An essay has been defined in a vari

An essay has been defined in a variety of ways. One definition is a "prose composition with a focused subject of discussion" or a "long, systematic discourse".It is difficult to define the genre into which essays fall. Aldous Huxley, a leading essayist, gives guidance on the subject.He notes that "the essay is a literary device for saying almost everything about almost anything", and adds that "by tradition, almost by definition, the essay is a short piece". Furthermore, Huxley argues that "essays belong to a literary species whose extreme variability can be studied most effectively within a three-poled frame of reference". These three poles (or worlds in which the essay may exist) are:

The personal and the autobiographical: The essayists that feel most comfortable in this pole "write fragments of reflective autobiography and look at the world through the keyhole of anecdote and description".
The objective, the factual, and the concrete-particular: The essayists that write from this pole "do not speak directly of themselves, but turn their attention outward to some literary or scientific or political theme. Their art consists on setting forth, passing judgement upon, and drawing general conclusions from the relevant data".
The abstract-universal: In this pole "we find those essayists who do their work in the world of high abstractions", who are never personal and who seldom mention the particular facts of experience.
Huxley adds that "the most richly satisfying essays are those which make the best not of one, not of two, but of all the three worlds in which it is possible for the essay to exist".

The word essay derives from the French infinitive essayer, "to try" or "to attempt". In English essay first meant "a trial" or "an attempt", and this is still an alternative meaning. The Frenchman Michel de Montaigne (1533–1592) was the first author to describe his work as essays; he used the term to characterize these as "attempts" to put his thoughts into writing, and his essays grew out of his commonplacing.[3] Inspired in particular by the works of Plutarch, a translation of whose Oeuvres Morales (Moral works) into French had just been published by Jacques Amyot, Montaigne began to compose his essays in 1572; the first edition, entitled Essais, was published in two volumes in 1580. For the rest of his life he continued revising previously published essays and composing new ones. Francis Bacon's essays, published in book form in 1597, 1612, and 1625, were the first works in English that described themselves as essays. Ben Jonson first used the word essayist in English in 1609, according to the Oxford English Dictionary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรียงความมีการกำหนดในหลายวิธี นิยามที่หนึ่งจะเป็น "ร้อยแก้วประกอบกับเน้นเรื่องของการสนทนา" หรือเป็น "ยาว ระบบวาทกรรม"เป็นการยากที่จะกำหนดประเภทในฤดูใบไม้ร่วงที่เรียง Aldous Huxley, essayist ชั้นนำ ให้คำแนะนำในเรื่องเขาบันทึกว่า "เรียงความที่เป็นอุปกรณ์สำหรับบอกเกือบทุกอย่างเกือบทุกอย่างที่เกี่ยวกับวรรณกรรม" เพิ่ม "ตามประเพณี เกือบโดยคำจำกัดความ เรียงความว่าตัวย่อ" นอกจากนี้ Huxley จนว่า "เรียงความเป็นวรรณกรรมชนิดสามารถศึกษาความแปรผันมากที่สุดอย่างมีประสิทธิภาพภายใน poled สามกรอบของการอ้างอิง" เสาที่สามเหล่านี้ (หรือโลกที่เรียงอาจมีอยู่):

ส่วนบุคคลและแบบอัตชีวประวัติ: Essayists ที่รู้สึกสบายที่สุดในขั้วโลกนี้ "เขียนแยกส่วนของอัตชีวประวัติที่สะท้อนแสง และมองโลกผ่านรูกุญแจของเรื่องขำขันและคำอธิบาย" การ
วัตถุประสงค์ ที่จริง และ เฉพาะคอนกรีต: essayists ซึ่งเขียนจากขั้วโลกนี้ "ไม่ได้พูดโดยตรงของตัวเอง ได้เปิดความสนใจภายนอกบางชุดรูปแบบวรรณกรรม หรือทางวิทยาศาสตร์ หรือทางการเมือง ศิลปะของพวกเขาประกอบด้วยในการตัดสินการผ่านตามมา และวาดข้อสรุปทั่วไปจากข้อมูลที่เกี่ยวข้อง"
สากลบทคัดย่อ: ใน pole "เราพบผู้ essayists ที่ทำงานในโลกของ abstractions สูง" ที่ไม่เคยส่วนบุคคลและที่ไม่ใคร่พูดถึงข้อเท็จจริงเฉพาะประสบการณ์
Huxley เพิ่มว่า "เรียงความพึงพอใจมากที่สุดมั่งคั่งคือทำให้ดีสุดของไม่ ไม่สอง แต่ที่เป็นไปได้เรียงอยู่สามทั้งหมดของโลก"

เรียงคำที่มาจาก essayer infinitive ที่ที่ฝรั่งเศส, "ลอง" หรือ "พยายาม" ในเรียงความภาษาอังกฤษครั้งแรกหมายถึง "การทดลอง" หรือ "ความพยายาม" และนี้คือยังมีความหมายอื่น ผู้เขียนแรกเพื่ออธิบายงานของเขาเป็นบทความ Frenchman Michel de สูง (1533-1592) เขาใช้คำว่าลักษณะเหล่านี้เป็น "ความพยายาม" การใส่ความคิดของเขาการเขียน และเขียนเรียงความของเขาเกิดขึ้นจาก commonplacing ของเขา[3] แรงบันดาลใจโดยเฉพาะงานของพลูทาร์ค การแปล Oeuvres ราเลส (แรงงาน) เป็นภาษาฝรั่งเศสเพียงได้รับการเผยแพร่ โดย Jacques Amyot สูงเริ่มเขียนเรียงความของเขาในค.ศ. 1572 จน รุ่นแรก ได้รับ Essais ถูกตีพิมพ์ในไดรฟ์ที่สองใน 1580 สำหรับส่วนเหลือของชีวิตของ เขาอย่างต่อเนื่องการแก้ไขบทความที่ประกาศแล้วก่อนหน้านี้ และสร้างใหม่ เรียงเบคอน Francis ตีพิมพ์ในแบบฟอร์มสมุด ใน 1597 ค.ศ. 1612, 1625 งานแรกในอังกฤษที่อธิบายตัวเองว่าเขียนเรียงความได้ เบนโจนสันก่อนใช้ essayist คำในภาษาอังกฤษใน 1609 ตามพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรียงความได้นิยามในหลากหลายวิธี คำนิยามที่เป็นร้อยแก้วประกอบกับเน้นเรื่องของการอภิปราย " หรือ " ยาว วาทกรรม " อย่างเป็นระบบ เป็นการยากที่จะกำหนดประเภทที่เรียงอยู่ อัลดัส ฮักซลีย์ , นักเขียนชั้นนํา ให้คำแนะนำในเรื่อง เขาบันทึกว่า " เรียงความเป็นอุปกรณ์วรรณกรรมที่พูดเกือบทุกอย่างเกี่ยวกับเกือบทุกอย่าง "และ เสริมว่า " ตามประเพณี เกือบจะโดยความหมาย เรียงความเป็นชิ้นสั้น ๆ นอกจากนี้ ฮักซ์ลีย์ ระบุว่า " เรียงความเป็นวรรณกรรมชนิดที่มีความสามารถศึกษาได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุด ภายใน 3 poled กรอบอ้างอิง " เหล่านี้สามเสา ( หรือโลกในที่เรียงความอาจมีอยู่ ) :

ส่วนตัวและอัตชีวประวัติ :ที่ที่รู้สึกสบายที่สุดใน essayists เสา " นี้เขียนชิ้นส่วนของอัตชีวประวัติไตร่ตรองและดูโลกผ่านรูกุญแจของเรื่องราวและรายละเอียด " .
วัตถุประสงค์ , จริง , และคอนกรีตโดยเฉพาะ : essayists ที่เขียนจากเสา " นี้ไม่ได้พูดเอง แต่เปลี่ยนความสนใจของพวกเขาออกไปด้านนอกกับวรรณกรรมหรือวิทยาศาสตร์ หรือ กระทู้การเมืองศิลปะของพวกเขาประกอบด้วยการตั้งค่าออกมา ผ่านการตัดสินเมื่อวาดข้อสรุปทั่วไปและจากข้อมูลที่เกี่ยวข้อง
นามธรรมสากลในเสานี้เราหาผู้ essayists ที่ทำงานของพวกเขาในโลกของนามธรรมสูง " ที่ไม่เคยส่วนบุคคลและที่ไม่ค่อยพูดถึงข้อเท็จจริงที่เฉพาะเจาะจงของประสบการณ์ .
ฮักซ์ลีย์กล่าวว่า " ที่สุดความพึงพอใจมั่งคั่งเรียงความเหล่านั้นซึ่งทำให้ดีที่สุด ไม่ใช่ ไม่ใช่ ของทั้งสอง แต่ทั้งสามภพที่เป็นไปได้สำหรับเรียงความที่จะมี " .

คำเรียงความมาจาก essayer to ภาษาฝรั่งเศส " ลอง " หรือ " พยายาม " ในเรียงความภาษาอังกฤษแรกหมายถึง " การทดลอง " หรือ " ความพยายาม " และนี้ยังคงความหมายอื่นฝรั่งเศสมิเชล เดอ มอนเทน ( ผู้เขียน ( 1205 ) เป็นคนแรกที่อธิบายงานของเขาเป็นบทความ เขาใช้คำเพื่อแสดงลักษณะเหล่านี้เป็น " พยายาม " ที่จะนำความคิดของเขาในการเขียนและการเขียนเรียงความของเขาเติบโตขึ้น commonplacing ของเขา . [ 3 ] แรงบันดาลใจโดยเฉพาะ โดยงานของพลูทาร์ค , การแปลของใคร oeuvres โมราเลส ( งานคุณธรรม ) เป็นฝรั่งเศสเพิ่งถูกเผยแพร่โดย Jacques แอมีเอิต ,มอนเทนเริ่มเขียนเรียงความของเขาในการรักษาโรค ; รุ่นแรก สิทธิ essais ถูกตีพิมพ์สองเล่มใน 1595 . สำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา เขายังคงได้รับการตีพิมพ์ก่อนหน้านี้บทความและเรียบเรียงใหม่ ของฟรานซิส เบคอน บทความ ที่ตีพิมพ์ในหนังสือแบบในนั่นที่สุด และ 1272 , ครั้งแรกในการทํางาน ภาษาอังกฤษที่อธิบายตัวเองเป็นบทความเบน จอนสันแรกใช้คำว่านักเขียนในภาษาอังกฤษตามพจนานุกรมภาษาอังกฤษ Oxford .