My family.When the first. My family

My family.
When the first. My family are all 5 people. With his dog, 1; Have grandmother? My parents and sister.
When we were first together but now. When I was growing up, my sister had grown up. That, of course, the economy.
It is necessary to disperse to earn my father went to work at one, she went to work at one. Sad story from a family that has never been warm, but now it has changed too much, he is my father, my mother, do not build up about one year, and then it causes stem from many things, it makes me feel like despondency. All the men are discouraged, but to the future, and worse, the brain is slow, I usually remember what it already has rarely faced more problems in the family, it tends to make me headache tired mind meditation students rarely have the time too.
I was studying in school, his grandmother is a city, it is home to his dogs even more messy.
Granny loves his mess. When Granny went to sister Renee mess with it at all times. At his return from school.
His dog had to rush to get in front of the door every day. I just got back home only on weekends.
Only time to return home to her grandmother would tell me that if I have to work no matter where you work.
Granny goes with it, so I will try to finish the course and intended to try to provide the best possible.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครอบครัวของฉันเมื่อแรก ครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คน กับสุนัข 1 มียาย พ่อแม่และน้องสาวของฉัน เมื่อได้แรกเข้าด้วยกัน แต่ตอนนี้ เมื่อผมโตขึ้น น้องสาวของฉันได้เติบโตขึ้น ที่ แน่นอน เศรษฐกิจจำเป็นต้องกระจายหาพ่อไปทำงานที่หนึ่ง เธอไปทำงานที่หนึ่ง มีการเปลี่ยนแปลงเรื่องราวจากครอบครัวที่เคยอบอุ่น แต่ตอนนี้มันเศร้ามากเกินไป เป็นพ่อ แม่ ทำไม่สร้างขึ้นประมาณหนึ่งปี แล้วก็ทำให้ต้นกำเนิดจากสิ่งต่าง ๆ มากมาย มันทำให้ฉันรู้สึกท้อแท้ ทุกคนที่ท้อ แต่เพื่ออนาคต และแย่ลง สมองช้า ฉันมักจะจำอะไรได้แล้วไม่ค่อยต้องเผชิญกับปัญหามากขึ้นในครอบครัว มันมีแนวโน้มที่ทำให้ฉันปวดหัวเหนื่อยใจทำสมาธินักเรียนไม่ค่อยมีเวลามากเกินไปเรียนในโรงเรียน ยายของเขาเป็นเมือง เป็นบ้านสุนัขของเขายุ่งมากขึ้นยายรักระเบียบของเขา เมื่อยายไปน้องสาวทุ่งนาระเบียบกับ มันตลอดเวลา ที่เขากลับจากโรงเรียนสุนัขจะวิ่งไปหน้าประตูทุกวันได้ ฉันเพียงแค่กลับบ้านเฉพาะวันเสาร์เฉพาะ เวลากลับบ้านยายจะบอกว่า ถ้ามีการทำงานว่าที่คุณทำงานยายไป ด้วย ดังนั้นฉันจะพยายามที่จะจบหลักสูตร และตั้งใจว่าจะพยายามให้ดีที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครอบครัวของฉัน.
เมื่อแรก ครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คน กับสุนัขของเขา 1; มีคุณยาย? พ่อแม่ของฉันและน้องสาว.
เมื่อเราเป็นครั้งแรกด้วยกัน แต่ตอนนี้ เมื่อผมโตขึ้นน้องสาวของฉันได้เติบโตขึ้น ที่แน่นอนเศรษฐกิจ.
มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะแยกย้ายกันไปรับพ่อของฉันไปทำงานที่หนึ่งเธอไปทำงานที่หนึ่ง เรื่องเศร้าจากครอบครัวที่ไม่เคยมีความอบอุ่น แต่ตอนนี้มันมีการเปลี่ยนแปลงมากเกินไปเขาเป็นพ่อแม่ของฉันไม่ได้สร้างขึ้นประมาณหนึ่งปีแล้วจะทำให้ต้นกำเนิดจากหลายสิ่งหลายอย่างก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนความสลดใจ . มนุษย์ทุกคนมีกำลังใจ แต่เพื่ออนาคตและที่เลวร้ายยิ่งสมองช้าฉันมักจะจำสิ่งที่มันมีอยู่แล้วไม่ค่อยได้เผชิญหน้ากับปัญหามากขึ้นในครอบครัวก็มีแนวโน้มที่จะทำให้ฉันปวดหัวใจนักเรียนทำสมาธิเหนื่อยไม่ค่อยมีเวลามากเกินไป
ผมกำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนยายของเขาเป็นเมืองมันเป็นบ้านกับสุนัขของเขาแม้จะยุ่งมากขึ้น.
ยายรักระเบียบของเขา เมื่อยายไปยุ่งน้องสาวของเรนีกับมันตลอดเวลา ที่เขากลับมาจากโรงเรียน.
สุนัขของเขามีที่จะวิ่งจะได้รับในด้านหน้าของประตูทุกวัน ฉันเพิ่งได้กลับบ้านเฉพาะในวันหยุดสุดสัปดาห์.
เวลาเท่านั้นที่จะกลับบ้านเพื่อคุณยายของเธอจะบอกฉันว่าถ้าผมต้องทำงานไม่ว่าคุณจะทำงาน.
ยายไปกับมันดังนั้นฉันจะพยายามที่จะจบหลักสูตรและตั้งใจที่จะพยายามที่จะ ให้ที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อครอบครัวของฉันก่อน ครอบครัวของฉันมีทั้งหมด 5 คน กับสุนัขของเขา , 1 ; มีคุณยาย พ่อ แม่ และน้องสาว
เมื่อแรกที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้ เมื่อผมโตขึ้น น้องสาวของฉันได้เติบโตขึ้น นั้น แน่นอนว่าเศรษฐกิจ
มันเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อกระจายรายได้ พ่อไปทำงาน เธอทำงานในหนึ่ง เศร้า จากครอบครัวที่เคยอบอุ่นแต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปมาก เขาเป็นพ่อของฉัน แม่ของฉัน ไม่ได้สร้างขึ้นประมาณหนึ่งปี แล้ว สาเหตุเกิดจากหลายๆอย่าง มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนความสิ้นหวัง . ผู้ชายทุกคนที่ท้อ แต่เพื่ออนาคต และแย่ลง สมองช้า ฉันมักจะจำสิ่งที่มันมีอยู่แล้ว ไม่ค่อยเจอปัญหาในครอบครัวมันมีแนวโน้มที่จะทำให้ฉันปวดหัวเหนื่อยจิตสมาธินักเรียนไม่ค่อยมีเวลาเหมือนกัน .
ฉันเรียนอยู่ที่โรงเรียน เขาย่า เป็นเมือง เป็นบ้านของสุนัขของเขาก็ยิ่งยุ่งเหยิง .
ยายรักระเบียบของเขา เมื่อคุณยายน้องเรเน่ ไปยุ่งกับมันตลอดเวลา ที่เขากลับมาจากโรงเรียน
สุนัขของเขาต้องวิ่งไปรับที่หน้าบ้านทุกวัน ผมเพิ่งได้กลับบ้านแค่ช่วงสุดสัปดาห์
แต่เวลากลับบ้าน ยายเธอจะบอกฉันว่า ถ้าฉันต้องทำงาน ไม่ว่าจะทำงานที่ไหน .
คุณยายไปกับมันดังนั้นฉันจะพยายามที่จะจบหลักสูตร และตั้งใจที่จะพยายามที่จะให้บริการที่ดีที่สุดที่เป็นไปได้ .