Cortical circuit dysfunction and co

Cortical circuit dysfunction and cognitive deficits in
schizophrenia – implications for preemptive interventions
Abstract
Schizophrenia is a devastating disorder that is common, usually chronic, frequently associated with substantial co-morbidity for
addictive and medical disorders and, as a consequence, very costly in both personal and economic terms. At present, no proven
means for preventing or modifying the course of the illness exist. This review discusses evidence supporting the ideas that: (i)
impairments in certain cognitive processes are the core feature of schizophrenia; (ii) these cognitive impairments reflect
abnormalities in specific cortical circuits; and (iii) these circuitry abnormalities arise during childhood–adolescence. The implications
of these findings for the development and implementation of safe, preemptive, disease-modifying interventions in individuals at high
risk for a clinical diagnosis of schizophrenia are considered.
Introduction
The identification of individuals at high risk for a major psychiatric
illness, and the development of novel interventions that can change the
course of the illness before its debilitating signs and symptoms
emerge, represent critical current challenges in public health. This
article considers these challenges for schizophrenia, a leading cause of
years of life lost to disability and premature mortality in developed
countries (Lopez et al., 2006). Schizophrenia is now considered to be
a neurodevelopmental disorder in which psychosis actually represents
a late, and potentially preventable, outcome of the illness (Insel,
2010); that is, the appearance of the diagnostic clinical features of
schizophrenia (psychosis) represents not the onset of the illness, but
the downstream product of years of pathogenic processes at work.
From this perspective, the development of effective preemptive
treatments for schizophrenia (i.e. interventions that modify disease
pathogenesis in order to prevent or delay the appearance of psychosis)
requires knowledge of: (i) the abnormalities in brain circuitry that
underlie the core functional disturbances of the illness; (ii) when
during the course of development these abnormalities in brain circuitry
arise; and (iii) a means to detect these abnormalities in brain circuitry
when their functional impact is still subclinical.
This review summarizes some of the evidence supporting the ideas
that: (i) impairments in certain cognitive processes are the core feature
of schizophrenia; (ii) these cognitive impairments reflect abnormalities
in specific cortical circuits; and (iii) these circuitry abnormalities arise
during childhood–adolescence. The implications of these findings for
the development and implementation of safe, preemptive, disease modifying
interventions in individuals at high risk for a clinical
diagnosis of schizophrenia are considered.
Clinical features of schizophrenia
Schizophrenia, which affects 0.5–1% of the world’s population, is
associated with marked impairments in social and occupational
functioning that emerge from the convergence of disturbances in
perception, attention, volition, inferential thinking, fluency and
production of language, and the recognition and expression of
emotion (Lewis & Sweet, 2009). Many individuals with schizophrenia
also experience severe depression (Buckley et al., 2009), excessively
use nicotine, alcohol and cannabis (Dixon, 1999), and carry increased
risk for both cardiovascular disease (Osborn et al., 2007) and diabetes
(Chien et al., 2009). Approximately 5% of people with schizophrenia
die by suicide (Palmer et al., 2005). As a result of these factors, the
average life expectancy of individuals diagnosed with schizophrenia is
reduced by approximately 25 years (Saha et al., 2007).
The clinical features of schizophrenia cluster in three categories
(Lewis & Sweet, 2009). Positive or psychotic symptoms include
delusions (false beliefs firmly held in the face of contradictory
evidence), hallucinations (most commonly experienced as hearing
voices distinct from one’s own thoughts), thought disorder (e.g. loose
associations), and abnormal psychomotor activity (e.g. grossly
disorganized behavior, posturing or catatonia). Negative symptoms
include social withdrawal, impairments in initiative and motivation, a
reduced capacity to recognize and express emotional states, and
poverty in the amount or content of speech. Cognitive symptoms
include disturbances in selective attention, working memory, executive
control, episodic memory, language comprehension and social emotional
processing.
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 200

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความผิดปกติของวงจรเนื้อแน่นและรับรู้การขาดดุลในโรคจิตเภทผลกระทบสำหรับการแทรกแซง preemptiveบทคัดย่อโรคจิตเภทเป็นโรคทำลายล้างที่ทั่วไป มักจะ เรื้อรัง มักเกี่ยวข้องกับ morbidity พบร่วมในเสพติด และแพทย์โรค และ สัจจะ ค่าใช้จ่ายสูงมากในแง่ของเศรษฐกิจ และส่วนบุคคล ปัจจุบัน ไม่พิสูจน์มีวิธีป้องกัน หรือปรับเปลี่ยนหลักสูตรของการเจ็บป่วย บทความนี้กล่าวถึงหลักฐานที่สนับสนุนความคิดที่: (i)ไหวสามารถในกระบวนการรับรู้บางอย่างมีคุณลักษณะหลักของโรคจิตเภท (ii) เหล่านี้รับรู้ไหวสามารถสะท้อนความผิดปกติเฉพาะเนื้อแน่นวงจร และ (iii) ความผิดปกติของวงจรเหล่านี้เกิดขึ้นในวัยเด็กวัยรุ่น ผลกระทบสิ่งเหล่านี้ในการพัฒนาและนำมาตรการปลอดภัย preemptive แก้ไขโรคในบุคคลที่สูงถือเป็นความเสี่ยงสำหรับการวินิจฉัยทางคลินิกของโรคจิตเภทแนะนำรหัสของบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับวิชาที่จิตแพทย์เจ็บป่วย และการพัฒนางานวิจัยนวนิยายที่สามารถเปลี่ยนแปลงการการเจ็บป่วยก่อนอาการและอาการ debilitatingเกิด แสดงความสำคัญปัจจุบันที่สาธารณสุข นี้ท้าทายสำหรับโรคจิตเภท สาเหตุการพิจารณาบทความปีของชีวิตที่หายไปกับความพิการและการตายก่อนวัยอันควรในการพัฒนาประเทศ (Lopez และ al., 2006) โรคจิตเภทจะพิจารณาให้ความผิดปกติ neurodevelopmental ที่หมอจริงแทนผลที่ล่าช้า และอาจ preventable เจ็บป่วย (เซล2010); นั่นคือ ลักษณะที่ปรากฏของการวินิจฉัยทางคลินิกของไม่เริ่มมีอาการเจ็บป่วย แสดงถึงโรคจิตเภท (หมอ) แต่ผลิตภัณฑ์ปลายน้ำของปี pathogenic กระบวนการที่ทำงานจากมุมมองนี้ การพัฒนามีประสิทธิภาพ preemptiveรักษาโรคจิตเภท (เช่นมาตราที่แก้ไขโรคพยาธิกำเนิดการป้องกัน หรือความล่าช้าลักษณะที่ปรากฏของหมอ)ต้องรู้: (i) ความผิดปกติในสมองวงจรที่รวบแหล่งทำงานหลักของการเจ็บป่วย (ii) เมื่อในระหว่างการพัฒนา เหล่านี้ความผิดปกติในสมองวงจรเกิดขึ้น และ (iii) วิธีการตรวจหาความผิดปกติเหล่านี้ในวงจรของสมองเมื่อผลทำเป็น subclinical ยังคงบทความนี้สรุปบางหลักฐานที่สนับสนุนความคิดที่: (i) ไหวสามารถในกระบวนการรับรู้บางอย่างมีคุณลักษณะหลักของโรคจิตเภท (ii) ไหวสามารถรับรู้เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติในเฉพาะเนื้อแน่นวงจร และ (iii) เกิดความผิดปกติของวงจรเหล่านี้ในช่วงวัยเด็กวัยรุ่น ผลกระทบของเหล่านี้พบในการพัฒนาและการดำเนินของโรคปลอดภัย preemptive ปรับเปลี่ยนการแทรกแซงของบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับการวิจัยทางคลินิกการวินิจฉัยโรคจิตเภทจะถือว่าลักษณะทางคลินิกของโรคจิตเภทSchizophrenia, which affects 0.5–1% of the world’s population, isassociated with marked impairments in social and occupationalfunctioning that emerge from the convergence of disturbances inperception, attention, volition, inferential thinking, fluency andproduction of language, and the recognition and expression ofemotion (Lewis & Sweet, 2009). Many individuals with schizophreniaalso experience severe depression (Buckley et al., 2009), excessivelyuse nicotine, alcohol and cannabis (Dixon, 1999), and carry increasedrisk for both cardiovascular disease (Osborn et al., 2007) and diabetes(Chien et al., 2009). Approximately 5% of people with schizophreniadie by suicide (Palmer et al., 2005). As a result of these factors, theaverage life expectancy of individuals diagnosed with schizophrenia isreduced by approximately 25 years (Saha et al., 2007).The clinical features of schizophrenia cluster in three categories(Lewis & Sweet, 2009). Positive or psychotic symptoms includedelusions (false beliefs firmly held in the face of contradictoryevidence), hallucinations (most commonly experienced as hearingvoices distinct from one’s own thoughts), thought disorder (e.g. looseassociations), and abnormal psychomotor activity (e.g. grosslydisorganized behavior, posturing or catatonia). Negative symptomsinclude social withdrawal, impairments in initiative and motivation, areduced capacity to recognize and express emotional states, andpoverty in the amount or content of speech. Cognitive symptomsinclude disturbances in selective attention, working memory, executivecontrol, episodic memory, language comprehension and social emotionalprocessing.Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial researchhas focused on working memory, typically defined as the ability, in theabsence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate alimited amount of information in order to guide thought or behavior(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasksdepends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateralprefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,the DLPFC exhibits altered activation during workingmemory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).These impairments in working memory function and DLPFC activationare present in both medicated and unmedicated subjects, in bothearly and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot beattributed to non-specific factors such as lack of effort or interest(Barch & Smith, 2008).Cognitive deficits as the core feature of schizophreniaThe marked disruptions in managing interpersonal relationships and innavigating the challenges of life in society that accompany the typicalemergence of psychosis during late adolescence or early adulthoodusually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis ofโรคจิตเภท อย่างไรก็ตาม ไหวสามารถทำงานหน่วยความจำและอื่น ๆชนิดของกระบวนการรับรู้อาจจะอยู่ในปีก่อนหน้านี้การวินิจฉัยโรค (Lesh et al., 2011) แน่นอน รับรู้ไหวสามารถพบตลอดช่วงชีวิตของการได้รับผลกระทบบุคคล รวมทั้งใน ระหว่างวัยเด็กและวัยรุ่น และที่เริ่มมีอาการเริ่มต้นของหมอ (Davidson et al., 1999 Cosway et al.,2000) นอกจากนี้ ในการวินิจฉัยกับโรคจิตเภท บุคคลรับรู้การขาดดุลที่เกิดขึ้นกับความถี่สูง จะค่อนข้างมีเสถียรภาพมากกว่าเวลา และการมีอิสระของ psychotic อาการ (Keefe และ Fenton2007) แม้ว่า เฉลี่ย บุคคลคะแนนมาตรฐาน 1.5 – 2ความแตกต่างด้านล่างหมายถึง normative เกี่ยวกับการทดสอบของประชาน (Keefe &Fenton, 2007) บางคนวินิจฉัยกับโรคจิตเภท (เช่นผู้ที่ มีคุณสมบัติเด่นระแวง) อาจมีค่อนข้างรักษาฟังก์ชันรับรู้ ทีสำคัญที่สุด ระดับการรับรู้ไหวสามารถ และไม่ความรุนแรงของหมอ คือ จำนวนประตูที่ดีที่สุดของระยะยาวผลการทำงานสำหรับแต่ละบุคคลได้รับผลกระทบ (สีเขียว 1996)ญาติเก็บข้อมูลของบุคคลที่มีโรคจิตเภทยังแสดงคล้าย พะแนง แม้ว่าการขาดดุลที่รับรู้ (Egan et al., 2001),แนะนำว่า รับรู้ผิดปกติสะท้อนความเสี่ยงทางพันธุกรรมสำหรับเจ็บป่วย รวมสิ่งเหล่านี้ได้นำไปดูที่ขาดดุลที่รับรู้มีความผิดปกติหลักของการเจ็บป่วยไว้stage for the later emergence of psychosis.The evidence that cognitive impairments are present, and in at leastsome individuals are progressive, before the onset of psychosissuggests that they may reflect an early and ongoing pathogenicprocess. For example, as early as the 4th grade of school, individualswho would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,more poorly than their peers on standardized tests of scholasticperformance, and in many domains their performance relative to peersworsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up tomeet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparisongroups composed of either those who were later diagnosed with majordepression or those who did not develop a psychiatric illness(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of thesecomparison groups, individuals later diagnosed with schizophreniafailed to show the normal degree of improvement in working memorybetween ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).The findings that working memory impairments are a core feature ofschizophrenia, that they appear to be present and progressive duringchildhood–adolescence, and that they are associated with abnormal litiesAlterations in DLPFC circuitry in schizophreniaIndividuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brainvolumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, andduring the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individualswho, by virtue of having an affected first-degree relative carry anelevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions overtime in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in somebut not all studies, the decline in prefrontal volume was most markedin those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals withchildhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline inprefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd& Rapoport, 2010).Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosedwith schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. smalldendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarianet al., 1995; Thune et al., 200

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความผิดปกติของวงจรเยื่อหุ้มสมองและการขาดดุลทางปัญญาในโรคจิตเภท - ผลกระทบต่อการแทรกแซงมาตรการบทคัดย่อโรคจิตเภทเป็นโรคร้ายแรงที่เป็นปกติเรื้อรังมักจะมักเกี่ยวข้องร่วมกับการเจ็บป่วยที่สำคัญสำหรับความผิดปกติของการเสพติดและการแพทย์และเป็นผลให้ค่าใช้จ่ายมากทั้งในส่วนบุคคลและแง่เศรษฐกิจ ในปัจจุบันยังไม่มีการพิสูจน์แล้วว่าวิธีการในการป้องกันหรือแก้ไขแน่นอนของการเจ็บป่วยที่มีอยู่ รีวิวนี้กล่าวถึงหลักฐานสนับสนุนความคิดที่ว่า: (i) ความบกพร่องในกระบวนการทางปัญญาบางคุณลักษณะหลักของโรคจิตเภท; (ii) ความบกพร่องทางปัญญาเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติในวงจรเยื่อหุ้มสมองเฉพาะ และ (iii) ความผิดปกติของวงจรเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กวัยรุ่น- ผลกระทบของการค้นพบเหล่านี้สำหรับการพัฒนาและการดำเนินการที่ปลอดภัยมาตรการแทรกแซงแก้ไขโรคในบุคคลที่สูงมีความเสี่ยงสำหรับการวินิจฉัยทางคลินิกของโรคจิตเภทมีการพิจารณา. บทนำบัตรประจำตัวของบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับผู้ป่วยจิตเวชที่สำคัญการเจ็บป่วยและการพัฒนาของการแทรกแซงใหม่ที่สามารถเปลี่ยนหลักสูตรของการเจ็บป่วยก่อนที่จะบั่นทอนสัญญาณและอาการของมันโผล่ออกมาเป็นตัวแทนของความท้าทายในปัจจุบันที่สำคัญในการดูแลสุขภาพของประชาชน นี้บทความพิจารณาความท้าทายเหล่านี้สำหรับโรคจิตเภทเป็นสาเหตุของปีของชีวิตหายไปความพิการและการเสียชีวิตก่อนวัยอันควรในการพัฒนาประเทศ(โลเปซ et al., 2006) โรคจิตเภทตอนนี้ถือว่าเป็นความผิดปกติทางระบบประสาทที่จริงเป็นโรคจิตสายและป้องกันที่อาจเกิดขึ้นผลของการเจ็บป่วย(Insel, 2010); นั่นคือการปรากฏตัวของลักษณะทางคลินิกการวินิจฉัยของโรคจิตเภท (โรคจิต) หมายถึงการไม่ได้เริ่มมีอาการของการเจ็บป่วย แต่ผลิตภัณฑ์ปลายน้ำของปีที่ผ่านกระบวนการที่ทำให้เกิดโรคในที่ทำงาน. จากมุมมองนี้การพัฒนาของมาตรการที่มีประสิทธิภาพในการรักษาสำหรับผู้ป่วยโรคจิตเภท (เช่นการแทรกแซง ที่ปรับเปลี่ยนโรคเกิดโรคเพื่อป้องกันหรือชะลอการปรากฏตัวของโรคจิต) ต้องมีความรู้ (i) ความผิดปกติในวงจรสมองที่รองรับการรบกวนการทำงานหลักของการเจ็บป่วย; (ii) เมื่อในช่วงของการพัฒนาความผิดปกติเหล่านี้ในวงจรสมองเกิดขึ้น; และ (iii) หมายถึงการตรวจสอบความผิดปกติเหล่านี้ในวงจรสมองเมื่อผลกระทบต่อการทำงานของพวกเขายังคงแสดงอาการ. รีวิวนี้สรุปบางส่วนของหลักฐานประกอบความคิดที่: (i) ความบกพร่องในกระบวนการทางปัญญาบางคุณลักษณะหลักของโรคจิตเภท; (ii) ความบกพร่องทางปัญญาเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติในวงจรเยื่อหุ้มสมองเฉพาะ และ (iii) ความผิดปกติของวงจรเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กวัยรุ่น- Cortical circuit dysfunction and cognitive deficits in
schizophrenia – implications for preemptive interventions
Abstract
Schizophrenia is a devastating disorder that is common, usually chronic, frequently associated with substantial co-morbidity for
addictive and medical disorders and, as a consequence, very costly in both personal and economic terms. At present, no proven
means for preventing or modifying the course of the illness exist. This review discusses evidence supporting the ideas that: (i)
impairments in certain cognitive processes are the core feature of schizophrenia; (ii) these cognitive impairments reflect
abnormalities in specific cortical circuits; and (iii) these circuitry abnormalities arise during childhood–adolescence. The implications
of these findings for the development and implementation of safe, preemptive, disease-modifying interventions in individuals at high
risk for a clinical diagnosis of schizophrenia are considered.
Introduction
The identification of individuals at high risk for a major psychiatric
illness, and the development of novel interventions that can change the
course of the illness before its debilitating signs and symptoms
emerge, represent critical current challenges in public health. This
article considers these challenges for schizophrenia, a leading cause of
years of life lost to disability and premature mortality in developed
countries (Lopez et al., 2006). Schizophrenia is now considered to be
a neurodevelopmental disorder in which psychosis actually represents
a late, and potentially preventable, outcome of the illness (Insel,
2010); that is, the appearance of the diagnostic clinical features of
schizophrenia (psychosis) represents not the onset of the illness, but
the downstream product of years of pathogenic processes at work.
From this perspective, the development of effective preemptive
treatments for schizophrenia (i.e. interventions that modify disease
pathogenesis in order to prevent or delay the appearance of psychosis)
requires knowledge of: (i) the abnormalities in brain circuitry that
underlie the core functional disturbances of the illness; (ii) when
during the course of development these abnormalities in brain circuitry
arise; and (iii) a means to detect these abnormalities in brain circuitry
when their functional impact is still subclinical.
This review summarizes some of the evidence supporting the ideas
that: (i) impairments in certain cognitive processes are the core feature
of schizophrenia; (ii) these cognitive impairments reflect abnormalities
in specific cortical circuits; and (iii) these circuitry abnormalities arise
during childhood–adolescence. The implications of these findings for
the development and implementation of safe, preemptive, disease modifying
interventions in individuals at high risk for a clinical
diagnosis of schizophrenia are considered.
Clinical features of schizophrenia
Schizophrenia, which affects 0.5–1% of the world’s population, is
associated with marked impairments in social and occupational
functioning that emerge from the convergence of disturbances in
perception, attention, volition, inferential thinking, fluency and
production of language, and the recognition and expression of
emotion (Lewis & Sweet, 2009). Many individuals with schizophrenia
also experience severe depression (Buckley et al., 2009), excessively
use nicotine, alcohol and cannabis (Dixon, 1999), and carry increased
risk for both cardiovascular disease (Osborn et al., 2007) and diabetes
(Chien et al., 2009). Approximately 5% of people with schizophrenia
die by suicide (Palmer et al., 2005). As a result of these factors, the
average life expectancy of individuals diagnosed with schizophrenia is
reduced by approximately 25 years (Saha et al., 2007).
The clinical features of schizophrenia cluster in three categories
(Lewis & Sweet, 2009). Positive or psychotic symptoms include
delusions (false beliefs firmly held in the face of contradictory
evidence), hallucinations (most commonly experienced as hearing
voices distinct from one’s own thoughts), thought disorder (e.g. loose
associations), and abnormal psychomotor activity (e.g. grossly
disorganized behavior, posturing or catatonia). Negative symptoms
include social withdrawal, impairments in initiative and motivation, a
reduced capacity to recognize and express emotional states, and
poverty in the amount or content of speech. Cognitive symptoms
include disturbances in selective attention, working memory, executive
control, episodic memory, language comprehension and social emotional
processing.
Of the cognitive impairments in schizophrenia, substantial research
has focused on working memory, typically defined as the ability, in the
absence of sensory cues, to transiently maintain and manipulate a
limited amount of information in order to guide thought or behavior
(Barch & Smith, 2008). Performance on working memory tasks
depends, at least in part, upon the neural circuitry of the dorsolateral
prefrontal cortex (DLPFC; Miller & Cohen, 2001), and in schizophrenia,
the DLPFC exhibits altered activation during working
memory tasks (Van Snellenberg et al., 2006; Deserno et al., 2012).
These impairments in working memory function and DLPFC activation
are present in both medicated and unmedicated subjects, in both
early and chronic phases of the illness, and in a manner that cannot be
attributed to non-specific factors such as lack of effort or interest
(Barch & Smith, 2008).
Cognitive deficits as the core feature of schizophrenia
The marked disruptions in managing interpersonal relationships and in
navigating the challenges of life in society that accompany the typical
emergence of psychosis during late adolescence or early adulthood
usually lead to the first clinical encounter and subsequent diagnosis of
schizophrenia. However, impairments in working memory and other
types of cognitive processes may be present for years prior to the
diagnosis of the illness (Lesh et al., 2011). Indeed, cognitive
impairments have been found throughout the life span of affected
individuals, including during childhood and adolescence as well as at
the initial onset of psychosis (Davidson et al., 1999; Cosway et al.,
2000). In addition, in individuals diagnosed with schizophrenia,
cognitive deficits occur with high frequency, are relatively stable over
time, and are independent of psychotic symptoms (Keefe & Fenton,
2007). Although, on average, individuals score 1.5–2 standard
deviations below normative means on tests of cognition (Keefe &
Fenton, 2007), some individuals diagnosed with schizophrenia (e.g.
those with prominent paranoid features) may have relatively preserved
cognitive function. Perhaps most importantly, the degree of cognitive
impairments, and not the severity of psychosis, is the best predictor of
long-term functional outcome for affected individuals (Green, 1996).
The unaffected relatives of individuals with schizophrenia also exhibit
similar, although milder, cognitive deficits (Egan et al., 2001),
suggesting that cognitive abnormalities reflect the genetic risk for
the illness. The combination of these findings has lead to the view that
cognitive deficits are the core abnormalities of the illness that set the
stage for the later emergence of psychosis.
The evidence that cognitive impairments are present, and in at least
some individuals are progressive, before the onset of psychosis
suggests that they may reflect an early and ongoing pathogenic
process. For example, as early as the 4th grade of school, individuals
who would later be diagnosed with schizophrenia scored, on average,
more poorly than their peers on standardized tests of scholastic
performance, and in many domains their performance relative to peers
worsened through the school years (Keefe & Fenton, 2007). Similarly,
mean childhood IQ scores were lower in individuals who grew up to
meet diagnostic criteria for schizophrenia relative to comparison
groups composed of either those who were later diagnosed with major
depression or those who did not develop a psychiatric illness
(Reichenberg et al., 2010). In particular, relative to both of these
comparison groups, individuals later diagnosed with schizophrenia
failed to show the normal degree of improvement in working memory
between ages 7 and 13 years (Reichenberg et al., 2010).
The findings that working memory impairments are a core feature of
schizophrenia, that they appear to be present and progressive during
childhood–adolescence, and that they are associated with abnormal lities
Alterations in DLPFC circuitry in schizophrenia
Individuals diagnosed with schizophrenia have smaller whole brain
volumes in the prodromal stage, at the first episode of psychosis, and
during the chronic phase of the illness (Lawrie & Abukmeil, 1998;
Steen et al., 2006; Levitt et al., 2010). In addition, young individuals
who, by virtue of having an affected first-degree relative carry an
elevated genetic risk for schizophrenia, have greater reductions over
time in the volumes of the prefrontal and temporal lobes and, in some
but not all studies, the decline in prefrontal volume was most marked
in those eventually diagnosed with schizophrenia (Pantelis et al.,
2003; Borgwardt et al., 2007; Sun et al., 2009; McIntosh et al., 2011;
Mechelli et al., 2011). Consistent with these findings, individuals with
childhood-onset schizophrenia show an increased rate of the decline in
prefrontal gray matter that normally occurs during adolescence (Giedd
& Rapoport, 2010).
Smaller prefrontal gray matter volumes in individuals diagnosed
with schizophrenia appear to be due to less cortical neuropil (i.e. small
dendritic shafts, dendritic spines, axons and axon terminals; Selemon
& Goldman-Rakic, 1999), and not to fewer cortical neurons (Akbarian
et al., 1995; Thune et al., 200

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วงจรสมองผิดปกติ และเกิดการรับรู้ใน
จิตเภท–สำหรับเกิดการแทรกแซง

โรคจิตเภทเป็นโรคร้ายแรงที่เป็นนามธรรมที่พบโดยทั่วไปมักจะเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยเรื้อรัง ที่พบบ่อยมากสำหรับ
ความผิดปกติเสพติด Co และทางการแพทย์ และเป็นผลให้ในราคาแพงมาก ทั้งส่วนตัวและทางเศรษฐกิจเงื่อนไข ในปัจจุบันยังไม่มีการพิสูจน์
วิธีการป้องกันหรือแก้ไขหลักสูตรของโรคอยู่ บทความนี้กล่าวถึงหลักฐานที่สนับสนุนความคิดว่า ( ผม ) ความบกพร่องในกระบวนการทางปัญญาบางอย่าง
เป็นหลักลักษณะของโรคจิตเภท ; ( 2 ) ความบกพร่องในการรับรู้เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติในวงจรไฟฟ้า
- ที่เฉพาะเจาะจง ; และ ( 3 ) ความผิดปกติวงจรเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่น ความหมาย
การค้นพบเหล่านี้สำหรับการพัฒนาและการเกิดโรค การปรับเปลี่ยนมาตรการความปลอดภัย ในบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับการวินิจฉัยทางคลินิกของโรคจิตเภท


เป็นสำคัญ เบื้องต้นระบุว่าบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับสาขาจิตเวช
เจ็บป่วย และการพัฒนาของนวนิยายที่สามารถเปลี่ยน
หลักสูตรของโรค debilitating ของก่อนที่สัญญาณและอาการ
ออกมาเป็นตัวแทนของวิกฤตปัจจุบันความท้าทายในด้านสาธารณสุข บทความนี้
พิจารณาความท้าทายเหล่านี้สำหรับโรคจิตเภท สาเหตุของ
ปีของชีวิตหายไปความพิการและอัตราการตายก่อนวัยในประเทศพัฒนา
( โลเปซ et al . , 2006 ) โรคจิตเภท คือตอนนี้ถือว่า
โรค neurodevelopmental ที่โรคจิตจริงหมายถึง
เป็นสาย ไม่อาจ ผลของการเจ็บป่วย ( เกาะ
, 2010 ) ; นั่นคือ ลักษณะของการวินิจฉัยทางคลินิกประกอบด้วย
โรคจิตเภท ( โรคจิต ) หมายถึงไม่ onset ของการเจ็บป่วย แต่
ผลิตภัณฑ์ท้ายปีของกระบวนการที่ใช้ในการทำงาน
จากมุมมองนี้การพัฒนาประสิทธิภาพการรักษาโรคจิตเภทเกิด
( เช่นการแทรกแซงที่ปรับเปลี่ยนพยาธิกำเนิดโรค
เพื่อป้องกันหรือชะลอการปรากฏของโรคจิต )
: ( ฉัน ) ต้องมีความรู้ ความผิดปกติในวงจรไฟฟ้าสมอง
รองรับหลักการทำงานการรบกวนของการเจ็บป่วย ; ( ii ) เมื่อ
ในระหว่างหลักสูตรของการพัฒนาความผิดปกติดังกล่าว สมองวงจร
เกิดขึ้นและ ( 3 ) วิธีการตรวจหาความผิดปกติเหล่านี้ในสมองวงจร
เมื่อผลกระทบการทำงานของพวกเขายังคงเป็นซับคลินิเคิล .
รีวิวนี้สรุปบางส่วนของหลักฐานที่สนับสนุนความคิด
: ( i ) ความบกพร่องในกระบวนการทางปัญญาบางอย่างเป็นหลักคุณสมบัติ
โรคจิตเภท ; ( 2 ) ความบกพร่องในการรับรู้เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงความผิดปกติในวงจรไฟฟ้า -
เฉพาะและ ( 3 ) ความผิดปกติวงจรเหล่านี้เกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กและวัยรุ่น
. ความหมายของการค้นพบเหล่านี้สำหรับ
การพัฒนาและการใช้ปลอดภัย เกิดการปรับเปลี่ยน
การแทรกแซงในบุคคลที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับคลินิก
การวินิจฉัยโรคจิตเภทโรคเป็นสำคัญ ลักษณะทางคลินิกของผู้ป่วยจิตเภท

ซึ่งส่งผลกระทบต่อ 0.5 - 1% ของประชากรโลก คือ
ที่เกี่ยวข้องกับการทำเครื่องหมายบกพร่องในทางสังคมและการทำงานอาชีพ
ที่อุบัติจากการบรรจบกันของการรบกวนใน
ความเข้าใจ ความสนใจ ความตั้งใจ และความคิด ความสามารถและ
การผลิตของภาษาและการรับรู้และการแสดงออกของอารมณ์ ( ลูอิส&
หวาน , 2009 ) หลายคนที่เป็นโรคจิตเภท
ประสบการณ์ภาวะซึมเศร้ารุนแรง ( Buckley et al . , 2009 ) ,
มากเกินไปการใช้นิโคติน แอลกอฮอล์และกัญชา ( ดิกสัน , 1999 ) และมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้น
ทั้งโรคหัวใจและหลอดเลือด ( ออสบอร์น et al . , 2007 ) และโรคเบาหวาน
( เจียน et al . , 2009 ) ประมาณ 5% ของผู้ที่เป็นโรคจิตเภท
ตายด้วยการฆ่าตัวตาย ( เมอร์ et al . , 2005 ) ผลของปัจจัยเหล่านี้
เฉลี่ยอายุขัยของบุคคลเป็นโรคจิตเภท คือ
ลดลงประมาณ 25 ปี ( สห et al .2007 )
ลักษณะทางคลินิกของโรคจิตเภทกลุ่มในสามประเภท
( ลูอิส&หวาน , 2009 ) บวกหรืออาการทางจิตรวมถึง
หลงผิด ( เป็นความเชื่อมั่นไว้ในหน้าของหลักฐานที่ขัดแย้งกัน
) , ประสาทหลอน ( ส่วนใหญ่มักมีประสบการณ์เป็นได้ยิน
เสียงแตกต่างจากหนึ่งของความคิด ) , ความผิดปกติทางความคิด ( สมาคมเช่นหลวม
) และกิจกรรมจิตผิดปกติ ( เช่นไม่แตกแยก
พฤติกรรมการขู่ หรือเร่าร้อนใจ ) ลบอาการ
รวมถอนทางสังคม ความบกพร่องในการริเริ่ม และแรงจูงใจ ,
ลดความจุรับรู้และแสดงสภาวะทางอารมณ์และ
ความยากจนในยอดเงิน หรือเนื้อหาของสุนทรพจน์ การรับรู้อาการ
รวมกับระเบิดในเลือกสนใจทำงานหน่วยความจำสำหรับ
ควบคุมตอนความทรงจำความเข้าใจและการประมวลผลอารมณ์

ของสังคม ภาษา ความบกพร่องทางปัญญาในโรคจิตเภท ,
วิจัยมากได้เน้นทำงาน โดยทั่วไป หมายถึง ความสามารถในการรับรู้ทางประสาทสัมผัส
, บุคคลหรือสิ่งที่อยู่ชั่วคราว รักษา และจัดการกับ
จำนวน จำกัด ของข้อมูล เพื่อนำความคิดหรือพฤติกรรม
( barch &สมิ ธ , 2008 ) งานงานงาน
บนหน่วยความจำขึ้นอยู่กับ , อย่างน้อยในส่วนหนึ่งบนวงจรประสาทของเปลือกสมองส่วนหน้า dorsolateral
( dlpfc ; มิลเลอร์&โคเฮน , 2001 ) และในโรคจิตเภท ,
dlpfc จัดแสดงการเปลี่ยนแปลงในงานทำงานหน่วยความจำ
( รถตู้ snellenberg et al . , 2006 ; deserno et al . , 2012 ) .
เหล่านี้บกพร่องในหน้าที่หน่วยความจำและการกระตุ้นการทำงาน dlpfc
มีอยู่ในทั้ง medicated และวิชา unmedicated ทั้ง
,