The daughter of the Professor was s

The daughter of the Professor was sitting in the doorway winding blue silk on a reel, and her little dog was lying at her feet.

"You said that you would dance with me if I brought you a red rose," cried the Student. "Here is the reddest rose in all the world. You will wear it to-night next your heart, and as we dance together it will tell you how I love you."

But the girl frowned.

"I am afraid it will not go with my dress," she answered; "and, besides, the Chamberlain's nephew has sent me some real jewels, and everybody knows that jewels cost far more than flowers."

"Well, upon my word, you are very ungrateful," said the Student angrily; and he threw the rose into the street, where it fell into the gutter, and a cart-wheel went over it.

"Ungrateful!" said the girl. "I tell you what, you are very rude; and, after all, who are you? Only a Student. Why, I don't believe you have even got silver buckles to your shoes as the Chamberlain's nephew has"; and she got up from her chair and went into the house.

"What a silly thing Love is," said the Student as he walked away. "It is not half as useful as Logic, for it does not prove anything, and it is always telling one of things that are not going to happen, and making one believe things that are not true. In fact, it is quite unpractical, and, as in this age to be practical is everything, I shall go back to Philosophy and study Metaphysics."

So he returned to his room and pulled out a great dusty book, and began to read

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลูกสาวของอาจารย์นั่งอยู่ในผ้าไหมสีน้ำเงินของขดลวดในการล้อประตู และสุนัขน้อยของเธอกำลังนอนอยู่ที่เท้าของเธอ"คุณพูดว่า คุณจะเต้นรำกับฉันถ้าฉันนำดอกกุหลาบสีแดง ร้องนักเรียน "นี่คือโร reddest ในโลกทั้งหมด คุณจะสวมใส่มันจะคืนถัดไปใจ และขณะที่เราเต้นรำด้วยกัน มันจะบอกคุณว่าฉันรักคุณ"แต่สาว frowned"ฉันกลัวมันจะไม่ไปกับเสื้อผ้าของฉัน เธอตอบ "และ จึง หลานของแชมเบอร์เลนได้ส่งฉันพลอยบางจริง และทุกคนรู้ว่า อัญมณีทุนไกลมากกว่าดอกไม้""ดี ตามคำของฉัน คุณเป็นมาก ungrateful กล่าวว่า นักเรียน angrily และเขาโยนกุหลาบเป็น street ที่มันลดลงเป็นเย็บกระดาษ และล้อรถเข็นไปตลอด"Ungrateful " ว่า หญิงสาว "ฉันบอกคุณว่า คุณอยู่ครับ และ หลังจากที่ทุก คุณคือใคร เฉพาะนักเรียน ทำไม ผมไม่เชื่อว่า คุณยังมีเงินปุกับรองเท้าเป็นหลานชายของแชมเบอร์เลนมี" และเธอได้ขึ้นจากเก้าอี้เธอเดินเข้าไปในบ้าน"อะไรโง่สิ่งรักคือ กล่าวว่า นักเรียนเขาเดินไป "ได้ประโยชน์ไม่เท่าครึ่งหนึ่งเป็นตรรกะ แต่ไม่ได้พิสูจน์อะไร และจะบอกสิ่งที่จะไม่เกิดขึ้น และทำให้หนึ่งเชื่อว่าสิ่งที่เป็นจริง ในความเป็นจริง มันค่อนข้าง unpractical และ ในยุคนี้จะปฏิบัติทุกอย่าง ฉันจะกลับไปที่ปรัชญา และอภิปรัชญาศึกษา"ดังนั้นเขากลับไปห้องของเขา และดึงฝุ่นหนังสือดี และเริ่มที่จะอ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลูกสาวของศาสตราจารย์ได้รับการนั่งอยู่ในประตูม้วนผ้าไหมสีฟ้าบนรีลและสุนัขเล็ก ๆ ของเธอกำลังนอนอยู่ที่เท้าของเธอ. "คุณบอกว่าคุณจะเต้นรำกับฉันว่าฉันนำคุณกุหลาบสีแดง" ร้องไห้นักศึกษา "นี่คือ reddest เพิ่มขึ้นทั่วโลก. คุณจะสวมใส่มันไปในคืนถัดไปหัวใจของคุณและในขณะที่เราเต้นรำด้วยกันมันจะบอกคุณว่าผมรักคุณ." แต่หญิงสาวขมวดคิ้ว. "ผมเกรงว่ามันจะไม่ไป กับชุดของฉัน "เธอตอบ; "และนอกจากนี้หลานชายของแชมเบอร์เลนได้ส่งฉันบางอัญมณีจริงและทุกคนรู้ว่าเพชรมีค่าใช้จ่ายมากเกินกว่าดอกไม้." "ดีเมื่อคำของฉันคุณจะเนรคุณมาก" นักศึกษากล่าวว่าโกรธ; และเขาโยนดอกกุหลาบไปที่ถนนที่มันตกลงไปในท่อระบายน้ำและรถเข็นล้อไปมากกว่านั้น. "เนรคุณ" กล่าวว่าหญิงสาว "ผมบอกคุณว่าคุณมีความหยาบมากและหลังจากที่ทุกคนที่คุณเพียงนักศึกษาทำไมผมไม่เชื่อว่าคุณได้ยังมีหัวเข็มขัดเงินกับรองเท้าของคุณเป็นหลานชายของแชมเบอร์เลนมี?."; และเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ของเธอและเดินเข้าไปในบ้าน. "สิ่งที่เป็นสิ่งที่โง่รักคือ" นักศึกษากล่าวว่าในขณะที่เขาเดินออกไป "มันไม่ได้ครึ่งหนึ่งเป็นประโยชน์เป็นลอจิกเพราะมันไม่ได้พิสูจน์อะไรและมันมักจะบอกหนึ่งในสิ่งที่ไม่เกิดขึ้นและทำให้หนึ่งเชื่อว่าสิ่งที่ไม่เป็นความจริง. ในความเป็นจริงมันเป็นใช้ไม่ได้ผลมาก และในขณะที่ในยุคนี้ที่จะปฏิบัติเป็นทุกสิ่งที่ฉันจะกลับไปที่ปรัชญาและการศึกษาอภิธรรม. "ดังนั้นเขาจึงกลับไปที่ห้องของเขาและดึงออกมาเป็นหนังสือที่เต็มไปด้วยฝุ่นที่ดีและเริ่มอ่าน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลูกสาวของอาจารย์นั่งอยู่หน้าประตูม้วนผ้าไหมสีฟ้าบนรีล และหมาตัวน้อยของเธอกำลังนอนอยู่ที่เท้าของเธอ

" คุณบอกว่าคุณจะเต้นรำกับผม ถ้าผมเอาดอกกุหลาบสีแดง " ร้องไห้ " นักเรียน . นี่เป็นดอกกุหลาบแดงในทั่วโลก คุณจะใส่มันในคืนถัดไปหัวใจของคุณ และเราเต้นด้วยกัน มันก็จะบอกคุณว่าผมรักคุณ "

แต่สาวขมวดคิ้ว .

" ผมกลัวมัน จะ ไม่ ไป กับชุดของฉัน " เธอตอบ " แล้วอีกอย่าง ของ แชมเบอร์เลน หลานชายได้ส่งฉันบางจริง พลอย และทุกคนก็รู้ว่าพลอยเสียยิ่งกว่าดอกไม้ "

" เอ่อ จากคำพูดของฉัน คุณเป็นคนที่เนรคุณ " นักเรียนพูดด้วยความโกรธ ; และเขาโยนขึ้นสู่ถนน ที่ตกลงไปในท่อระบายน้ำ และล้อเกวียนไปมัน

" เนรคุณ " เด็กหญิงพูด" ผมบอกคุณว่า คุณเป็นคนหยาบคายมาก ; และ , หลังจากทั้งหมด , นายเป็นใคร ? เฉพาะนักเรียน ทำไม ฉันไม่เชื่อคุณได้แม้มีหัวเข็มขัดสีเงินรองเท้าของคุณเป็นของ แชมเบอร์เลน หลานชายได้ " เธอลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินเข้าไปในบ้าน

" อะไรเป็นสิ่งที่โง่ชอบคือ " นักเรียนพูดเมื่อเขาเดินจากไป " มันไม่ค่อยเป็นประโยชน์เป็นตรรกะครึ่งหนึ่ง มันไม่ได้พิสูจน์อะไรและมันก็มักจะบอกหนึ่งของสิ่งที่จะเกิดขึ้น และทำให้คนเชื่อในสิ่งที่ไม่จริง ในความเป็นจริงมันค่อนข้างแพรคทิคัล และ ในวัยนี้จะปฏิบัติทุกอย่าง ผมจะกลับไป ปรัชญา อภิปรัชญา ศึกษา "

เขากลับไปที่ห้องของเขาและดึงออกมาเป็นหนังสือที่มีฝุ่นมาก และเริ่มอ่าน