Approaches to translation and sound

Approaches to translation and sound systems, and segment many physical objects and virtually a intellectual concepts differently. (Usually, the closer the language and the culture, the closer translation and the original.) Few words, phrases or sentences correspond precisely n the four lexical scales which interest the translator (Newmark, 1969): (1) formality cf. Joos, 1967) (from frozen to uninhibited); (2) feeling or affectivity (from overheated 1o deadpan): (3) generality or abstraction (from popular to opaquely tech mica). and (4) evaluation (four subscales: morality (good to bad); pleasure (nice to masty): intensity (strong to weak) dimension (e.g. wide to narrow)). have proposed a translation rule that corresponding words, collocations, idioms. metaphors. proverbs sayings. syntactic units and word must be equally frequent (in the appropriate style and registcr of the next) in the source and the target language; but the translator can never follow this rule to the letter. since it even has inherent contradictions. Thirdly, the individual uscs of language of the text-writer and the translator do not coincidc. Everybody has lexical if not grammatical idiosyncrasies, and attaches "private meanings to a few words. The translator normally writes in a style that come naturally to him, desirably with a certain elegance and sensitivity unless the text precludes it. Moreover. as Weightman (1947) has pointed out. a good writer's use of anguage is often remote from it not at cross purposes with. some of the conventional canons of good writing. and it is the writer not the canons that the translator must respect Lastly, the translator and the text-writer have different theories of meaning and different values The translator's theory colours his interpretation of the text. He may set grcater value than the text-writcr on connotation ard correspondingly less on denotation. He may look for symbolism where realism was intended; for several meanings wherc only one was intended; for different emphasis. based on his own philosophy or even his reading of the syntax. The different values of writer and translator may be parodied through a school report. where words like: competent fair. average, adequate (cf. adaquat e average, satisfactory. passahle. middling. to all men (cf. Trier, 1973). Thus diagranimatically one may see a may mean all things target language t as an objeet in a magnetic field which has seven or eighu conflicting forces exerted upon it. The resulting loss of meaning is inevitable and is say, to the obscurity or the deficiencies of the text and the incompetence of unrelated which are additional possible sources of this loss of meaning the translator sometimes referred to as entropy (Vinay, 1968) s the problem, and in the last 30 years, a considerable theoretical This, then literature has been dcvoted to it. A few professional linguists. as well as translators began to turn thcir attention to translation theory at a time when philosophy was substantially concerned with language and later when with the decline of Bloomfiel dian or belaviourist (rather than structuralist) linguistics an rapid progress in appli linguistics, semantics was being (grotesquely) reinstated' within linguistics. Prior to this period, translation theory was almost exclusively the concern of men o etters with the notable exception of Humboldt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการแปลภาษาและระบบเสียง และเซ็กเมนต์วัตถุในทางกายภาพและเสมือนจริงแนวความคิดทางปัญญาแตกต่างกัน (ปกติ ใกล้ภาษา และวัฒนธรรม การแปลใกล้ชิด และต้นฉบับด้วย) สองสามคำ วลี หรือประโยคตรงแม่นยำ n สี่เกี่ยวกับคำศัพท์ระดับที่สนใจแปล (Newmark, 1969): (1) ระดับ cf. Joos, 1967) (จากแช่แข็งยิ่งไป); (2) ความรู้สึกหรือมีผลกระทบของ (จากการร้อนเกินไป 1o deadpan): (3) generality หรือ abstraction (จากยอดนิยม opaquely เทคแก้ว) และ (4) ประเมินผล (subscales สี่: ศีลธรรม (ดีดี) ความสุข (ดี masty): (เช่นกว้างจะแคบ) ขนาดความเข้ม (เข้มแข็งจะอ่อนแอ)) ได้นำเสนอกฎแปลที่สอดคล้องกันคำ ให้ สำนวน คำอุปมาอุปมัย สุภาษิตคำพูด หน่วยทางไวยากรณ์และคำต้องเท่า ๆ กันบ่อย (ในลักษณะที่เหมาะสมและ registcr ต่อไป) ในต้นฉบับและภาษาเป้าหมาย แต่นักแปลที่สามารถไม่ทำตามกฎนี้กับจดหมาย เนื่องจากแม้มีกันข้ามโดยธรรมชาติ ประการ uscs แต่ละภาษาของผู้เขียนข้อความและการแปลไม่ coincidc ทุกคนมีเกี่ยวกับคำศัพท์ถ้า idiosyncrasies ไวยากรณ์ไม่ และแนบ "ส่วนความหมายกี่คำ ปกติแปลที่เขียนในลักษณะที่มาตามธรรมชาติเขา desirably มีความสง่างามและความไวบางเว้นแต่ข้อความไม่สามารถ นอกจากนี้ยัง เป็น Weightman (1947) ได้ชี้ให้เห็น ใช้ของนักเขียนดี anguage มักจะเป็นระยะไกลจากไม่กันระหว่างวัตถุประสงค์กับ บางชื่อทั่วไปของการเขียนที่ดี และเป็นนักเขียนไม่ชื่อที่แปลที่ต้องเคารพสุดท้าย การแปลและเขียนข้อความมีความหมายแตกต่างกันทฤษฎี และอื่นค่าตัวแปลทฤษฎีสีของเขาตีความข้อความ เขาอาจตั้งค่า grcater มากกว่า writcr ข้อความในนัยสวาปามเรียบ denotation น้อยใน เขาอาจหาสัญลักษณ์ที่สมจริงถูกต้อง ในหลายความหมาย wherc เดียวความ การเน้นแตกต่างกัน ตามปรัชญาของเขาเองหรือแม้แต่เขาอ่านของไวยากรณ์ ค่าต่าง ๆ ของนักเขียนและนักแปลอาจจะ parodied ผ่านรายงานโรงเรียน คำที่ชอบ: ยุติธรรมมีอำนาจ เฉลี่ย เพียงพอ (cf. adaquat อีเฉลี่ย พอ. passahle. middling. ชายทั้งหมด (มัทธิวเทรียร์ 1973) ดังนั้น diagranimatically หนึ่งอาจเห็นพฤษภาคมหมายถึง t ภาษาเป้าหมายสิ่งทั้งหมดเป็นการ objeet ในสนามแม่เหล็กซึ่งมีเจ็ด หรือกองกำลังขัดแย้ง eighu นั่นเองไว้ สูญเสียความหมายผลลัพธ์เป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ และจะพูด แบบ obscurity หรือทรงของข้อความ และ incompetence ของเกี่ยวข้องซึ่งเป็นที่มาเพิ่มเติมของสูญเสียนี้หมายถึง การแปลบางครั้งเรียกว่าเอนโทรปี (Vinay, 1968) s ปัญหา และ 30 ปี มีจำนวนมากทฤษฎีนี้ แล้ววรรณคดีได้ dcvoted จะ นักภาษาศาสตร์มืออาชีพไม่ เป็นนักแปลเริ่มเปิด thcir ให้ความสนใจกับทฤษฎีแปลทีเมื่อปรัชญาเป็นหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับภาษาและภายหลังเมื่อ มีการลดลงของ Bloomfiel เตียน หรือ belaviourist (แทน structuralist) ภาษาศาสตร์มีความคืบหน้าอย่างรวดเร็วใน appli ภาษาศาสตร์ ความหมายไม่ถูก (grotesquely) กลับสู่สภาพเดิม "ภายในภาษาศาสตร์ ก่อนเวลานี้ ทฤษฎีการแปลได้โดยเฉพาะความกังวลของคน o etters ยกเว้นโดดฮุม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวทางการแปลและระบบเสียงและส่วนของวัตถุทางกายภาพจำนวนมากและแทบแนวคิดที่แตกต่างกันทางปัญญา (. มักจะใกล้ชิดภาษาและวัฒนธรรมที่ใกล้ชิดและการแปลเดิม) ไม่กี่คำวลีหรือประโยคที่สอดคล้องแม่นยำ n สี่เครื่องชั่งน้ำหนักคำศัพท์ที่น่าสนใจซึ่งแปล (Newmark, 1969): (1) พิธี cf เลย จูซ, 1967) (จากการแช่แข็งจะไม่ถูกยับยั้ง); (2) ความรู้สึกหรือ affectivity (จากหน้าตาเฉย 1o ตื่นเต้นมากเกินไป): (3) ทั่วไปหรือนามธรรม (จากที่นิยมไมกาเทคโนโลยี opaquely) และ (4) การประเมินผล (สี่ subscales: คุณธรรม (ที่ดีในการที่ไม่ดี); ความสุข (ที่ดีที่จะ masty) เข้ม (ที่แข็งแกร่งในการที่อ่อนแอ) มิติ (เช่นกว้างให้แคบ)) ได้เสนอกฎแปลว่าคำพูดที่สอดคล้องกัน collocations สำนวน อุปมาอุปมัย สุภาษิตคำพูด หน่วยประโยคและคำพูดจะต้องบ่อยอย่างเท่าเทียมกัน (ในรูปแบบที่เหมาะสมและ registcr ของถัดไป) ในแหล่งที่มาและภาษาเป้าหมายนั้น แต่แปลไม่สามารถปฏิบัติตามกฎตัวอักษรนี้ เพราะมันยังมีความขัดแย้งโดยธรรมชาติ ประการที่สามบุคคล USCs ภาษาของข้อความที่เขียนและนักแปลไม่ coincidc ทุกคนมีคำศัพท์หากไม่ได้เฉพาะตัวไวยากรณ์และยึดติด "ความหมายส่วนตัวถึงคำไม่กี่คำ. แปลตามปกติเขียนในสไตล์ที่มาตามธรรมชาติที่เขา desirably กับความสง่างามบางอย่างและความไวเว้นแต่ข้อความติ๊ดมัน. นอกจากนี้. เป็นเวท (1947 ) ได้ชี้ให้เห็น. ใช้นักเขียนที่ดีของ anguage มักจะห่างไกลจากมันไม่ได้อยู่ที่วัตถุประสงค์ข้ามกับ. บางส่วนของศีลทั่วไปของการเขียนที่ดี. และเป็นนักเขียนที่ไม่ได้ทั่วไปที่แปลต้องเคารพสุดท้ายแปลและ ข้อความที่เขียนมีทฤษฎีที่แตกต่างกันของความหมายและคุณค่าที่แตกต่างกันสีทฤษฎีของนักแปลความหมายของข้อความที่เขาอาจจะกำหนดค่า grcater กว่าข้อความ writcr ในอาดความหมายคล้าย ๆ กันน้อยลงใน denotation เขาอาจจะมองหาสัญลักษณ์ที่สมจริงก็ตั้งใจ.. สำหรับ หลายความหมาย wherc เพียงคนเดียวที่ตั้งใจไว้.. สำหรับการเน้นที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับปรัชญาของเขาเองหรือแม้กระทั่งการอ่านของเขาไวยากรณ์ค่าที่แตกต่างกันของนักเขียนและนักแปลอาจจะ parodied รายงานผ่านโรงเรียน คำที่ต้องการ: อำนาจเป็นธรรม เฉลี่ยเพียงพอ (cf adaquat อีเฉลี่ยที่น่าพอใจ. passahle. ปานกลาง. ทุกคน (เทียบเทรียร์, 1973). ดังนั้น diagranimatically หนึ่งอาจเห็นอาจหมายถึงทุกสิ่งที่กำหนดเป้​​าหมายทีเป็นภาษา objeet ในสนามแม่เหล็กที่มีเจ็ด หรือกองกำลังขัดแย้งกัน eighu ทุ่มเทกับมัน. การสูญเสียที่เกิดจากความหมายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงและการพูดเพื่อความสับสนหรือข้อบกพร่องของข้อความและการไร้ความสามารถของที่ไม่เกี่ยวข้องซึ่งเป็นแหล่งที่มาเพิ่มเติมของการสูญเสียของความหมายแปลบางครั้งเรียกว่าเอนโทรปี (Vinay, 1968) s ปัญหาและในช่วง 30 ปีที่ผ่านมามากทฤษฎีนี้แล้ววรรณกรรมที่ได้รับการ dcvoted ไป. ให้นักภาษาศาสตร์วิชาชีพ. เช่นเดียวกับนักแปลเริ่มที่จะหันความสนใจกับทฤษฎีการแปล thcir ในช่วงเวลาที่ ปรัชญาเป็นอย่างมากที่เกี่ยวข้องกับภาษาและต่อมาเมื่อมีการลดลงของ Bloomfiel Dian หรือ belaviourist (แทนที่จะ structuralist) ภาษาศาสตร์ความคืบหน้าอย่างรวดเร็วในภาษาศาสตร์ appli ความหมายถูก (พิลึกกึกกือ) เรียกตัวภายในภาษาศาสตร์ ก่อนที่จะมีช่วงเวลานี้ทฤษฎีการแปลเป็​​นเกือบเฉพาะความกังวลของคน o เอตเตอร์ด้วยความทึ่งยกเว้นฮั​​ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนวทางการแปลและระบบเสียง และส่วนมากทางวัตถุ และความจริงทางแนวคิดที่แตกต่าง ( ปกติ ถ้าภาษาและวัฒนธรรม ใกล้แปลและต้นฉบับ ) คำไม่กี่คำ วลี หรือประโยคสอดคล้องถูกต้อง N สี่คำระดับที่สนใจแปล ( นิวมาร์ก , 1969 ) : ( 1 ) พิธี CF . ยูส ( 1967 ) จากแช่แข็งจะไม่ถูกยับยั้ง ) ( 2 ) หรือกระทบความรู้สึก ( จากที่ร้อนเกินไป 1o หน้าตาเฉย ) : ( 3 ) ทั่วไป หรือสิ่งที่เป็นนามธรรม ( จากที่นิยม opaquely เทคแก้ว ) และ ( 4 ) การประเมินผล ( สี่โดยคุณธรรม ( ดีและไม่ดี ) ; ความสุข ( ดี masty ) : เข้ม ( strong อ่อนแอ ) มิติ ( เช่น กว้างแคบ ) ได้เสนอกฎการแปลคำที่เกี่ยวข้อง collocations สำนวน . คําอุปมาอุปมัย สุภาษิตโบราณ หน่วยประโยค และคำต้องบ่อยพอๆ กัน ( ในลักษณะที่เหมาะสม และ registcr ของต่อไป ) ในแหล่งที่มาและเป้าหมายของภาษา แต่แปลไม่ปฏิบัติตามกฎนี้ ให้ตัวอักษร เพราะมันมีความขัดแย้งอยู่ภายใน ประการที่สาม บุคคล uscs ภาษาของข้อความที่เขียนและแปลไม่ coincidc . ทุกคนมีศัพท์ถ้าไม่ใช่ไวยากรณ์ idiosyncrasies และยึดติด " ความหมายส่วนบุคคลไปไม่กี่คำ นักแปลปกติเขียนในสไตล์ที่ปกติเขา desirably กับความสง่างามและความไว เว้นแต่บางข้อความ ขจัดมัน นอกจากนี้ ขณะที่การ ( 1947 ) ได้ชี้ให้เห็น ใช้เป็นนักเขียนที่ดีของ anguage มักจะห่างไกลจากมันไม่ข้ามวัตถุประสงค์ด้วย บางส่วนของศีลปกติของการเขียนที่ดี และเป็นนักเขียน ไม่ใช่ศีลที่แปลต้องเคารพและนักแปลและข้อความที่นักเขียนมีทฤษฎีที่แตกต่างกันของความหมายและคุณค่าที่แตกต่างของแปลทฤษฎีสีการตีความของเขาข้อความ เขาอาจจะตั้งค่า grcater กว่าข้อความ writcr ในความหมายแฝงรพช. ต้องกันน้อยบนอก . เขาอาจมองหาสัญลักษณ์ที่นิยมมีหลายความหมาย wherc ; เพียงหนึ่งวัตถุประสงค์ สำหรับที่แตกต่างกัน เน้น บนพื้นฐานของปรัชญาของเขาเอง หรือแม้แต่การอ่านของไวยากรณ์ . ค่าต่าง ๆ ของนักเขียนและนักแปลอาจถูกล้อเลียนผ่านรายงานโรงเรียน คำพูดที่ชอบ : ความสามารถที่ยุติธรรม เฉลี่ย เพียงพอ ( CF . adaquat E เฉลี่ย น่าพอใจ passahle . ปานกลาง กับผู้ชายทั้งหมด ( CF . เทรียร์ , 1973 ) ดังนั้น diagranimatically หนึ่งอาจเห็นอาจหมายถึงสรรพสิ่งภาษาเป้าหมายไม่ได้เป็น objeet ในสนามแม่เหล็กซึ่งมีเจ็ดหรือ eighu ขัดแย้งกันแรงนั่นเอง เมื่อมัน ผลขาดทุนของความหมาย เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ และพูดให้สับสน หรือข้อบกพร่องของข้อความและการไร้ความสามารถของกัน ซึ่งเป็นแหล่งรวมที่สุดของนี้สูญเสียความหมายแปลบางครั้งเรียกว่าเอนโทรปี ( วีเนอี , 1968 ) เป็นปัญหา และในช่วง 30 ปี จํานวนมาก ตามทฤษฎีนี้แล้ว วรรณกรรมที่ได้รับการ dcvoted มัน เป็นนักภาษาศาสตร์มืออาชีพบางอย่าง เป็นผู้แปล เริ่มเปิด thcir สนใจทฤษฎีการแปลในเวลาเมื่อปรัชญาอย่างมากที่เกี่ยวข้องกับภาษาและต่อมาเมื่อมีการลดลงของ bloomfiel เถียนหรือ belaviourist ( มากกว่าสาเหตุ ) ภาษาศาสตร์มีความก้าวหน้าอย่างรวดเร็วใน appli ภาษาศาสตร์อรรถศาสตร์ถูก ( กลีบเลี้ยงของดอก ) ครองอำนาจ ' ภายในภาษาศาสตร์ ก่อนรอบระยะเวลานี้ ทฤษฎีการแปลเป็นเกือบเฉพาะความกังวลของผู้ชาย O เอตเทิร์สยกเว้นมีชื่อเสียงของฮัม .