All children can be a little naught

All children can be a little naughty, but if your child is too overactive, not able to maintain focus, and behaves in a way that affects learning and social relationships, he or she may need treatment for Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD).


The three primary characteristics of ADHD are hyperactivity, inattention, and impulsivity.
Hyperactivity – The child runs constantly and tirelessly, plays too roughly without fear of being injured, fidgets and squirms constantly, and often leaves his/her seat and can’t sit still. When the child reaches school-age, he/she is unable to focus and constantly wanders around the classroom. Some children may lie down on the floor. The child plays too roughly so other children don’t want to play with him/her.
Inattention – When the child reaches school-age, he/she may have learning problems because he/she is easily distracted, appears not to listen when spoken to, has difficulty remembering things and following instructions, and doesn’t pay attention to details. The child makes careless mistakes, has trouble finishing assignments, and often loses things or forgets where they are.
Impulsivity – The child has difficulty taking turns or letting others talk without interrupting them.
A child with ADHD may have only one or all three of these characteristics, but the symptoms will always appear before the age of 12 years and are caused by abnormalities in the frontal regions of the brain.

If you are worried that your child’s behavior could be a sign of ADHD, please consult a doctor because if it is left untreated, ADHD can affect family relationships, social relationships and learning ability. When children whose ADHD remains untreated grow up, they can feel isolated because they have no friends to play with. They are also likely to have a quick temper, become easily frustrated and be oversensitive to what people say.

However, before diagnosing a child with ADHD, it is important to understand that children naturally have different levels of attention, focus and concentration at different ages. In the first year of age, children can typically stay focused for only 2-3 minutes, but this increases to 3-5 minutes between 1-2 years of age, and 5-15 minutes in preschoolers. By the time a child enters elementary school, he/she will generally be able to stay focused for 15-30 minutes or more.

Once ADHD is diagnosed, the severity of the symptoms can be reduced with treatment. In severe cases of ADHD or associated diseases, medication may be used, but the most common form of treatment is behavioral therapy, which includes establishing proper boundaries, giving short instructions and asking the child to repeat the instructions, and modifying the learning environment to minimize distractions such as seating children at the front of the classroom or near the teacher’s desk. For the treatment to be effective, the doctor will communicate with the child’s parents and teachers.

While treatment can help ADHD children, the parents play the most important role in raising children and correcting their behaviors appropriately. Simple parenting tips are:
Regulate your children’s use of technological devices. Do not let children aged under 2 years watch television or play with computers and video games. Children older than 2 years should play with digital devices for a maximum of 1-2 hours per day.
Discipline your children to eat, sleep and play at appropriate times so as to train them to control themselves.
Finally, if your child has ADHD, try to understand the conditions and its positive effects. Children with ADHD like moving around and participating in physical activities, so encourage them to play outdoor sports. At school, the teachers can assign extra tasks, such as cleaning the boards or helping with carrying something.

By Dr. Supapanvadee Phuchareon, Developmental and Behavioral Pediatrician, Children (Pediatrics) Center, Bumrungrad Hospital

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็ก ๆ จะซนเล็กน้อย แต่ถ้าเด็กทำเกินไปเลย ไม่ต้องรักษาความ และการทำงานในลักษณะที่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ทางสังคม และเรียน เขาหรือเธออาจต้องการรักษาสำหรับความสนใจขาดดุลเข้าร่องเข้ารอยโรค (ภาระผูกพัน) ลักษณะหลักสามของภาระผูกพันจะเข้าร่องเข้ารอย inattention และ impulsivity เข้าร่องเข้ารอย – เด็กทำงานตลอดเวลา และเปลว เล่นหยาบ ๆ เกินไปโดยที่ไม่กลัวการบาดเจ็บ fidgets และ squirms ตลอดเวลา และมักจะออกจากเขา/เธอนั่ง กไม่ก้น เมื่อเด็กอายุโรงเรียน เขาไม่สามารถโฟกัส และ wanders รอบห้องเรียนตลอดเวลา เด็กบางคนอาจนอนลงบนพื้น เด็กเล่นเกินประมาณเพื่อเด็กอื่น ๆ ไม่ต้องไปเล่นที่บ้านInattention – เมื่อเด็กมาถึงโรงเรียนอายุ เขาได้เรียนรู้ปัญหาเนื่องจากเขามีง่าย ๆ ไม่ถึง ฟังเมื่อพูดไป สิ่งที่จดจำยากและคำแนะนำต่อไปนี้ และไม่สนใจรายละเอียด เด็กทำผิดพลาดสะเพร่า มีปัญหาในการกำหนด การสิ้นสุด และมักจะสูญเสียสิ่ง หรือ forgetsImpulsivity – เด็กมีปัญหาในการเปิด หรือให้ผู้อื่นพูดโดยไม่ขัดจังหวะพวกเขาเด็กที่ มีภาระผูกพันอาจมีสามเฉพาะหนึ่ง หรือทั้งหมดของลักษณะเหล่านี้ แต่อาการจะปรากฏเสมอก่อนอายุ 12 ปี และเกิดจากความผิดปกติในพื้นที่ของสมองหน้าผากหากคุณกังวลว่า ลักษณะการทำงานของลูกของคุณอาจจะเครื่องของภาระผูกพัน กรุณาปรึกษาแพทย์เนื่องจากถูกไม่ถูกรักษา ภาระผูกพันอาจมีผลต่อความสัมพันธ์ในครอบครัว ความสัมพันธ์ทางสังคม และความสามารถในการเรียนรู้ได้ เมื่อภาระผูกพันซึ่งจะไม่ถูกรักษาเด็กเติบโตขึ้น พวกเขาสามารถรู้สึกแยก เพราะพวกเขามีเพื่อนเล่นด้วยไม่ พวกเขายังมีแนวโน้มที่จะมีอารมณ์อย่างรวดเร็ว ขัดขวางได้ง่าย และสามารถ oversensitive พูด อย่างไรก็ตาม ก่อนการวินิจฉัยเด็กที่ มีภาระผูกพัน มันจะต้องเข้าใจว่า เด็กมีหลายระดับ ของความสนใจ ความเข้มข้นที่ต่างวัยตามธรรมชาติ ในปีแรกของอายุ เด็กสามารถปกติอยู่เน้นเพียง 2-3 นาที แต่นี้เพิ่มขึ้น 3-5 นาทีระหว่าง 1-2 ปี ของอายุ และ 5-15 นาทีใน preschoolers โดยเวลาเด็กเข้าสู่โรงเรียนประถมศึกษา เขาจะโดยทั่วไปสามารถอยู่เน้นสำหรับ 15-30 นาทีหรือมากกว่า เมื่อวินิจฉัยภาระผูกพัน สามารถลดความรุนแรงของอาการ ด้วยการรักษา รุนแรงของภาระผูกพันหรือโรคที่เกี่ยวข้อง อาจใช้ยา แต่การรักษาแบบทั่วไปเป็นพฤติกรรม ซึ่งรวมถึงการกำหนดขอบเขตที่เหมาะสม ให้คำแนะนำสั้น ๆ ให้เด็กทำซ้ำคำแนะนำ และการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมการเรียนรู้เพื่อลดการรบกวนเช่นที่นั่งเด็กด้านหน้า ของห้องเรียน หรือใกล้ กับโต๊ะของครู สำหรับการรักษามีประสิทธิภาพ หมอจะสื่อสารกับผู้ปกครองและครูของเด็ก ในขณะที่การรักษาจะช่วยให้ภาระผูกพันเด็ก ผู้ปกครองเล่นบทบาทสำคัญในการเลี้ยงดูเด็ก และการแก้ไขพฤติกรรมของตนอย่างเหมาะสม เคล็ดลับง่าย ๆ ไป: ควบคุมการใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีของเด็ก อย่าปล่อยให้เด็กอายุต่ำกว่า 2 ปีดูโทรทัศน์ หรือเล่นคอมพิวเตอร์และวิดีโอเกม เด็กอายุเกิน 2 ปีควรเล่นกับอุปกรณ์ดิจิตอลสำหรับ 1-2 ชั่วโมงต่อวัน สอนให้เด็กกิน นอน และเล่นในเวลาที่เหมาะสมเพื่อฝึกให้ควบคุมตนเองในที่สุด ถ้าลูกของคุณมีภาระผูกพัน ลองทำความเข้าใจเงื่อนไขและผลบวก เด็กที่ มีภาระผูกพันเช่นย้ายสถาน และมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางกายภาพ เพื่อส่งเสริมให้เล่นกีฬากลางแจ้ง โรงเรียน ครูสามารถมอบหมายงานเพิ่มเติม เช่นทำความสะอาดบอร์ด หรือช่วยดำเนินการบางอย่าง โดยดร. Supapanvadee Phuchareon โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์กุมารพัฒนาการ และพฤติกรรม ศูนย์เด็ก (กุมารเวช)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เด็กทุกคนสามารถเล็กน้อยซน แต่ถ้าลูกของคุณเป็นที่โอ้อวดเกินไปไม่สามารถที่จะรักษาโฟกัสและทำงานในลักษณะที่มีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของการเรียนรู้และสังคมที่เขาหรือเธออาจต้องรักษาโรคสมาธิสั้น (ADHD). สามลักษณะหลักของสมาธิสั้นมีสมาธิสั้นไม่ตั้งใจและ impulsivity. Hyperactivity - เด็กที่ทำงานอย่างต่อเนื่องและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยเล่นประมาณเกินไปโดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกได้รับบาดเจ็บและ fidgets squirms อย่างต่อเนื่องและมักจะออกของเขา / เธอนั่งและไม่สามารถนั่งยังคง เมื่อเด็กถึงวัยเรียนเขา / เธอไม่สามารถที่จะให้ความสำคัญอย่างต่อเนื่องและเดินไปรอบ ๆ ห้องเรียน เด็กบางคนอาจจะนอนลงบนพื้น เด็กเล่นประมาณเกินไปเด็กคนอื่น ๆ จึงไม่ต้องการที่จะเล่นกับเขา / เธอ. ไม่สนใจ - เมื่อเด็กถึงวัยเรียนเขา / เธออาจมีปัญหาการเรียนรู้เพราะเขา / เธอจะฟุ้งซ่านได้ง่ายดูเหมือนจะไม่ฟังเมื่อพูด ที่จะมีความยากลำบากในการจดจำสิ่งต่าง ๆ และคำแนะนำต่อไปและไม่ใส่ใจกับรายละเอียด เด็กที่ทำผิดประมาทมีปัญหาในการจบการมอบหมายงานและมักจะสูญเสียสิ่งหรือลืมที่พวกเขาอยู่. impulsivity - เด็กที่มีความยากลำบากผลัดหรือจะปล่อยให้คนอื่น ๆ พูดคุยโดยไม่รบกวนพวกเขา. เด็กที่มีสมาธิสั้นอาจมีเพียงหนึ่งหรือทั้งสามเหล่านี้ ลักษณะ แต่อาการมักจะปรากฏก่อนอายุ 12 ปีและมีสาเหตุมาจากความผิดปกติในภูมิภาคหน้าผากของสมอง. หากคุณกำลังกังวลว่าพฤติกรรมของเด็กอาจเป็นสัญญาณของโรคสมาธิสั้นโปรดปรึกษาแพทย์เพราะถ้ามันเป็น ซ้ายไม่ถูกรักษาสมาธิสั้นจะมีผลต่อความสัมพันธ์ในครอบครัวความสัมพันธ์ทางสังคมและความสามารถในการเรียนรู้ เมื่อเด็กที่มีสมาธิสั้นยังคงได้รับการรักษาโตขึ้นพวกเขาสามารถรู้สึกโดดเดี่ยวเพราะพวกเขาไม่มีเพื่อนที่จะเล่นกับ พวกเขายังมีแนวโน้มที่จะมีอารมณ์อย่างรวดเร็วกลายเป็นความผิดหวังได้อย่างง่ายดายและเป็นผู้ที่ไวต่อสิ่งที่ผู้คนพูด. อย่างไรก็ตามก่อนที่จะวินิจฉัยเป็นเด็กที่มีสมาธิสั้นก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจว่าเด็กตามธรรมชาติมีระดับที่แตกต่างกันของความสนใจมุ่งเน้นและความเข้มข้นในทุกเพศทุกวัยที่แตกต่างกัน . ในปีแรกของวัยเด็กมักจะสามารถพักที่เน้นเพียง 2-3 นาที แต่ตอนนี้เพิ่มขึ้นถึง 3-5 นาทีระหว่าง 1-2 ปีและ 5-15 นาทีในเด็กก่อนวัยเรียน เมื่อถึงเวลาที่เด็กเข้าสู่โรงเรียนประถมเขา / เธอโดยทั่วไปจะสามารถที่จะพักที่เน้นสำหรับ 15-30 นาทีหรือมากกว่า. เมื่อสมาธิสั้นมีการวินิจฉัยความรุนแรงของอาการที่สามารถลดลงได้ด้วยการรักษา ในกรณีที่รุนแรงของโรคสมาธิสั้นหรือโรคที่เกี่ยวข้องยาอาจจะใช้ แต่รูปแบบที่พบมากที่สุดของการรักษาคือการบำบัดพฤติกรรมซึ่งรวมถึงการสร้างขอบเขตที่เหมาะสมให้คำแนะนำสั้นและขอให้เด็กที่จะทำซ้ำคำแนะนำและการปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่จะลด รบกวนเช่นที่นั่งเด็กที่ด้านหน้าของห้องเรียนหรืออยู่ใกล้กับโต๊ะทำงานของครู สำหรับการรักษาให้มีประสิทธิภาพแพทย์จะสื่อสารกับพ่อแม่ผู้ปกครองของเด็กและครู. ในขณะที่การรักษาสามารถช่วยให้เด็กสมาธิสั้นพ่อแม่เล่นบทบาทที่สำคัญที่สุดในการเลี้ยงดูเด็กและแก้ไขพฤติกรรมของพวกเขาอย่างเหมาะสม เคล็ดลับการเลี้ยงดูง่ายคือควบคุมการใช้งานของเด็ก ๆ ของอุปกรณ์เทคโนโลยี อย่าปล่อยให้เด็กอายุต่ำกว่า 2 ปีดูโทรทัศน์หรือเล่นกับคอมพิวเตอร์และวิดีโอเกม เด็กอายุมากกว่า 2 ปีที่ควรจะเล่นกับอุปกรณ์ดิจิตอลสำหรับสูงสุด 1-2 ชั่วโมงต่อวัน. อบรมสั่งสอนบุตรหลานของคุณที่จะกินการนอนหลับและเล่นในเวลาที่เหมาะสมเพื่อที่จะฝึกให้พวกเขาควบคุมตัวเอง. สุดท้ายหากบุตรของท่านมีสมาธิสั้น พยายามที่จะเข้าใจเงื่อนไขและผลในเชิงบวกของมัน เด็กที่มีสมาธิสั้นเช่นย้ายไปรอบ ๆ และมีส่วนร่วมในกิจกรรมการออกกำลังกายเพื่อส่งเสริมให้พวกเขาในการเล่นกีฬากลางแจ้ง ที่โรงเรียนครูผู้สอนสามารถมอบหมายงานพิเศษเช่นการทำความสะอาดแผงหรือช่วยให้มีการดำเนินการบางสิ่งบางอย่าง. โดยดร. Supapanvadee Phuchareon, พัฒนาการและพฤติกรรมกุมารแพทย์, เด็ก (กุมาร) ศูนย์โรงพยาบาลบำรุงราษฎร์