งานวิจัยนี้ เป็นการศึกษาวัฒนธรรมลูกหมดในดนตรีไทย ตั้งแต่ความเป็นมา และพัฒนาการของลูกหมด การใช้และบทบาทหน้าที่ รูปแบบการบรรเลงในสังคมดนตรีไทย โดยผู้วิจัยใช้วิธีดำเนินการวิจัยด้วยวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการศึกษาจากเอกสารทางวิชาการ แถบบันทึกเสียง แถบบันทึกภาพพร้อมเสียง แผ่นซีดี ร่วมกับการสัมภาษณ์ผู้ทรงคุณวุฒิด้านดนตรีไทย ใช้ทฤษฎีดนตรีไทย ที่มีต่อมาตรฐานงานลูกหมด เป็นปัจจัยหลักในการดำเนินการวิเคราะห์ และนำเสนอผลการวิจัยด้วยวิธีการเขียนแบบพรรณนาวิเคราะห์ (Ethnography) ซึ่งเป็นการเขียนบรรยายเชิงพรรณนาเกี่ยวกับชีวิตทางสังคม และวัฒนธรรมในระบบสังคมที่มีลักษณะเฉพาะตัว โดยใช้ฐานข้อมูลที่ได้จากการสังเกตรายละเอียดต่างๆ เกี่ยวกับกิจกรรมในชีวิตประจำวันของมนุษย์ เพื่ออธิบายให้เห็นถึงความสำคัญของวัฒนธรรมลูกหมดในดนตรีไทย