Overexploitation of the world’s fis

Overexploitation of the world’s fisheries is the
subject ofmuch recent concern (FAO 2002, Pauly et al.
2002,Hilborn et al. 2003). Although the global production of
fish and fishery products continues to grow, the harvest from
capture fisheries has stagnated over the last decade.Today numerous
fish stocks and species have declined since their historical
peaks, and some have even collapsed, leading to urgent
calls for more stringent management and the establishment
of protected areas (Roberts et al. 2003). However, the discussion
of the current fisheries crisis has focused nearly exclusively
on marine resources, and to some extent on
associated threats to marine biodiversity, particularly those affecting
charismatic animals such as seabirds, marine turtles,
dolphins, and whales. The fisheries of inland waters have received
only slight consideration within global analyses (FAO
1999,Hilborn et al. 2003,Kura et al. 2004).Here we summarize
and evaluate the evidence that overfishing in inland waters is
occurring and is a contributing factor to the decline of freshwater
biodiversity.We define inland fisheries as the capture
of wild stocks of primarily freshwater fish, including migratory
species that move between fresh water and the oceans.
Although aquaculture significantly augments the supply of certain
species and contributes a substantial fraction to the overall
harvest, we focus on capture fisheries of natural stocks.
Fishing and the activities surrounding it—processing,
packing, transport, and retailing—are important at every
scale, from the village level to national and international
economies. Fishing is a crucial source of livelihoods in developing
nations, particularly for low-income families in
rural areas where job options are limited. Small-scale commercial
and subsistence fishing often provides the employment
of last resort when more lucrative labor opportunities cannot
be found (Kura et al. 2004). This is particularly true for
inland fisheries. Although there are no global estimates of the
number of people engaged in inland fisheries, in China alone,
more than 80% of the 12 million reported fishers are engaged
in inland capture fishing and aquaculture (Kura et al. 2004).
The contribution of fisheries to the global food supply is
also significant. In 2000, fish and fishery products constituted
15.3% of the total animal protein consumed by people
(FAO 2003). About 1 billion people—largely in developing
countries—rely on fish as their primary animal protein source
(calculation based on Laurenti 2002), and this is especially true
for poor rural communities. For example, within the lower
Mekong basin, the average consumption of fish and other
aquatic animals is estimated at 56 kilograms (kg) per capita
per year (Hortle and Bush 2003), and may reach 71 kg per
capita per year in high-yielding fishing areas such as the
floodplains around Tonle Sap Lake in Cambodia (Ahmed et
al. 1998). In comparison, the global average is 16 kg per
capita per year (FAO 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเอาเปรียบของการประมงของโลกคือ
เรื่อง ofmuch ล่าสุดความกังวล ( FAO 2002 pauly et al .
2002 hilborn et al . 2003 ) แม้ว่าการผลิตทั่วโลกของ
ปลาและสินค้าประมงยังคงเติบโต เก็บเกี่ยวจาก
การประมงมี stagnated กว่าทศวรรษที่ผ่านมา วันนี้หุ้นปลาหลายชนิดได้ปรับตัวลดลงตั้งแต่ยอด

ทางประวัติศาสตร์ และบางคนยังได้ล้มลงาด่วน
โทรสำหรับการจัดการที่เข้มงวดมากขึ้นและสถานประกอบการ
พื้นที่คุ้มครอง ( โรเบิร์ต et al . 2003 ) อย่างไรก็ตาม การอภิปราย
ของวิกฤตประมงในปัจจุบันได้มุ่งเน้นเกือบเฉพาะ
ต่อทรัพยากรทางทะเล และมีขอบเขตที่เกี่ยวข้องการคุกคามความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเล

( โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีผลต่อสัตว์ เช่น นกทะเล , ทะเลเต่า
ปลาโลมา และปลาวาฬการทำการประมงในแหล่งน้ำจืดได้รับ
เพียงเล็กน้อยเท่านั้น การพิจารณาภายในการวิเคราะห์โลก ( FAO
1999 hilborn et al . 2003 Kura et al . 2004 ) ที่นี่เราสรุป
และประเมินหลักฐานที่ overfishing ในแหล่งน้ำจืดเป็น
ที่เกิดขึ้นและเป็นปัจจัยสนับสนุนการลดลงของปลา
biodiversity.we กำหนดประมงน้ำจืดเป็นจับ
ป่าหุ้นหลักน้ำจืดปลารวมทั้งอพยพ
ชนิดที่ย้ายไปมาระหว่างน้ำจืดและมหาสมุทร
ถึงแม้ว่าการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำอย่างมาก augments อุปทานของบางชนิดและจัดสรรเศษ

มากมายเพื่อการเก็บเกี่ยวโดยเราเน้นจับประมงของหุ้นธรรมชาติ ตกปลา และกิจกรรมรอบ ๆ

รูป บรรจุ ขนส่ง และการค้าปลีกเป็นสิ่งสำคัญที่ทุก
ขนาดจากระดับหมู่บ้าน เพื่อชาติ และเศรษฐกิจต่างประเทศ

ปลาเป็นแหล่งสำคัญของวิถีชีวิตในการพัฒนา
ประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับครอบครัวที่มีรายได้น้อยในชนบทที่ตัวเลือก
งานจำกัด พาณิชย์ขนาดเล็กและมักจะมีผู้หญิงตกปลา

สุดท้ายเมื่อโอกาสการจ้างงานแรงงานเพิ่มเติม lucrative ไม่สามารถ
พบ ( Kura et al . 2004 )นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ
ประมงน้ำจืด . ถึงแม้ว่าจะไม่มีโลกประมาณการของ
จำนวนคนร่วมในการประมงน้ำจืดในประเทศจีนคนเดียว
มากกว่า 80% ของ 12 ล้านรายงานชาวประมงร่วม
ตกปลาจับและแหล่งเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ( Kura et al . 2004 ) .
ส่วนการประมงเพื่อจัดหาอาหารทั่วโลก
ยังสำคัญ ใน 2000 ,ปลาและสินค้าประมง constituted
15.3 % ของทั้งหมดโปรตีนจากสัตว์บริโภคโดยคน
( องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ พ.ศ. 2546 ) ประมาณ 1 พันล้านคนส่วนใหญ่ในการพัฒนา
ประเทศพึ่งพาปลาเป็นแหล่งโปรตีนหลักสัตว์
( คำนวณจาก laurenti 2002 ) , และนี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
สำหรับชุมชนในชนบทที่ยากจน ตัวอย่างเช่นภายในล่าง
ลุ่มน้ำโขง การบริโภคเฉลี่ยของปลา
อื่น ๆสัตว์น้ำประมาณ 56 กิโลกรัม ( กก. ) ต่อหัวต่อปี ( hortle
และบุช 2003 ) , และอาจจะสูงถึง 71 กก. ต่อหัวต่อปีในพื้นที่ตกปลา

ที่ให้ผลผลิตสูง เช่น Gardner รอบทะเลสาบเขมร ในกัมพูชา ( อาเหม็ด et
อัล 1998 ) ในการเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยทั่วโลก 16 กก. ต่อหัวต่อปี (
FAO 2002 )