Kazura was sitting down and watchin

Kazura was sitting down and watching that scene. Then he turned his gaze to the road that they had walked.

The road that Kazura had walked stretched endlessly straight towards the village. Except for trees that were planted at the roadside as road markers, there was nothing else.
The area where road passed through, had some large rocks, and some thin trees, but it was mostly empty. There are far away mountains that can be seen in the horizon. The whole area can be called a dry prairie.[3]
Then, he saw the road that they will travel forward at. It also had the same scenery spread out and wide.

「Kazura-san, here, drink some water.」

Kazura was thinking about the road that he will take and worried about if the sole of his feet will be blistered. Then, Valetta took out a leather canteen with water.[4]
The leather canteen had a wooden cork stopper. Its size was also quite large.

「Thank you. Err, will we keep walking until the sun goes down?」
「No. We will set up a camp before the sunset. However, just a little far ahead, there is a resting lodge that had been built by Nelson-sama. We will reach it before the day ends and make our stop in there.」

Hearing the word resting lodge, Kazura involuntary gave out a voice, 「Oh!」.
He already thougt that he would sleep outdoors. To construct a resting lodge at a spot between Grisea Village and Isteria,.... that Nelson-sama was really something.
Perhaps, by accumulating this kind of considerate actions, he gained the respect from the people just like the Grisea villagers.

「Therefore, even if it is difficult for Myra-chan, she must persevere and keep walking. Of course, Kazura-san also needs to persevere.」

So, Valetta answered while unintentionally laughing.

「I’ll do my best......」

Replied Kazura, while he carefully stroking his feet that wore the unfamiliar knitted-straw sandals.

✦✧✦✧

10 hours had passed.
The sun that had been furiously enthroned on the overhead sky started to abdicate. Kazura became worried about the time remaining to make preparations for camping. But then, the resting lodge, that was constructed from wood, came into his sight. Nearby the lodge was a forest that extends far and wide, while the road continues to go through it.

「A, Kazura-san, I can see the resting lodge!」
「Re-really?..... I’ saved....」

After marching for 10 hours, that seemed like a very long time, wearing unfamiliar footwear, Kazura’s left sole had a single blister in it. Even though he had wrapped a bandage around it to soften the pressure when walking, frankly, it was still quite painful.
However, even the 6 year old Myra kept walking without raising a single complaint, how could 25 years old man like Kazura stop walking because of a single blister? So, to the worried Valetta and others, he just replied 「I’m fine」 with a smile, gritted his teeth and kept walking.
En route, they traveled with a 5 minutes rest every 1 hour walking. They also had 30 minute rest for lunch. But, only Kazura had a blister in the sole.
Myra was somewhat tired after walking for a long period of time, but maybe because she drunk a gulp of Lipo-D, she still had some energy to chat with the other villagers just like on the time of departure.
Kazura also drank a bottle of Lipo-D on the way, but there is no amazing restorative effect that was exhibited in the people of this world. Nothing was different than when he drank Lipo-D back in Japan.

Kazura struggled until reaching the lodge. After opening the lodge door and confirmed its safety, two people left in front of the lodge to stand watch while the rest entered it.
The lodge had the size of 10 tatami[5] equivalent to an apartment room, on the four walls were sliding windows, and in the center of the room is a sunken hearth.
There was nothing that could be used to make fire inside the lodge, so they took out the firewood that they had brought, and Kazura ignited a twig with his lighter before throwing it to as a kindling to start the fire in the hearth.

「Ouch..... Auw, looks like the blister popped...」

After lighting the hearth, Kazura sat in front of it. He then removed the bandage and examined his feet.
The blister under his left sole was torn and was oozing blood, dying the bandage with red.

「Kazura-san, are you all right?」

Kazura was disinfecting the cracked blister with hydrogen peroxide solution, while the worried Valetta had put down the luggage and sat beside him.

「Aah, I’m fine. I can walk again after disinfecting and wrapping this with a bandage.」
「Really....? But please, you don’t need to push your body too much since I will carry the firewood tomorrow.」
「Ah, no, I am fine with it. Leave the firewood to me.」

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Kazura ได้นั่งลงและดูฉากที่ จากนั้นเขาก็หันมาจ้องมองของเขาไปยังถนนที่พวกเขาเดิน. ถนนที่ Kazura เดินยืดอย่างไม่มีที่สิ้นสุดตรงไปยังหมู่บ้าน ยกเว้นสำหรับต้นไม้ที่ถูกนำมาปลูกที่ริมถนนเป็นเครื่องหมายถนนมีอะไรอย่างอื่น. พื้นที่ที่ถนนผ่านมีบางหินขนาดใหญ่และต้นไม้บางบาง แต่มันเป็นส่วนใหญ่ที่ว่างเปล่า มีที่อยู่ห่างไกลเป็นภูเขาที่สามารถมองเห็นได้ในขอบฟ้า พื้นที่ทั้งหมดสามารถเรียกว่าทุ่งหญ้าแห้ง. [3] จากนั้นเขาเห็นถนนที่พวกเขาจะเดินทางไปข้างหน้า นอกจากนี้ยังมีทัศนียภาพอันเดียวกันและกระจายออกไปกว้าง. 「 Kazura ซังนี่ดื่มน้ำบางส่วน. ' Kazura คิดเกี่ยวกับถนนที่เขาจะต้องใช้เวลาและความกังวลใจเกี่ยวกับกรณีที่ฝ่าเท้าของเขาจะได้รับการพอง จากนั้นวัลเลตตาเอาออกกระติกหนังด้วยน้ำ. [4] โรงอาหารหนังมีจุกไม้ก๊อกไม้ ขนาดของมันก็ยังมีขนาดค่อนข้างใหญ่. 「ขอบคุณ เออเราจะให้เดินจนกระทั่งดวงอาทิตย์ลงไป? 」「เลขที่ เราจะตั้งค่ายก่อนพระอาทิตย์ตกดิน แต่เพียงเล็กน้อยไกลไปข้างหน้ามี Lodge พักผ่อนที่ได้รับการสร้างขึ้นโดยเนลสันซามะ เราจะไปถึงมันก่อนวันสิ้นสุดและทำให้หยุดของเราในการมี. 」ได้ยินคำว่าพักผ่อน Lodge, Kazura ไม่ได้ตั้งใจให้ออกเสียง「 Oh! 」. เขา thougt แล้วว่าเขาจะนอนนอกบ้าน เพื่อสร้าง Lodge พักผ่อนที่จุดระหว่าง grisea Village และ Isteria ที่ .... ที่เนลสันซามะเป็นสิ่งที่จริงๆ. บางทีอาจจะโดยการสะสมชนิดของการกระทำน้ำใจนี้เขาได้รับความเคารพจากคนเช่นเดียวกับชาวบ้าน grisea ได้. 「 ดังนั้นถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องยากสำหรับไมร่าจังเธอจะต้องอดทนและให้เดิน แน่นอน Kazura ซังยังต้องอดทน. ' ดังนั้นวัลเลตตาตอบในขณะที่ไม่ได้ตั้งใจหัวเราะ. 「ฉันจะทำดีที่สุดของฉัน ...... 」ตอบ Kazura ในขณะที่เขาอย่างระมัดระวังลูบเท้าของเขาที่ไม่คุ้นเคยสวมถักฟาง รองเท้าแตะ. ✦✧✦✧ 10 ชั่วโมงที่ผ่านมา. ดวงอาทิตย์ที่ได้รับการคึกปราบดาภิเษกบนท้องฟ้าค่าใช้จ่ายเริ่มต้นที่จะสละราชบัลลังก์ Kazura กลายเป็นกังวลเกี่ยวกับเวลาที่เหลืออยู่ที่จะทำให้การเตรียมการสำหรับการตั้งแคมป์ แต่แล้วยื่นพักผ่อนที่ถูกสร้างขึ้นมาจากไม้เข้ามาในสายพระเนตรของพระองค์ อยู่บริเวณใกล้เคียง Lodge เป็นป่าที่ขยายกว้างไกลและในขณะที่ถนนยังคงผ่านมันไปได้. 「 A, Kazura ซังฉันสามารถดูลอดจ์พักผ่อน! 」「 Re-จริงๆ? ..... ฉัน 'ที่บันทึกไว้ ... 」หลังจากเดินต่อ 10 ชั่วโมงที่ดูเหมือนจะเป็นเวลานานมากในการสวมใส่รองเท้าที่ไม่คุ้นเคย แต่เพียงผู้เดียวทางด้านซ้ายของ Kazura มีตุ่มเดียวในนั้น แม้เขาจะห่อผ้าพันแผลรอบจะลดลงความดันเมื่อเดินตรงไปตรงมามันก็ยังคงเจ็บปวดมาก. อย่างไรก็ตามแม้ 6 ปีเก่าไมร่าเก็บไว้เดินโดยไม่ต้องเพิ่มการร้องเรียนเดียวได้อย่างไรที่คนเก่า 25 ปีเช่น Kazura เดินหยุด เนื่องจากมีตุ่มเดียว? ดังนั้นเพื่อให้กังวลวัลเลตตาและคนอื่น ๆ เขาก็ตอบ「ผมสบายดี」ด้วยรอยยิ้ม gritted ฟันของเขาและเก็บไว้เดิน. ระหว่างทางพวกเขาเดินทางด้วย 5 นาทีส่วนที่เหลือทุกคนเดิน 1 ชั่วโมง พวกเขายังมีส่วนที่เหลือ 30 นาทีสำหรับมื้อกลางวัน แต่เพียง Kazura มีตุ่มใน แต่เพียงผู้เดียวได้. ไมร่าค่อนข้างเหนื่อยหลังจากที่เดินเป็นระยะเวลานานของเวลา แต่อาจเพราะเธอเมาอึกของ Lipo-D, เธอยังคงมีพลังงานบางอย่างที่จะพูดคุยกับชาวบ้านคนอื่น ๆ เช่นเดียวกับ เวลาของการเดินทาง. the Kazura ยังดื่มขวด Lipo-D ในทาง แต่ไม่มีผลบูรณะที่น่าตื่นตาตื่นใจที่ได้รับการจัดแสดงในผู้คนในโลกนี้ ไม่มีอะไรแตกต่างกันกว่าเมื่อเขาดื่ม Lipo-D กลับมาอยู่ในประเทศญี่ปุ่น. Kazura ต่อสู้จนกว่าจะถึงที่พัก หลังจากเปิดประตูลอดจ์และยืนยันความปลอดภัยของคนสองคนที่เหลืออยู่ในด้านหน้าของที่พักจะยืนดูในขณะที่ส่วนที่เหลือป้อน. ลอดจ์มีขนาด 10 ทาทามิ [5] เทียบเท่ากับห้องพักอพาร์ทเม้นบนผนังทั้งสี่ถูกเลื่อน หน้าต่างและในใจกลางของห้องพักเป็นครอบครัวจม. ไม่มีอะไรที่สามารถนำมาใช้เพื่อให้เกิดเพลิงไหม้ภายในที่พักก็เพื่อให้พวกเขาเอาฟืนที่ว่าพวกเขาได้นำและ Kazura ติดไฟกิ่งกับเขาเบาก่อนที่จะโยนมัน ว่าจะเริ่มต้นการจุดไฟไฟไหม้ในเตาได้. 「อุ๊ย ..... AUW ดูเหมือนตุ่มโผล่ ... 」หลังจากจุดเตา Kazura นั่งอยู่ในด้านหน้าของมัน จากนั้นเขาก็เอาออกผ้าพันแผลและตรวจสอบเท้าของเขา. ตุ่มภายใต้ แต่เพียงผู้เดียวซ้ายของเขาถูกฉีกและ oozing เลือดตายผ้าพันแผลสีแดง. 「 Kazura ซังมีคุณทุกคนใช่มั้ย? 」Kazura ได้รับการฆ่าเชื้อตุ่มแตกด้วยสารละลายไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ ในขณะที่ความกังวลใจวัลเลตตาได้ใส่ลงกระเป๋าและนั่งข้างเขา. 「แอ๊ะ, ฉันดี ฉันสามารถเดินได้อีกครั้งหลังจากที่การฆ่าเชื้อและการตัดนี้กับผ้าพันแผล. 」「จริงๆ .... ? แต่โปรดคุณไม่จำเป็นที่จะผลักดันให้ร่างกายของคุณมากเกินไปเพราะผมจะดำเนินการฟืนในวันพรุ่งนี้. 」「อาไม่มีผมพอใจกับมัน ออกจากฟืนให้ฉัน. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาซึระถูกนั่งดูฉากนั้น จากนั้นเขาก็กลายเป็นของเขามองไปยังถนนที่เขาเดินถนนที่เคยเดินเหยียดไม่รู้จบ คาซึระตรงไปที่หมู่บ้าน นอกจากต้นไม้ที่ปลูกริมถนนเป็นถนน ไม่มีอะไรอื่นพื้นที่ที่เส้นทางผ่าน มีก้อนหินขนาดใหญ่ และบาง บางต้น แต่ส่วนมากก็จะว่าง มีภูเขาที่สามารถมองเห็นได้ไกลในขอบฟ้า พื้นที่ทั้งหมดสามารถเรียกทุ่งหญ้าแห้ง [ 2 ]แล้วเขาก็เห็นถนนที่พวกเขาจะเดินทางต่อไปที่ นอกจากนี้ยังมีฉากเดียวกันแผ่กว้าง「 คาซึระซัง นี่ ดื่มน้ำ 」คาซึระกำลังคิดเกี่ยวกับถนนที่เขาจะและกังวลเกี่ยวกับถ้าฝ่าเท้าของของเขาจะพอง แล้วเอาหนังกับ Ajaccio โรงอาหารน้ำ [ 4 ]โรงอาหาร หนังมีจุกไม้ก๊อกไม้ ขนาดก็ค่อนข้างใหญ่「ขอบคุณครับ เอ่อ เราจะเดินต่อไป จนกว่าพระอาทิตย์จะตก 」「ไม่ เราจะตั้งแคมป์ก่อนพระอาทิตย์ตกดิน แต่เพียงเล็กน้อยไกลล่วงหน้า มีโรงแรมที่พักที่ถูกสร้างขึ้นโดยเนลสัน ซามะ เราจะไปถึงมันก่อนที่จะหมดวัน และให้หยุด」ของเราอยู่ในนั้นได้ยินคำว่าพักผ่อน ลอดจ์ ไม่ได้ตั้งใจ คาซึระให้เสียง 「โอ้ ! 」 .เขาก็คิดว่าเค้าจะนอนข้างนอก เพื่อสร้างโรงแรมที่พักจุดระหว่างหมู่บ้านและ isteria นาน 2 ชั่วโมง . . . ที่เนลสันซามะเป็นบางอย่างจริงๆบางที , โดยการกระทำของคนประเภทนี้ เขาได้รับความเคารพจากผู้คนชอบนาน 2 ชั่วโมงชาวบ้าน「ดังนั้น แม้ว่ามันเป็นเรื่องยาก สำหรับ ไมร่า ชาน เธอต้องอดทน และเดินต่อไป แน่นอนว่า คาซึระซังก็ต้องอดทน 」ดังนั้น , Malta ตอบในขณะที่ไม่ได้ตั้งใจหัวเราะ「ฉันจะทำของฉันดีที่สุด」 . . . . . . .ตอบ คาซึระ ในขณะที่เขาอย่างระมัดระวัง ลูบเท้าที่สวมรองเท้าแตะฟางที่ถัก .✦✧✦✧10 ชั่วโมงที่ผ่านมา .ดวงอาทิตย์ที่เคยคึกขึ้นนั่งบนแผ่นฟ้า เริ่มออก คาซึระก็ห่วงเหลือเวลาเตรียมการสำหรับการตั้งแคมป์ แต่แล้ว พักโรงแรมที่ถูกสร้างขึ้นจากไม้ เข้ามาในสายตาของเขา ใกล้โรงแรมเป็นป่าที่ขยายกว้างและไกล ขณะที่ถนนยังคงที่จะผ่านมันไป「 , คาซึระซัง , ฉันสามารถดูที่พัก ลอดจ์ 」「อีกครั้งจริงๆเหรอ . . . . . ผม」ช่วยชีวิต . . . .หลังจากเดินขบวน 10 ชั่วโมง ที่ดูเหมือนยาวนานมาก การสวมใส่รองเท้าที่ไม่คุ้นเคย , ฝ่าเท้ามีตุ่ม คาซึระเหลือคนเดียวในนั้น ถึงแม้ว่าเขาจะห่อผ้าพันแผลรอบเพื่อลดความดันเมื่อเดิน , ตรงไปตรงมา , มันก็ยังคงเจ็บปวดทีเดียวอย่างไรก็ตาม แม้อายุ 6 ปี ไมร่าเดินไปเรื่อยๆโดยไม่ต้องเพิ่มความไม่พอใจยังไง 25 ปีเก่า คนชอบ คาซึระหยุดเดินเพราะตุ่มเดียว ดังนั้นเพื่อ Malta กังวลและคนอื่น ๆ เขาแค่ตอบ「ฉันสบายดี」ด้วยรอยยิ้ม gritted ฟัน และเดินต่อไประหว่างทาง พวกเขาเดินทางด้วย 5 นาทีพักทุก 1 ชั่วโมง เดิน พวกเขายังมีเหลือ 30 นาที สำหรับมื้อเที่ยง แต่ คาซึระมีตุ่มใน แต่เพียงผู้เดียวไมร่าก็ค่อนข้างเหนื่อยหลังจากที่เดินมาเป็นระยะเวลานาน แต่อาจจะเพราะว่าเธอดื่มอึกหนึ่ง lipo-d เธอ ยัง มี พลังงาน เพื่อสนทนากับชาวบ้านคนอื่น ๆเช่นเดียวกับในช่วงเวลาของการเดินทางคาซึระก็ดื่มขวด lipo-d ระหว่างทาง แต่ไม่มีที่น่าตื่นตาตื่นใจบูรณะผลที่แสดงในประชาชนของโลกนี้ ไม่มีอะไรต่างจากตอนที่เขาดื่ม lipo-d ในญี่ปุ่นคาซึระต่อสู้จนกว่าจะถึงโรงแรม หลังจากเปิดประตูโรงแรมและยืนยันความปลอดภัยของคนซ้ายด้านหน้าโรงแรมยืนดูในขณะที่ส่วนที่เหลือเข้าไปโรงแรมมีขนาด 10 เสื่อทาทามิ [ 5 ] เท่ากับอพาร์ทเม้นท์ห้อง บนกำแพง เป็นหน้าต่างบานเลื่อน และตรงกลางห้องมีเตาไฟจมมีอะไรที่สามารถใช้เพื่อให้ไฟภายในที่พัก จึงหยิบไม้ฟืนที่เขาพา และ คาซึระถูกกิ่งไม้กับของเขาเบาก่อนที่จะโยนมันเป็นดุ้นเริ่มไฟในเตาไฟ「 โอ๊ย . . . . . โอ้ยย เหมือนตุ่ม」ตอก . . . . . . .หลังจากเตาไฟ คาซึระนั่งอยู่ในด้านหน้าของมัน จากนั้นเขาก็เอาผ้าพันแผลและตรวจเท้าตุ่มใต้ฝ่าเท้าซ้ายของเขาฉีกขาดและมีเลือดซึมออกมาย้อมผ้าพันแผลกับสีแดง「 คาซึระซัง เป็นอะไรรึเปล่า ? 」ฆ่าเชื้อโรค คาซึระก็แตกตุ่มด้วยสารละลายไฮโดรเจนเปอร์ออกไซด์ ขณะเดียวกัน Malta ห่วงใส่ลงกระเป๋าและนั่งลงข้างๆเขา「อ้า ผมสบายดี ฉันสามารถเดินได้อีกครั้ง หลังจากฆ่าเชื้อและห่อด้วยผ้าพันแผล 」「จริงๆ . . . . . . . ? แต่คุณไม่จำเป็นต้องดันร่างกายของคุณมากเกินไป เพราะผมจะแบกฟืน พรุ่งนี้ 」「อ่า ไม่ ผมไม่เป็นไร ทิ้งฟืนมาให้ฉัน 」