Aggressive and Violent Behavior Agg

Aggressive and Violent Behavior
Aggression is usually defined by behavioral scientists as behavior that is intended to harm another person. Common forms of aggression are physical (for example, punching), verbal (for example, saying or writing hurtful things to another person), and relational (for example, intentionally and publicly not inviting someone to a party to harm his social relationships). Violence usually is conceived as more extreme forms of physical aggression that are likely to result in physical injury. The most extreme form of violence is homicide, but any form of aggressive behavior that is likely to result in an injury serious enough to warrant medical attention is considered violence. Thus, fights involving weapons as well as fistfights by adolescents old enough to be able to inflict serious injuries are considered acts of violence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พฤติกรรมก้าวร้าว และรุนแรง รุกรานมักจะถูกกำหนด โดยนักวิทยาศาสตร์พฤติกรรมเป็นพฤติกรรมที่ตั้งใจจะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น รูปแบบทั่วไปของการรุกรานมีทางกายภาพ (เช่น เจาะ), วาจา (ตัวอย่าง คำพูด หรือการเขียนสิ่ง hurtful บุคคลอื่น), และสัมพันธ์กัน (เช่น ตั้งใจ และอย่างเปิดเผยไม่เชิญชวนผู้อื่นให้บุคคลที่จะเป็นอันตรายต่อความสัมพันธ์ทางสังคมของเขา) ความรุนแรงมักจะรู้สึกเป็นรุกรานทางกายภาพมากขึ้นแบบว่าจะส่งผลให้บาดเจ็บทางกายภาพ แบบมากที่สุดของความรุนแรงฆาตกรรม แต่รูปแบบพฤติกรรมก้าวร้าวที่อาจส่งผลให้เกิดการบาดเจ็บที่ร้ายแรงพอที่จะรับประกันการพยาบาล ใด ๆ ถือเป็นความรุนแรง ดังนั้น ต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธเป็น fistfights โดยวัยรุ่นเก่าพอที่จะสามารถทำดาเมจบางบาดเจ็บร้ายแรงจะพิจารณาความรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก้าวร้าวและความรุนแรงพฤติกรรมก้าวร้าวมักจะถูกกำหนดโดยนักวิทยาศาสตร์พฤติกรรมเป็นพฤติกรรมที่มีจุดมุ่งหมายที่จะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น รูปแบบที่พบของการรุกรานทางกายภาพ (เช่นเจาะ) วาจา (เช่นพูดหรือเขียนสิ่งที่เป็นอันตรายกับบุคคลอื่น) และความสัมพันธ์ (เช่นจงใจและเปิดเผยต่อสาธารณชนไม่ได้เชิญชวนให้คนไปงานเลี้ยงจะเป็นอันตรายต่อความสัมพันธ์ทางสังคม) ความรุนแรงมักจะคิดว่าเป็นรูปแบบมากขึ้นของการรุกรานทางกายภาพที่มีแนวโน้มที่จะทำให้เกิดการบาดเจ็บทางกายภาพ รูปแบบที่มากที่สุดของความรุนแรงคือการฆาตกรรม แต่รูปแบบของพฤติกรรมก้าวร้าวที่มีแนวโน้มที่จะส่งผลให้ได้รับบาดเจ็บสาหัสพอที่จะรับประกันความดูแลของแพทย์เป็นที่ยอมรับว่าการใช้ความรุนแรง ดังนั้นการต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธเช่นเดียวกับการชกต่อยโดยวัยรุ่นอายุมากพอที่จะสามารถที่จะทำดาเมจได้รับบาดเจ็บสาหัสได้รับการพิจารณาการกระทำความรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พฤติกรรมก้าวร้าวและความก้าวร้าวรุนแรงมักจะถูกกำหนดโดยพฤติกรรม
นักวิทยาศาสตร์พฤติกรรมที่มุ่งหวังจะเป็นอันตรายต่อบุคคลอื่น รูปแบบทั่วไปของการบุกรุกทางกายภาพ ( เช่น เจาะ ) ทางวาจา ( ตัวอย่างเช่น พูดหรือเขียนสิ่งที่เป็นอันตรายกับบุคคลอื่น ) และความสัมพันธ์ ( เช่นตั้งใจและสาธารณชนไม่ชวนใครไปทำร้ายความสัมพันธ์ทางสังคมของเขา ) ความรุนแรงมักจะรู้สึกเป็นก้าวร้าวมากขึ้น ในรูปแบบของร่างกายที่ส่งผลให้บาดเจ็บทางกายภาพ รูปแบบมากที่สุดของความรุนแรงเป็นฆาตกรรมแต่รูปแบบของพฤติกรรมก้าวร้าวที่น่าจะมีผลในการบาดเจ็บร้ายแรงพอที่จะรับประกันการรักษาพยาบาลใด ๆที่ถือว่ารุนแรง ดังนั้น การต่อสู้ที่เกี่ยวข้องกับอาวุธ ตลอดจน fistfights โดยวัยรุ่นอายุพอที่จะสามารถทำให้เกิดการบาดเจ็บที่ร้ายแรง จะถือว่าการกระทำของความรุนแรง