Cash management as a public finance

Cash management as a public finance discipline has changed
significantly over the years. Before the 1970s, most cash management
activities involved paying bills and collecting fees, fines,
and other revenues. Excess funds sat idle in bank checking accounts
or were invested in local bank certificates of deposit. Beginning
in the 1970s, citizens began demanding more services from local
governments while concurrently rebelling against increased taxes.
The demand for more services and shrinking revenues caused
finance officials to develop ways to maximize the use of their funds.
At the same time, interest rates began to rise and eventually reached
a peak on March 30, 1980, when the federal funds rate (the rate
banks charge one another for overnight loans) rose to 20 percent.
Higher interest rates made more effective cash management practices
worthwhile because the extra effort that went into actively
managing cash balances was offset by increased investment income.
Conversely, the new millennium saw interest rates fall to historic
lows. The federal funds rate fell to 1 percent on June 30, 2003. The
need to manage funds effectively was once again highlighted
because many governments depend on investment income as an
important revenue source, and lower interest rates significantly
reduced investment earnings, causing many governments to suffer
severe budgetary constraints.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีการเปลี่ยนแปลงการบริหารเงินสดเป็นวินัยทางการเงินสาธารณะอย่างปีที่ผ่านมา ก่อนปี 1970 บริหารเงินสดที่มากที่สุดกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการจ่ายบิล และเก็บค่าธรรมเนียม ค่าปรับและรายได้อื่น ๆ เงินส่วนเกินที่นั่งว่างในบัญชีกระแสรายวันธนาคารหรือมีการลงทุนในเงินฝากธนาคารท้องถิ่น จุดเริ่มต้นในทศวรรษ 1970 ประชาชนเริ่มเรียกร้องบริการจากท้องถิ่นรัฐบาลในขณะพร้อมกับก่อการกบฎต่อภาษีเพิ่มขึ้นความต้องการใช้บริการมากขึ้นและเกิดรายได้หดตัวเจ้าหน้าที่ทางการเงินเพื่อพัฒนาวิธีการเพิ่มการใช้เงินของพวกเขาในเวลาเดียวกัน อัตราดอกเบี้ยเริ่มสูงขึ้น และในที่สุดแล้วบน 30 มีนาคม 1980 เมื่อของภาคการเงินอัตรา (อัตราสูงสุดธนาคารคิดค่าธรรมเนียมอื่นสำหรับเงินกู้ยืมที่ค้างคืน) กุหลาบ 20 เปอร์เซ็นต์อัตราดอกเบี้ยสูงกว่าวิธีบริหารจัดการเงินสดมีประสิทธิภาพทำคุ้มค่า เพราะความพยายามพิเศษที่ไปเป็นอย่างการจัดการยอดดุลเงินสดถูกออฟเซ็ต โดยเงินลงทุนเพิ่มขึ้นในทางกลับกัน มิลเลนเนียมใหม่เห็นอัตราดอกเบี้ยตกไปประวัติศาสตร์แนวการ อัตราเงินของภาครัฐลดลง 1 เปอร์เซ็นต์บน 30 มิถุนายน 2003 ที่จำเป็นต้องจัดการเงินอย่างมีประสิทธิภาพอีกครั้งมีเน้นเนื่องจากรัฐบาลมากขึ้นอยู่กับเงินลงทุนเป็นการแหล่งรายได้ที่สำคัญ และต่ำกว่าดอกเบี้ยราคาถูกมากลงทุนลดลงกำไร ทำให้หลายรัฐบาลประสบงบประมาณข้อจำกัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจัดการเงินสดเป็นวินัยการคลังมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในช่วงหลายปี ก่อนปี 1970
ส่วนใหญ่การบริหารเงินสดกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการจ่ายเงินค่าและการเก็บค่าธรรมเนียมค่าปรับและรายได้อื่น
ๆ
เงินทุนส่วนเกินนั่งไม่ได้ใช้งานในการตรวจสอบบัญชีธนาคารหรือลงทุนในใบรับรองธนาคารในประเทศของเงินฝาก เริ่มต้นในปี 1970 ประชาชนเริ่มเรียกร้องบริการเพิ่มเติมจากท้องถิ่นรัฐบาลในขณะเดียวกันก็ต่อต้านภาษีที่เพิ่มขึ้น. ความต้องการใช้บริการมากขึ้นและรายได้หดตัวที่เกิดจากเจ้าหน้าที่ทางการเงินในการพัฒนาวิธีการที่จะเพิ่มการใช้เงินของพวกเขา. ในขณะเดียวกันอัตราดอกเบี้ยเริ่มต้นจะเพิ่มขึ้นและในที่สุดก็ถึงจุดสูงสุดที่ 30 มีนาคม 1980 เมื่ออัตราเงินของรัฐบาลกลาง (อัตราธนาคารเรียกเก็บเงินอีกคนหนึ่งสำหรับเงินให้กู้ยืมข้ามคืน) เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 20. อัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นทำให้การบริหารเงินสดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นที่คุ้มค่าเพราะความพิเศษที่ไปเข้าแข็งขันการจัดการเงินสดได้รับการชดเชยด้วยรายได้การลงทุนที่เพิ่มขึ้น. ตรงกันข้ามสหัสวรรษใหม่อัตราดอกเบี้ยลดลงไปเห็นประวัติศาสตร์ต่ำ เงินของรัฐบาลกลางอัตราลดลงถึงร้อยละ 1 เมื่อวันที่ 30 มิถุนายน 2003 ความจำเป็นในการบริหารจัดการกองทุนอย่างมีประสิทธิภาพเป็นไฮไลต์อีกครั้งเพราะรัฐบาลหลายขึ้นอยู่กับรายได้การลงทุนในฐานะที่เป็นแหล่งรายได้ที่สำคัญและลดอัตราดอกเบี้ยอย่างมีนัยสำคัญรายได้การลงทุนที่ลดลงทำให้รัฐบาลจำนวนมากเพื่อประสบข้อ จำกัด ด้านงบประมาณอย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจัดการเงินสดเป็นวินัยการคลังมีการเปลี่ยนแปลง
อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าปีที่ผ่านมา ก่อนปี 1970 , กิจกรรมการจัดการ
เงินสดส่วนใหญ่เกี่ยวข้องจ่ายตั๋วและการเก็บค่าธรรมเนียม ค่าปรับ
และรายได้อื่น ๆ ส่วนเกินทุนนั่งไม่ได้ใช้งานในธนาคาร การตรวจสอบบัญชี
หรือลงทุนภายในธนาคารบัตรเงินฝาก ต้น
ในทศวรรษ ประชาชนเริ่มเรียกร้องให้บริการเพิ่มเติมจากท้องถิ่น
รัฐบาลในขณะที่พร้อมต่อต้านเพิ่มขึ้นภาษี .
ความต้องการบริการและรายได้ที่หดตัวทำให้
เจ้าหน้าที่การเงินเพื่อพัฒนาวิธีที่จะเพิ่มการใช้เงินของพวกเขา .
ในเวลาเดียวกัน อัตราดอกเบี้ยเริ่มสูงขึ้น และในที่สุดก็มาถึง
สูงสุดในเดือนมีนาคม ปี ค.ศ. 1980 เมื่ออัตราเงินของรัฐบาลกลาง ( อัตรา
ธนาคารคิดค่าธรรมเนียมอื่นกู้ยืมข้ามคืน ) เพิ่มขึ้นถึงร้อยละ 20
อัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้น ทำให้การบริหารเงินสดที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น
คุ้มค่าเพราะความพยายามพิเศษที่เข้าไปในการจัดการเงินสดคงเหลืออย่าง
ถูกชดเชยโดยการเพิ่มรายได้จากการลงทุน .
ในทางกลับกัน สหัสวรรษใหม่เห็นอัตราดอกเบี้ยลดลงต่ำประวัติศาสตร์

อัตราเงินของรัฐบาลกลางลดลง 1 เปอร์เซ็นต์ ในวันที่ 30 มิถุนายน 2003
ต้องจัดการกองทุนอย่างมีประสิทธิภาพ คือ เน้นอีกครั้ง
เพราะหลายรัฐบาล ขึ้นอยู่กับรายได้การลงทุนเป็น
แหล่งรายได้ที่สำคัญ และลดอัตราดอกเบี้ยอย่างมาก
ลดกำไรในการลงทุน ทำให้หลายรัฐบาลประสบ
ข้อจำกัดงบประมาณอย่างรุนแรง