Cue utilization theory is the effec

Cue utilization theory is the effect of stress or increased levels of physiological arousal on attentional processing of information (1). This theory is based around a range of arousal that spans from low to high. Athletes have many different ranges during competition, but most perform best somewhere between peak anxiety and arousal. When arousal is too high, athletes have a narrowed attentional capacity, to the point where task-relevant cues are rendered ineffective. An example would be a quarterback of your favorite team throwing an Interception right into the defenders hands and you wonder how he didn’t see him. The other end of the spectrum is when an athlete has low arousal and allows irrelevant cues to become attentional focus. An example of this is when a team or athlete underestimates and loses to a lesser opponent. Make sure even in practice that when you coach your athletes, that you make sure they focus and practice as if it were a competition. This will help them carry over the attentional focus to succeed when it counts the most.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีการใช้ประโยชน์สัญลักษณ์เป็นผลของความเครียดหรือเพิ่มระดับของสรีรวิทยาเร้าอารมณ์บน attentional ประมวลผลข้อมูล (1) ทฤษฎีนี้จะขึ้นอยู่รอบ ๆ ของเร้าอารมณ์ที่ครอบคลุมจากต่ำไปสูง นักกีฬามีหลายช่วงที่แตกต่างกันระหว่างการแข่งขัน แต่ส่วนใหญ่ทำส่วนไหนสักแห่งระหว่างความวิตกกังวลสูงและเร้าอารมณ์ เมื่อเร้าอารมณ์มากเกินไป นักกีฬามี narrowed attentional กำลังการผลิตที่จุดที่เกี่ยวข้องงานสัญลักษณ์จะแสดงผล ตัวอย่างจะเป็นกองหลังของทีมโปรดของคุณโยนเป็นขวาสกัดในมือกองหลัง และสงสัยว่า เขาไม่เห็นเขา อื่น ๆ ตามได้เมื่อเป็นนักกีฬาได้เร้าอารมณ์ต่ำ และให้สัญลักษณ์ความเกี่ยวข้องเป็น ความ attentional ตัวอย่างนี้คือเมื่อทีมหรือนักกีฬา underestimates และสูญเสียให้ฝ่ายตรงข้ามน้อยกว่า ทำให้แน่ใจว่าแม้แต่ในทางปฏิบัติว่า เมื่อคุณรถนักกีฬาของคุณ คุณแน่ใจพวกเขาเน้น และฝึกนั้นแข่งขัน ซึ่งจะช่วยให้พวกเขาที่ดำเนินผ่านโฟกัส attentional สำเร็จเมื่อนับมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีการใช้คิวเป็นผลของความเครียดหรือเพิ่มขึ้นของระดับความตื่นตัวทางสรีรวิทยาในการประมวลผลของข้อมูลที่ตั้งใจ (1) ทฤษฎีนี้มีพื้นฐานมาจากช่วงของการเร้าอารมณ์ที่ครอบคลุมจากต่ำไปสูง นักกีฬามีช่วงที่แตกต่างกันในระหว่างการแข่งขัน แต่ส่วนใหญ่ทำงานได้ดีที่สุดอยู่ระหว่างความวิตกกังวลและความตื่นตัวสูงสุด เมื่อความตื่นตัวสูงเกินไปนักกีฬามีกำลังตั้งใจลดลงไปยังจุดที่ชี้นำงานที่เกี่ยวข้องจะได้ผล ตัวอย่างจะเป็นกองหลังของทีมที่คุณชื่นชอบการสกัดกั้นการขว้างปาลงในกองหลังมือและคุณสงสัยว่าเ​​ขาไม่ได้เห็นเขา ส่วนอื่น ๆ ของสเปกตรัมคือเมื่อนักกีฬามีความตื่นตัวในระดับต่ำและช่วยให้ตัวชี้นำไม่เกี่ยวข้องกับกลายเป็นจุดสนใจตั้งใจ ตัวอย่างนี้คือเมื่อทีมหรือนักกีฬาดูถูกและสูญเสียให้กับฝ่ายตรงข้ามที่น้อยกว่า ตรวจสอบให้แน่ใจแม้ในทางปฏิบัติว่าเมื่อคุณฝึกนักกีฬาของคุณที่คุณแน่ใจว่าพวกเขามุ่งเน้นและการปฏิบัติราวกับว่ามันเป็นการแข่งขัน นี้จะช่วยให้พวกเขาดำเนินการมากกว่าการมุ่งเน้นที่ตั้งใจจะประสบความสำเร็จเมื่อมันนับที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีการใช้คิว คือ ผลของความเครียดหรือเพิ่มระดับของความเร้าอารมณ์ทางสรีรวิทยาในความสนใจของการประมวลผลข้อมูล ( 1 ) ทฤษฎีนี้เป็นไปตามรอบของแต่ละช่วงที่ขยายจากต่ำไปสูง นักกีฬามีช่วงที่แตกต่างกันมากในระหว่างการแข่งขัน แต่ส่วนใหญ่ปฏิบัติที่ดีที่สุดระหว่างความกังวลสูงสุด และเร้าอารมณ์ . เมื่อขึ้นไปที่สูงเกินไปนักกีฬามีความสนใจความจุแคบ จุดที่งานที่คิวจะแสดงผลไม่ได้ผล ตัวอย่างจะเป็นควอเตอร์แบ็คของทีมโปรดของคุณโยนการสกัดกั้นขวาเข้าไปกองหลังมือและคุณสงสัยว่าเขาไม่ได้เจอเขา อื่น ๆที่สิ้นสุดของสเปกตรัม เมื่อนักกีฬามีความเร้าอารมณ์ต่ำและช่วยให้บุคคลไม่เกี่ยวข้องกับกลายเป็นความสนใจโฟกัสตัวอย่างนี้คือเมื่อทีมหรือนักกีฬา underestimates แล้วแพ้คู่แข่งน้อย ให้แน่ใจว่าแม้แต่ในการปฏิบัติเมื่อคุณโค้ชนักกีฬาของคุณที่คุณให้แน่ใจว่าจะโฟกัสและการปฏิบัติราวกับว่ามันคือการแข่งขัน นี้จะช่วยให้พวกเขาดำเนินการมากกว่ามุ่งเน้นความสนใจที่จะประสบความสำเร็จเมื่อมีค่ามากที่สุด