This chapter quantifies and analyze

This chapter quantifies and analyzes the water and carbon footprints of household food waste in the UK. It traces where in the world water is used to produce the food and finds that the water footprint of avoidable food waste at household level in the UK is 6,200 million cubic meters per year, which is nearly 6% of all the water requirements in the UK. It is equivalent to 243 liters of water per person per day. A quarter of this footprint represents water used to grow and process food from the UK’s internal resources and the rest from outside the UK. Avoidable food waste is responsible for approximately 3% of the UK’s domestic greenhouse gas emissions, with further emissions from overseas components of the supply chain. In contrast to the water footprint, approximately two thirds of emissions associated with food waste occur within the UK, equivalent to emissions from over 7 million cars per year. It is also found that for some food and drink items, indirect emissions associated with Land Use Change caused by levels of demand for those items are greater than direct emissions. It is concluded that reducing food waste will not, by itself, solve all the problems of climate change and poor water management, but it can make a positive contribution.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนี้ quantifies และวิเคราะห์รอยเท้าคาร์บอนและน้ำของอาหารในครัวเรือนเสียใน UK สืบค้นกลับที่ในโลก ใช้ในการผลิตอาหาร และพบว่ารอยน้ำของ avoidable อาหารขยะในระดับครัวเรือนในอังกฤษละ 6200 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปี ซึ่งเป็นเกือบ 6% ความต้องการน้ำทั้งหมดในสหราชอาณาจักร เท่ากับ 243 ลิตรน้ำต่อคนต่อวันได้ ไตรมาสของรอยเท้านี้หมายถึงน้ำที่ใช้ในการเจริญเติบโต และกระบวนการอาหารจากทรัพยากรภายในประเทศอังกฤษและส่วนเหลือจากนอกสหราชอาณาจักร อาหาร avoidable เสียรับผิดชอบประมาณ 3% ของประเทศอังกฤษในประเทศปล่อยก๊าซเรือนกระจก กับอีกปล่อยจากส่วนประกอบต่างของห่วงโซ่อุปทาน ตรงข้ามรอยน้ำ ประมาณสองในสามของการปล่อยก๊าซที่เกี่ยวข้องกับอาหารขยะเกิดขึ้นในอังกฤษ เทียบเท่ากับการปล่อยจาก 7 ล้านคันต่อปี มันเป็นยังพบว่าสำหรับอาหาร และเครื่องดื่มสินค้า ปล่อยทางอ้อมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินเกิดจากระดับของความต้องการสินค้ามีมากกว่าการปล่อยโดยตรง จะสรุปได้ว่า การลดอาหารขยะจะไม่ ด้วยตัวเอง แก้ปัญหาทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการจัดการน้ำที่ดี แต่ก็สามารถทำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนี้ quantifies และวิเคราะห์น้ำและคาร์บอนรอยเท้าของเศษอาหารในครัวเรือนในสหราชอาณาจักร มันมีร่องรอยที่ในโลกของน้ำที่ใช้ในการผลิตอาหารและพบว่าการปล่อยน้ำของเสียที่หลีกเลี่ยงอาหารในระดับครัวเรือนในสหราชอาณาจักรเป็น 6,200 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปีซึ่งเป็นเกือบ 6% ของทุกความต้องการน้ำในสหราชอาณาจักร . มันจะเท่ากับ 243 ลิตรต่อคนต่อวัน หนึ่งในสี่ของรอยเท้านี้แสดงให้เห็นถึงน้ำที่ใช้ในการเจริญเติบโตและกระบวนการอาหารจากทรัพยากรของสหราชอาณาจักรภายในและส่วนที่เหลือจากนอกสหราชอาณาจักร เศษอาหารหลีกเลี่ยงเป็นผู้รับผิดชอบประมาณ 3% ของสหราชอาณาจักรในประเทศปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่มีการปล่อยก๊าซเพิ่มเติมจากองค์ประกอบต่างประเทศของห่วงโซ่อุปทาน ในทางตรงกันข้ามกับการปล่อยน้ำประมาณสองในสามของการปล่อยก๊าซที่เกี่ยวข้องกับเศษอาหารที่เกิดขึ้นในสหราชอาณาจักร, เทียบเท่ากับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากกว่า 7 ล้านคันต่อปี นอกจากนี้ยังพบว่าบางรายการอาหารและเครื่องดื่ม, การปล่อยมลพิษทางอ้อมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินที่เกิดจากระดับของความต้องการสำหรับรายการเหล่านั้นมากกว่าการปล่อยมลพิษโดยตรง มันเป็นข้อสรุปว่าการลดของเสียอาหารจะไม่ได้ด้วยตัวเองแก้ปัญหาทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการจัดการน้ำที่ไม่ดี แต่ก็สามารถให้ผลในเชิงบวก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนี้ quantifies และวิเคราะห์น้ำและคาร์บอนรอยเท้าของเศษอาหารในครัวเรือนใน UK มันมีที่ไหนในโลกน้ำที่ใช้ผลิตอาหาร และพบว่า น้ำในรอยเท้าของเศษอาหารที่ระดับครัวเรือนใน UK เป็น 200 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปี ซึ่งมีเกือบ 6 % ของความต้องการน้ำทั้งหมดใน UKมันเทียบเท่ากับ 243 ลิตรต่อคนต่อวัน ไตรมาสของรอยพระพุทธบาทนี้แทนน้ำที่ใช้ในการปลูกและกระบวนการผลิตอาหารจาก UK ภายในทรัพยากรและส่วนที่เหลือจากนอกสหราชอาณาจักร เศษอาหารที่รับผิดชอบประมาณ 3 % ของสหราชอาณาจักรในการปล่อยก๊าซเรือนกระจก ด้วยการปล่อยจากต่างประเทศเพิ่มเติมส่วนประกอบของห่วงโซ่อุปทานในทางตรงกันข้ามกับรอยเท้าน้ำประมาณสองในสามของการปล่อยก๊าซที่เกี่ยวข้องกับเศษอาหารเกิดขึ้นในประเทศอังกฤษ เทียบเท่ากับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจาก 7 ล้านคันต่อปี นอกจากนี้ยังพบว่าบางรายการอาหารและเครื่องดื่ม มลพิษทางอ้อมที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดิน เกิดจากระดับของความต้องการสินค้ามากกว่าการปล่อยก๊าซโดยตรงสรุปได้ว่า การลดของเสียอาหารจะไม่ได้ด้วยตัวเอง แก้ปัญหาทั้งหมดของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและการบริหารจัดการน้ำไม่ดี แต่ก็สามารถสร้างผลงานที่ดี