Girl with a Mandolin. The artist is

Girl with a Mandolin. The artist is Pablo Picasso. He painted it in 1910.
It’s an oil painting on canvas.
The dimensions are 39 and a half inches high by 29 inches wide.
Or 100.3 centimeters high by 73.6 centimeters wide.
It is in the collection of The Museum of Modern Art, New York

Girl with a Mandolin is an early example of an Analytic Cubist painting. Picasso painted from a model who sat in front of him, facing him. You, as the viewer, are in the position of the artist. The model is a nude girl holding a mandolin. We see the upper part of her body, from her thighs to her head. Her head turns to her left, which is your right. So, we see a profile view of her face. And she’s looking slightly downward at her mandolin, which she appears to be playing, holding the mandolin across the front of her body. Although her head is in profile to the right, the rest of her body is facing directly toward us.

The colors in this painting are shades of light brown, tan, yellow, and olive green. They all seem close to each in color, and they are all muted or dull. No bright color stands out. These factors make the entire surface of the painting appear unified in color.

Picasso looked at his model and analyzed her nude figure, breaking it down into many squares, cubes, rectangles, and other unnamable geometric shapes. He arranged these shapes to show different parts of her body that in fact, it would be impossible to see from one point in space or in a single moment of time. This characteristic is what makes it an Analytic Cubist painting, that is, showing multiple points of view simultaneously in one painting.

The background of the painting, behind the girl, shows nothing recognizable. It’s like she’s surrounded by a random pattern of squares, cubes, rectangles and other geometric shapes. Since Picasso has rendered the girl the same way as the background, it's a little difficult to tell which shapes belong to the background and which shapes belong to the girl. It’s like figure and ground are one surface.
Girl with a Mandolin is a good example of why it’s a challenge, even for a sighted viewer, to look at a Cubist painting and clearly see the figure as distinct from the background.

It is possible to identify the figure of the girl because she is in slightly lighter tones than the background. These lighter colors make her body parts visible,
Also, it’s easy to recognize the pear-shaped body of the mandolin. It’s oval curved lines stand out starkly against all the straight lines and angles of the geometric forms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หญิงสาวที่มีพิณ เป็นศิลปิน Pablo Picasso เขาวาดไว้ในปี 1910
มันเป็นภาพวาดสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ.
ขนาด 39 และครึ่งนิ้วสูง 29 นิ้วกว้าง.
หรือสูง 73.6 เซนติเมตรกว้าง 100.3 เซนติเมตร.
มันมีอยู่ในคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่นิวยอร์กหญิงสาวที่มีพิณเป็นตัวอย่างของภาพวาดวิเคราะห์ Cubist ปิกัสโซวาดจากแบบจำลองซึ่งนั่งอยู่ตรงหน้าเขาหันหน้าไปทางเขา คุณเป็นผู้ชมอยู่ในฐานะของศิลปิน รูปแบบเป็นสาวเปลือยถือพิณ เราเห็นส่วนบนของร่างกายของเธอจากต้นขาของเธอไปที่หัวของเธอ หัวของเธอหันไปทางด้านซ้ายของเธอซึ่งเป็นสิทธิ์ของคุณ ดังนั้นเราจะเห็นมุมมองรายละเอียดของใบหน้าของเธอ และเธอมองออกไปเล็กน้อยลงที่แมนโดลินซึ่งเธอดูเหมือนจะเล่นถือพิณข้ามด้านหน้าของร่างกายของเธอ แม้ว่าหัวของเธอที่อยู่ในรายละเอียดไปทางขวาส่วนที่เหลือของร่างกายของเธอจะหันโดยตรงต่อเรา. สีในการวาดภาพนี้เฉดสีน้ำตาลอ่อน, สีน้ำตาล, สีเหลืองและสีเขียวมะกอก พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนใกล้กันในสีและพวกเขาทั้งหมดออกเสียงหรือผิวหมองคล้ำ ไม่มีสีสดใสโดดเด่น ปัจจัยเหล่านี้ทำให้พื้นผิวทั้งหมดของการวาดภาพแบบครบวงจรปรากฏสี. Picasso มองไปที่รูปแบบของเขาและวิเคราะห์รูปเปลือยของเธอทำลายมันลงไปในช่องสี่เหลี่ยมหลายก้อนสี่เหลี่ยมและรูปทรงเรขาคณิตอื่น ๆ unnamable เขาจัดรูปทรงเหล่านี้เพื่อแสดงส่วนต่าง ๆ ของร่างกายของเธอว่าในความเป็นจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นจากจุดหนึ่งในพื้นที่หรือในช่วงเวลาเดียวของเวลา ลักษณะนี้เป็นสิ่งที่ทำให้ภาพวาด Cubist Analytic, ที่อยู่, การแสดงหลายจุดของมุมมองพร้อมกันในหนึ่งภาพวาด. พื้นหลังของภาพวาดหลังหญิงสาวที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีอะไรที่เป็นที่รู้จัก มันเหมือนเธอล้อมรอบด้วยรูปแบบสุ่มของสี่เหลี่ยมก้อนสี่เหลี่ยมและรูปทรงเรขาคณิตอื่น ๆ ตั้งแต่ปีกัสโซได้แสดงสาววิธีการเดียวกับพื้นหลังที่เป็นเพียงเล็กน้อยยากที่จะบอกว่ารูปร่างเป็นพื้นหลังและรูปทรงที่เป็นหญิงสาว มันก็เหมือนกับการร่างและพื้นดินเป็นหนึ่งในพื้นผิว. หญิงสาวที่มีพิณเป็นตัวอย่างที่ดีของว่าทำไมมันเป็นความท้าทายแม้สำหรับมุมมองสายตาจะมองไปที่ภาพวาด Cubist และเห็นได้อย่างชัดเจนรูปที่แตกต่างไปจากพื้นหลัง. มันเป็นไปได้ที่จะ ระบุร่างของหญิงสาวเพราะเธอเป็นในโทนสีที่เบากว่าพื้นหลัง สีเหล่านี้มีน้ำหนักเบาทำให้เธอส่วนของร่างกายที่สามารถมองเห็นได้นอกจากนี้มันเป็นเรื่องง่ายที่จะรับรู้ร่างกายลูกแพร์ของพิณ มันเป็นเส้นโค้งรูปไข่โดดเด่นออกมาเอาใจใส่กับทุกเส้นตรงและมุมของรูปแบบทางเรขาคณิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หญิงสาวกับแมนโดลิน ศิลปินพาโบลปิกัสโซ่ เขาวาดมันใน 1910มันเป็นภาพวาดสีน้ำมันบนผืนผ้าใบขนาด 39 นิ้วครึ่ง สูง 29 นิ้วกว้างหรือ 100.3 เซนติเมตร สูง 1.5 เซนติเมตรโดยกว้างมันเป็นคอลเลกชันของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่นิวยอร์กหญิงสาวกับพิณเป็นตัวอย่างแรกของการวาดภาพลูกบาศก์การวิเคราะห์ ปิกัสโซ่วาดจากแบบคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ซึ่งเขา คุณเป็นผู้ชมอยู่ในตำแหน่งของศิลปิน นางแบบเปลือยสาวถือแมนโดลิน เราเห็นส่วนบนของร่างกาย จากต้นขาของเธอกับหัวของเธอ หัวของเธอหันไปซ้ายของเธอซึ่งเป็นสิทธิของคุณ ดังนั้น เราจะเห็นมุมมองรายละเอียดของใบหน้าของเธอ และเธอกำลังมองหาเล็กน้อยลงในพิณของเธอ ซึ่งเธอจะเล่น ถือพิณ ข้ามด้านหน้าของร่างกายของเธอ แม้ว่า ศีรษะของเธอในโปรไฟล์อยู่ทางขวา ส่วนที่เหลือของร่างกายเธอ หันหน้าตรงต่อเราสีในรูปนี้มีเฉดสี น้ำตาลอ่อน , น้ำตาล , สีเหลืองและสีเขียวมะกอก พวกเขาทั้งหมดดูเหมือนจะสนิทกับแต่ละสีและพวกเขาทั้งหมดที่ไม่ออกเสียงหรือน่าเบื่อ ไม่สว่าง สีเด่น ปัจจัยเหล่านี้ทำให้พื้นผิวทั้งหมดของภาพเขียนปรากฏเงาสีปิกัสโซ่มองนางแบบและวิเคราะห์รูปเปลือยของเธอ ทำลายมันลงเป็นหลายก้อนสี่เหลี่ยม , สี่เหลี่ยมและรูปทรงเรขาคณิตอื่น ๆ unnamable . เขาจัดรูปทรงเหล่านี้เพื่อแสดงส่วนต่างๆของร่างกายเธอที่ในความเป็นจริง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นจากจุดหนึ่งในอวกาศ หรือในช่วงเวลาหนึ่งของเวลา ลักษณะนี้เป็นสิ่งที่ทำให้มันเป็นแบบลูกบาศก์ จิตรกรรม ที่ แสดงหลายจุดของมุมมองพร้อมกันในหนึ่งภาพพื้นหลังของภาพเบื้องหลังสาวโชว์อะไรที่รู้จักกัน มันเหมือนกับเธอกำลังล้อมรอบสุ่มรูปแบบของสี่เหลี่ยม , ก้อน , สี่เหลี่ยมและรูปทรงเรขาคณิตอื่น ๆ เนื่องจาก Picasso มีให้ผู้หญิงแบบเดียวกับพื้นหลัง , มันเป็นเล็กน้อยยากที่จะบอกได้ว่ารูปร่างของพื้นหลังและที่รูปร่างของผู้หญิง มันเหมือนรูปและพื้นที่ผิวหญิงสาวกับพิณ เป็นตัวอย่างที่ดีของทำไมมันท้าทาย แม้ในสายตาผู้ชม ดูภาพเห็นชัดเจนลูกบาศก์และตัวเลขที่แตกต่างจากพื้นหลังมันเป็นไปได้ที่จะระบุตัวเลขของหญิงสาว เพราะเธออยู่ในโทนเล็กน้อยเบากว่าพื้นหลัง สีที่อ่อนลงเหล่านี้ทำให้ชิ้นส่วนร่างกายของเธอที่มองเห็นได้ยัง , มันง่ายที่จะรู้จักลูกแพร์รูปร่างร่างกายของแมนโดลิน มันเป็นวงรีเส้นโค้งโดดเด่นโร่กับทุกเส้นตรงและมุมของรูปเรขาคณิต