2. English Speaking.History of the

2. English Speaking.
History of the English curriculum in Thailand
10
Formerly, the English curriculum at all levels in the Thai education mainly focused on
reading and grammar rather than speaking (Karnpanich & Pulphol. 1997). The aim of the
study was to enable students to read and comprehend English texts with less practice in
speaking and writing. Thus, the students lacked confidence and courage to speak, and
consequently they might develop negative attitudes towards learning how to speak English.
Later in 1978, the former English curricula was reformed and it had to be revised again in
1999 because “foreign languages learning, especially in the English language fails to build
up competencies in using language for communications.” (Ministry of Education. 2002: 2).
The new English curricula implemented in 1999 have been in use since then. Thus, the
teachers of English have been experimenting with new teaching techniques for successful
communicative ability, particularly speaking.
Types of classroom speaking performance
Scholars have defined speaking in a second language as “an interactive process of
constructing meaning that involves producing, receiving and processing information”
(Brown. 1994; Frorez. 1999: 1; citing Burns & Joyce.1997). Speaking requires not only that
learners know how to produce specific points of language such as grammar, pronunciation
or vocabulary (linguistic competence), but also that they understand when, why and in what
ways to use the language (sociolinguistic competence) (Ur. 1996). Therefore, speaking is
11
one of the productive skills where speakers need to have both linguistic and socio-linguistic
competence in order to communicate with others.
There are many types of classroom speaking activities. The following are Brown’s
(1994: 266-268) six categories of oral production that students are expected to carry out in
the classroom.
1. Imitative. The speaking tasks in the classroom are drills in which learners simply
repeat a phrase or structure for clarity and accuracy.
2. Intensive. The speaking activities are drills or repetition forms focusing on specific
phonological or grammatical points such as minimal pairs or repetition of a series of
imperative sentences are performed.
3. Responsive. These speaking activities are short replies to teacher or learner
questions or comments such as a series of answers to yes-no questions.
4. The transactional (Dialogue). The activities are dialogues conducted for the purpose
of conveying or exchanging specific information, for example; information gathering,
interviews, role-plays or debates.
5. Interpersonal (Dialogue). This task is to establish or maintain social relationships
such as personal interviews or casual conversations and role-plays.
6. Extensive (Monologue). For these tasks, students at intermediate to advanced levels
12
are required to give extended monologues in the form of oral reports, summaries, or short
speeches. These kinds of tasks can be planned or impromptu.
From Brown’s classroom speaking performance, this study will concentrate on Brown’s
sixth category: Extensive (Monologue). It is speculated that this type in classroom oral
production should be beneficial to students if they have sufficient practice.
Problems with speaking activities
Many second language learners are not successful in learning English. Ur
(1996:121) claims that there are four reasons as follows:
1. Inhibition. Speaking requires real-time exposure to an audience. Learners are often
inhibited from trying to speak in a foreign language in the classroom. They are worried
about making mistakes, are afraid of criticism or losing face, or are simply shy to speak.
2. Nothing to say. Learners often complain that they cannot think of anything to say.
They have no motivation to express themselves beyond the classroom pressure that they
should be speaking.
3. Low or uneven participation. In a given speaking activity, only one person can speak
at a time. Therefore, in a large group each person will have little chance to speak. Some
learners tend to dominate whereas others speak very little or not at all.
4. Mother-tongue use. When second language learners share the same ‘mother
13
tongue’ in classes, they tend to use it because it is easier. They feel that it is not natural to
speak in a foreign language.
There are some suggestions that can help language teachers solve these problems.
They should use group work, basing the activity on easy language, making a careful choice
of topics and tasks to stimulate interest, giving some instruction or training in discussion
skills, and keeping students speaking the target language (Ur. 1996). In addition, teachers
should create a relaxed atmosphere, accustom the learners to listening and speaking in
natural interaction, organize pairs and group work, and avoid any obsession with accuracy.
Moreover, the teachers should encourage incidental classroom speaking, giving learners
the expressions they need and exploit every opportunity for conversation (Davies and
Pearse. 2000).
Besides the classroom tasks, students need to be aware of the socio-linguistic rules
of the target language as well as the cultural differences involving what constitutes
appropriate use of their new language as opposed to their first language (Celce-Murcia and
Goodwin (1991: 136-154).
In conclusion, all of the views of Celce-Murcia and Goodwin. (1991), Davies and
Pearse (2000), and Ur (1996) are relevant in helping students use a second language
effectively.
14
Principles for designing speaking techniques
Knowing the principles for designing speaking techniques is vital in creating
effective classroom activities. Brown (1994:268-269) suggests that techniques should be as
follows.
a) Cover the spectrum of learners’ needs from language-based activities focused
on accuracy to message-based activities focused on interaction, meaning and fluency.
b) Be intrinsically motivating.
c) Encourage the use of authentic language in meaningful context.
d) Provide appropriate feedback and correction.
e) Capitalize on the natural link between speaking and listening.
f) Give students opportunities to initiate oral communication.
g) Encourage the development of speaking strategies.
The most important feature of a classroom speaking activity is to provide an
authentic activity for the students to get individual meanings across and utilize every area of
knowledge they have in the second or foreign language (Celce-Murcia & Olshatain.
2000:176-177). She also mentions that by focusing the target language outside the
classroom, students can be given tasks that require them to collect meaningful information
from stores, restaurants and other public places and then report the findings in class.
15
In addition, some activities that help students to practice speaking in long turns are
telling stories, telling jokes, describing a person or place in detail, recounting the plot of a
film, giving a short lecture or talk and arguing a case for or against a proposal (Ur.
1996:131). These kinds of activities are also considered as parts of oral presentations.
In summary, the principles of Brown (1994) and Celce-Murcia and Olshatain (2000)
are vital for designing classroom-speaking activities which are consistent to the kind of oral
presentations that Ur (1996) suggests.
3. Oral Presentations
According to the definition of Mandel (1993), “A presentation is a type of speech”.
He also states that when we think of a speech, we think of a dedication speech, a political
speech, a speech of tribute or something similar that is more public in nature than a
presentation. However, presentations are speeches that are usually given in a business,
technical, professional or scientific environment. For the audience, it is likely to be more
specialized than those attending a typical speaking event. On the other hand, Eggleston
(2003) states, “Whenever you are asked to appear in front of one or more people for the
purpose of explaining, convincing, or otherwise conveying information to them, you have a
presentation”.
16
In brief, an oral presentation is a type of speech that gives specific information to a
particular audience.
Benefits of giving oral presentations
Oral presentations give many benefits to students. Oral presentations provide
students learning experience in all subjects and in their future careers (King. 2002). Aside
from that, he notes three other advantages of making oral presentations: (a) training
students to have confidence in public speaking; (b) enhancing effective presentation skills;
and (c) encouraging students to learn how to collect and organize information. Similarly,
Siriphotchanakorn (2005) concluded there are four benefits of giving oral presentations to
the students in her study: (a) practice of English speaking; (b) interaction in classroom; (c)
confidence in using English in front of people; and (d) practice of presentation skills. When
students do oral presentations, they will enhance self-confidence in their oral language
proficiency (Dobie. 1999; Reilly. 1988 ;& Wichayathian. 2003). Oral presentations are a way
of letting students express themselves in English and at the same time giving the teacher a
chance to listen to them (McGovern. 1997:32).
In addition, it is claimed that oral presentations help students practice speaking and
also help speakers and listeners become productive partners in the ESL/EFL classrooms
(Abe. 1999). As a result, the speakers and listeners can share ideas and information before
17
giving oral presentations. After giving oral presentations, students might be asked to debate
and have discussion.
However, oral presentations should be appropriate for high- intermediate,
advanced, or superior-level students, but they are inappropriate for novice or lowintermediate
level students (Murphy. 1991). If the activities are too difficult, students may
not be interested in participating in those activities and may have negative attitud

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. สื่อสารภาษาอังกฤษประวัติหลักสูตรภาษาอังกฤษในประเทศไทย10เดิม หลักสูตรภาษาอังกฤษในการศึกษาไทยทุกระดับส่วนใหญ่เน้นการอ่าน และไวยากรณ์ มากกว่าพูด (Karnpanich & Pulphol. 1997) จุดมุ่งหมายของการมีการศึกษาเพื่อ ให้นักศึกษาอ่าน และเข้าใจข้อความภาษาอังกฤษพร้อมแบบฝึกหัดน้อยในพูด และเขียน ดังนั้น นักเรียนขาดความมั่นใจและกล้าพูด และดังนั้น พวกเขาอาจพัฒนาทัศนคติเชิงลบต่อการเรียนรู้วิธีการพูดภาษาอังกฤษต่อมาในปี 1978 หลักสูตรภาษาอังกฤษในอดีตได้กลับเนื้อกลับตัว และจะมีการแก้ไขอีกในปี 1999 เนื่องจาก "ภาษาต่างประเทศไม่สามารถสร้างเรียนรู้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาอังกฤษค่าความสามารถในการใช้ภาษาสื่อสาร" (กระทรวงของศึกษา. 2002:2)หลักสูตรภาษาอังกฤษใหม่ที่ดำเนินการในปี 1999 มีการใช้ตั้งแต่นั้น ดังนั้น การมีการทดลองครูภาษาอังกฤษ ด้วยเทคนิคการสอนใหม่สำหรับการประสบความสำเร็จสื่อสารความสามารถในการ โดยเฉพาะอย่างยิ่งพูดชนิดของห้องเรียนพูดประสิทธิภาพพูดเป็นภาษาที่สองเป็น "โต้ตอบกระบวนการของนักวิชาการกำหนดสร้างความหมายที่เกี่ยวข้องกับการผลิต การรับ และการประมวลผลข้อมูล"(Brown. 1994 Frorez 1999:1 อ้างถึงไหม้และ Joyce.1997) การพูดต้องไม่เฉพาะที่เรียนรู้วิธีการผลิตเฉพาะจุดของภาษาเช่นไวยากรณ์ การออกเสียงหรือคำศัพท์ (ภาษาศาสตร์ความสามารถ), แต่ยังที่จะทำความเข้าใจเมื่อ ทำไม และอะไรวิธีการใช้ภาษา (sociolinguistic ความสามารถ) (คุณ. 1996) ดังนั้น พูดเป็น11หนึ่งในทักษะมีประสิทธิภาพซึ่งลำโพงต้องทั้งภาษาศาสตร์ และ ภาษาศาสตร์สังคมความสามารถเพื่อการสื่อสารกับผู้อื่นมีห้องเรียนพูดกิจกรรมหลายชนิด ต่อไปนี้จะเป็นสีน้ำตาล(1994:266-268) 6 ประเภทปากผลิตนักศึกษาที่คาดว่าจะดำเนินการในห้องเรียน1. เทียม งานพูดในห้องเรียนมีผู้เรียนซึ่งในการฝึกซ้อมทำซ้ำวลีหรือโครงสร้างความชัดเจนและความถูกต้อง2. เร่งรัดการ กิจกรรมการพูดจะฝึกซ้อมหรือฟอร์มการทำซ้ำที่เน้นเฉพาะคะแนนคำโครงสร้างประโยค หรือไวยากรณ์เช่นคู่น้อยที่สุดหรือการทำซ้ำของชุดประโยคที่มีความจำเป็นที่จะดำเนิน3. ตอบสนอง กิจกรรมเหล่านี้พูดจะตอบสั้น ๆ ให้ครูหรือผู้เรียนคำถามหรือข้อคิดเห็นเช่นชุดของคำตอบของคำถามที่ไม่ใช่4.ทรานแซคชัน (ต่างแดน) กิจกรรมที่ดำเนินการสำหรับวัตถุประสงค์ประเด็นถ่ายทอด หรือแลกเปลี่ยนข้อมูลเฉพาะ เช่น ข้อมูลที่รวบรวมสัมภาษณ์ role-plays หรือการดำเนิน5. มนุษยสัมพันธ์ (ต่างแดน) งานนี้จะสร้าง หรือรักษาความสัมพันธ์ทางสังคมส่วนบุคคลการสัมภาษณ์ หรือการสนทนาสบาย ๆ และ role-plays6. อย่างละเอียด (Monologue) สำหรับงานเหล่านี้ นักเรียนในระดับปานกลางถึงระดับสูง12จะต้องให้ monologues ขยายในรูปแบบ ของการรายงานด้วยวาจา สรุป สั้นกล่าวสุนทรพจน์ งานต่าง ๆ เหล่านี้ได้วางแผนไว้ หรืออะไรบ้างจากสีน้ำตาลของห้องเรียนพูดประสิทธิภาพ การศึกษานี้จะเน้นเป็นสีน้ำตาลประเภทที่หก: มากมาย (Monologue) มันเป็นที่คาดการณ์นี้ที่พิมพ์ในช่องปากของห้องเรียนผลิตควรเป็นประโยชน์ต่อนักเรียนได้ปฏิบัติที่เพียงพอปัญหาเกี่ยวกับการพูดกิจกรรมเรียนภาษาที่สองหลายไม่ประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาอังกฤษ ของคุณ(1996:121) อ้างว่า มี 4 สาเหตุดังนี้:1. ยับยั้งการ การพูดต้องสัมผัสแบบเรียลไทม์กับผู้ชม ผู้เรียนมักห้ามพยายามพูดในภาษาในห้องเรียน พวกเขาเป็นกังวลเกี่ยวกับการทำผิด ได้กลัววิจารณ์ หรือแพ้หน้า หรือจะอายก็พูด2. ไม่ว่ากัน ผู้เรียนมักจะบ่นว่า พวกเขาไม่คิดว่า จะพูดอะไรพวกเขาไม่มีการแสดงนอกเหนือจากห้องเรียนแรงกดดันที่พวกเขาควรจะพูด3. มีส่วนร่วมต่ำ หรือไม่สม่ำเสมอ ในกิจกรรมการพูดกำหนด พูดคนเดียวในเวลานั้น ดังนั้น ในกลุ่มใหญ่ แต่ละคนจะมีโอกาสน้อยที่จะพูด บางผู้เรียนมีแนวโน้มครองใน ขณะที่คนอื่นพูดมาก หรือไม่ทั้งหมด4. นมใช้ เมื่อเรียนภาษาที่สองใช้เดียวกัน ' แม่13ลิ้น ' ในชั้นเรียน พวกเขามักจะใช้มันได้ง่ายขึ้น พวกเขารู้สึกว่า ไม่ปกติพูดภาษาต่างประเทศมีคำแนะนำที่สามารถช่วยแก้ปัญหาเหล่านี้ครูภาษาควรใช้กลุ่มงาน อ้างอิงกิจกรรมภาษาที่ง่าย ทำให้ต้องระมัดระวังหัวข้อและงานเพื่อกระตุ้นความสนใจ ให้คำแนะนำบางอย่าง หรือการฝึกสนทนาทักษะ และรักษานักเรียนที่พูดภาษาเป้าหมาย (คุณ. 1996) นอกจากนี้ ครูควรสร้างบรรยากาศผ่อนคลาย ทำให้ผู้เรียนฟัง และพูดในโต้ตอบของธรรมชาติ จัดระเบียบคู่และกลุ่มงาน และหลีกเลี่ยงการครอบงำจิตใจ มีความถูกต้องนอกจากนี้ ครูควรส่งเสริมเบ็ดเตล็ดห้องเรียนพูด ให้ผู้เรียนนิพจน์ที่พวกเขาต้องการ และหาประโยชน์จากทุกโอกาสสำหรับการสนทนา (เดวีส์ และPearse 2000)นอกจากงานห้องเรียน นักศึกษาต้องตระหนักถึงกฎสังคมภาษาศาสตร์ภาษาเป้าหมายรวมทั้งความแตกต่างทางวัฒนธรรมรวมถึงองค์ประกอบเหมาะสมใช้ภาษาใหม่ตรงข้ามกับภาษาแรก (Celce Murcia และGoodwin (1991:136-154)ในสรุป อัน Celce Murcia และ Goodwin ทั้งหมด (1991), เดวิส และPearse (2000), และ (ปี 1996) เกี่ยวข้องในการช่วยนักเรียนที่ใช้เป็นภาษาที่สองได้อย่างมีประสิทธิภาพ14หลักในการพูดเทคนิคการออกแบบรู้หลักการออกแบบเทคนิคการพูดมีความสำคัญในการสร้างกิจกรรมห้องเรียนที่มีประสิทธิภาพ บราวน์ (1994:268-269) แนะนำว่า เทคนิคที่ควรจะเป็นต่อไปนี้) เน้นครอบคลุมสเปกตรัมของความต้องการของผู้เรียนจากกิจกรรมใช้ภาษาบนความถูกต้องของข้อความโดยใช้กิจกรรมมุ่งเน้นในการโต้ตอบ ความหมาย และแคล่วb) จะทำการกระตุ้นค) ส่งเสริมการใช้ภาษาที่แท้จริงในบริบทที่มีความหมายd) ให้ผลป้อนกลับที่เหมาะสมและการแก้ไขอี) ประโยชน์จากการเชื่อมโยงธรรมชาติระหว่างการพูด และการฟังโอกาสนักเรียน f) ให้เริ่มพูดสื่อสารg) ส่งเสริมการพัฒนากลยุทธ์ในการพูดคุณลักษณะสำคัญที่สุดของห้องเรียนกิจกรรมการพูดคือการ ให้การกิจกรรมอาหารสำหรับนักเรียนที่จะรับความหมายแต่ละตัว และใช้ทุกพื้นที่ของความรู้ที่มีในภาษาที่สอง หรือต่างประเทศ (Celce Murcia & Olshatain2000:176-177) เธอยังกล่าวถึงที่ โดยเน้นภาษาเป้าหมายอยู่ห้องเรียน นักเรียนสามารถได้รับงานที่ต้องการเก็บรวบรวมข้อมูลที่มีความหมายจากร้านค้า ร้านอาหารและประชาชนอื่น ๆ แล้ว รายงานผลการวิจัยในชั้นเรียน15นอกจากนี้ มีบางกิจกรรมที่ช่วยให้นักเรียนฝึกพูดในเปิดยาวบอกเรื่องราว ตลก อธิบายผู้บอก หรือทำในรายละเอียด recounting พล็อตของตัวฟิล์ม ให้การบรรยายสั้น ๆ หรือการพูดคุย และโต้เถียงกรณีสำหรับ หรือ กับข้อเสนอ (ของคุณ1996:131) . กิจกรรมต่าง ๆ เหล่านี้ยังถือเป็นส่วนของการนำเสนอปากเปล่าในสรุป หลักสีน้ำตาล (1994) และ Celce Murcia และ Olshatain (2000)มีความสำคัญสำหรับการออกแบบกิจกรรมการพูดเรียนซึ่งสอดคล้องกับชนิดของปากนำเสนอว่า (ปี 1996) แนะนำ3. นำเสนอปากตามคำนิยามของ Mandel (1993), "การนำเสนอเป็นชนิดของคำพูด"เขายังระบุว่า เมื่อเราคิดถึงคำพูด เราคิดว่า คำอุทิศตนปราศรัย การเมืองคำพูด คำพูดของส่วย หรือคล้ายที่เป็นสาธารณะมากขึ้นในธรรมชาติกว่าการงานนำเสนอ อย่างไรก็ตาม งานนำเสนอได้กล่าวสุนทรพจน์ที่มักจะได้รับในธุรกิจสภาพแวดล้อมทางเทคนิค อาชีพ หรือทางวิทยาศาสตร์ ผู้ชม มีแนวโน้มจะเพิ่มมากขึ้นผู้เชี่ยวชาญกว่าผู้ร่วมเหตุการณ์การพูดทั่วไป ในทางกลับกัน Egglestonประเทศอเมริกา (2003), "เมื่อใดก็ตามคุณจะต้องแสดงหน้าคนสำหรับการวัตถุประสงค์ของการอธิบาย หลอกลวง หรือถ่ายทอดข้อมูลไปเป็นอย่างอื่น คุณมีการการนำเสนอ"16สังเขป การนำเสนอปากเปล่าคือคำพูดที่ให้ข้อมูลเฉพาะเพื่อการชมเฉพาะประโยชน์ของการนำเสนอปากเปล่านำเสนอปากเปล่าให้ประโยชน์มากมายแก่นักเรียน ให้นำเสนอปากเปล่านักเรียนที่เรียนรู้ประสบการณ์ ในหัวข้อทั้งหมด และ ในอาชีพของตนในอนาคต (คิง. 2002) กันจากนั้น เขาบันทึกสามอื่น ๆ ข้อดีของการนำเสนอปากเปล่า: การฝึกอบรม (a)นักเรียนมีความมั่นใจในการพูดในที่สาธารณะ (ข) เสริมสร้างทักษะการนำเสนอที่มีประสิทธิภาพและ (c) ส่งเสริมนักเรียนที่จะเรียนรู้วิธีการเก็บรวบรวม และจัดระเบียบข้อมูล ในทำนองเดียวกันSiriphotchanakorn (2005) สรุปมี 4 ประโยชน์ของการนำเสนอปากเปล่าให้นักเรียนที่ศึกษาใน: (ก) ปฏิบัติการพูดภาษาอังกฤษ (ข) การโต้ตอบในห้องเรียน (c)ความมั่นใจในการใช้ภาษาอังกฤษด้านหน้าคน และการปฏิบัติ (d) ของทักษะการนำเสนอ เมื่อนักเรียนนำเสนอปากเปล่า พวกเขาจะเพิ่มความมั่นใจในภาษาปากความชำนาญ (Dobie. 1999 Reilly 1988; & Wichayathian 2003) นำเสนอปากเปล่าเป็นวิธีของให้นักเรียนแสดง ในอังกฤษ และ ในเวลาเดียวกันให้ครูโอกาสที่จะฟังพวกเขา (McGovern. 1997:32)นอกจากนี้ มันอ้างว่า นำเสนอปากเปล่าช่วยให้นักเรียนฝึกพูด และนอกจากนี้ยัง ช่วยให้ลำโพง และผู้ฟังที่เป็น คู่ค้าที่มีประสิทธิภาพในห้องเรียน ESL/EFL(อะเบะ. 1999) ดัง ลำโพงและผู้ฟังสามารถใช้ความคิดและข้อมูลก่อน17การนำเสนอปากเปล่า หลังจากการนำเสนอปากเปล่า นักเรียนที่อาจถูกถามให้อภิปรายและมีการสนทนาอย่างไรก็ตาม การนำเสนอปากเปล่าควรที่เหมาะสมสำหรับสูงปานกลางขั้นสูง หรือ ระดับห้องเรียน แต่จะไม่เหมาะสมสำหรับมือใหม่หรือ lowintermediateนักเรียนระดับ (เมอร์ฟี่. 1991) ถ้ากิจกรรมที่ยากเกินไป นักเรียนอาจไม่มีความสนใจในการมีส่วนร่วมในกิจกรรมเหล่านั้น และอาจลบ attitud

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. พูดภาษาอังกฤษ.
ประวัติของหลักสูตรภาษาอังกฤษในประเทศไทย
10
เดิมหลักสูตรภาษาอังกฤษในทุกระดับการศึกษาในไทยส่วนใหญ่เน้น
การอ่านและไวยากรณ์มากกว่าพูด (Karnpanich และ Pulphol. 1997) จุดมุ่งหมายของ
การศึกษาคือการช่วยให้นักเรียนที่จะอ่านและเข้าใจตำราภาษาอังกฤษกับการปฏิบัติน้อยในการ
พูดและการเขียน ดังนั้นนักเรียนขาดความเชื่อมั่นและความกล้าหาญที่จะพูดและ
ดังนั้นพวกเขาอาจจะพัฒนาทัศนคติเชิงลบต่อการเรียนรู้วิธีการพูดภาษาอังกฤษ.
ต่อมาในปี 1978 อดีตหลักสูตรภาษาอังกฤษกลับเนื้อกลับตัวและมันจะต้องมีการปรับปรุงอีกครั้งใน
ปี 1999 เพราะ "การเรียนรู้ภาษาต่างประเทศ, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษาอังกฤษล้มเหลวในการสร้าง
ความสามารถในการขึ้นการใช้ภาษาเพื่อการสื่อสาร "(กระทรวงศึกษาธิการ 2002:. 2)..
หลักสูตรภาษาอังกฤษใหม่ดำเนินการในปี 1999 มีการใช้ตั้งแต่นั้นมา ดังนั้น
ครูผู้สอนภาษาอังกฤษที่ได้รับการทดสอบด้วยเทคนิคการสอนใหม่สำหรับการประสบความสำเร็จใน
ความสามารถในการสื่อสารโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพูด.
ประเภทของผลการดำเนินงานในห้องเรียนพูด
นักวิชาการได้กำหนดไว้ในการพูดภาษาที่สองเป็น "กระบวนการโต้ตอบของ
การสร้างความหมายที่เกี่ยวข้องกับการผลิต, การได้รับข้อมูลและการประมวลผล "
(สีน้ำตาลปี1994 Frorez 1999:.. 1; อ้างเบิร์นส์และ Joyce.1997) การพูดต้องไม่เพียง แต่ที่
เรียนรู้วิธีการผลิตจุดที่เฉพาะเจาะจงของภาษาเช่นไวยากรณ์การออกเสียง
คำศัพท์หรือ (ความสามารถทางภาษา) แต่ยังว่าพวกเขาเข้าใจเมื่อทำไมและในสิ่งที่
วิธีการที่จะใช้ภาษา (สามารถ sociolinguistic) (Ur. 1996 ) ดังนั้นการพูดเป็น
11
หนึ่งในทักษะการผลิตลำโพงที่จะต้องมีทั้งภาษาและสังคมภาษา
ความสามารถในการที่จะสื่อสารกับผู้อื่น.
มีหลายประเภทของกิจกรรมการพูดห้องเรียน ต่อไปนี้เป็นของบราวน์
(1994: 266-268) หกประเภทของการผลิตในช่องปากว่านักเรียนที่คาดว่าจะดำเนินการใน
. ห้องเรียน
1 ปลอม งานพูดในห้องเรียนที่มีการฝึกซ้อมที่เรียนเพียงแค่
ทำซ้ำวลีหรือโครงสร้างเพื่อความชัดเจนและความถูกต้อง.
2 เข้ม กิจกรรมการพูดที่มีการฝึกซ้อมหรือรูปแบบการทำซ้ำโดยมุ่งเน้นเฉพาะ
จุดที่เสียงหรือไวยากรณ์เช่นคู่น้อยที่สุดหรือการทำซ้ำของชุดของ
ประโยคความจำเป็นที่จะต้องดำเนินการ.
3 อ่อนไหว กิจกรรมการพูดเหล่านี้จะตอบสั้น ๆ เพื่อให้ครูหรือผู้เรียน
คำถามหรือความคิดเห็นดังกล่าวเป็นชุดของคำตอบสำหรับคำถามใช่ไม่มี.
4 การทำธุรกรรม (Dialogue) กิจกรรมมีการหารือการดำเนินการเพื่อวัตถุประสงค์ใน
การถ่ายทอดหรือการแลกเปลี่ยนข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงเช่น; การรวบรวมข้อมูล
การสัมภาษณ์บทบาทการเล่นหรือการอภิปราย.
5 ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล (Dialogue) งานนี้คือการสร้างหรือรักษาความสัมพันธ์ทางสังคม
เช่นการสัมภาษณ์บุคคลหรือการสนทนาสบาย ๆ และบทบาทสมมติ.
6 อย่างกว้างขวาง (คนเดียว) สำหรับงานเหล่านี้นักเรียนในระดับกลางถึงระดับสูง
ที่ 12
จะต้องสะสมให้ขยายในรูปแบบของรายงานทางปาก, สรุปสั้นหรือ
สุนทรพจน์ ชนิดเหล่านี้ของงานสามารถวางแผนหรือทันควัน.
จากห้องเรียนของบราวน์ประสิทธิภาพการพูดการศึกษานี้จะมุ่งเน้นการของบราวน์
หมวดหมู่ที่หก: กว้างขวาง (คนเดียว) มันเป็นที่คาดการณ์ว่าในห้องเรียนชนิดในช่องปากนี้
การผลิตควรจะเป็นประโยชน์ให้กับนักเรียนว่าพวกเขามีการปฏิบัติที่เพียงพอ.
ปัญหาเกี่ยวกับกิจกรรมการพูด
เรียนภาษาที่สองหลายคนไม่ประสบความสำเร็จในการเรียนภาษาอังกฤษ Ur
(1996: 121) อ้างว่ามีสี่เหตุผลดังต่อไปนี้:
1 การยับยั้ง การพูดต้องมีการสัมผัสเรียลไทม์ให้กับผู้ชม ผู้เรียนมักจะ
ยับยั้งจากการพยายามที่จะพูดในภาษาต่างประเทศในห้องเรียน พวกเขามีความกังวลใจ
เกี่ยวกับการทำผิดจะกลัวของการวิจารณ์หรือการสูญเสียใบหน้าหรือเป็นเพียงขี้อายที่จะพูด.
2 ไม่มีอะไรที่จะพูด ผู้เรียนมักจะบ่นว่าพวกเขาไม่สามารถคิดอะไรที่จะบอกว่า.
พวกเขามีแรงจูงใจที่จะแสดงตัวเองเกินความดันห้องเรียนที่พวกเขาไม่
ควรจะพูด.
3 การมีส่วนร่วมต่ำหรือไม่สม่ำเสมอ ในกิจกรรมการพูดที่กำหนดเพียงคนเดียวที่สามารถพูด
ได้ตลอดเวลา ดังนั้นในกลุ่มใหญ่แต่ละคนจะมีโอกาสน้อยที่จะพูด บางคน
เรียนมีแนวโน้มที่จะครองขณะที่คนอื่นพูดน้อยมากหรือไม่ได้เลย.
4 ใช้แม่ เมื่อเรียนภาษาที่สองร่วมเดียวกันแม่
13
ลิ้น 'ในชั้นเรียนที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้เพราะมันเป็นเรื่องง่าย พวกเขารู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นธรรมชาติที่จะ
พูดในภาษาต่างประเทศ.
มีข้อเสนอแนะบางอย่างที่สามารถช่วยให้ครูภาษาแก้ปัญหาเหล่านี้.
พวกเขาควรจะใช้การทำงานเป็นกลุ่มเบสกิจกรรมภาษาง่ายทำให้เป็นทางเลือกที่ระมัดระวัง
ของหัวข้อและงานที่จะกระตุ้น ที่น่าสนใจให้การเรียนการสอนบางส่วนหรือการฝึกอบรมในการอภิปราย
ทักษะและทำให้นักเรียนพูดภาษาเป้าหมาย (Ur. 1996) นอกจากนี้ครู
ควรสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลายติดปากเรียนการฟังและการพูดใน
การทำงานร่วมกันเป็นธรรมชาติจัดระเบียบคู่และการทำงานเป็นกลุ่มและหลีกเลี่ยงการถูกครอบงำด้วยความถูกต้องใด ๆ .
นอกจากนี้ครูควรส่งเสริมให้พูดในห้องเรียนอื่น ๆ ให้ผู้เรียน
แสดงออกที่พวกเขาต้องการ และใช้ประโยชน์จากโอกาสในการสนทนาทุก (เดวีส์และ
Pearse. 2000).
นอกจากงานห้องเรียนนักเรียนจะต้องตระหนักถึงกฎระเบียบทางสังคมและภาษา
ของภาษาเป้าหมายเช่นเดียวกับความแตกต่างทางวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ถือว่า
การใช้งานที่เหมาะสมของภาษาใหม่ของพวกเขาเป็น เมื่อเทียบกับภาษาแรกของพวกเขา (Celce-มูร์เซียและ
กูดวิน (1991:. 136-154)
. โดยสรุปทั้งหมดของมุมมองของ Celce-มูร์เซียและกูดวิน (1991) เดวีส์และ
Pearse (2000) และเออร์ (1996) เป็น ที่เกี่ยวข้องในการช่วยให้นักเรียนใช้ภาษาที่สอง
. ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
14
หลักการสำหรับการออกแบบเทคนิคการพูด
รู้หลักการในการออกแบบเทคนิคการพูดที่มีความสำคัญในการสร้าง
กิจกรรมในชั้นเรียนที่มีประสิทธิภาพบราวน์ (1994: 268-269). แสดงให้เห็นว่าเทคนิคที่ควรจะเป็น
ดังนี้.
) ปก สเปกตรัมของความต้องการของผู้เรียนจากกิจกรรมภาษาตามที่มุ่งเน้น
ความถูกต้องกับกิจกรรมตามข้อความมุ่งเน้นไปที่การทำงานร่วมกันมีความหมายและความคล่องแคล่ว.
ข) เป็นแรงจูงใจภายใน.
ค) ส่งเสริมการใช้ภาษาในบริบทที่แท้จริงมีความหมาย.
ง) ให้ข้อเสนอแนะที่เหมาะสม และการแก้ไข.
จ) ประโยชน์จากการเชื่อมโยงธรรมชาติระหว่างการพูดและการฟัง.
ฉ) ให้โอกาสนักเรียนที่จะเริ่มต้นการสื่อสารในช่องปาก.
ก.) ส่งเสริมการพัฒนาของการพูดกลยุทธ์.
คุณลักษณะที่สำคัญที่สุดของห้องเรียนพูดกิจกรรมคือการให้
ที่แท้จริงสำหรับกิจกรรม นักเรียนจะได้รับความหมายของแต่ละบุคคลและใช้ประโยชน์จากทั่วทุกพื้นที่ของ
พวกเขามีความรู้ในภาษาที่สองหรือต่างประเทศ (Celce-มูร์เซียและ Olshatain.
2000: 176-177) นอกจากนี้เธอยังกล่าวว่าโดยเน้นภาษาเป้าหมายที่อยู่นอก
ห้องเรียนนักเรียนสามารถรับงานที่ต้องการให้พวกเขาเก็บรวบรวมข้อมูลที่มีความหมาย
จากร้านค้าร้านอาหารและสถานที่สาธารณะอื่น ๆ และรายงานผลการวิจัยในชั้นเรียน.
15
นอกจากนี้ยังมีกิจกรรมบางอย่างที่จะช่วยให้นักเรียน ในการฝึกพูดในรอบยาว
เล่าเรื่อง, การเล่าเรื่องตลกอธิบายบุคคลหรือสถานที่ในรายละเอียดเล่าพล็อตของ
หนังเรื่องนี้ให้การบรรยายสั้นหรือพูดคุยและพิจารณาคดีหรือต่อต้านข้อเสนอ (Ur.
1996: 131) . ชนิดเหล่านี้ของกิจกรรมที่ได้รับการพิจารณานอกจากนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของการนำเสนอปากเปล่า.
ในการสรุปหลักการของบราวน์ (1994) และ Celce-มูร์เซียและ Olshatain (2000)
มีความสำคัญสำหรับการออกแบบกิจกรรมในชั้นเรียนที่พูดภาษาที่สอดคล้องกับชนิดของช่องปาก
ที่นำเสนอ เออร์ (1996) แสดงให้เห็น.
3 นำเสนอในช่องปาก
ตามคำนิยามของเดล (1993), "นำเสนอเป็นประเภทของการพูด."
นอกจากนี้เขายังระบุว่าเมื่อเราคิดว่าการพูดที่เราคิดว่าการพูดความทุ่มเท, การเมือง
การพูด, การพูดของส่วยหรือบางสิ่งบางอย่าง ที่คล้ายกันที่เป็นที่สาธารณะมากขึ้นในธรรมชาติกว่า
การนำเสนอ แต่นำเสนอมีการกล่าวสุนทรพจน์ที่จะได้รับมักจะอยู่ในธุรกิจ
ทางด้านเทคนิคมืออาชีพหรือสภาพแวดล้อมทางวิทยาศาสตร์ สำหรับผู้ชมก็มีโอกาสที่จะมีมากขึ้น
พิเศษกว่าผู้ที่เข้าร่วมการแข่งขันการพูดทั่วไป ในทางตรงกันข้าม, Eggleston
(2003) ฯ "เมื่อใดก็ตามที่คุณจะขอให้ปรากฏในหน้าของหนึ่งคนหรือมากกว่านั้นสำหรับ
วัตถุประสงค์ของการอธิบายเชื่อหรือถ่ายทอดข้อมูลให้กับพวกเขาคุณจะมี
การนำเสนอ ".
16
ในช่วงสั้น ๆ การนำเสนอปากเปล่าเป็นชนิดของคำพูดที่ให้ข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงกับ
ผู้ชมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง.
ประโยชน์ของการนำเสนอปากเปล่าให้
นำเสนอในช่องปากให้ประโยชน์มากมายให้กับนักเรียน การนำเสนอปากเปล่าให้
นักเรียนประสบการณ์การเรียนรู้ในทุกวิชาและอาชีพในอนาคตของพวกเขา (พระมหากษัตริย์. 2002) นอกเหนือ
จากที่เขาบันทึกสามข้อได้เปรียบอื่น ๆ ของการทำการนำเสนอปากเปล่า (ก) การฝึกอบรม
ให้นักเรียนมีความมั่นใจในการพูดในที่สาธารณะ (ข) การเสริมสร้างทักษะการนำเสนอที่มีประสิทธิภาพ
และ (ค) ส่งเสริมให้นักเรียนได้เรียนรู้วิธีการเก็บรวบรวมและจัดระเบียบข้อมูล ในทำนองเดียวกัน
Siriphotchanakorn (2005) สรุปมีสี่ผลประโยชน์ของการให้การนำเสนอปากเปล่าเพื่อ
นักเรียนในการศึกษาของเธอ (ก) การปฏิบัติของการพูดภาษาอังกฤษ; (ข) การทำงานร่วมกันในชั้นเรียน (ค)
ความเชื่อมั่นในการใช้ภาษาอังกฤษในด้านหน้าของคน; และ (ง) การปฏิบัติของทักษะการนำเสนอ เมื่อ
นักเรียนทำการนำเสนอปากเปล่าพวกเขาจะช่วยเพิ่มความมั่นใจในตนเองในภาษาของพวกเขาในช่องปาก
ความสามารถ (Dobie 1999;.. ไรล์ลี่ 1988;. & Wichayathian 2003) นำเสนอในช่องปากเป็นวิธี
ของการให้นักเรียนแสดงออกในภาษาอังกฤษและในเวลาเดียวกันให้ครู
มีโอกาสที่จะฟังพวกเขา (McGovern 1997:. 32).
นอกจากนี้ยังอ้างว่าการนำเสนอปากเปล่าช่วยให้นักเรียนได้ฝึกการพูดและ
ยังช่วย ลำโพงและผู้ฟังเป็นพันธมิตรการผลิตในห้องเรียน ESL / EFL
(เอ็บ. 1999) เป็นผลให้ลำโพงและผู้ฟังสามารถแบ่งปันความคิดและข้อมูลก่อน
17
ให้นำเสนอในช่องปาก หลังจากที่ให้การนำเสนอปากเปล่านักเรียนอาจจะมีการขอให้มีการอภิปราย
และมีการอภิปราย.
อย่างไรก็ตามการนำเสนอปากเปล่าควรจะเหมาะสมสำหรับสูงกลาง
ขั้นสูงหรือนักเรียนในระดับที่เหนือกว่า แต่พวกเขาจะไม่เหมาะสมสำหรับมือใหม่หรือ lowintermediate
นักเรียนระดับ (เมอร์ฟี่. 1991) . หากกิจกรรมเป็นเรื่องยากเกินไปที่นักเรียนอาจ
ไม่ได้มีความสนใจในการเข้าร่วมในกิจกรรมเหล่านั้นและอาจมี attitud เชิงลบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 . การพูดภาษาอังกฤษ .
ความเป็นมาของหลักสูตรภาษาอังกฤษในไทย

10 เดิม หลักสูตรภาษาอังกฤษทุกระดับใน การศึกษาไทยเน้นหลักในการอ่านและไวยากรณ์มากกว่า
- karnpanich & pulphol . 1997 ) จุดมุ่งหมายของ
ศึกษาเพื่อให้นักเรียนสามารถอ่าน และเข้าใจข้อความภาษาอังกฤษด้วยการฝึกน้อยกว่า
การพูด และการเขียน ดังนั้นนักเรียนขาดความมั่นใจและกล้าที่จะพูดและ
ดังนั้นพวกเขาอาจพัฒนาทัศนคติเชิงลบต่อการเรียนรู้วิธีการพูดภาษาอังกฤษ .
ต่อมาในปี 1978 , อดีตภาษาอังกฤษหลักสูตรถูกปฏิรูปและต้องแก้ไขอีก
2542 เพราะ " ภาษา การเรียนรู้ ต่างประเทศ , โดยเฉพาะในภาษาอังกฤษที่ล้มเหลวในการสร้างความสามารถในการใช้
ตั้งขึ้น ภาษาเพื่อการสื่อสาร" ( กระทรวงศึกษาธิการ 2545 : 2 ) .
ใหม่ภาษาอังกฤษหลักสูตรดำเนินการในปี 1999 ได้ถูกใช้มาตั้งแต่นั้น ดังนั้น ,
ครูภาษาอังกฤษได้รับการทดสอบด้วยเทคนิคใหม่ เพื่อใช้ในการประสบความสำเร็จ

โดยเฉพาะการพูด การพูดประเภทชั้นเรียนการแสดง
บัณฑิตกำหนดพูดภาษาที่สองเป็น " กระบวนการแบบโต้ตอบของ
การสร้างความหมาย ที่เกี่ยวข้องกับการผลิต , การรับและการประมวลผลสารสนเทศ "
( สีน้ำตาล 1994 ; frorez . 2542 : 1 ; อ้างถึง เบิร์น&จอยซ์ พ.ศ. 2540 ) การพูดต้องไม่เพียง แต่ที่
ผู้เรียนวิธีการผลิตเฉพาะจุดของภาษา เช่น ไวยากรณ์ การออกเสียง
หรือศัพท์ ( ความสามารถทางด้านภาษา ) แต่ยังให้พวกเขาเข้าใจ เมื่อไร ทำไม และในสิ่งที่
การใช้ภาษา ( ทางภาษา ) ( ur 1996 ) ดังนั้น การพูด

11 หนึ่งในทักษะการผลิตที่ผู้พูดต้องมีทั้งภาษาและสังคม ความสามารถทางด้านภาษาเพื่อใช้ในการสื่อสารกับคนอื่น ๆ
.
มีหลายประเภทของชั้นเรียน กิจกรรมการพูด ต่อไปนี้เป็นสีน้ำตาลของ
( 2537 :266-268 ) หกประเภทของการผลิตในช่องปากที่นักศึกษาที่คาดว่าจะดำเนินการในชั้นเรียน
.
1 เลียนแบบ . การพูดในงานในชั้นเรียนมีการฝึกซ้อมที่ผู้เรียนเพียง
ย้ำประโยคหรือโครงสร้างเพื่อความชัดเจนและความถูกต้อง .
2 ที่เข้มข้น กิจกรรมการฝึกพูดหรือเน้นเฉพาะ
แบบฟอร์ม