An adverb is a word that modifies a

An adverb is a word that modifies a verb, adjective, another adverb, determiner, noun phrase, clause, or sentence. Adverbs typically express manner, place, time, frequency, degree, level of certainty, etc., answering questions such ashow?, in what way?, when?, where?, and to what extent?. This function is called the adverbial function, and may be realised by single words (adverbs) or by multi-word expressions (adverbial phrases and adverbial clauses).
Adverbs are traditionally regarded as one of the parts of speech. However, modern linguists note that it has come to be used as a kind of "catch-all" category, used to classify words with various different types of syntactic behavior, not necessarily having much in common except that they do not fit into any of the other available categories (noun, adjective, preposition, etc.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำกริยาวิเศษณ์คือ คำที่ปรับเปลี่ยนเป็นกริยา คุณศัพท์ กริยาวิเศษณ์ สิ่ง นามวลี อนุประโยค หรืออื่นประโยค กริยาวิเศษณ์มักแสดงลักษณะ สถานที่ เวลา ความถี่ ระดับ ระดับของความเชื่อมั่น ฯลฯ ตอบคำถามดังกล่าว ashow ?, อะไรคือ?, เมื่อ?, ที่?, และระดับใด ฟังก์ชันนี้จะเรียกว่าฟังก์ชันวิเศษณานุ และอาจเป็นสิ่งจำเป็น โดยคำเดียว (กริยาวิเศษณ์) หรือนิพจน์หลายคำ (วลีวิเศษณานุและวิเศษณานุประโยค)คำอุทานภาษาประเพณีได้รับการยกย่องเป็นหนึ่งในส่วนของการพูด อย่างไรก็ตาม ภาษาศาสตร์สมัยใหม่หมายเหตุที่ จะได้มาใช้เป็นชนิดของประเภท "ทั้งหมด" ที่ใช้ในการจัดประเภทคำประเภทต่าง ๆ ของพฤติกรรมทางไวยากรณ์ ไม่จำเป็นต้องมีมากเหมือนกันยกเว้นว่าพวกเขาไม่เหมาะอื่น ๆ อยู่หมวดหมู่ใด (คำนาม คุณศัพท์ วิเศษณ์ ฯลฯ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คำกริยาวิเศษณ์คือคำที่ใช้ขยายคำกริยาคำคุณศัพท์คำกริยาวิเศษณ์อื่น , นามวลีซึ่งข้อ , , , หรือประโยค กริยาวิเศษณ์ที่มักจะแสดงลักษณะ , สถานที่ , เวลา , ความถี่ , ปริญญา , ระดับของความเชื่อมั่น ฯลฯ การตอบคำถามดังกล่าว ashow ? ในทางไหน เมื่อ ? ที่ไหน ? และสิ่งที่ขอบเขต ? ฟังก์ชันนี้จะเรียกว่าฟังก์ชันการ และอาจจะตระหนักคำพูดเดียว ( กริยาวิเศษณ์ ) หรือสำนวนหลายคำ ( วลีและกริยาวิเศษณานุประโยคคำวิเศษณ์ )คำวิเศษณ์เป็นประเพณีที่ถือว่าเป็นหนึ่งในส่วนของการพูด อย่างไรก็ตาม นักภาษาศาสตร์สมัยใหม่ สังเกตว่ามันมีมาให้ใช้เป็นชนิดของ " จับ " ทุกประเภท ที่ใช้เพื่อจำแนกคำที่มีหลายประเภทแตกต่างกันของพฤติกรรมทางวากยสัมพันธ์ , ไม่จําเป็นต้องมีมากเหมือนกันยกเว้นว่าพวกเขาไม่พอดีกับใด ๆของอื่น ๆของประเภท ( คำนาม , คำคุณศัพท์ , คำบุพบท , ฯลฯ )