Book I[edit]While visiting the Pira

Book I[edit]
While visiting the Piraeus with Glaucon, Socrates is asked by Polemarchus to join him for a celebration. Cephalus, Polemarchus, and Thrasymachus are then each asked their definitions of justice by Socrates. Cephalus defines justice as giving what is owed. Polemarchus says justice is "the art which gives good to friends and evil to enemies". Thrasymachus proclaims "justice is nothing else than the interest of the stronger". Socrates overturns their definitions and says that it is your advantage to be just and disadvantage to be unjust. The first book ends in aporia concerning its essence.

Book II[edit]
Socrates believes he has appropriately answered to Thrasymachus and is done with the discussion of justice.

Socrates's young companions, Glaucon and Adeimantus, continue the argument of Thrasymachus for the sake of furthering the discussion. Glaucon gives a speech in which he argues first that the origin of justice was in social contracts aimed at preventing one from suffering injustice without having the ability to take revenge, second that all those who practice justice do so unwillingly and out of fear of punishment, and third that the life of the unjust man is far more blessed than that of the just man. Glaucon would like Socrates to prove that justice is not only desirable, but that it belongs to the highest class of desirable things: those desired both for their own sake and their consequences.

After Glaucon's speech, Adeimantus adds that, in this thought experiment, the unjust should not fear any sort of divine judgement in the afterlife, since the very poets who wrote about such judgement also wrote that the gods would grant forgiveness to those humans who made ample religious sacrifice. Adeimantus demonstrates his reason by drawing two detailed portraits, that the unjust man could grow wealthy by injustice, devoting a percentage of this gain to religious sacrifices, thus rendering him innocent in the eyes of the gods.

Socrates suggests that they look for justice in a city rather than in an individual man. After attributing the origin of society to the individual not being self-sufficient and having many needs which he can't supply himself, they go on to describe the development of the city. Socrates first describes the "healthy state" but Glaucon calls it a "city of pigs." He then goes on to describe the luxurious city, which he calls "a fevered state."[8] This requires a guardian class to defend and attack on its account. This begins a discussion concerning the type of education that ought to be given to these guardians in their early years, including the topic of what kind of stories are appropriate. They conclude that stories that ascribe evil to the gods are untrue and should not be taught.

Book III[edit]
Socrates and his companions Adeimantus and Glaucon conclude their discussion concerning the education. Socrates breaks the educational system into two. Socrates, Adeimantus and Glaucon came to a conclusion that Poetry (libelous) and fiction should be taken out of the guardians' educational system. They rather suggested that guardians should be educated on these four virtues: wisdom, courage, justice and temperance. They also suggested that the second part of the guardians' education should be on gymnastics. With the physical training they will be able to live without getting medical attention often. In other words, the physical education or training will help prevent illness and weakness. In summary, Socrates asserts that both male and female guardians be given the same education, that all wives and children be shared, and that ownership of private property ought to be prohibited amongst them.

The following outlines stages that guardians should grow through before they are able to lead their people: Until age 18, would-be guardians are engaged in basic intellectual study and physical training, followed by two years of military training. Next, they receive ten years of mathematics until age 30, and then five years of dialectic training. Guardians then spend the next 15 years as leaders, trying to 'lead people from the cave' (note, this is figurative, not literal. It refers to 'the allegory of the cave'). Upon reaching 50, they are fully aware of the form of the good and totally mature—ready to lead.

Book IV[edit]
Socrates and his companions conclude their discussion concerning the lifestyle of the guardians, thus simultaneously concluding their initial assessment of the city as a whole. Socrates assumes each person will be happy engaging in the occupation that suits him best. If the city as a whole is happy, then individuals are happy. In the physical education and diet of the guardians, the emphasis is on moderation, neither too much nor too little. Without controlling their education, the city cannot control the future rulers. The absence of laws makes running the city simpler, but it places all the power with the guardians.

Finally Socrates defines justice. Cephalus defined justice as being honest and paying what is owed, Polemarchus as legal obligations and helping friends and harming foes. Both emphasize giving what is owed as appropriate. For Plato and Socrates, justice is fulfilling one's appropriate role, and consequently giving to the city what is owed. Socrates creates an analogy between the just city and the just man—both are defined by their different parts each performing its specific function. They thus proceed to search for the four cardinal excellences (virtues) of wisdom, courage, temperance and justice. They find wisdom among the guardian rulers, courage among the guardian warriors (or auxiliaries), temperance among all classes of the city in arguing who should rule and who ought to be ruled, and finally justice as the state in which each part of the whole performs only its work, not meddling in the performance of work belonging to other parts. Some of what has been discussed about the state is then applied to the soul, which was the aim of the state digression in the first place .

Book V[edit]
Socrates, having to his satisfaction defined the just constitution of both city and psyche, moves to elaborate upon the four unjust constitutions of the same. Adeimantus and Polemarchus interrupt, asking Socrates instead to first explain how the sharing of wives and children in the guardian class is to be defined and legislated, a theme first touched on in Book III. Socrates is overwhelmed at their request, categorizing it as three 'waves' of attack which his reasoning must stand firm against. These three waves challenge Socrates' claims that (1) both male and female guardians ought to receive the same education, that (2) human reproduction ought to be regulated by the state and that all offspring should be ignorant of their actual biological parents and that (3) such a city and its corresponding philosopher-king could actually come to be in the real world.

Book VI[edit]
Socrates argument is that in the ideal city, a true Philosopher with understanding of forms will facilitate the harmonious co-operation of all the citizens of the city. This philosopher-king must be intelligent, reliable, and willing to lead a simple life. However, these qualities are rarely manifested on their own, and so they must be encouraged through education and the study of the Good. Just as visible objects must be illuminated in order to be seen, so must also be true of objects of knowledge if light is cast on them. Just as light comes from the sun, so does truth come from goodness. Goodness as the source of truth makes it possible for the mind to know, just as light from the sun makes the eyes able to see.

Book VII[edit]
Socrates elaborates upon the immediately preceding Analogies of the Sun and Divided Line in the Allegory of the Cave, in which he insists that the psyche must be freed from bondage to the visible/sensible world by making the painful journey into the intelligible world. He continues in the rest of this book by further elaborating upon the curriculum which a would-be philosopher-king must study.

Book VIII[edit]
Socrates discusses four unjust constitutions, namely - timocracy, oligarchy, democracy, and tyranny. He argues that a society will decay and pass through each government in succession, eventually becoming a tyranny, the most unjust regime of all.

The starting point is Aristocracy, a just government dominated by the wisdom-loving element. When its social structure breaks down and enters civil war, it is replaced by Timocracy. The Timocratic government is dominated by the spirited element, with a ruling class of warriors or generals (Ancient Sparta is an example). As the emphasis on honor is compromised by wealth accumulation, it is replaced by Oligarchy. The Oligarchic government is dominated by the desiring element, in which the rich are the ruling class. The gap between rich and poor widens, culminating in a revolt by the underclass majority, establishing a Democracy. Democracy emphasizes maximum freedom, so power is distributed evenly. It is also dominated by the desiring element, but in an undisciplined, unrestrained way. The populism of the Democratic government leads to mob rule, fueled by fear of oligarchy, which a clever demagogue can exploit to take power and establish Tyranny. In a Tyrannical government, the city is enslaved to the tyrant, who uses his guards to remove the best social elements and individuals from the city to retain power (since they pose a threat), while leaving the worst. He will also provoke warfare to consolidate his position as leader. In this way, tyranny is the most unjust regime of all.

In parallel to this, Socrates considers the individual or soul that corresponds to each of these regimes. He describes how an aristocrat may become weak or detached from political and material affluence, and how his son will respond to this by becoming overly ambitious. The timocrat in turn may be defeated by the courts or vested interests; his son

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำรองห้องพัก I [แก้ไข]มาเรียสกับ Glaucon เขาถาม ด้วย Polemarchus เข้าร่วมสำหรับการ Cephalus, Polemarchus และ Thrasymachus ได้ แล้วละขอให้คำนิยามความยุติธรรมโดยโสกราตีส Cephalus กำหนดความยุติธรรมเป็นการให้อะไรเป็นหนี้ Polemarchus กล่าวว่า ความยุติธรรมคือ "ศิลปะที่ดีให้กับเพื่อนและความชั่วร้ายให้ศัตรู" Thrasymachus proclaims "ความยุติธรรมคืออะไรมากกว่าดอกเบี้ยของแข็งแกร่ง" โสกราตีส overturns คำนิยาม และกล่าวว่า มันเป็นประโยชน์จาก การเป็นเพียงข้อเสียเปรียบที่จะทำลาย สมุดบัญชีแรกที่สิ้นสุดใน aporia เกี่ยวกับสาระสำคัญของหนังสือ II [แก้ไข]เขาเชื่อว่า เขาได้ตอบอย่างเหมาะสมเพื่อ Thrasymachus และเสร็จกับการอภิปรายของความยุติธรรมเขาเป็นหนุ่มสหาย Glaucon และ Adeimantus ต่ออาร์กิวเมนต์ของ Thrasymachus เพื่อ furthering การอภิปราย Glaucon ให้คำพูดที่เขาจนก่อนว่า จุดเริ่มต้นของความยุติธรรมคือมุ่งป้องกันจากความทุกข์ความอยุติธรรมโดยไม่มีความสามารถในการแก้แค้น สองสัญญาสังคมที่ทุกคนปฏิบัติธรรมทำให้ unwillingly และกลัวการลงโทษ และที่สาม ว่าชีวิตของมนุษย์การทำลายไกลมากกว่าความสุขกว่าที่คนเพียง Glaucon อยากเขาเพื่อพิสูจน์ว่า ความยุติธรรมไม่สมควร แต่ว่า มันเป็นของชั้นสูงสุดของสิ่งที่ต้องการ: ผู้ต้อง ทั้งสาเกตนและผลกระทบของพวกเขาหลังจากคำพูดของ Glaucon, Adeimantus เพิ่มว่า ในความคิดทดลอง ฝ่ายอธรรมควรกลัวเรียงลำดับใด ๆ ของพระเจ้าตัดสินใน afterlife เนื่องจากกวีมากที่เขียนเกี่ยวกับการตัดสินดังกล่าวยังเขียนว่า พระเจ้าจะให้พระองค์กับเหล่ามนุษย์ที่ทำการบูชาทางศาสนามากมาย Adeimantus แสดงให้เห็นถึงเหตุผลของเขา โดยวาดสองรายละเอียดถ่ายภาพบุคคล ที่มนุษย์ทำลายไม่สามารถเจริญเติบโตมั่งคั่ง โดยความอยุติธรรม devoting เปอร์เซ็นต์ของกำไรนี้ไปบูชาทางศาสนา จึง แสดงพระองค์ผู้บริสุทธิ์ในสายตาของพระเจ้าเขาแนะนำว่า พวกเขามองหาความยุติธรรม ในเมืองแทนที่ จะเป็นคนละ หลัง attributing ของสังคมแต่ละไม่บางและมีความต้องการมากซึ่งเขาไม่สามารถจัดหาเอง พวกเขาไปในการอธิบายการพัฒนาเมือง เขาอธิบาย "สภาวะสุขภาพ" ก่อน แต่ Glaucon เรียกว่า "เมืองของสุกร" เขาแล้วไปในการอธิบายการเมืองหรูหรา ซึ่งเขาเรียกว่า "fevered รัฐ" [8] ซึ่งต้องมีคลาสเป็นผู้ปกครองเพื่อปกป้อง และโจมตีในบัญชีของ นี้เริ่มต้นการสนทนาที่เกี่ยวข้องกับชนิดของการศึกษาที่ควรจะได้รับเพื่อให้ผู้ปกครองเหล่านี้ในปีแรก ๆ ของพวกเขา รวมถึงหัวข้อของเรื่องราวชนิดใดเหมาะสม พวกเขาสรุปว่า เรื่องราวที่ ascribe ความชั่วพระเจ้ามีจริง และไม่ควรจะสอนจอง III [แก้ไข]โสกราตีสและสหายของเขา Adeimantus และ Glaucon สรุปการสนทนาที่เกี่ยวข้องกับการศึกษา เขาแบ่งระบบการศึกษาออกเป็นสอง โสกราตีส Adeimantus Glaucon มาสรุปว่าบทกวี (หมิ่นประมาท) และนิยายควรถูกนำออกจากระบบการศึกษาของผู้ปกครอง พวกเขาแทนที่จะแนะนำว่า ควรศึกษาผู้ใหญ่ใน 4 ประการนี้: ภูมิปัญญา ความกล้าหาญ ความยุติธรรม และความพอประมาณ ก็ยังแนะนำว่า ควรเป็นส่วนที่สองของการศึกษาของผู้ปกครองในยิมนาสติก มีการฝึกอบรมจริง พวกเขาจะสามารถอยู่โดยไม่ได้รับความสนใจทางการแพทย์มักจะ ในคำอื่น ๆ พละศึกษาหรือฝึกอบรมจะช่วยป้องกันการเจ็บป่วยและอ่อนแอ ในสรุป เขายืนยันว่า ผู้ใหญ่ทั้งชาย และหญิงได้รับการศึกษา ให้ภรรยาและลูกทั้งหมดที่ใช้ร่วมกัน และที่เป็นเจ้าของที่ดินควรจะถูกห้ามอยู่ท่ามกลางพวกเขาขั้นตอนที่ผู้ปกครองควรเติบโตผ่านก่อนที่จะสามารถนำประชาชนไป แสดงต่อไปนี้: จนถึงอายุ 18 หมั้นผู้ใหญ่ปรากฏในการศึกษาพื้นฐานทางปัญญาและการฝึกอบรมทางกายภาพ ตาม ด้วยฝึกทหารสองปี ถัดไป พวกเขาได้รับคณิตศาสตร์จนถึงอายุ 30 ปี 10 แล้วห้าปีของการฝึกอบรม dialectic ผู้ใหญ่แล้วใช้ 15 ปีถัดไปเป็นผู้นำ 'พาคนจากถ้ำ ' (หมายเหตุ เป็นอุปมา ตามตัวอักษรไม่ จะหมายถึง "อุปมานิทัศน์ของถ้ำ') เมื่อถึง 50 พวกเขาจะตระหนักดีแบบดี และผู้ใหญ่ทั้งหมดซึ่งพร้อมที่จะทำสมุด IV [แก้ไข]โสกราตีสและสหายของเขาสรุปการสนทนาที่เกี่ยวข้องกับวิถีชีวิตของผู้ปกครอง จึง สรุปการประเมินผลขั้นต้นของเมืองทั้งหมดพร้อมกัน เขาถือว่า แต่ละคนจะมีความสุขในการประกอบอาชีพที่เหมาะสมกับเขาสุดงาน ถ้าเมือง โดยรวมมีความสุข คนมีความสุข พลศึกษาและอาหารของผู้ปกครอง เน้นอยู่ในการดูแล ไม่มากเกินไป หรือน้อยเกินไป โดยไม่มีการควบคุมการศึกษา เมืองไม่สามารถควบคุมไม้ในอนาคต ของกฎหมายช่วยให้การทำงานง่ายกว่าเมือง แต่มันทำพลังงานกับผู้ปกครองสุดท้าย เขากำหนดความยุติธรรม Cephalus กำหนดความยุติธรรมเป็นซื่อสัตย์ และจ่ายเงินที่เป็น หนี้ Polemarchus เป็นข้อผูกพันทางกฎหมาย และการช่วยเพื่อน และศัตรูที่เป็นอันตรายต่อ ทั้งสองเน้นให้อะไรเป็นหนี้ตามความเหมาะสม โสกราตีสและเพลโต ยุติธรรมจะดำเนินการตามบทบาทที่เหมาะสม และจากนั้น ให้จากเมืองอะไรเป็นหนี้ เขาสร้างการเปรียบเทียบระหว่างเมืองเพียงคนเพียง — ทั้งสองกำหนดโดยส่วนความแตกต่างกันแต่ละดำเนินการฟังก์ชันเฉพาะ พวกเขาจึงดำเนินการค้นหาที่สี่คาร์ดินัล excellences (คุณธรรม) ปัญญา ความกล้าหาญ ความพอประมาณ และความยุติธรรม พวกเขาค้นหาภูมิปัญญาในหมู่ผู้ปกครองปกครอง ความกล้าหาญในการที่ผู้ปกครองนักรบ (หรือ auxiliaries), ความพอประมาณระหว่างเรียนทั้งหมดของเมืองในการโต้เถียงที่ควรปกครองและใครควรจะปกครอง และสุดท้าย ความยุติธรรมเป็นสถานะในแต่ละส่วนของทั้งหมดดำเนินการเฉพาะงาน รัฐมนตรีที่ผลการปฏิบัติงานของส่วนอื่น ๆ ไม่ นอกจากนี้บางสิ่งได้มีการหารือเกี่ยวกับสถานะแล้วจะใช้กับจิตวิญญาณ ซึ่งมีจุดมุ่งหมายของ digression รัฐแรกจอง V [แก้ไข]Socrates, having to his satisfaction defined the just constitution of both city and psyche, moves to elaborate upon the four unjust constitutions of the same. Adeimantus and Polemarchus interrupt, asking Socrates instead to first explain how the sharing of wives and children in the guardian class is to be defined and legislated, a theme first touched on in Book III. Socrates is overwhelmed at their request, categorizing it as three 'waves' of attack which his reasoning must stand firm against. These three waves challenge Socrates' claims that (1) both male and female guardians ought to receive the same education, that (2) human reproduction ought to be regulated by the state and that all offspring should be ignorant of their actual biological parents and that (3) such a city and its corresponding philosopher-king could actually come to be in the real world.Book VI[edit]Socrates argument is that in the ideal city, a true Philosopher with understanding of forms will facilitate the harmonious co-operation of all the citizens of the city. This philosopher-king must be intelligent, reliable, and willing to lead a simple life. However, these qualities are rarely manifested on their own, and so they must be encouraged through education and the study of the Good. Just as visible objects must be illuminated in order to be seen, so must also be true of objects of knowledge if light is cast on them. Just as light comes from the sun, so does truth come from goodness. Goodness as the source of truth makes it possible for the mind to know, just as light from the sun makes the eyes able to see.
Book VII[edit]
Socrates elaborates upon the immediately preceding Analogies of the Sun and Divided Line in the Allegory of the Cave, in which he insists that the psyche must be freed from bondage to the visible/sensible world by making the painful journey into the intelligible world. He continues in the rest of this book by further elaborating upon the curriculum which a would-be philosopher-king must study.

Book VIII[edit]
Socrates discusses four unjust constitutions, namely - timocracy, oligarchy, democracy, and tyranny. He argues that a society will decay and pass through each government in succession, eventually becoming a tyranny, the most unjust regime of all.

The starting point is Aristocracy, a just government dominated by the wisdom-loving element. When its social structure breaks down and enters civil war, it is replaced by Timocracy. The Timocratic government is dominated by the spirited element, with a ruling class of warriors or generals (Ancient Sparta is an example). As the emphasis on honor is compromised by wealth accumulation, it is replaced by Oligarchy. The Oligarchic government is dominated by the desiring element, in which the rich are the ruling class. The gap between rich and poor widens, culminating in a revolt by the underclass majority, establishing a Democracy. Democracy emphasizes maximum freedom, so power is distributed evenly. It is also dominated by the desiring element, but in an undisciplined, unrestrained way. The populism of the Democratic government leads to mob rule, fueled by fear of oligarchy, which a clever demagogue can exploit to take power and establish Tyranny. In a Tyrannical government, the city is enslaved to the tyrant, who uses his guards to remove the best social elements and individuals from the city to retain power (since they pose a threat), while leaving the worst. He will also provoke warfare to consolidate his position as leader. In this way, tyranny is the most unjust regime of all.

In parallel to this, Socrates considers the individual or soul that corresponds to each of these regimes. He describes how an aristocrat may become weak or detached from political and material affluence, and how his son will respond to this by becoming overly ambitious. The timocrat in turn may be defeated by the courts or vested interests; his son

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนังสือ [แก้ไข]
ในขณะที่การเยี่ยมชมใน Piraeus มี Glaucon โสกราตีสถาม Polemarchus ไปสมทบกับเขาสำหรับการเฉลิมฉลอง Cephalus, Polemarchus และ Thrasymachus แล้วแต่ละถามคำจำกัดความของความยุติธรรมของพวกเขาโดยโสกราตีส Cephalus กำหนดให้ความยุติธรรมเป็นสิ่งที่เป็นหนี้ Polemarchus กล่าวว่าความยุติธรรมคือ "ศิลปะซึ่งจะช่วยให้ดีกับเพื่อนและชั่วร้ายที่จะศัตรู" Thrasymachus ประกาศ "ความยุติธรรมคืออะไรอย่างอื่นที่น่าสนใจกว่าการที่แข็งแกร่ง" โสกราตีสพลิกคว่ำคำจำกัดความของพวกเขาและบอกว่ามันเป็นประโยชน์ของคุณจะเป็นเพียงและข้อเสียที่จะเป็นไม่เป็นธรรม หนังสือเล่มแรกที่จะสิ้นสุดลงใน aporia เกี่ยวกับสาระสำคัญของ. หนังสือเล่มที่สอง [แก้ไข] โสกราตีสเชื่อว่าเขาได้ตอบอย่างเหมาะสมเพื่อ Thrasymachus และจะทำกับการอภิปรายของความยุติธรรม. สหายหนุ่มโสกราตีสของ Glaucon และ Adeimantus ต่อข้อโต้แย้งของ Thrasymachus เพื่อประโยชน์ของการต่อ การอภิปราย Glaucon ให้คำพูดที่เขาระบุว่าเป็นครั้งแรกว่าต้นกำเนิดของความยุติธรรมที่เป็นสัญญาทางสังคมเพื่อป้องกันหนึ่งจากความทุกข์ความไม่เป็นธรรมโดยไม่ต้องมีความสามารถที่จะแก้แค้นที่สองที่ทุกคนที่ปฏิบัติความยุติธรรมทำเช่นนั้นไม่เต็มใจและออกจากความกลัวของการลงโทษ และคนที่สามว่าชีวิตของคนอธรรมอยู่ไกลมากขึ้นกว่าที่มีความสุขของคนเพียง Glaucon จะโสกราตีสต้องการที่จะพิสูจน์ความยุติธรรมที่ไม่เพียง แต่เป็นที่น่าพอใจ แต่มันอยู่ในระดับที่สูงที่สุดของสิ่งที่พึงปรารถนา:. ผู้ที่ต้องการทั้งเพื่อประโยชน์ของตัวเองและผลที่ตามมาหลังจากการพูดGlaucon ของ Adeimantus เสริมว่าในการทดลองความคิดนี้ ไม่เป็นธรรมไม่ควรกลัวการเรียงลำดับของการตัดสินของพระเจ้าในชีวิตหลังความตายใด ๆ ตั้งแต่กวีมากที่เขียนเกี่ยวกับการตัดสินดังกล่าวยังเขียนว่าพระเจ้าจะให้อภัยกับมนุษย์ผู้ที่เสียสละศาสนากว้างขวาง Adeimantus แสดงให้เห็นถึงเหตุผลของเขาโดยการวาดภาพสองภาพวาดรายละเอียดว่าคนที่ไม่เป็นธรรมสามารถเติบโตร่ำรวยจากความอยุติธรรมพลีร้อยละของกำไรที่จะเสียสละศาสนานี้จึงกระทำของเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ในสายตาของพระเจ้าก. โสกราตีสแสดงให้เห็นว่าพวกเขามองหาความยุติธรรมใน เมืองมากกว่าในคนแต่ละคน หลังจากเจตนารมณ์ที่มาของสังคมให้กับบุคคลที่จะไม่พอเพียงและมีความต้องการจำนวนมากที่เขาไม่สามารถจัดหาตัวเองที่พวกเขาไปในการอธิบายการพัฒนาของเมือง โสกราตีสแรกที่อธิบายถึง "สุขภาพของรัฐ" แต่ Glaucon เรียกมันว่า "เมืองของสุกร." จากนั้นเขาก็ไปในการอธิบายเมืองที่หรูหราซึ่งเขาเรียกว่า "รัฐเร่าร้อน." [8] นี้ต้องใช้ระดับผู้ปกครองที่จะปกป้องและโจมตีในบัญชีของตน นี้เริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับชนิดของการศึกษาที่ควรจะได้รับให้กับผู้ปกครองเหล่านี้ในช่วงปีแรกของพวกเขารวมถึงเรื่องของสิ่งที่ชนิดของเรื่องราวที่มีความเหมาะสม พวกเขาสรุปได้ว่าเรื่องราวที่อ้างความชั่วร้ายเพื่อพระเจ้ามีจริงและไม่ควรได้รับการสอน. หนังสือเล่มที่สาม [แก้ไข] โสกราตีสและสหายของเขา Adeimantus Glaucon และสรุปการอภิปรายของพวกเขาเกี่ยวกับการศึกษา โสกราตีสแบ่งระบบการศึกษาออกเป็นสอง โสกราตีส Adeimantus และ Glaucon มาสรุปว่าบทกวี (ที่หมิ่นประมาท) และนิยายควรจะนำออกมาจากผู้ปกครอง 'ระบบการศึกษา พวกเขาค่อนข้างชี้ให้เห็นว่าผู้ปกครองควรได้รับการศึกษาเหล่านี้สี่คุณธรรม: ภูมิปัญญาความกล้าหาญความยุติธรรมและความพอประมาณ พวกเขายังชี้ให้เห็นว่าส่วนที่สองของการศึกษาของผู้ปกครองควรจะอยู่ในยิมนาสติก ด้วยการฝึกอบรมทางกายภาพที่พวกเขาจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่โดยไม่ได้รับการรักษาพยาบาลมักจะ ในคำอื่น ๆ ที่มีการศึกษาทางกายภาพหรือการฝึกอบรมจะช่วยป้องกันการเจ็บป่วยและความอ่อนแอ โดยสรุปโสกราตีสอ้างว่าทั้งชายและผู้ปกครองหญิงจะได้รับการศึกษาเดียวกันว่าภรรยาและบุตรที่จะใช้ร่วมกันและความเป็นเจ้าของทรัพย์สินส่วนตัวที่ควรจะเป็นสิ่งต้องห้ามในหมู่พวกเขา. ต่อไปนี้จะแสดงขั้นตอนที่ผู้ปกครองควรจะเติบโตผ่านก่อนที่พวกเขามี สามารถที่จะนำคนของพวกเขาจนกระทั่งอายุ 18 จะเป็นผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการศึกษาทางปัญญาขั้นพื้นฐานและการฝึกอบรมทางกายภาพตามด้วยสองปีของการฝึกทหาร ต่อไปพวกเขาได้รับสิบปีของคณิตศาสตร์จนอายุ 30 แล้วห้าปีของการฝึกอบรมตรรกวิทยา ผู้ปกครองแล้วใช้จ่าย 15 ปีข้างหน้าในฐานะผู้นำพยายามที่จะ 'คนที่นำมาจากถ้ำ' (หมายเหตุนี้เป็นรูปเป็นร่างที่แท้จริงไม่ได้. มันหมายถึงสัญลักษณ์ของถ้ำ) เมื่อมาถึง 50 พวกเขาจะตระหนักถึงรูปแบบของความดีและทั้งหมดเป็นผู้ใหญ่ที่พร้อมจะนำไปสู่. เล่มสี่ [แก้ไข] โสกราตีสและสหายของเขาสรุปการอภิปรายของพวกเขาเกี่ยวกับการดำเนินชีวิตของผู้ปกครองจึงพร้อมกันสรุปการประเมินของพวกเขาเริ่มต้นของเมือง ในฐานะที่เป็น โสกราตีสจะถือว่าแต่ละคนจะมีความสุขที่มีส่วนร่วมในการประกอบอาชีพที่เหมาะสมกับเขาที่ดีที่สุด ถ้าเมืองโดยรวมมีความสุขแล้วบุคคลที่มีความสุข ในการศึกษาทางกายภาพและอาหารของผู้ปกครองที่เน้นอยู่ในปริมาณที่พอเหมาะไม่มากเกินไปหรือน้อยเกินไป โดยไม่ต้องมีการควบคุมการศึกษาของพวกเขาในเมืองไม่สามารถควบคุมผู้ปกครองในอนาคต กรณีที่ไม่มีกฎหมายที่จะทำให้การทำงานในเมืองที่เรียบง่าย แต่มันวางพลังทั้งหมดที่มีผู้ปกครอง. สุดท้ายโสกราตีสกำหนดความยุติธรรม Cephalus กำหนดไว้ว่าเป็นความยุติธรรมซื่อสัตย์และจ่ายสิ่งที่เป็นหนี้, Polemarchus เป็นภาระทางกฎหมายและช่วยให้เพื่อนและทำร้ายศัตรู ทั้งเน้นการให้สิ่งที่เป็นหนี้ได้ตามความเหมาะสม สำหรับเพลโตโสกราตีสและความยุติธรรมจะตอบสนองบทบาทที่เหมาะสมของคนและส่งผลให้กับเมืองสิ่งที่ค้างชำระ โสกราตีสสร้างเปรียบเทียบระหว่างเมืองและเพียงแค่คนทั้งสองจะถูกกำหนดโดยส่วนที่แตกต่างกันของพวกเขาแต่ละคนปฏิบัติหน้าที่เฉพาะของตน พวกเขาจึงดำเนินการค้นหาในสี่พระคาร์ดินัล excellences (คุณธรรม) ของภูมิปัญญาความกล้าหาญความพอประมาณและความยุติธรรม พวกเขาพบว่าปัญญาในหมู่ผู้ปกครองผู้พิทักษ์ความกล้าหาญในหมู่นักรบผู้ปกครอง (หรือแนะแนว) ลงในหมู่ทุกชั้นของเมืองในการโต้เถียงที่ควรจะปกครองและผู้ที่ควรจะปกครองและในที่สุดความยุติธรรมเป็นของรัฐซึ่งในแต่ละส่วนหนึ่งของทั้งหมด ดำเนินการเพียงการทำงานของตนไม่ได้เข้าไปยุ่งในการปฏิบัติงานของการทำงานที่เป็นของส่วนอื่น ๆ บางส่วนของสิ่งที่ได้รับการกล่าวถึงเกี่ยวกับสถานะถูกนำไปใช้แล้วจิตวิญญาณซึ่งเป็นจุดมุ่งหมายของการพูดนอกเรื่องรัฐในสถานที่แรก. หนังสือ V [แก้ไข] โสกราตีสมีความพึงพอใจของเขาที่กำหนดไว้ในรัฐธรรมนูญเพียงของทั้งสองเมืองและจิตใจ ย้ายไปทำอย่างละเอียดถึงทั้งสี่รัฐธรรมนูญที่ไม่เป็นธรรมของเดียวกัน Adeimantus และ Polemarchus รบกวนถามโสกราตีสแทนไปก่อนอธิบายวิธีการใช้งานร่วมกันของภรรยาและลูก ๆ ในชั้นเรียนของผู้ปกครองที่จะออกกฏหมายกำหนดและเป็นชุดแรกสัมผัสกับในหนังสือเล่มที่สาม โสกราตีสจะจมตามคำขอของพวกเขาจัดหมวดหมู่เป็นสามคลื่นของการโจมตีซึ่งเหตุผลของเขาจะต้องยืนอยู่กับ บริษัท ทั้งสามคลื่นท้าทายการเรียกร้องโสกราตีสว่า (1) ทั้งผู้ปกครองชายและหญิงควรจะได้รับการศึกษาเดียวกันที่ (2) ระบบสืบพันธุ์ของมนุษย์ควรจะได้รับการควบคุมโดยรัฐและการที่ลูกหลานทุกคนควรจะโง่เขลาของพ่อแม่ทางชีวภาพที่เกิดขึ้นจริงและ (3) เช่นเมืองและนักปรัชญากษัตริย์ที่สอดคล้องกันจริงจะมาอยู่ในโลกแห่งความจริง. หนังสือที่หก [แก้ไข] อาร์กิวเมนต์โสกราตีสที่อยู่ในเมืองที่เหมาะเป็นนักปรัชญาที่แท้จริงด้วยความเข้าใจในรูปแบบที่จะอำนวยความสะดวกความสามัคคีความร่วมมือ ของประชาชนทุกคนของเมือง ปรัชญานี้กษัตริย์จะต้องฉลาดและเชื่อถือได้และยินดีที่จะนำไปสู่ชีวิตที่เรียบง่าย แต่คุณสมบัติเหล่านี้จะไม่ค่อยประจักษ์ด้วยตัวเองและเพื่อให้พวกเขาจะต้องได้รับการส่งเสริมการศึกษาและการศึกษาที่ดี เช่นเดียวกับที่มองเห็นวัตถุที่จะต้องสว่างเพื่อที่จะได้เห็นจึงยังต้องเป็นจริงของวัตถุของความรู้ถ้าแสงถูกโยนพวกเขา เช่นเดียวกับแสงที่มาจากดวงอาทิตย์จึงไม่เป็นความจริงมาจากความดี ความดีเป็นแหล่งที่มาของความเป็นจริงจะทำให้มันเป็นไปได้สำหรับใจที่จะรู้เช่นเดียวกับแสงจากดวงอาทิตย์ทำให้ตาสามารถมองเห็น. หนังสือปกเกล้าเจ้าอยู่หัว [แก้ไข] โสกราตีส elaborates เมื่อก่อน Analogies ของดวงอาทิตย์และเส้นแบ่งในชาดกของ ถ้ำซึ่งเขายืนยันว่าจิตใจจะต้องได้รับการปลดปล่อยจากการเป็นทาสที่จะมองเห็น / โลกที่เหมาะสมโดยการเดินทางเข้าสู่โลกที่เจ็บปวดเข้าใจ เขายังคงอยู่ในส่วนที่เหลือของหนังสือเล่มนี้โดยต่อ elaborating เมื่อหลักสูตรที่จะเป็นนักปรัชญากษัตริย์ต้องศึกษา. หนังสือ VIII [แก้ไข] โสกราตีสกล่าวถึงสี่รัฐธรรมนูญที่ไม่เป็นธรรมคือ - timocracy, คณาธิปไตย, ประชาธิปไตยและการปกครองแบบเผด็จการ เขาระบุว่าสังคมจะสลายตัวและผ่านรัฐบาลแต่ละอย่างต่อเนื่องในที่สุดก็กลายเป็นทรราชระบอบที่ไม่เป็นธรรมมากที่สุดของทั้งหมด. จุดเริ่มต้นที่เป็นขุนนางรัฐบาลเพียงโดดเด่นด้วยองค์ประกอบภูมิปัญญารัก เมื่อโครงสร้างทางสังคมที่แบ่งลงและเข้าสู่สงครามกลางเมืองก็จะถูกแทนที่ด้วย Timocracy รัฐบาล Timocratic ถูกครอบงำโดยองค์ประกอบที่มีชีวิตชีวากับชนชั้นปกครองของนักรบหรือนายพล (โบราณสปาร์ตาเป็นตัวอย่าง) ในฐานะที่เป็นความสำคัญกับการให้เกียรติเป็นอันตรายจากการสะสมความมั่งคั่งก็จะถูกแทนที่ด้วยคณาธิปไตย รัฐบาลมีอำนาจที่ถูกครอบงำด้วยองค์ประกอบที่ปรารถนาซึ่งอุดมไปด้วยชนชั้นปกครอง ช่องว่างระหว่างกว้างคนรวยและคนจนสูงสุดในการประท้วงโดยส่วนใหญ่สามัญการสร้างประชาธิปไตย ประชาธิปไตยเน้นเสรีภาพสูงสุดดังนั้นอำนาจจะกระจาย มันถูกครอบงำโดยองค์ประกอบปรารถนา แต่ในวินัยทางดุเดือดเลือดพล่าน ประชานิยมของรัฐบาลประชาธิปัตย์จะนำไปสู่การปกครองของม็อบเชื้อเพลิงโดยความกลัวของคณาธิปไตยซึ่งปลุกระดมฉลาดสามารถใช้ประโยชน์เพื่อใช้อำนาจและสร้างการปกครองแบบเผด็จการ ในรัฐบาลเผด็จการเมืองเป็นทาสเผด็จการที่ใช้ทหารในการลบองค์ประกอบที่ดีที่สุดของสังคมและประชาชนจากเมืองเพื่อรักษาอำนาจ (ตั้งแต่พวกเขาเป็นภัยคุกคาม) ในขณะที่ออกจากที่เลวร้ายที่สุด นอกจากนี้เขายังจะกระตุ้นสงครามที่จะรวมตำแหน่งของเขาในฐานะผู้นำ ด้วยวิธีนี้คือการปกครองแบบเผด็จการไม่เป็นธรรมระบอบการปกครองมากที่สุดของทั้งหมด. ในแบบคู่ขนานนี้โสกราตีสจะพิจารณาเป็นรายบุคคลหรือจิตวิญญาณที่สอดคล้องกับระบอบการปกครองของแต่ละเหล่านี้ เขาอธิบายถึงวิธีการที่อาจจะกลายเป็นขุนนางอ่อนแอหรือเดี่ยวจากความมั่งคั่งทางการเมืองและวัสดุและวิธีการที่ลูกชายของเขาจะรับมือกับเรื่องนี้โดยเป็นความทะเยอทะยานมากเกินไป timocrat ในทางกลับกันอาจจะพ่ายแพ้โดยศาลหรือส่วนได้เสียนั้น ลูกชายของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนังสือที่ฉัน [ แก้ไข ]
ขณะเยือน Palermo กับกลายูคอน โสเครติสถูกถามโดยโพลีมาคุสเข้าร่วมเขาสำหรับการเฉลิมฉลอง เซฟฟลัสโพลีมาคุส , และ , เทรซีมาคุสจึงถามความหมายของความยุติธรรมของแต่ละคนโดยโสกราตีส เซฟฟลัสกำหนดความยุติธรรมให้เกิดหนี้ โพลีมาคุสกล่าวว่า ความยุติธรรมคือศิลปะ " ซึ่งทำให้ดีให้เพื่อนและศัตรูชั่วร้าย "เทรซีมาคุสประกาศ “ความยุติธรรมคือไม่มีอะไรมากกว่าดอกเบี้ยที่แข็งแกร่ง " โสเครติสนิยามและพลิกคว่ำของบอกว่ามันคือประโยชน์ของคุณเป็นเพียงการเสียเปรียบและไม่ยุติธรรม หนังสือเล่มแรกที่สิ้นสุดใน aporia เกี่ยวกับแก่นแท้ของมัน

เล่ม 2 [ แก้ไข ]
โสเครติสเชื่อว่าเขาได้ตอบกับเทรซีมาคุส และทำอย่างเหมาะสมกับการอภิปรายของความยุติธรรม .

โซคยองและสหายกลายูคอนเดียมันทุส ต่อไปอาร์กิวเมนต์ของเทรซีมาคุสเพื่อส่งเสริมการอภิปราย กลายูคอนให้คำพูดที่เขาแย้งก่อนว่า จุดเริ่มต้นของความยุติธรรมในสังคม สัญญาที่มีวัตถุประสงค์เพื่อป้องกันหนึ่งจากความทุกข์ความอยุติธรรมโดยไม่มีความสามารถที่จะแก้แค้นวินาทีที่ผู้ปฏิบัติความยุติธรรมทำอย่างไม่เต็มใจและออกจากความกลัว และที่สามที่ชีวิตของมนุษย์ซึ่งอยู่ไกลโชคดีมากกว่าที่ของคนเพียง กลายูคอนต้องการ Socrates เพื่อพิสูจน์ว่า ความยุติธรรมไม่ใช่แค่ถูกใจ แต่มันเป็นของชั้นเรียนสูงสุดของสิ่งที่พึงปรารถนา ผู้ที่ต้องการทั้งเพื่อประโยชน์ของตนเองและผลของพวกเขา .

หลังจากกลายูคอนของการพูด เดียมันทุสเพิ่มว่าในนี้คิดว่า การทดลองใดที่ไม่ควรกลัว เรียงลำดับใด ๆของพระเจ้าพิพากษาในชีวิตหลังความตาย ตั้งแต่กวีที่เขียนเกี่ยวกับการตัดสินใจดังกล่าวยังเขียนว่าพระเจ้าจะประทานอภัยโทษแก่มนุษย์ผู้ที่ได้บูชาทางศาสนาที่กว้างขวาง เดียมันทุส แสดงให้เห็นถึงเหตุผลของเขา โดยการวาดสองรายละเอียดรูปภาพผู้ชายที่ไม่เป็นธรรมสามารถเติบโตมั่งคั่งด้วยธรรม , อุทิศเปอร์เซ็นต์ที่ได้รับนี้ไปบูชาทางศาสนา ดังนั้น ภาพ เขาบริสุทธิ์ ในสายตาพระเจ้า

โสกราตีสแสดงให้เห็นว่าพวกเขามองหาความยุติธรรมในเมืองมากกว่าในแต่ละคน หลังและที่มาของสังคมแต่ละที่พอเพียงและมีความต้องการมากที่เขาไม่สามารถจัดหาเองพวกเขาไปในการอธิบายการพัฒนาของเมือง โสกราตีสก่อนอธิบายว่า " รัฐ " ที่มีสุขภาพดี แต่กลายูคอน เรียกว่า " เมืองของหมู " แล้วเขาไปในการอธิบายเมืองที่หรูหราซึ่งเขาเรียกรัฐเร่าร้อน " [ 8 ] ต้องการผู้ปกครองชั้นเรียนเพื่อปกป้องและโจมตีในบัญชีของนี้จะเริ่มต้นการสนทนาเกี่ยวกับประเภทของการศึกษาที่ควรจะเป็นให้กับผู้ปกครองในช่วงปีแรกของพวกเขา รวมถึงเรื่อง เรื่องอะไรจะเหมาะสม พวกเขาสรุปว่า เรื่องราวที่ลงความเห็นชั่วพระเจ้าจริง และไม่ควรสอน

เล่ม 3 [ แก้ไข ]
Socrates และสหายของเขาและสรุปการอภิปรายของเดียมันทุสกลายูคอน เกี่ยวกับการศึกษาโสเครติสแบ่งระบบการศึกษาออกเป็นสอง โสกราตีสเดียมันทุส , และมาสรุปว่ากลายูคอนบทกวี ( อันตราย ) และนิยายควรออกของผู้ดูแลระบบการศึกษา พวกเขาจะพบว่าผู้ปกครองควรศึกษาเหล่านี้สี่คุณธรรม ปัญญา กล้าหาญ ยุติธรรม เทมเพอแรนซ์พวกเขายังพบว่า ในส่วนของผู้ปกครอง การศึกษาควรจะเกี่ยวกับยิมนาสติก กับการฝึกทางกายภาพ พวกเขาจะสามารถอยู่ได้โดยปราศจากการรักษาพยาบาลบ่อยๆ ในคำอื่น ๆพละศึกษาหรือฝึกอบรมจะช่วยป้องกันการเจ็บป่วยและอ่อนแอ ในการสรุป , โสเครตีสยืนยันว่าทั้งชายและหญิงซึ่งได้รับการศึกษาเดียวกันว่า ภรรยา และลูกๆ จะใช้ร่วมกัน และกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สินของเอกชนควรจะถูกห้ามในหมู่พวกเขา .

ต่อไปนี้แสดงขั้นตอนที่ผู้ปกครองควรเติบโตผ่านก่อนที่พวกเขาจะสามารถที่จะนำคนของเขา จนกระทั่งอายุ 18 จะเป็นผู้ปกครองมีส่วนร่วมในการศึกษาทางปัญญาขั้นพื้นฐานและการฝึกอบรมทางกายภาพ ตามด้วยสองปีของการฝึกทหาร . ต่อไปพวกเขาได้รับสิบปีของคณิตศาสตร์ จนอายุ 30 แล้วห้าปีของการใช้ . ผู้ปกครอง จากนั้นใช้เวลา 15 ปีในฐานะผู้นำ พยายามที่จะนำผู้คนจากถ้ำ ' ' ( หมายเหตุนี้เป็นรูปเป็นร่าง ไม่ใช่ตามตัวอักษร มันหมายถึง " สัญลักษณ์ของถ้ำ ' ) เมื่อถึง 50 พวกเขาตระหนักถึงรูปแบบของที่ดีและทั้งหมดเป็นผู้ใหญ่พร้อมที่จะนำ

เล่ม 4 [ แก้ไข ]
โสกราตีสและสหายของเขาสรุปของการสนทนาเกี่ยวกับวิถีชีวิตของผู้ปกครอง จึงพร้อมกันสรุปการประเมินเบื้องต้นของเมืองทั้งหมด Socrates ถือว่าแต่ละคนจะมีความสุข มีส่วนร่วมใน อาชีพที่เหมาะกับเขาที่สุด ถ้าเมืองทั้งหมดคือความสุข แล้วบุคคลมีความสุข ในพลศึกษาและอาหารของผู้ปกครอง