหญ่ในการเข้าถึงสื่อและ " ตกใจประเทศ " โดยเอกสารขั้นต้นตำรวจละเมิดของกลุ่มผู้ประท้วงโดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาเชื้อสายอินเดีย

มาเลเซียตะวันตกและพี่น้องแสดงหมายเลขของประชาธิปไตย การทำงาน พวกเขารายงานข่าวและสื่อภาพที่ชาวมาเลเซียจะไม่เป็นอย่างอื่นดู พวกเขาให้เวที Uncensored สำหรับความเห็นและการอภิปราย เพื่อให้เกิดการวิจารณ์สาธารณะทรงกลม พวกเขามีพื้นที่และเสียงเพื่อผู้ที่มีรายได้ เชื้อชาติหรืออายุวางไว้บนขอบของสังคมพวกเขาให้พรรคการเมืองฝ่ายค้าน ซึ่งส่วนใหญ่ปิดสถานประกอบการสื่อ เป็นโอกาสที่จะทำให้กรณีของตน ในกระบวนการที่พวกเขาให้ชาวมาเลเซียในทางการเมืองและเสริมสร้างบรรทัดฐานประชาธิปไตยมากขึ้น สิ่งพิมพ์ออนไลน์จำนวนมากและเว็บไซต์บล็อกอินเทอร์เน็ตทำหน้าที่คล้ายกึ่งเผด็จการอื่น ๆประเทศ เช่น ไนจีเรีย และในตลาดเกิดใหม่ และประเทศ ใจแคบแต่มันเป็นไปได้สำหรับฟังก์ชันเหล่านี้จะใช้รากในประเทศเผด็จการอย่างจีนวันนี้ "