An Example Case: Toddler's fracture

An Example Case: Toddler's fracture: Careful examination of images revealed a subtle, oblique lucency (shadow line) traversing the distal tibial diaphysis and metaphysis consistent with a toddler's fracture (see Image 1).

A toddler's fracture is a nondisplaced spiral fracture of the distal third of the tibia resulting from a fall that causes twisting torque on the lower leg. It is the most commonly identified fracture in preschool-aged children presenting with a limp. This fracture is typically seen in patients aged 1-3 years when they begin weight bearing and when the toddler is just learning to walk. However, the fracture can occur in children as old as 6 years. This patient presented with the typical presentation of a reluctance and refusal to walk or weight bear on the affected leg and no history of trauma.

Both the physician examining the patient and the radiologist interpreting the radiographs often do not recognize the fracture. Because of the spiral nature of the fracture, internally rotated, oblique radiographs can aid in identifying the acute fracture.

Treatment for a radiographically obvious toddler's fracture usually includes application of a long-leg or below-the-knee cast for 3-6 weeks. If the initial radiographs are negative but toddler's fracture is still suspected, treatment is controversial and can involve splinting for comfort and repeat radiography in 7-10 days or application of a simple cast in all children to avoid a delay in treatment.

No reported complications have resulted from a failure to diagnose the injury when it occurs. However, in 1 study, children with radiographically or other imaging–confirmed fractures were not placed into a cast at the time of injury, and limping persisted in 10%; this limping resolved after they were treated with a cast. Follow-up radiographs obtained after 7-10 days may begin to show sclerosis evolving at the fracture site and the development of periosteal new bone along the tibial diaphysis (see Image 2). If a presumed toddler's fracture is not apparent on radiographs obtained after 10 days in an otherwise well child, further evaluation, eg, with bone scanning or MRI, is recommended to rule out malignancy or osteomyelitis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรณีตัวอย่าง: เด็กกระดูก: ระมัดระวังตรวจสอบภาพเปิดเผยแบบลึกซึ้ง เฉียงมุมมอง: (เงาสาย) ภายปลายแอ diaphysis และ metaphysis สอดคล้องกับเด็กเป็นของแยกร่าง (ดูภาพ 1)กระดูกของเด็กมีการแตกหัก nondisplaced เกลียวสามปลายเทาที่เกิดจากฤดูใบไม้ร่วงที่ทำให้เกิดแรงบิดบนขาล่าง เป็นกระดูกที่ระบุมากที่สุดในเด็กอายุก่อนวัยเรียนกับลีบเล็ก กระดูกนี้เห็นได้ทั่วไปในผู้ป่วยที่มีอายุ 1-3 ปี เมื่อพวกเขาเริ่มต้นแบกน้ำหนัก และ เมื่อเด็กเพิ่งเรียนรู้ที่จะเดิน อย่างไรก็ตาม กระดูกอาจเกิดขึ้นได้ในเด็กอายุ 6 ปี ผู้ป่วยรายนี้แสดงทั่วไป โดยไม่เต็มใจและปฏิเสธการเดิน หรือน้ำหนักหมีขาได้รับผลกระทบและไม่มีประวัติของการบาดเจ็บทั้งแพทย์ตรวจสอบผู้ป่วยและ radiologist ล่ามรังสีมักจะไม่รู้จักทิ้ง ลักษณะเกลียวของกระดูก รังสีภายในหมุน เฉียงสามารถช่วยในการระบุค่าเฉียบพลันรักษากระดูกของเด็ก radiographically ชัดเจนมักมีโปรแกรมยาวขาหรือใต้เข่าหล่อ 3-6 สัปดาห์ ถ้ารังสีเริ่มต้นลบ แต่ยังคงมีการสงสัยว่ากระดูกของเด็ก รักษาเป็นความขัดแย้ง และสามารถเกี่ยวข้อง splinting สบาย และทำซ้ำ radiography ใน 7-10 วันหรือประยุกต์ใช้หล่อง่ายในเด็กทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงความล่าช้าในการรักษาไม่มีภาวะแทรกซ้อนที่รายงานมีผลจากความล้มเหลวในการวินิจฉัยการบาดเจ็บเมื่อเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ใน 1 ศึกษา เด็กที่มี radiographically หรือหักอื่น ๆ ภาพ – ยืนยันไม่วางอยู่ในหล่อเวลาบาดเจ็บ และ limping อยู่ใน 10% นี้ limping ได้รับการแก้ไขหลังจากที่พวกเขาได้รับการรักษา ด้วยการหล่อ รังสีติดตามผลที่ได้หลังจาก 7-10 วันอาจเริ่มต้นการแสดงพัฒนาการแตกหักและการพัฒนาของกระดูกใหม่ periosteal ตาม diaphysis แอเส้นโลหิตตีบ (ดูรูปที่ 2) ถ้าไม่ชัดเจนบนรังสีที่ได้รับหลังจาก 10 วันในเด็กดีไม่มีแตกหักจำนวนเด็ก ประเมินผลเพิ่มเติม เช่น กระดูกสแกนหรือ MRI แนะนำให้ออกเยื่อหรือ osteomyelitis กฎ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรณีตัวอย่าง: การแตกหักเด็กวัยหัดเดิน: ตรวจสอบอย่างรอบคอบของภาพเผยให้เห็นบอบบาง lucency เฉียง (สายเงา) ภายใน diaphysis Tibial ปลายและ metaphysis สอดคล้องกับการแตกหักเด็กวัยหัดเดิน (ดูภาพที่ 1). การแตกหักเด็กวัยหัดเดินเป็นแตกหักเกลียว nondisplaced ของปลาย สามของแข้งที่เกิดจากฤดูใบไม้ร่วงที่ทำให้เกิดการบิดแรงบิดบนขาที่ต่ำกว่า มันเป็นแตกหักระบุมากที่สุดในเด็กก่อนวัยเรียนวัยนำเสนอกะเผลก แตกหักนี้มีให้เห็นโดยทั่วไปในผู้ป่วยที่มีอายุ 1-3 ปีที่ผ่านมาเมื่อพวกเขาเริ่มแบกน้ำหนักและเมื่อเด็กวัยหัดเดินเป็นเพียงการเรียนรู้ที่จะเดิน อย่างไรก็ตามการแตกหักสามารถเกิดขึ้นได้ในเด็กอายุเท่า 6 ปี ผู้ป่วยรายนี้นำเสนอด้วยการนำเสนอทั่วไปของการฝืนใจและปฏิเสธที่จะเดินหรือรับน้ำหนักที่ขาได้รับผลกระทบและประวัติศาสตร์ของการบาดเจ็บไม่มี. ทั้งแพทย์ตรวจสอบผู้ป่วยและรังสีแพทย์ตีความฉายรังสีมักจะไม่รู้จักการแตกหัก เพราะธรรมชาติของเกลียวของการแตกหักที่หมุนภายในภาพรังสีเฉียงสามารถช่วยในการระบุการแตกหักเฉียบพลัน. การรักษากระดูกหักเด็กวัยหัดเดินที่เห็นได้ชัดของภาพรังสีมักจะมีการประยุกต์ใช้ในระยะยาวหรือขาโยนล่างเข่า 3-6 สัปดาห์ที่ผ่านมา ถ้าฉายรังสีจะเริ่มต้นเป็นลบ แต่แตกหักเด็กวัยหัดเดินยังคงเป็นที่น่าสงสัยว่าการรักษาเป็นที่ถกเถียงและสามารถเกี่ยวข้องกับการใส่เฝือกอ่อนเพื่อความสะดวกสบายและทำซ้ำการถ่ายภาพรังสีใน 7-10 วันหรือการใช้นักแสดงที่เรียบง่ายในเด็กทุกคนที่จะหลีกเลี่ยงความล่าช้าในการรักษา. แทรกซ้อนไม่มีรายงานมี เป็นผลมาจากความล้มเหลวในการวินิจฉัยอาการบาดเจ็บเมื่อมันเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามใน 1 การศึกษาเด็กที่มีภาพรังสีหรือกระดูกหักการถ่ายภาพที่ได้รับการยืนยันอื่น ๆ ที่ไม่ได้อยู่ในทีมนักแสดงในช่วงเวลาของการบาดเจ็บและคลานหายใน 10%; นี้คลานการแก้ไขหลังจากที่พวกเขาได้รับการรักษาด้วยการโยน ภาพรังสีติดตามได้รับหลังจาก 7-10 วันอาจจะเริ่มต้นที่จะแสดงเส้นโลหิตตีบการพัฒนาเว็บไซต์ที่แตกหักและการพัฒนาของกระดูกใหม่ periosteal ตาม diaphysis Tibial (ดูภาพที่ 2) หากแตกหักเด็กวัยหัดเดินสันนิษฐานไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัดในการฉายรังสีจะได้รับหลังจาก 10 วันในเด็กดีมิฉะนั้นประเมินผลต่อไปเช่นด้วยการสแกนกระดูกหรือ MRI, ขอแนะนำให้ออกกฎหรือมะเร็งกระดูกอักเสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คดีตัวอย่าง : เด็กวัยหัดเดินหัก : ตรวจระวังภาพเปิดเผย สีสัน lucency เฉียง ( เงา ) traversing ส่วนปลายและตัดไดอะไฟซิส metaphysis สอดคล้องกับของเด็กหัก ( ดูภาพที่ 1 )ของเด็กแตกเป็นแตกเกลียว nondisplaced ที่สามของส่วนปลายของกระดูกหน้าแข้งที่เกิดจากการล้ม ที่ทำให้บิดแรงบิดที่ขาท่อนล่าง มันเป็นบ่อยมากที่สุดในเด็กก่อนวัยเรียนอายุเด็กระบุการเสนอโขยกเขยก รอยแตกนี้มีให้เห็นโดยทั่วไปในผู้ป่วยที่มีอายุ 1-3 ปี เมื่อเขาเริ่มยกน้ำหนักและเมื่อทารกเป็นเพียงการเรียนรู้ที่จะเดิน อย่างไรก็ตาม การแตกหัก สามารถเกิดขึ้นได้ในเด็กอายุ 6 ปี ผู้ป่วยที่นำเสนอนี้ ด้วยการนำเสนอโดยทั่วไปของต่อต้านและปฏิเสธที่จะเดิน หรือน้ำหนักแบกขาได้รับผลกระทบ และไม่มีประวัติบาดเจ็บทั้งแพทย์ตรวจสอบผู้ป่วยและแพทย์การตีความภาพรังสีมักจะไม่รู้จักแตก เพราะวงจรธรรมชาติของการแตกหักภายในหมุนเฉียง 2 ที่สามารถช่วยในการระบุแตกเฉียบพลันการรักษาสำหรับ radiographically ชัดเจนเดินหัก มักจะมีการใช้ขา นาน หรือ ด้านล่าง โยนเข่าสำหรับ 3-6 สัปดาห์ ถ้ารังสีเบื้องต้นเป็นลบ แต่เด็กก็ยังสงสัยว่า การรักษาคือการขัดแย้งและสามารถเกี่ยวข้องกับเฝือกเพื่อความสะดวกสบายและย้ำการถ่ายภาพรังสีใน 7-10 วัน หรือการโยนง่ายในเด็กทั้งหมดเพื่อหลีกเลี่ยงความล่าช้าในการรักษาไม่มีรายงานภาวะแทรกซ้อนมีสาเหตุมาจากความล้มเหลวในการวินิจฉัยการบาดเจ็บเมื่อมันเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม ใน 1 , เด็กกับ radiographically หรือภาพอื่น ๆและยืนยันว่ารอยแตกไม่ได้อยู่ในการโยนในเวลาของการบาดเจ็บ และเดินกระเผลก persisted ใน 10% นี้ขาเป๋แก้ไขหลังจากที่พวกเขาได้รับการรักษาด้วยเฝือก ติดตามภาพรังสีที่ได้รับหลังจาก 7-10 วัน จะเริ่มแสดงขึ้นที่เว็บไซต์ปัจจุบันแตกและการพัฒนาของการปรุงอาหารญี่ปุ่นตามไดอะไฟซิสด้านล่าง ( ดูรูปที่ 2 ) ถ้าสันนิษฐานว่าเด็กวัยหัดเดินหักจะไม่ปรากฏบนภาพรังสีที่ได้รับหลังจาก 10 วัน มิฉะนั้นแล้วเด็กเพิ่มเติมการประเมิน เช่น กระดูก หรือการสแกน MRI ควรออกกฎเนื้อร้ายหรือกระดูกอักเสบ