Art Nouveau and SymbolismThe histor

Art Nouveau and Symbolism

The historical context of Art Nouveau is that of a mood of decline and decadence, which developed into a neo-mystical and irrational direction opposed to positivism and naturalism. The aim of Art Nouveau artists was not to depict or describe nature but to evoke or convey sensual impressions very much like the attempts of French poets, Stéphane Mallarmé, Paul Verlaine, and Arthur Rimbaud to escape the restrictions of the real and visible world. By shifting the task of the artist from that of an observer, even a voyeur, the new artists at the fin-de-siècle, took up the question of how do we see and how do we know the world. This “world” is not confined to that which can be apprehended by the senses. The “world” of any human being is also a mental world, personal and subjective and emotional. If Impressionism asks the question how do we see, by presenting us with a variety of versions of seeing and looking, Symbolism gives us a different dialogue, a mental one. Seeing is what we think it is. Seeing is less important than what we see makes us feel. Life is in the mind, not just in the eyes. Symbolism explored the human mind, the human subject, as exhaustively as Impressionism explored the human world, the inhuman objects.

The idea that nature was or could be more than simply a pretty scene was taken up by the artists, which clustered around Paul Gauguin at Pont-Aven. Gauguin’s associate, Émile Bernard, called the style they developed Cloisionisme, a title which conveys the idea of the intent of the artists quite well. Simply, the term described the heavy or prominent black outlines used by the artists. But the term itself comes from jewelry making and is a way of drawing with thin strips of metal. These borders form boundaries around areas of intense colors made of precious stones. In taking a term from the crafts, the artists were implying, more complexly, that the use of line was freed from its traditional task of description and was given over to the task of formal expression and to the constructive demands of design. Line was free from its previous role as describer and began to take on a life of its own.

Gauguin’s Vision after the Sermon, 1888 is an excellent example of Symbolism, of Post-Impressionism and of an Art Nouveau precursor—in other words, of an artistic stance or impulse, which was anti-realistic. Based upon the influence of the “arbitrary” composition of Japanese prints, the design is strong, surmounting any traditional Western concepts of composition; color is vivid, arbitrary and non-naturalistic, used for emotional effect; line is dark, curvilinear and prominent. The subject is mystical and magical, hardly concerned with the realist-based daily life of the leisured middle class. The subjects of Gauguin’s Pont-Aven period are timeless and about timeless experiences that are spiritual and unspeakable and inexpressible—except by an artist, such as Gauguin. But is the subject—Breton peasants having a religious experience—modern? Probably not. Is the idea that spiritual values were as important as material value a modern one? Not really. So what is the rupture here? The style of Paul Gauguin—arbitrary colors and strong outlines of abstracted and simplified shapes—moved away from the objectivity of Impressionism.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะสมัยใหม่และสัญลักษณ์บริบททางประวัติศาสตร์ของศิลปะสมัยใหม่อยู่ที่อารมณ์ของการปฏิเสธและสุขา กลายเป็นทิศทางใหม่ลึกลับ และโต้เถียงตรงข้ามกับ positivism และ naturalism จุดมุ่งหมายของศิลปะสมัยใหม่ศิลปิน เพื่อพรรณนา หรืออธิบายธรรมชาติไม่ แต่เพื่อ เรามอบให้ หรือถ่ายทอดแสดงผลกระตุ้นความรู้สึกเช่นความพยายามมากของกวีฝรั่งเศส Stéphane Mallarmé, Paul Verlaine และ Arthur Rimbaud หนีข้อจำกัดของโลกจริง และมองเห็นได้ โดยขยับงานของศิลปินจากการนักการ แม้การ voyeur ศิลปินใหม่ที่ใบหูเดอ-siècle เอาคำถามว่าทำเราดู และวิธีทำ เรารู้ว่าโลก "โลก" นี้ไม่ได้รับการฝึกทักษะที่สามารถเข้าใจได้ โดยความรู้สึก "โลก" ของมนุษย์ใด ๆ ยังเป็นโลกจิต ส่วนบุคคล และตามอัตวิสัย และอารมณ์ ถ้าอิมเพรสชันนิซึมถามคำถามที่ว่าเราไม่เห็น โดยนำเสนอเรามีหลากหลายรุ่นที่มองเห็น และ มอง สัญลักษณ์ทำให้เราพูดคุยกันต่าง ๆ หนึ่งจิต ดูเป็นอะไรที่เราคิดว่า มันเป็น เห็นมีความสำคัญน้อยกว่าสิ่งที่เราเห็นทำให้เรารู้สึก ชีวิตที่อยู่ในจิตใจ ไม่เพียงแต่ในสายตา สัญลักษณ์สำรวจจิตใจมนุษย์ เรื่องมนุษย์ เป็นลมที่โลกมนุษย์ วัตถุ inhuman อุดมอิมเพรสชันนิซึมความคิดที่ว่า ธรรมชาติได้ หรืออาจจะมากกว่าเพียงแค่ฉากสวยถูกนำขึ้น โดยศิลปิน ซึ่งจับกลุ่มรอบลโกแก็ง Paul ที่สะพาน Aven รศของลโกแก็ง มี Bernard เรียกลักษณะที่พวกเขาพัฒนา Cloisionisme ชื่อเรื่องที่สื่อถึงความคิดความตั้งใจของศิลปินค่อนข้างดี เพียง คำอธิบายหนัก หรือโดดเด่นสีดำเค้าใช้ศิลปิน แต่คำตัวเองมาทำเครื่องประดับ และเป็นวิธีวาด ด้วยแผ่นบาง ๆ ของโลหะ เส้นขอบเหล่านี้เป็นขอบเขตรอบ ๆ พื้นที่ของสีเข้มข้นที่ทำจากอัญมณี ในการคำจากงานฝีมือ ศิลปินมีหน้าที่ เพิ่มเติม complexly การใช้บรรทัดได้ละจากงานดั้งเดิมของคำอธิบาย และได้รับช่วงงานของนิพจน์อย่างเป็นทางการ และความสร้างสรรค์ออกแบบ เส้นอิสระจากบทบาทของมันก่อนหน้านี้เป็น describer และเริ่มใช้ชีวิตของตัวเองวิสัยทัศน์ของลโกแก็งหลังจากโอวาท 1888 ตัวอย่างดี ของสัญลักษณ์ อิมเพรสชันนิซึมหลัง และเป็นสารตั้งต้นของศิลปะสมัยใหม่ — ในคำอื่น ๆ ศิลปะท่าทางหรือกระแส ซึ่งถูกต่อต้านจริง ขึ้นอยู่กับอิทธิพลขององค์ประกอบ "อำเภอใจ" ของญี่ปุ่น การออกแบบมีความแข็งแรง surmounting แนวคิดตะวันตกใด ๆ ดั้งเดิมขององค์ประกอบ เป็นสีสดใส อำเภอใจ และไม่-naturalistic ใช้สำหรับผลกระทบทางอารมณ์ บรรทัดเป็นมืด curvilinear และโดดเด่น เป็นเรื่องลึกลับ และ มหัศจรรย์ แทบไม่เกี่ยวข้องกับ realist ตามชีวิตประจำวันของชนชั้นกลาง leisured เรื่องของระยะเวลาของลโกแก็งสะพาน Aven จะตกแต่งเกี่ยวกับเวลาประสบการณ์ฝ่ายวิญญาณ และ unspeakable และ inexpressible — ยกเว้น โดยศิลปิน เช่นลโกแก็ง แต่เป็นเรื่องซึ่งชาวนาเบรอตงที่มีประสบการณ์ทางศาสนา — ทันสมัย คงไม่ เป็นความคิดที่ว่า คุณค่าทางจิตวิญญาณมีความสำคัญเป็นอันทันสมัยมูลค่าวัสดุหรือไม่ ไม่เท่าไร ดังนั้น อะไรคือแตกที่นี่ ลักษณะของ Paul ลโกแก็ง — สีกำหนดเค้าร่างที่แข็งแกร่งของออก และประยุกต์รูปทรงซึ่งย้ายจากปรวิสัยของอิมเพรสชันนิซึม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาร์ตนูโวและสัญลักษณ์

บริบททางประวัติศาสตร์ของอาร์ตนูโวเป็นอารมณ์ของความเสื่อมและการล่มสลาย ซึ่งพัฒนาเป็นนีโอ ลึกลับและไร้เหตุผล ทิศทางตรงข้ามกับ Positivism และ ธรรมชาตินิยม จุดมุ่งหมายของศิลปินอาร์ตนูโว คือไม่ต้องพรรณนาหรือบรรยายธรรมชาติ แต่เพื่อปลดปล่อย หรือถ่ายทอดการแสดงตระการตามาก เช่น ความพยายามของกวีฝรั่งเศส , St é phane มาลลาร์เม่ ) , พอล เวอร์ไลน์ ,และอาร์เธอร์ rimbaud ที่จะหลบหนีข้อ จำกัด ของจริงและมองเห็นโลก โดยการเปลี่ยนงานของศิลปินจากที่สังเกตการณ์ แม้แต่พวกถ้ำมอง , ศิลปินรุ่นใหม่ที่ฟิน เดอ ชี . CLE เอาขึ้นคำถามของวิธีที่เรามองเห็น และเรารู้ได้อย่างไรว่าโลก " โลก " คือไม่คับว่า ซึ่งสามารถจับกุมได้โดยประสาทสัมผัส " โลก " ของมนุษย์เป็นโลกจิตส่วนบุคคลและอัตวิสัย และอารมณ์ ถ้าฤษีถามคำถามแล้วเราจะเห็น โดยนำเสนอเรากับความหลากหลายของรุ่น ที่เห็น และ ดู สัญลักษณ์ให้บทสนทนาต่างๆ จิตที่เป็นหนึ่ง ที่เห็นคือสิ่งที่เราคิดว่ามันเป็น เห็นสำคัญน้อยกว่าสิ่งที่เราเจอ ทำให้เรารู้สึก ชีวิตอยู่ในจิตใจ ไม่ใช่แค่ในสายตา สัญลักษณ์สำรวจจิตใจมนุษย์ เรื่องของมนุษย์เป็นอย่างหนักเป็นฤษีสํารวจโลกมนุษย์ วัตถุไร้มนุษยธรรม

ความคิดที่ว่าธรรมชาติ หรืออาจเป็นมากกว่าเพียงแค่ฉากสวยถูกถ่ายขึ้นโดยศิลปิน ซึ่งเป็นกลุ่มรอบพอลโกแกงที่ปงต์อะเวน . โกแกงเป็นภาคีÉไมล์เบอร์นาร์ด ที่เรียกว่า สไตล์ที่พวกเขาพัฒนา cloisionisme , ชื่อที่สื่อความคิดของความตั้งใจของศิลปินเป็นอย่างดี เพียงคําอธิบายหนักหรือโดดเด่นโครงร่างสีดำที่ใช้โดยศิลปิน แต่ระยะเวลาที่ตัวเองมาทำเครื่องประดับ และเป็นวิธีของการวาดภาพด้วยเส้นบาง ๆของโลหะ เหล่านี้ขอบรูปแบบขอบเขตรอบพื้นที่ของสีที่รุนแรงที่ทำจากอัญมณี ถ่ายระยะจากฝีมือศิลปินที่เพิ่ง complexly มากขึ้น ,ที่ใช้เส้นถูกปลดปล่อยจากงานดั้งเดิมของรายละเอียดและอุทิศตัวเพื่องานและเป็นทางการของการแสดงออกและต้องการสร้างสรรค์การออกแบบ สายฟรีจากก่อนหน้านี้บทบาทของ describer และเริ่มที่จะใช้เวลาในชีวิตของมันเอง

ไม่ว่าจะเป็นวิสัยทัศน์หลังจากเทศน์ 1888 เป็นตัวอย่างที่ดีของสัญญาณโพสต์ฤษีและ Art Nouveau สารตั้งต้นในคำอื่น ๆของท่าทางศิลปะ หรือแรงกระตุ้น ซึ่งถูกต่อต้าน เหมือนจริง ตามอิทธิพลของ " องค์ประกอบโดยพลการ " พิมพ์ภาษาญี่ปุ่น , การออกแบบที่แข็งแรง surmounting ใด ๆดั้งเดิมตะวันตกแนวคิดขององค์ประกอบ ; สีสดใส โดยพลการและไม่ด ใช้สำหรับผลทางอารมณ์ สายมืดต่อจากนั้น และโดดเด่น เรื่องที่ลึกลับและขลัง แทบไม่ได้เกี่ยวข้องกับความจริงที่ใช้ในชีวิตประจําวันของชนชั้นกลาง leisured . วิชาของ Gauguin ของปอง อะเวนระยะเวลาที่เป็นอมตะและเกี่ยวกับประสบการณ์เวลาที่จิตวิญญาณและที่พูดไม่ออกและซึ่งไม่สามารถบรรยายได้นอกจากโดยศิลปินเช่นโกแกงแต่เรื่อง Breton ชาวนามีประสบการณ์ทางศาสนาที่ทันสมัย ? อาจจะไม่ เป็นความคิดที่ค่าทางจิตวิญญาณ สำคัญเท่าค่าวัสดุที่ทันสมัย ? ไม่ได้จริงๆ ดังนั้น อะไรคือแตกที่นี่ รูปแบบของพอล โกแกงพลสีและแข็งแรงและรูปร่างของแบบร่างแยกห่างออกจากเป้าหมายของฤษี .