How to write ethnographically about

How to write ethnographically about Egypt after the January 25th Revolution? This problem dogged the convening of a panel at the AAA in November 2011 and the compiling of this “Hot Spot on Egypt” in the most direct of ways. We wanted to hear from Egyptian ethnographers or ethnographers living in Egypt. This proved more challenging than Jessica Winegar and I expected. The reasons bear consideration. In what follows, I draw on conversations with some of those who could not take part in the Hot Spot Forum for different reasons, as well as on papers presented at the AAA and at other venues in the past year.

Some of the challenges of writing from Egypt this past year are obvious. Too many voices--of friends, relatives, acquaintances—were silenced forever, shot dead by Mubarak thugs, or run over by SCAF (the Supreme Council of the Armed Forces) tanks. Some of the voices we longed to hear from were in jail, could possibly be back in jail, or might end up there soon. Some were locked inside at home, depressed by the course of events, unable to go outside other than to Tahrir and back again each day. Others were busy with the piled-up tasks of junior faculty anywhere: classes to be taught, grades to be filed, tenure files to be assembled, bills to be paid, children to be raised, and parents’ health crises to be attended to—all this fit into days otherwise occupied with organizing strikes at the University, volunteering at clinics for victims of SCAF violence in Tahrir, and testifying at hearings.

Others were silenced by the collapse of projects and hopes that seemed so clear a year ago. They returned to the day-to-day job of getting institutions functioning again. Some turned back to books and articles set aside in a year of endless talks in the United States or Europe. For many in the region, politics had become a full-time occupation. For others in the United States and Europe, teaching the Middle East in new ways had become key. It was hard to turn the revolution into the means of academic reproduction: papers, conference presentations, and books. For those writing from Egypt, it often seemed impossible to finish a paper taken up, over and over again, in moments wrested from other pressing tasks of the day. Narrative continuity becomes hard when each day brings a radically different reality. Is it a coincidence that the most important forum for writing and sharing analysis quickly became the website Jadaliyya, which brings together the immediacy of the blog with the scholarly apparatus of a journal and the politics of committed public intellectuals (see interview with Haddad, below).

In the new Egypt, anthropologists who felt impelled to document the revolution rather than write a planned book faced new risks. Research permits violated were more likely to be revoked; residence permits once taken for granted were not being renewed. For decades, Cairo has been the default location for anthropologists as well as journalists and development workers: it was unquestionably stable, open to Americans and Europeans, and home to the best Arabic language program in the world. Egypt is no longer open access. There are other top quality programs for advanced Arabic study now (Haifa University in Israel jumped on board with an Arabic immersion program for Americans afraid of Cairo recently, boasting of its Arabic speaking population as a pedagogical asset rather than a security threat.)

These dilemmas of doing and writing ethnography in the midst of activism in 2011 were international in scope no matter what one’s perspective: remarkable symmetries and new scales of privilege appeared between the protests in Cairo and New York, Athens and UC Davis. Expired American tear gas was used on demonstrators in Tahrir; while those demonstrating against cutbacks and austerity in California retained the privilege of fresher tear gas. Bodies were bludgeoned with clubs in Cairo while “nudged” with batons in Berkeley. Modes of organizing, occupying, and communicating migrated from Tahrir to Occupy Wall Street and around the world.

Those who attended the AAA panel expressed real gratitude to those who wrote despite it all. The very act of coming to Montreal and holding the panel on November 19th seemed either insane or heroic by the end of the day. At the usual AAA post-panel dinner, one of us took calls from friends near Tahrir Square, just as Central Security Forces were massing for an assault on demonstrators. Revolution and counter-revolution were entering a new phase of a historical process in which ethnographers were deeply engaged as activists, artists, and scholars.

The papers given on the panel revealed the spatial complexities and punctuated temporality of revolution and counter-revolution in Egypt. They detailed conflicts for control over the means of symbolic production (Ambrust, this Hot Spot) and for control over the channels through which signs flow (Moll, this Hot Spot). As feminist theory taught us in the 1970s, women’s unpaid labor in the home was central to the reproduction of bodies protesting on the street (Winegar 2011). Those bodies were part of spatially extended units of accountability (Kockelman 2007) in the home, overseas, on the street, and in cyberspace. The papers show how the conditions of holding the Square, and the battles that continue to this day, are created at home in Shubra or in Sohag, as well as by young men on the street or hunched over Facebook far away. “I should be on the street,” more than one recounted--even though the papers showed the extent to which cyberspace is part of the same communicative infrastructure (Elyachar 2010) of urban space through which symbols and meanings flow and through which power is consolidated.

Violence appears in many ways in the papers. We have the violence of outrageous, humiliating theft of national resources and public goods egregiously privatized. Ghannam (2012, and at the AAA panel) shows a growing process of commensuration between the theft of the regime and the theft of baltagiyya (baltagi, sing.) or thugs, who were paid to attack protestors in Tahrir. The baltagi, like the Mubarak regime, uses violence illegitimately to bully others, take over their property, or coerce them to comply with his wishes. In contrast, social action of the exemplary figure of the gada‘ (also a young man of the popular classes) is oriented around the protection of his community and community resources. Exemplaries such as the gada‘ are indexical signs that point to the long history of this concept and the semiotic resources of the Egyptian people more generally (Elyachar 2011). This extended temporality across space and time makes these exemplary figures of Egyptian popular culture powerful channels for actions aimed at shaping the future as well (Guyer 2007).

If Ghannam’s paper makes clear the symbolic constitution of violence, Ambrust’s begins with violent attacks on symbols, and attempts to determine their interpretive range by fiat. His paper focuses on martyr images—pictures of those whose lives were killed by the regime in the course of the revolution, and the image of the martyr Sally Zahran in particular. Martyr images were a key medium for political contests in the months following the revolution. Sally Zahran was perhaps the most recognizable martyr and a “productive prism” through which festering social tensions became clear.

Not only signs, but also the channels through which signs are conveyed and interpreted (Kockelman 2010) are the object of revolutionary conflict in Egypt. Channels are not neutral conveyers of meaning. Television stations, newspapers, the internet, and communicative infrastructures in general are important (if backgrounded) actors in the papers. Who owns these channels and uses them to what ends? Naguib Sawaris, owner of the new internet TV station, OnTV live, and the newspaper in which the Martyr poster with an unveiled Sally Zahran is first published, is a “Coptic Billionaire.” If a Copt owns a television channel or a newspaper, can the news it conveys be trusted in a post-Revolutionary, post-Maspero world (Shenoda, this Hot Spot)? Ghannam’s informants were sympathetic to Mubarak when they heard his penultimate speech on state TV; when Mubarak had lost their allegiance, the same images on state TV could no longer move them.

Time after time a decisive “rupture” seems to have arrived, and yet it does not. This “crisis” is not the exception to an assumed normality or social structure (Roitman 2011). Rather, it is the “new normal” (M. El-Erian 2008). We stay in the fog (Ambrust, this Hot Spot), the diffuse mess of reality (Sabea, this Hot Spot), and the hurly-burley (Kockelman 2010) of the revolutionary process and the politics of semiosis. There is a hurly-burly of naming as well. Is this really a Revolution, capital R? What is the meaning of a martyr (Ambrust, this Hot Spot)? Temporality becomes key here. Sabea disrupts debates about whether or not the Revolution is a revolt or a small “r” revolution. In her paper, revolution becomes an iteration of Fridays, each with a name marking the decisive events of that day. What appears to be contingent in the ethnographic present of revolution is revealed as part of a longer historical process, in which the specificity of each event, each Friday, is yet preserved. We see the localities of struggles, in a university office over working conditions, or on the street over a poster (Ambrust, this Hot Spot). The papers point to an incipient ethnography of rupture, which never quite arrives.

We have, in our papers, a portrait of time out of time (Sabea, this Hot Spot) and of space out of space (Ghannam 2012). We thus have also the constitution of space-time (Munn 1992), and the transformations of value that entails. We have concepts and words and images whose meanings change, and socio-technologies turned to different ends than intended when they were first deployed. Developm

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการเขียน ethnographically เกี่ยวกับอียิปต์หลังจาก 25 มกราคมปฏิวัติ ปัญหานี้ dogged convening ของแผงที่ AAA ใน 2554 พฤศจิกายนและคอมไพล์นี้ "จุดร้อนในอียิปต์" ในทางตรงมากที่สุดวิธี เราอยากได้ยินจากอียิปต์ ethnographers หรือ ethnographers ที่อาศัยอยู่ในอียิปต์ สิ่งนี้ท้าทายมากขึ้นกว่า Winegar เจสสิก้า และฉันคาดหวัง สาเหตุรับพิจารณา ในสิ่งต่อไปนี้ ฉันวาด ในบทสนทนากับผู้ที่ไม่มีส่วนร่วมในเวทีจุดร้อนสำหรับเหตุผลต่าง ๆ รวม ทั้ง ในเอกสารนำเสนอ ที่ AAA และสถานที่อื่น ๆ ในปีผ่านมาความท้าทายของการเขียนจากอียิปต์ซึ่งปีที่ผ่านมาได้ชัดเจน เสียงมากเกินไป - เพื่อน คนรู้จัก ญาติซึ่งถูก silenced ตลอด ยิงตาย โดย Mubarak นักเลง หรือรันผ่าน โดยถัง SCAF (สภาสูงสุดของกองทัพ) ของเราปรารถนาที่จะได้ยินจากเสียงที่อยู่ในคุก อาจจะกลับไปอยู่ในคุก หรืออาจท้ายมีเร็ว ๆ นี้ บางปิดภายในบ้าน หดหู่ตามหลักสูตรของเหตุการณ์ ไม่สามารถไปนอกอื่น ๆ กว่า Tahrir และกลับมาอีกครั้งในแต่ละวัน บางส่วนก็ยุ่งอยู่กับงานขึ้นชั้นจูเนียร์คณะใดก็ได้: เรียนสอน เกรดยื่น อายุงานแฟ้มจะประกอบ ตั๋วจะชำระเงิน เด็กจะขึ้น และพ่อแม่วิกฤตสุขภาพเพื่อเข้าร่วมประชุมการ — ทั้งหมดนี้เข้าครอบครองหรือ มีการนัดหยุดงานโรงเรียนมหาวิทยาลัย อาสาสมัครที่คลินิกสำหรับเหยื่อความรุนแรง SCAF Tahrir วันและให้คำให้ความที่ทรัพย์สินอื่น ๆ ถูก silenced โดยการล่มสลายของโครงการ และความหวังที่ดูเหมือนได้ล้างปีที่ผ่านมา พวกเขากลับไปงานประจำวันของสถาบันที่ทำงานอีกครั้ง บางปิดเล่ม และบทความตั้งไว้ในปีของการเจรจาสิ้นสุดในสหรัฐอเมริกาหรือยุโรป สำหรับหลาย ๆ คนในภูมิภาค การเมืองได้กลายเป็น อาชีพเต็มเวลา สำหรับคนอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกาและยุโรป สอนตะวันออกกลางในรูปแบบใหม่ได้กลายเป็นคีย์ มันยากที่จะเปลี่ยนการปฏิวัติเป็นวิธีการสืบพันธุ์ทางวิชาการ: เอกสาร งานนำเสนอที่ประชุม และหนังสือ สำหรับผู้เขียนจากอียิปต์ มักเหมือนไปเสร็จกระดาษถ่าย เล่า ในช่วงเวลา wrested จากงานเร่งด่วนอื่น ๆ ของวันนั้น บรรยายความต่อเนื่องจะยากเมื่อแต่ละวันแตกต่างกันก็จริง คือบังเอิญว่า เวทีสำคัญสำหรับการเขียน และร่วมกันวิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็น เว็บไซต์ Jadaliyya ซึ่งรวม immediacy ของบล็อกเครื่อง scholarly ของสมุดรายวันและการเมืองของนักวิชาการสาธารณะมุ่งมั่น (ดูสัมภาษณ์ Haddad ด้านล่าง)ในอียิปต์ใหม่ มานุษยที่คิด impelled เพื่อการปฏิวัติของเอกสาร แทนที่เขียนหนังสือแผน เผชิญความเสี่ยงใหม่ วิจัยขออนุญาตละเมิดมีแนวโน้มที่จะถูกเพิกถอน ไม่มีการต่ออายุใบอนุญาตพำนักเมื่อมาได้รับ สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา ไคโรได้รับตำแหน่งเริ่มต้นสำหรับมานุษยตลอดจนผู้สื่อข่าว และผู้ปฏิบัติงานพัฒนา: มีร้านมั่นคง เปิดชาวอเมริกันและชาวยุโรป และหน้าแรกของโปรแกรมภาษาอาหรับดีที่สุดในโลก อียิปต์จะไม่เปิดเข้า ขณะนี้มีโปรแกรมอื่น ๆ คุณภาพการศึกษาขั้นสูงภาษาอาหรับ (มหาวิทยาลัยไฮฟาอิสราเอลไปบนเรือ ด้วยโปรแกรมแช่อาหรับสำหรับชาวอเมริกันกลัวไคโรล่า ห้องภาษาอาหรับของประชากรเป็นสินทรัพย์สอนแทนที่เป็นภัยคุกคามความปลอดภัยพูด)Dilemmas ทำ และเขียนชาติพันธุ์วรรณนาในท่ามกลางการเคลื่อนไหวในปี 2554 นี้มีประเทศในขอบเขตว่าสิ่งหนึ่งของมุมมอง: symmetries โดดเด่นและเครื่องชั่งน้ำหนักใหม่สิทธิ์ปรากฏระหว่างการประท้วงในไคโร และนิวยอร์ก เอเธนส์ และ UC Davis ใช้แก๊สน้ำตาหมดอายุอเมริกันกับผู้ประท้วงใน Tahrir ก็ เห็น cutbacks และเข้มงวดในแคลิฟอร์เนียเก็บสิทธิ์การใช้งานของแก๊สน้ำตาสด ร่างกายมี bludgeoned กับสโมสรในไคโรในขณะที่ "nudged" กับกระบองในเบิร์กลีย์ วิธีการจัดระเบียบ มี และสื่อสารอพยพมาจาก Tahrir เพื่อการครอบครองถนน และ ทั่วโลกผู้ที่เข้าร่วมแผง AAA แสดงความกตัญญูจริงผู้เขียนแม้ มีทั้งหมด บัญญัติมากมาสู่มอนทรีออ และครองแผง 19 พฤศจิกายนดูเหมือนบ้า หรืองานกล้า โดยจุดสิ้นสุดของวัน ที่ปกติ AAA หลังแผงเย็น หนึ่งเราเอาโทรศัพท์จากเพื่อนใกล้ Tahrir สแควร์ เหมือนกองกลางได้ massing การโจมตีบนผู้ประท้วง การปฏิวัติและการปฏิวัติซึ่งถูกป้อนระยะใหม่ของกระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ ethnographers ได้ลึกหมั้นนักเคลื่อนไหว ศิลปิน และนักวิชาการเอกสารที่ระบุบนแผงเปิดเผยในพื้นที่ซับซ้อนและ temporality punctuated ปฏิวัติและปฏิวัติปราบปรามอียิปต์ พวกเขารายละเอียดข้อขัดแย้ง สำหรับควบคุมวิธีการผลิตสัญลักษณ์ (Ambrust จุดร้อนนี้) และ การควบคุมช่องทางที่กระแสสัญญาณ (Moll จุดร้อนนี้) เป็น feminist ทฤษฎีสอนเราในทศวรรษ 1970 ผู้หญิงยังแรงในบ้านเป็นศูนย์กลางการสืบพันธุ์ของร่างกายประท้วงบนถนน (Winegar 2011) ศพเหล่านั้นได้เป็นส่วนหนึ่งของหน่วย spatially ขยายของความรับผิดชอบ (Kockelman 2007) ในบ้าน ต่างประเทศ ถนน และ ในไซเบอร์สเปซ เอกสารแสดงวิธีสร้างบ้าน ใน Shubra หรือ ใน Sohag ที่ เป็นถนนในคนหนุ่มสาว หรือ hunched ผ่าน Facebook ห่างของสี่เหลี่ยม และการต่อสู้ที่ดำเนินต่อจนถึงทุกวันนี้ "ฉันควรจะอยู่บนถนน มากกว่าหนึ่ง recounted - แม้ว่าเอกสารแสดงให้เห็นว่าไซเบอร์สเปซซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างพื้นฐานสื่อสารเดียวกัน (Elyachar 2010) ขอบเขตของพื้นที่เมือง โดยที่สัญลักษณ์และความหมายขั้นตอน และรวมการใช้พลังงานที่ความรุนแรงที่ปรากฏในเอกสารใน เรามีความรุนแรงของแขก อัปยศขโมยทรัพยากรแห่งชาติและ egregiously privatized สินค้าสาธารณะ Ghannam (2012 และ ที่แผง AAA) แสดงขั้นตอนการ commensuration ระหว่างการขโมยของระบบการปกครองและการขโมยของ baltagiyya (baltagi, sing.) หรือนักเลง ที่ได้รับค่าจ้างในการโจมตีผู้ประท้วงใน Tahrir เติบโต Baltagi เช่นระบอบ Mubarak ใช้ความรุนแรง illegitimately ขู่ผู้อื่น ใช้เวลามากกว่าพักอาศัย หรือบังคับให้เป็นไปตามปรารถนาของเขา ในทางตรงข้าม การกระทำทางสังคมของตัวเลขที่ระบุของ gada ' (ยังหนุ่มกับคลาสที่นิยม) คือจุดเด่นของชุมชนและทรัพยากรชุมชนของเขา Exemplaries เช่น gada "เป็น indexical สัญญาณที่ชี้ไปที่แนวคิดนี้นานและทรัพยากร semiotic ของคนอียิปต์มากโดยทั่วไป (Elyachar 2011) Temporality นี้ขยายข้ามเวลาทำให้ตัวเลขเหล่านี้ระบุวัฒนธรรมอียิปต์นิยมช่องมีประสิทธิภาพในการดำเนินการเพื่อสร้างรูปร่างในอนาคตด้วย (Guyer 2007)ถ้ากระดาษของ Ghannam ทำให้ชัดเจนรัฐธรรมนูญสัญลักษณ์ของความรุนแรง ของ Ambrust เริ่มต้น ด้วยการโจมตีที่รุนแรงบนสัญลักษณ์ และพยายามที่จะกำหนดช่วงของ interpretive โดยเฟียต กระดาษของเขาเน้นภาพมรณสักขีซึ่งภาพของชีวิตถูกฆ่าตาย โดยระบอบการปกครองในหลักสูตรของการปฏิวัติ และภาพของมรณสักขี Sally Zahran โดยเฉพาะ มรณสักขีภาพได้สื่อหลักสำหรับการแข่งขันทางการเมืองในเดือนต่อไปนี้การปฏิวัติ Sally Zahran ได้ทีมรณสักขีที่โด่งดังที่สุดและ "ผลิตปริซึม" ซึ่งความตึงเครียดทางสังคม festering กลายเป็นชัดเจนไม่เพียงสัญญาณ แต่ยังสถานีที่ใช้สัญญาณ และแปลความหมาย (Kockelman 2010) มีวัตถุประสงค์ของความขัดแย้งการปฏิวัติในอียิปต์ ช่องไม่เป็นกลาง conveyers ของความหมาย สถานีโทรทัศน์ หนังสือพิมพ์ อินเตอร์เน็ต และโครงสร้างพื้นฐานสื่อสารโดยทั่วไปมีความสำคัญ (ถ้า backgrounded) นักแสดงในเอกสาร ใครเป็นเจ้าของช่องเหล่านี้ และใช้ปลายอะไร Naguib Sawaris เจ้าของอินเทอร์เน็ตใหม่สถานีโทรทัศน์ สด OnTV และหนังสือพิมพ์ซึ่งโปสเตอร์มรณสักขี ด้วย Sally Zahran การเปิดตัวเป็นครั้งแรกเผยแพร่ เป็น "คอปติกสนับสนุนเป็นเศรษฐี " ถ้า Copt เป็นเจ้าของสถานีโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ สามารถข่าวมันสื่อถึงจะไว้ใจใน Revolutionary หลัง โลกลง-Maspero (Shenoda จุดร้อนนี้) คุณค่าของ Ghannam มีความสงสารเห็น Mubarak เมื่อพวกเขาได้ยินคำพูดของเขา penultimate บนทีวีของรัฐ เมื่อ Mubarak ได้สูญเสียการให้สัตยาบัน รูปเดียวบนทีวีของรัฐอาจไม่ย้ายหลัง "แตก" เด็ดขาดน่าจะ มาถึง และยัง ทำไม่ "วิกฤต" นี้ไม่ใช่กรณียกเว้นปลอม normality หรือโครงสร้างทางสังคม (Roitman 2011) ค่อนข้าง มันเป็น "ปกติใหม่" (ม.เอล-Erian 2008) เราอยู่ในหมอก (Ambrust จุดร้อนนี้), ระเบียบกระจายของความเป็นจริง (Sabea จุดร้อนนี้), และการ hurly-burley (Kockelman 2010) ของกระบวนการปฏิวัติและการเมืองของ semiosis Hurly-burly ของการตั้งชื่อเช่นนั้น นี่จริง ๆ ปฏิวัติ ทุน R ความหมายของมรณสักขี (Ambrust จุดร้อนนี้) คืออะไร Temporality กลายเป็นคีย์ที่นี่ Sabea disrupts ดำเนินการปฏิวัติหรือไม่เป็น การกบฏหรือการปฏิวัติขนาดเล็ก "r" ในกระดาษของเธอ การปฏิวัติกลายเป็น การเกิดซ้ำของวันศุกร์ มีการทำเครื่องหมายเหตุการณ์เด็ดขาดในวันนั้น สิ่งที่ดูเหมือนจะผูกพันกับในปัจจุบัน ethnographic ของการปฏิวัติคือเปิดเผยเป็นส่วนหนึ่งของอีกต่อไปประวัติศาสตร์กระบวนการ ซึ่ง specificity ของแต่ละเหตุการณ์ วันศุกร์ละ จะยังถูกรักษาไว้ เราดูมาของย่าง ในมหาวิทยาลัยสำนักงานสภาพการทำงาน หรือ บนถนนผ่านโปสเตอร์ (Ambrust จุดร้อนนี้) เอกสารชี้ไปเป็นชาติพันธุ์วรรณนา incipient ของแตก ซึ่งค่อนข้างไม่เคยมาถึงเราได้ ในเอกสารของเรา ภาพของเวลาเวลา (Sabea จุดร้อนนี้) และพื้นที่ออกจากพื้นที่ (Ghannam 2012) เราจึงมีรัฐธรรมนูญของ space-time (Munn 1992), และการแปลงค่าที่มีการ เรามีแนวคิด และคำ และภาพที่มีความหมายเปลี่ยนแปลง และสังคมเทคโนโลยีหันไปสิ้นสุดที่แตกต่างกว่าไว้เมื่อพวกเขาถูกใช้ครั้งแรก Developm

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการเขียน ethnographically เกี่ยวกับอียิปต์หลังจากการปฏิวัติที่ 25 มกราคม ? ปัญหานี้ พากเพียร การประชุมของแผงที่ AAA ในเดือนพฤศจิกายน 2011 และรวบรวมจุดที่ร้อนนี้ " อียิปต์ " ในทางตรงมากที่สุดของวิธีการ เราต้องการที่จะได้ยินจาก ethnographers อียิปต์หรือ ethnographers อาศัยอยู่ในอียิปต์ นี้พิสูจน์ความท้าทายมากกว่าเจสสิก้า winegar และฉันคิดหมีเหตุผลประกอบการพิจารณา ในสิ่งต่อไปนี้ผมวาดบนสนทนากับบางส่วนของผู้ที่ไม่ได้มีส่วนร่วมในฟอรั่มเป็นจุดร้อนสำหรับเหตุผลที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับในเอกสารนำเสนอที่ AAA และในสถานที่อื่น ๆในปีที่ผ่านมา

บางส่วนของความท้าทายในการเขียนจากอียิปต์ในปีที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด มากเกินไปเสียง -- เพื่อน ญาติ คนรู้จักก็เงียบตลอดถูกยิงตายโดยมูบารัค นักเลง หรือ เรียกใช้โดย scaf ( Supreme Council ของกองทัพ ) ถัง บางเสียงที่เราอยากจะได้ยินจากในคุก อาจจะต้องติดคุก หรืออาจจะถึงในไม่ช้า บางคนถูกขังอยู่ข้างในบ้าน เศร้าใจกับเหตุการณ์ ไม่สามารถออกไปได้นอกจาก Tahrir และกลับมาในแต่ละวันคนอื่นกำลังยุ่งกับงานของรุ่นน้องที่คณะซ้อนขึ้นทุกที่ : บทเรียนที่จะสอน คะแนนที่จะยื่นแฟ้มงานให้สามารถรวมตัวกัน บิลที่ต้องจ่าย ลูกที่ต้องเลี้ยงดู พ่อแม่สุขภาพวิกฤติที่จะเข้าร่วมทั้งหมดพอดีในวันอื่นไม่ว่างจัดการนัดที่มหาวิทยาลัย อาสาสมัครที่ คลินิกสำหรับผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของความรุนแรงใน Tahrir scaf ,และเป็นพยานในการพิจารณา

คนอื่นเงียบโดยการล่มสลายของโครงการและความหวังที่ดูเหมือนจะชัดเจน เมื่อปีที่แล้ว กลับมาถึงงานวันต่อวันของการสถาบันการทำงานอีกครั้ง บางหันกลับไปหาหนังสือและบทความตั้งไว้ในปีสิ้นสุดการเจรจาในสหรัฐอเมริกาหรือยุโรป หลายในภูมิภาค การเมืองเป็นอาชีพแบบเต็มเวลาสำหรับคนอื่น ๆ ในสหรัฐอเมริกา ยุโรป และตะวันออกกลาง การสอนในรูปแบบใหม่ เป็นหลัก มันก็ยากที่จะเปลี่ยนการปฏิวัติในวิธีการสืบพันธุ์ : เอกสารการประชุมวิชาการ , เสนอ , และหนังสือ สำหรับผู้เขียน จาก อียิปต์ มันมักจะดูเหมือนว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเสร็จกระดาษขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่าในช่วงเวลา wrested จากการกดการทำงานของวันความต่อเนื่องการเล่าเรื่องจะยากเมื่อแต่ละวันมีความเป็นจริงที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มันเป็นเรื่องบังเอิญที่ฟอรั่มที่สำคัญที่สุดสำหรับการเขียนและการแบ่งปันการวิเคราะห์ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นเว็บไซต์ jadaliyya ซึ่งพากันความเร่งด่วนของบล็อกด้วยเครื่องมือทางวิชาการของวารสารและการเมืองของสาธารณชนปัญญาชน ( ดูสัมภาษณ์มุ่งมั่น Haddad ด้านล่าง

)ในอียิปต์ใหม่ นักมานุษยวิทยาที่รู้สึก impelled เอกสารการปฏิวัติแทนที่จะเขียนไว้หนังสือเผชิญความเสี่ยงใหม่ วิจัยให้ละเมิดมีแนวโน้มที่จะถูกเพิกถอน ; ใบอนุญาตเมื่อมองข้ามไม่ได้ต่อสัญญา สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา , ไคโรได้รับตำแหน่งเริ่มต้นสำหรับนักมานุษยวิทยารวมทั้งนักข่าวและการพัฒนาแรงงาน : มันถูกเด็ด ที่มั่นคงเปิดให้ชาวอเมริกันและชาวยุโรป และบ้านที่ดีที่สุดโปรแกรมภาษาอาหรับ ภาษาในโลก อียิปต์จะไม่มีการเข้าถึงเปิด มีคุณภาพสูงสุดโปรแกรมสำหรับการศึกษาภาษาอังกฤษขั้นสูง ( ไฮมหาวิทยาลัยในอิสราเอล กระโดดบนกระดานด้วยโปรแกรมการแช่ภาษาอาหรับสำหรับคนอเมริกันกลัวไคโร เมื่อเร็วๆ นี้โม้ของประชากรที่พูดภาษาอาหรับเป็นสินทรัพย์ในการสอนมากกว่าภัยคุกคามความมั่นคง )

เหล่านี้สามารถทำและเขียนชาติพันธุ์วรรณนาในท่ามกลางการเคลื่อนไหวใน 2011 เป็นระหว่างประเทศในขอบเขตไม่ว่าของมุมมอง : สมมาตรที่น่าจับตา และระดับใหม่ของสิทธิประโยชน์ที่ปรากฏระหว่างการประท้วงในกรุงไคโร และนิวยอร์ก เอเธนส์ และ ฯลฯ เดวิสหมดอายุแก๊สน้ำตาอเมริกันถูกใช้ในการประท้วงใน Tahrir ; ในขณะที่ผู้ประท้วงต่อต้านความเข้มงวดในแคลิฟอร์เนียและการยกเลิกสิทธิพิเศษด้วยแก๊สน้ำตา ศพถูกตีด้วย คลับ ใน ไคโร ขณะที่ " สะกิด " ที่มีกระบอง ใน เบิร์กลีย์ รูปแบบของการจัดพื้นที่ และการสื่อสารที่อพยพจาก Tahrir เพื่อครอบครอง Wall Street และทั่วโลก .

ผู้เข้าร่วม AAA แผงแสดงความกตัญญูที่แท้จริงของผู้เขียน แม้มันทั้งหมด มากทำของไปมอนทรีออและถือแผงวันที่ 19 พฤศจิกายนดูเช่นกันหรือวีรบุรุษ โดยจุดสิ้นสุดของวัน ที่โพสต์ AAA ปกติแผงเย็น เราเอาโทรศัพท์จากเพื่อนใกล้จัตุรัส Tahrir , เช่นเดียวกับกองกำลังรักษาความปลอดภัยกลางมวลเพื่อรุมทำร้ายผู้ชุมนุมการปฏิวัติและการปฏิวัติเคาน์เตอร์ถูกป้อนเฟสใหม่ของกระบวนการทางประวัติศาสตร์ที่ถูกดูด ethnographers ร่วมเป็นนักกิจกรรม ศิลปิน และนักวิชาการ .

เอกสารให้บนแผงพบความซับซ้อนเชิงพื้นที่และ punctuated ชั่วคราวของการปฏิวัติและเคาน์เตอร์ การปฏิวัติในอียิปต์ รายละเอียดของความขัดแย้งที่พวกเขาควบคุมวิธีการผลิต ( ambrust สัญลักษณ์ ,จุดนี้ร้อน ) และควบคุมสถานีที่ไหลป้าย ( ชื่อนี้ Hot Spot ) เป็นทฤษฎีสตรีนิยมที่สอนเราใน 1970 , ผู้หญิงค่าจ้างแรงงานในบ้านถูกกลางเพื่อการสืบพันธุ์ของร่างกายประท้วงบนถนน ( winegar 2011 ) ศพพวกนั้นเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนหน่วยของความรับผิดชอบ ( kockelman 2007 ) ในบ้าน ต่างประเทศ บนถนนและในไซเบอร์สเปซ เอกสารแสดงวิธีการเงื่อนไขการถือตารางและการต่อสู้ที่ยังคงในวันนี้ถูกสร้างขึ้นที่บ้านใน shubra หรือใน Sohag เช่นเดียวกับชายหนุ่มบนถนน หรือ โค้งกว่า Facebook ไกล " ผมควรจะอยู่บนถนน" มากกว่าหนึ่งเล่า -- แม้ว่าเอกสารแสดงขอบเขตที่ไซเบอร์สเปซเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างพื้นฐานการสื่อสารเดียวกัน ( elyachar 2010 ) ของพื้นที่เมืองที่ผ่านสัญลักษณ์และความหมายและการไหลผ่านซึ่งเป็นพลังงานรวม

ความรุนแรงปรากฏในหลายวิธี ในเอกสาร ขณะนี้มีความรุนแรงของอุกอาจโจรกรรมน่าอับอายของทรัพยากรแห่งชาติและประชาชนๆ egregiously สินค้าแปรรูป ghannam ( 2012 และที่ AAA แผง ) แสดงให้เห็นว่า กระบวนการเติบโตของ commensuration ระหว่างการขโมยของระบอบการปกครองและขโมย baltagiyya ( baltagi ร้องเพลง หรือนักเลงที่ถูกจ้างเพื่อโจมตีการประท้วงใน Tahrir . การ baltagi เหมือนระบอบมูบารัค ใช้ความรุนแรง illegitimately รังแกผู้อื่นดูแลทรัพย์สินของตน หรือบังคับให้พวกเขาเพื่อให้สอดคล้องกับความปรารถนาของเขา ในทางตรงกันข้าม , การกระทําของสังคมแบบอย่างของ ' ( ที่ยังหนุ่มของคลาสที่ได้รับความนิยม ) เป็นแนวรอบป้องกันของชุมชนและทรัพยากรของชุมชนexemplaries เช่นที่ ' เป็นสัญญาณ indexical จุดที่ประวัติศาสตร์ที่ยาวนานของแนวคิดนี้และทรัพยากรภาพยนตร์ของชาวอียิปต์มากขึ้นโดยทั่วไป ( elyachar 2011 ) นี้ขยายชั่วคราวในพื้นที่และเวลา ทำให้ตัวเลขเหล่านี้เป็นแบบอย่างของอียิปต์นิยมวัฒนธรรมที่มีประสิทธิภาพช่องทางสำหรับการกระทำที่มุ่งการสร้างอนาคตเช่นกัน

( ไกเออร์ 2550 )ถ้ากระดาษ ghannam ทำให้ล้างรัฐธรรมนูญเป็นสัญลักษณ์ของความรุนแรง ambrust เริ่มต้นด้วยการโจมตีที่รุนแรงเกี่ยวกับสัญลักษณ์และพยายามที่จะกําหนดช่วงแปลโดยเฟียต กระดาษของเขาเน้นทรมานภาพภาพที่มีชีวิตถูกฆ่าโดยระบอบการปกครองในหลักสูตรของการปฏิวัติ และภาพลักษณ์ของผู้เสียสละ แซลลี่ zahran โดยเฉพาะได้รับรูปกุญแจ ( การแข่งขันทางการเมืองในเดือนต่อไปนี้การปฏิวัติ แซลลี่ zahran อาจจะเป็นผู้เสียสละที่รู้จักมากที่สุดและ " ประสิทธิผลปริซึม " ซึ่งเป็นหนองความตึงเครียดทางสังคมเป็นที่ชัดเจน

ไม่ใช่แค่ป้าย แต่ยังสถานีที่สัญญาณถูกถ่ายทอดและตีความ ( kockelman 2010 ) เป็นวัตถุของความขัดแย้ง ปฏิวัติในอียิปต์ช่องไม่ที่เป็นกลางสายพานของความหมาย สถานีโทรทัศน์ , หนังสือพิมพ์ , อินเทอร์เน็ต , การสื่อสารและโครงสร้างพื้นฐานในทั่วไปเป็นสำคัญ ( ถ้า backgrounded ) นักแสดง ในหนังสือพิมพ์ ใครเป็นเจ้าของช่องทางเหล่านี้และใช้พวกเขาในสิ่งที่สิ้นสุด ? Naguib sawaris เจ้าของใหม่อินเทอร์เน็ตทีวีสถานี ontv อยู่และหนังสือพิมพ์ที่ได้รับ ด้วยการเปิดตัวโปสเตอร์แซลลี่ zahran ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกเป็น " คอปติกมหาเศรษฐี ถ้า copt เจ้าของช่องโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์ เห็นข่าวมันสื่อที่เชื่อถือได้ในการโพสต์โพสต์ maspero ปฏิวัติโลก ( shenoda นี้ Hot Spot ) ghannam ผู้ให้ข้อมูลคือสงสาร มูบารัคเมื่อพวกเขาได้ยินคำสุดท้ายของเขาบนทีวีของรัฐ ;เมื่อมูบารัคได้สูญเสียความจงรักภักดีของพวกเขา ภาพเดียวกันบนทีวีของรัฐไม่สามารถย้ายไป

เวลาหลังจากเวลาแตกหัก " แตก " ก็มาถึงแล้ว และยังไม่ได้ " วิกฤต " ไม่ได้เป็นข้อยกเว้นที่ถือว่าปกติหรือโครงสร้างทางสังคม ( roitman 2011 ) แต่มันเป็น " ปกติ " ( เอ็มเอล erian 2008 ) เราอยู่ในหมอก ( ambrust นี้ Hot Spot )เรื่องขำๆของความเป็นจริง ( sabea นี้ Hot Spot ) และเบอร์เลย์ hurly ( kockelman 2010 ) ของกระบวนการปฏิวัติ และการเมืองของ semiosis . มีความสับสนวุ่นวายในการตั้งชื่อด้วย นี่คือการปฏิวัติ ทุน R ? อะไรคือความหมายของการเป็นมรณสักขี ( ambrust นี้ Hot Spot ) ชั่วคราวกลายเป็นสิ่งสำคัญsabea ขัดขวางการอภิปรายหรือไม่เกี่ยวกับการปฏิวัติคือการปฏิวัติ หรือเล็ก " R " การปฏิวัติ ในกระดาษของเธอ การปฏิวัติจะกลายเป็นซ้ำของวันศุกร์ แต่ละชื่อเครื่องหมายเหตุการณ์แตกหักของวันนั้น สิ่งที่ดูเหมือนจะเกิดขึ้นในระดับปัจจุบันของการปฏิวัติถูกเปิดเผยเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการยาว ประวัติศาสตร์ ที่เฉพาะเจาะจงของแต่ละเหตุการณ์ แต่ละ วันศุกร์ยังรักษาไว้ เราเห็นพื้นที่ของการต่อสู้ในสำนักงานมหาวิทยาลัยผ่านการทำงาน หรือบนถนนมากกว่าโปสเตอร์ ( ambrust นี้ Hot Spot ) เอกสารชี้ไปที่ชาติพันธุ์วรรณนาเริ่มแรกที่แตกร้าว ซึ่งค่อนข้างไม่เคยมาถึง

เรามี ในเอกสารของเรา ภาพเหมือนของเวลาของเวลา ( sabea นี้ Hot Spot ) และพื้นที่นอกพื้นที่ ( ghannam 2012 )เราจึงมีรัฐธรรมนูญของกาล- อวกาศ ( มัน 1992 ) และการเปลี่ยนแปลงของค่าใช้ เราได้แนวคิดและคำพูดและภาพที่มีความหมายเปลี่ยน และ เทคโนโลยี สังคม กลายเป็นสิ้นสุดแตกต่างตั้งใจเมื่อพวกเขาครั้งแรกที่ใช้ developm