were We in the poem at their home?w

were We in the poem at their home?
what could we fell about the place in the beginning of the poem?
may leave you what scene,situation,or place?
may leave which among efficiency,cultural aspects, and emotional burden.

we were met
we were free
we were left

Although the immigrants come to the new country, they ¨smuggle¨ in their past, their heritage, and their crises.

We smuggled in
Values and slanted opinions.

People are always a part of the land they have lived in, the God that they have worshiped, and the customs that they have held. So, when they enter another country, some can not relate to them, nor can they easily assimilate into the new culture.

W. Somerset Waugham said that no one can understand someone unless he is that person; unless he has sung the same songs, believed in the same wives' tales, and shared other experiences. This is the dilemma of the immigrant. He is a foreigner not just in nationality; he is foreign to the culture, the little wives 'tales, the customs and the food that one eats, and no so on.

Assimilation into a foreign country is always difficult. People coming into a new land are examined and looked at askance. For, they must prove that they are not going to be a problem:

We were left alone
And wherever we go,
We leave a trail
Of unsuspected contraband,
Sometimes polluting, sometimes enriching
Our adopted Home.

When one is not part of a culture, he/she is looked at with some suspicion. In her poem Lewitt writes of the alienation of a person leaving her country for another, a strange land where the immigrants are treated as less than worthy compared to the citizens.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราอยู่ในบทกวีที่บ้านเราสามารถตกลงอะไรเกี่ยวกับสถานที่ในการเริ่มต้นบทกวีอาจทำให้คุณอะไรฉาก สถานการณ์ หรือสถานที่อาจทิ้งซึ่งประสิทธิภาพ วัฒนธรรม และภาระทางอารมณ์เราได้พบกันเราได้ฟรีเราถูกทิ้งแม้อพยพมาประเทศใหม่ พวกเขา ¨smuggle¨ ในอดีตของพวกเขา มรดกของพวกเขา และวิกฤตของพวกเขาเราลักลอบนำค่านิยมและความคิดเห็นเป๋ท่านมักเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาได้อาศัยอยู่ในแผ่นดิน พระเจ้าที่พวกเขาเคารพบูชา และศุลกากรที่มีจัด ดังนั้น เมื่อพวกเขาเข้าประเทศอื่น บางคนไม่สามารถเกี่ยวข้องกับพวกเขา หรือสามารถพวกเขาได้ดูดซึมเข้าสู่วัฒนธรรมใหม่Waugham Somerset ตะวันตกกล่าวว่า ไม่มีใครสามารถเข้าใจเว้นแต่เขาคนนั้น เว้นแต่เขาได้ร้องเพลงเดียวกัน เชื่อในนิทานของภรรยาเดียว และประสบการณ์อื่น ๆ ที่ใช้ร่วมกัน นี่คือบ้านของผู้อพยพ เขาเป็นชาวต่างชาติที่ไม่ใช่ในสัญชาติ เขาอยู่ต่างประเทศกับวัฒนธรรม ภรรยาน้อย ' นิทาน ศุลกากร และอาหารที่หนึ่งกิน และไม่อื่น ๆดูดซึมไปยังต่างประเทศเป็นเรื่องยากเสมอ คนที่เข้ามาในดินแดนใหม่จะตรวจสอบ และมองไปที่ askance สำหรับ พวกเขาต้องพิสูจน์ว่า พวกเขาจะไม่ไปจะมีปัญหา:เราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวและทุกที่ที่เรา ไปเราทิ้งร่องรอยของของเถื่อน unsuspectedบางครั้งมลพิษ สมบูรณ์บางครั้งบ้านเรานำมาใช้เมื่อไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เขาเป็นมอง ด้วยความสงสัยบางอย่าง ในการเขียนของเธอ Lewitt บทกวีของความแปลกแยกของคนออกจากประเทศของเธออีก ดินแดนแปลกที่ถือว่าผู้อพยพที่เป็นน้อยกว่าที่คุ้มค่าเมื่อเทียบกับประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ว่าเราเป็นในบทกวีที่บ้านของพวกเขาหรือไม่
ว่าเราจะลดลงเกี่ยวกับสถานที่ในการเริ่มต้นของบทกวีหรือไม่
อาจปล่อยให้คุณได้สิ่งที่ฉากสถานการณ์หรือสถานที่คุณ
อาจจะออกจากที่หมู่ประสิทธิภาพด้านวัฒนธรรมและภาระทางอารมณ์.

เราได้พบ
เรามีอิสระที่
เราถูกทิ้ง

แม้ว่าผู้อพยพมาไปยังประเทศใหม่ที่พวกเขาลักลอบนำในอดีตของพวกเขามรดกของพวกเขาและวิกฤตการณ์ของพวกเขา.

เราลักลอบนำเข้ามา
ค่านิยมและความคิดเห็นเป๋.

คนมักจะเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนที่พวกเขาได้อาศัยอยู่ใน พระเจ้าที่พวกเขาได้บูชาและประเพณีที่พวกเขาได้จัดขึ้น ดังนั้นเมื่อพวกเขาเข้าไปในประเทศอื่นบางคนอาจไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกเขาหรือพวกเขาสามารถดูดซึมเข้าสู่วัฒนธรรมใหม่.

ดับบลิว Somerset Waugham กล่าวว่าไม่มีใครสามารถเข้าใจคนถ้าเขาเป็นคนที่มิ เว้นแต่ได้ร้องเพลงเดียวกันเชื่อในนิทานภรรยาเดียวกันและร่วมกันประสบการณ์อื่น ๆ นี่คือภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของผู้อพยพที่ เขาเป็นชาวต่างชาติไม่เพียง แต่ในสัญชาติ เขาเป็นชาวต่างชาติที่วัฒนธรรมนิทานภรรยาน้อย ', ประเพณีและอาหารที่ใครกินและไม่มีเป็นต้น.

การดูดซึมเข้าไปในต่างประเทศเป็นเรื่องยากเสมอ คนที่เข้ามาในดินแดนใหม่มีการตรวจสอบและมองไปที่ความสงสัย สำหรับพวกเขาจะต้องพิสูจน์ว่าพวกเขาจะไม่ได้ไปจะมีปัญหา:

เราถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว
และทุกที่ที่เราไป
เราทิ้งร่องรอย
เถื่อนไม่น่าสงสัย,
บางครั้งก่อให้เกิดมลพิษบางครั้งการเพิ่มคุณค่า
. ลูกบุญธรรมของเราแรก

เมื่อหนึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม เขา / เธอจะมองด้วยความสงสัยบางอย่าง ในบทกวีของเธอ Lewitt เขียนของการจำหน่ายของบุคคลที่เดินทางออกนอกประเทศของเธออีกดินแดนแปลกที่ผู้อพยพจะถือว่าเป็นน้อยกว่าที่คุ้มค่าเมื่อเทียบกับประชาชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราในกลอนที่บ้านของพวกเขาสิ่งที่เราสามารถตกลงเรื่องสถานที่ในการเริ่มต้นของบทกวีอาจจะทิ้งคุณแล้วฉาก สถานการณ์ หรือสถานที่จะทิ้งซึ่งระหว่างวัฒนธรรมด้านประสิทธิภาพ และภาระทางอารมณ์ .เราเคยเจอเราเป็นอิสระเราถูกทิ้งแม้ว่าผู้อพยพไปตั้งประเทศใหม่ พวกเขาขนตั้งในอดีต มรดกของพวกเขาและจำนวนของพวกเขาเราลักลอบเข้าเมืองค่านิยมและความคิดเห็นเป๋คนมักจะเป็นส่วนหนึ่งของดินแดนที่พวกเขาอาศัยอยู่ในพระเจ้าที่พวกเขาได้เคารพบูชา และศุลกากรที่พวกเขาได้จัดขึ้น ดังนั้น เมื่อพวกเขาเข้าสู่ประเทศอื่น บางอย่างสามารถเกี่ยวข้องกับพวกเขา , และพวกเขาสามารถได้อย่างง่ายดายสร้างเป็นวัฒนธรรมใหม่W . Somerset waugham กล่าวว่า ไม่มีใครสามารถเข้าใจคนอื่นนอกจากเขาคนนั้น ยกเว้นเขาได้ร้องเพลงเหมือนกัน เชื่อในตัวภรรยา " เดียวกัน เรื่องเล่า และแบ่งปันประสบการณ์อื่น ๆ นี้เป็นภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของการอพยพ เขาเป็นชาวต่างชาติที่ไม่ใช่สัญชาติ เขาต่างกับวัฒนธรรม ภรรยาน้อย " นิทาน , ศุลกากร และอาหารที่กิน และ ไม่มี ดังนั้นการผสมผสานในต่างประเทศเป็นเสมอยาก คนเข้ามาในที่ดินใหม่จะตรวจสอบ และมองอย่างไม่ไว้ใจ . สำหรับ พวกเขาต้องพิสูจน์ว่าพวกเขาจะไม่เป็นปัญหาเราถูกทิ้งไว้คนเดียวและทุกที่ที่เราจะไปเราออกจากเส้นทางของสิ่งที่ไม่คาดหมายไม่ได้บางครั้ง ถึงบางครั้งสมบูรณ์ของเราเลี้ยงในบ้านเมื่อหนึ่งไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่เขา / เธอจะมองด้วยความสงสัยบางอย่าง เธอเขียนบทกวีเลวิทท์ของความแปลกแยกของคนออกจากประเทศของเธออื่น ดินแดนแปลกที่อพยพจะถือว่าน้อยกว่าที่คุ้มค่าเมื่อเทียบกับประชาชน