10) In our case, in the artificial

10) In our case, in the artificial dune zone, the presence of large geotubes and the amount of disrupted textiles found in the supralittoral zone (see Fig. 1b) led us to hypothesise that amphipods could not burrow in this zone and might therefore avoid this area whenever they needed to recover the optimal zone on the beach.
Accordingly, it is not surprising that the lowest number of individuals in the artificialised area in comparison to the reference one was found both in the spring and summer 2010 sampling periods.
Indeed, statistical tests detected differences in T. saltator densities especially during the warmer season, when this species recruitment occurs on the Western Atlantic coast while during the cooler period (autumn 2010 and winter 2011)
almost no individuals were recorded at either site (Fig. 2d).
Thus, successful employment of artificial dunes in this system could jeopardise the presence of this supralittoral species in this site.

11) Therefore, such behavioural changes linked to the artificial dune zone could be well suited as an early warning signal for wider negative ecological impact (as demonstrated by reduced densities of T. saltator in this zone).
This finding makes this species suitable as a baseline indicator of habitat degradation, given its sensitivity to physical variation in the beach and dune ecological conditions as demonstrated here.
Our results reinforce the notion that T. saltator could be used as a bioindicator of human changes on sandy beaches.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

10) ในกรณีของเรา ในโซนเนินทรายเทียม การปรากฏตัวของ geotubes ขนาดใหญ่ และจำนวนชะงักสิ่งทอพบใน supralittoral โซน (ดูรูป 1b) นำเรา hypothesise ว่า amphipods ไม่สามารถมุดในโซนนี้ และอาจดังนั้นหลีกเลี่ยงพื้นที่นี้เมื่อใดก็ ตามที่พวกเขาต้องการกู้คืนในโซนที่ดีที่สุดบนชายหาดดังนั้น มันไม่น่าแปลกใจว่า หมายเลขต่ำสุดของบุคคลในพื้นที่ artificialised เมื่อเทียบกับการอ้างอิงหนึ่งพบทั้งในฤดูใบไม้ผลิ และฤดูร้อน 2010 ระยะเวลาเก็บตัวอย่างจริง การทดสอบทางสถิติพบความแตกต่างใน T. saltator ความหนาแน่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูอากาศอบอุ่น เมื่อสรรหาสายพันธุ์นี้เกิดขึ้นบนชายฝั่งแอตแลนติกตะวันตกในขณะที่ช่วงเย็น (2010 ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว 2011)บุคคลแทบจะไม่มีบันทึกที่ไซต์ใด (รูปที่ 2d) ดังนั้น การจ้างงานประดิษฐ์เนินทรายในระบบนี้ประสบความสำเร็จอาจเป็นอันตรายต่อการปรากฏตัวของสายพันธุ์นี้ supralittoral ในเว็บไซต์นี้11) ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมดังกล่าวเชื่อมโยงกับโซนเนินทรายเทียมอาจเหมาะเป็นเป็นสัญญาณเตือนเริ่มต้นสำหรับกว้างกว่าระบบนิเวศผลกระทบเชิงลบ (ตามที่แสดง โดยลดความหนาแน่นของ T. saltator ในเขตนี้) ค้นพบนี้ทำให้สายพันธุ์นี้เหมาะที่เป็นตัวบ่งชี้หลักของการลดที่อยู่อาศัย กำหนดความไวของการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในสภาพแวดล้อมชายหาดและเนินทรายตามที่แสดงที่นี่ ผลของเราเสริมสร้างความคิดที่ว่า T. saltator สามารถใช้ bioindicator ของมนุษย์การเปลี่ยนแปลงบนหาดทราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

10) ในกรณีของเราในเขตทรายเทียม, การปรากฏตัวของ geotubes ขนาดใหญ่และปริมาณของสิ่งทอกระจัดกระจายที่พบในเขต supralittoral (ดูรูปที่ 1b.) นำเราไปสู่ hypothesise ที่ amphipods ไม่สามารถมุดในโซนนี้และดังนั้นจึงอาจหลีกเลี่ยง บริเวณนี้เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการที่จะกู้คืนโซนที่ดีที่สุดบนชายหาด.
ดังนั้นมันไม่น่าแปลกใจว่าจำนวนต่ำสุดของประชาชนในพื้นที่ artificialised ในการเปรียบเทียบกับการอ้างอิงอย่างใดอย่างหนึ่งที่พบทั้งในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน 2010 ระยะเวลาการสุ่มตัวอย่าง.
แท้จริง การทดสอบทางสถิติที่ตรวจพบความแตกต่างในความหนาแน่นตัน saltator โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูที่อากาศอบอุ่นขึ้นเมื่อการสรรหาบุคลากรสายพันธุ์นี้เกิดขึ้นบนชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติกทางทิศตะวันตกในขณะที่ในช่วงระยะเวลาเย็น (2010 ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว 2011)
เกือบจะไม่มีบุคคลที่ถูกบันทึกไว้ที่ทั้งเว็บไซต์ (รูป. 2d) .
ดังนั้นการจ้างงานที่ประสบความสำเร็จของเนินทรายเทียมในระบบนี้อาจเป็นอันตรายต่อการปรากฏตัวของสายพันธุ์ supralittoral นี้ในเว็บไซต์นี้.

11) ดังนั้นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมดังกล่าวเชื่อมโยงไปยังโซนทรายเทียมอาจจะเหมาะดีเป็นสัญญาณเตือนภัยล่วงหน้าสำหรับผลกระทบต่อระบบนิเวศเชิงลบที่กว้างขึ้น (ตามที่แสดงให้เห็นถึงความหนาแน่นที่ลดลงจากตัน saltator ในโซนนี้).
การค้นพบนี้ทำให้สายพันธุ์นี้เหมาะที่จะเป็นตัวบ่งชี้พื้นฐานของการย่อยสลายที่อยู่อาศัยที่ได้รับความไวในการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในชายหาดและเนินสภาพแวดล้อมที่แสดงให้เห็นที่นี่.
ผลของเราเสริมสร้าง ความคิดที่ว่า T. saltator สามารถใช้เป็นดัชนีทางชีวภาพของการเปลี่ยนแปลงของมนุษย์บนชายหาดทราย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

10 ) ในกรณีของเราในเขตทรายเทียม การปรากฏตัวของ geotubes ขนาดใหญ่และปริมาณของกระจัดกระจายสิ่งทอพบในโซนซุปราลิททอรัล ( ดูรูปที่ 1B ) ทำให้เรา hypothesise ที่ amphipods ไม่สามารถชอนไชในโซนนี้ และอาจจึงหลีกเลี่ยงบริเวณนี้เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาต้องการที่จะกู้คืนพื้นที่ที่เหมาะสมบนชายหาดดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจว่าจำนวนต่ำสุดของแต่ละบุคคลใน artificialised พื้นที่ในการเปรียบเทียบกับข้อมูลอ้างอิงหนึ่ง พบทั้งในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน จำนวนคาบจริงๆ การทดสอบทางสถิติพบความแตกต่างใน ต. saltator หนาแน่น โดยเฉพาะในช่วงฤดูร้อน เมื่อปลาชนิดนี้การสรรหาเกิดขึ้นบนชายฝั่งตะวันตก ขณะที่ในช่วงเย็นช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 2010 และ 2011 ฤดูหนาว )เกือบจะไม่มีบุคคลที่ถูกบันทึกไว้ที่เว็บไซต์ ( ภาพที่ 2 )ดังนั้น การจ้างงานที่ประสบความสำเร็จของประดิษฐ์เนินทรายในระบบนี้อาจเป็นอันตรายต่อสถานะของซุปราลิททอรัลชนิดนี้ในเว็บไซต์นี้11 ) ดังนั้น การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมดังกล่าวเชื่อมโยงไปยังโซนทรายเทียมอาจจะเหมาะเป็นสัญญาณเตือนภัยให้กว้างขึ้นทางนิเวศวิทยาส่งผลกระทบ ( แสดงโดยลดความหนาแน่นของ saltator ในโซนนี้ )การค้นพบนี้ทำให้ชนิดนี้เหมาะเป็นฐานตัวบ่งชี้ของการย่อยสลายสิ่งแวดล้อม ให้ความไวในการเปลี่ยนแปลงทางกายภาพในชายหาดและทรายสภาพนิเวศวิทยาที่แสดงที่นี่ผลของเราเสริมสร้างความคิดที่ ต. saltator สามารถใช้เป็น bioindicator เปลี่ยนแปลงมนุษย์บนหาดทราย