Nothing obstructed its way; it merg

Nothing obstructed its way; it merged into the Thorn Rampart trunk, which then began to tremble.

Instantly, the thorns stabbed into the Holy Snow City Cultivators faded from sight, and their wounds closed up. The thorns actually remained in their bodies, fuel with which to heal their wounds.

As the thorns disappeared, the Black Lands Palace and Western Desert Cultivators outside of the city let out bloodcurdling screams. Their bodies instantly began to wither completely. The sounds of explosions filled the air as some of the dying Cultivators chose to self-detonate.

The explosions caused Meng Hao’s mind to feel as if it were shattering. It seemed as if he had become one with the Thorn Rampart trunk, and that all of the thorns spread about were extensions of his will.

With a mere thought, he could kill everyone.

At the same time, his Spiritual Sense felt as if it were wasting away. Meng Hao’s Spiritual Sense was second only to that of a Nascent Soul Cultivator, far above that of anyone in the same stage as him. Were it not, then the strain would have completely dried it up.

Suddenly, Meng Hao’s will sensed something new. Outside of the city, in a location stabbed through with a handful of thorns, someone spoke in a low voice.

“Grandmaster Meng, is that you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีอะไรขวางทาง มันรวมเป็นลำเชิงเนินหนาม ซึ่งจากนั้น เริ่มสั่นเครือทันที หนามแทงเป็นเครื่องพรวนดินเมืองหิมะศักดิ์สิทธิ์จางหายไปจากสายตา และแผลปิด หนามจริง ๆ อยู่ในร่างกาย น้ำมันเชื้อเพลิงที่จะรักษาแผลของพวกเขาเป็นหนามหายไป วังดินดำและเครื่องพรวนดินทะเลทรายตะวันตกนอกเมืองให้ออกเสียงกรีดร้องที่น่ากลัวมาก ร่างกายทันทีเริ่มเหี่ยวอย่างสมบูรณ์ เสียงของระเบิดที่เต็มไปด้วยอากาศที่เลือกเครื่องพรวนดินตายในการระเบิดตัวเองระเบิดเกิดเมงห้าวใจรู้สึกว่าถูกซึ่งทำให้ป่นปี้ เหมือนกับว่า เขาได้กลายเป็นหนึ่งกับลำต้นหนามเชิงเนิน และว่า หนามทั้งหมดกระจายเกี่ยวกับนามสกุลของเขาได้ด้วยความคิดเพียง เขาสามารถฆ่าได้ทุกคนในเวลาเดียวกัน ความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขารู้สึกราวกับว่ามันได้เสียไป ความรู้สึกจิตวิญญาณเมงเฮาสองเท่ากับของเกษตรกรวิญญาณเป็น Nascent เหนือของทุกคนในเวทีเดียวกันเป็นเขาได้ มันไม่ได้ แล้วสายพันธุ์จะมีสมบูรณ์แห้งก็ทันใดนั้น เมงเฮาจะรู้สึกอะไรใหม่ ๆ นอกเมือง ในตำแหน่งแทงผ่าน ด้วยกำมือของหนาม คนพูดเสียงต่ำ"เมง grandmaster คือว่าคุณ? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีอะไรกีดขวางทาง; มันกลืนเข้าไปในลำต้นของ ธ อร์นเทินซึ่งหลังจากนั้นก็เริ่มสั่น.

ทันทีหนามแทงเข้าไปในพระหิมะเมืองพรวนจางหายไปจากสายตาและบาดแผลของพวกเขาปิดรับสมัคร หนามยังคงจริงในร่างกายของพวกเขาเชื้อเพลิงด้วยซึ่งในการรักษาแผลของพวกเขา.

ในฐานะที่เป็นหนามหายไปดินแดนสีดำวังและทะเลทรายตะวันตกพรวนนอกเมืองให้ออกกรีดร้องน่าขนพองสยองเกล้า ร่างกายของพวกเขาทันทีเริ่มที่จะเหี่ยวเฉาสมบูรณ์ เสียงของระเบิดที่เต็มไปด้วยอากาศเป็นบางส่วนของเครื่องคราดตายเลือกที่จะระเบิดตัวเอง.

การระเบิดที่เกิดจากใจของเม้งเฮาจะรู้สึกราวกับว่ามันถูกทำให้ป่นปี้ มันดูราวกับว่าเขาได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับลำตัว ธ อร์นเทินและว่าทั้งหมดของหนามกระจายเกี่ยวกับการเป็นส่วนขยายของความประสงค์ของเขา.

ด้วยคิดเพียงเขาจะฆ่าทุกคน.

ในขณะเดียวกันความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขารู้สึกราวกับว่ามัน ได้รับการสูญเสียออกไป ความรู้สึกทางจิตวิญญาณเม้งเฮาเป็นครั้งที่สองเท่านั้นที่ของตั้งไข่วิญญาณ Cultivator ไกลเหนือที่ทุกคนอยู่ในขั้นตอนเดียวกับเขา มันไม่ได้แล้วความเครียดจะได้แห้งสนิทมันขึ้น.

ทันใดนั้นเม้งเฮาประสงค์ของรู้สึกอะไรใหม่ ๆ ด้านนอกของเมืองในตำแหน่งที่แทงทะลุกับกำมือของหนามบางคนพูดเสียงต่ำ.

"มาสเตอร์เม้งคือการที่คุณ?"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีอะไรติดมา มันผสานเข้าหนามเชิงเทินท้ายรถ ซึ่งก็เริ่มสั่นทันที , หนามแทงเข้าไปในเมืองหิมะบริสุทธิ์ cultivators เลือนหายไปจากสายตา และบาดแผลปิด หนามจริงยังคงอยู่ในร่างกายของพวกเขา เชื้อเพลิง ซึ่งในการรักษาบาดแผลของพวกเขาเป็นหนามหายไป ดำที่ดินวังและทะเลทรายตะวันตกเกษตรกรนอกตัวเมืองออกไปน่ากลัวมาก . . . ร่างกายของพวกเขาทันทีเริ่มเหี่ยวเฉาลงอย่างสิ้นเชิง เสียงของการระเบิดที่เต็มไปอากาศเป็นบางส่วนของเกษตรกรเลือกที่จะตายด้วยระเบิดระเบิดทำให้เมิงเฮาใจรู้สึกว่ามันแตก . มันเหมือนกับว่าเขาได้กลายเป็นหนึ่งเดียวกับหนามเชิงเทิน trunk และว่าทั้งหมดของหนามกระจายเกี่ยวกับส่วนขยายของเขาด้วยความคิดเพียง , เขาจะฆ่าทุกคนใน เวลาเดียวกัน ความรู้สึกทางจิตวิญญาณของเขารู้สึกเหมือนเสียเวลาไป เหม็ง หาว อารมณ์ความรู้สึกเป็นเพียงรองของที่มีวิญญาณ ที่พึ่งห่างไกลข้างต้นของทุกคนในเวทีเดียวกับเขา ถ้าไม่ใช่ แล้วความเครียดจะได้แห้งขึ้นทันใดนั้น เหม็ง เฮาจะได้อะไรใหม่ๆ ด้านนอกของเมือง ในตำแหน่งที่แทงผ่านเต็มไปด้วยหนาม บางคนพูดด้วยเสียงต่ำ" นายท่านเมิง นั่นคุณเหรอ "