IntroductionAs a cell surface glyco

Introduction
As a cell surface glycoprotein, integrins mediate cell-to-cell and cell-to-extracellular matrix (ECM) interactions as well as transduce the bidirectional transmembrane signal through its unique signaling pathway (Takada et al., 2007). Integrins are conserved and widely expressed in metazoans from sponges to humans, which are composed of a large extracellular portion, a single transmembrane segment, and a short cytoplasmic domain (except for β4, which owns a large cytoplasmic domain) (Giancotti, 2003). In mammalians, there are eighteen α and eight β subunits having been identified and they constitute at least twenty-four heterodimers (Hynes, 2002), which play crucial roles in many physiological and pathological processes including immune response, cell adhesion, migration, apoptosis, tissue organization, and repair (Brooks et al., 1994, Hood and Cheresh, 2002, Hughes, 2001, Huttenlocher and Horwitz, 2011 and Meredith and Schwartz, 1997). Integrins are also commonly expressed in cancer cells, and contributed to tumor development by promoting cell survival, proliferation, migration and invasion (Desgrosellier and Cheresh, 2010 and Jin and Varner, 2004). In Drosophila melanogaster, essential roles of integrins in developmental and innate immunity have been well studied ( Bulgakova et al., 2012, Dinkins et al., 2008, McMahon et al., 2010, Moreira et al., 2013, Nagaosa et al., 2011, O'Reilly et al., 2008 and Yee and Hynes, 1993). Recently, several studies have suggested that Drosophila integrins are important for anchoring stem cells to their niche ( Lin et al., 2013, Tanentzapf et al., 2007 and Van Doren, 2007) and essential for intestinal stem cell maintenance and proliferation ( Lin et al., 2013). In Manduca sexta, α1, α2 and α3 play different roles in immune response and control different steps in cellular immunity ( Zhuang et al., 2008). Besides, β1 is specifically expressed in plasmatocytes and required for hemocyte encapsulation ( Levin et al., 2005). Three α subunits and one β subunit have been identified from Pseudoplusia includens, and they regulate hemocyte adhesion during encapsulation ( Lavine and Strand, 2003 and Pech and Strand, 1995). In Ostrinia furnacalis, β1 affects the spreading and encapsulation of plasmatocytes ( Hu et al., 2010 and Xu et al., 2012). RNA interference of β1 impairs the cellular immune response and larval development in Spodoptera exigua ( Surakasi et al., 2011). In Anopheles gambiae and Ceratitis capitata (medfly), β subunit also can regulate the bacterial phagocytosis ( Mamali et al., 2009 and Moita et al., 2006).

To extend the knowledge of integrins in insect, we chose the silkworm, Bombyx mori, which is not only an important economical insect for silk production, but also an excellent fundamental research model. In this study, we reported the identification, characterization, expression analysis and functional study of the integrin family in silkworm, B. mori. Eleven integrins, including six α and five β subunits were identified, and their gene phylogeny relationships, temporal and spatial expression profiles were investigated throughly, their responses to the treatment of 20-ecdysone (20-E) were also preliminarily studied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำเป็นเซลล์ผิวไกลโคโปรตีน integrins สื่อกลางเซลล์เซลล์ และเซลล์จะ-extracellular เมตริกซ์ (ECM) โต้ตอบ ตลอดจน transduce สัญญาณแบบสองทิศทาง transmembrane ผ่านของเฉพาะ signaling ทางเดิน (Takada et al., 2007) อาศัย และแสดงกันอย่างแพร่หลายใน metazoans จากฟองน้ำกับมนุษย์ ซึ่งประกอบด้วย extracellular ส่วนใหญ่ ส่วน transmembrane เดียว และโดเมน cytoplasmic สั้น (ยกเว้น β4 ซึ่งเป็นเจ้าของโดเมน cytoplasmic ใหญ่) Integrins (Giancotti, 2003) Mammalians มีสิบแปดαและβ subunits แปดที่มีการระบุ และพวกเขาเป็น heterodimers น้อย ๒๔ (Hynes, 2002), ซึ่งมีบทบาทสำคัญในหลายทางพยาธิวิทยา และสรีรวิทยากระบวนการตอบสนองภูมิคุ้มกัน ยึดเกาะเซลล์ โยกย้าย apoptosis องค์กรเนื้อเยื่อ และซ่อมแซม (บรู๊คส์ et al., 1994 ฮูดและ Cheresh, 2002 ฮิวจ์ส 2001, Huttenlocher และ Horwitz, 2011 และ Meredith และ Schwartz, 1997) Integrins ยังมักแสดงในเซลล์มะเร็ง และส่วนการพัฒนาเนื้องอก โดยการส่งเสริมการอยู่รอดของเซลล์ แพร่หลาย โยกย้าย และบุกรุก (Desgrosellier และ Cheresh, 2010 และจิน และ Varner, 2004) ในแมลงวันทอง บทบาทสำคัญของ integrins ในภูมิคุ้มกันโดยธรรมชาติ และพัฒนาได้ถูกดีเรียน (Bulgakova et al., 2012, Dinkins et al., 2008, al. et แม็กแมเฮิน 2010, al. Moreira ร้อยเอ็ด 2013, Nagaosa et al., 2011, O'Reilly et al., 2008 และยี่ และ Hynes, 1993) ล่าสุด หลายการศึกษาได้แนะนำว่า integrins แมลงมีความสำคัญสำหรับ anchoring สเต็มเซลล์ของโพรง (Lin et al., 2013, Tanentzapf et al., 2007 และ Van Doren, 2007) และบำรุงรักษาลำไส้เซลล์ต้นกำเนิดและแพร่หลาย (Lin et al., 2013) Manduca sexta, α1, α2 และ α3 เล่นบทบาทที่แตกต่างในการตอบสนองภูมิคุ้มกันและควบคุมขั้นตอนต่าง ๆ ในเซลล์ภูมิคุ้มกัน (จ้วง et al., 2008) สำรอง β1 โดยเฉพาะแสดงใน plasmatocytes และจำเป็นสำหรับ encapsulation hemocyte (Levin et al., 2005) สาม subunits αและβย่อยหนึ่งได้รับการระบุจาก Pseudoplusia includens และพวกเขาควบคุม hemocyte ยึดเกาะระหว่าง encapsulation (Lavine และสแตร นด์ 2003 และ Pech และสแตร นด์ 1995) ใน Ostrinia furnacalis, β1 มีผลการแพร่กระจายและการ encapsulation ของ plasmatocytes (Hu et al., 2010 และ Xu et al., 2012) แทรกแซงอาร์เอ็นเอของ β1 แตกมือถือตอบสนองภูมิคุ้มกันและพัฒนา larval Spodoptera exigua (Surakasi et al., 2011) Anopheles gambiae และ Ceratitis capitata (medfly), βย่อยยังสามารถควบคุมแบคทีเรีย phagocytosis (Mamali et al., 2009 และ Moita และ al., 2006)เพื่อขยายความรู้ integrins ในแมลง เราเลือกไหม ไหม ซึ่งไม่เพียงแต่เป็นแมลงเศรษฐกิจสำคัญสำหรับการผลิตผ้าไหม แต่ยังแบบจำลองการวิจัยพื้นฐานแห่ง ในการศึกษานี้ เรารายงานระบุ คุณลักษณะ วิเคราะห์นิพจน์ และศึกษาหน้าที่ของครอบครัว integrin ไหม โมริเกิด ระบุ integrins 11, 6 αและβ subunits ห้า และยีน phylogeny สัมพันธ์ ขมับและนิพจน์ปริภูมิโปรไฟล์ของพวกเขาถูกสอบสวนชัดเจน preliminarily ยังได้ศึกษาการตอบรับการรักษา 20-ecdysone (20 E)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้เบื้องต้น
ในฐานะที่เป็นไกลโคโปรตีนเซลล์ผิว, integrins ไกล่เกลี่ยเซลล์ไปยังเซลล์และเซลล์ไปยังเซลล์เมทริกซ์ (ECM) ปฏิสัมพันธ์เช่นเดียวกับการแปลงพลังงานสัญญาณรนแบบสองทิศทางผ่านเส้นทางการส่งสัญญาณที่เป็นเอกลักษณ์ (Takada et al., 2007) integrins ป่าสงวนและแสดงกันอย่างแพร่หลายใน metazoans จากฟองน้ำกับมนุษย์ซึ่งจะประกอบด้วยส่วนนอกขนาดใหญ่ส่วนรนเดียวและโดเมนนิวเคลียสสั้น (ยกเว้นβ4ซึ่งเป็นเจ้าของโดเมนนิวเคลียสขนาดใหญ่) (Giancotti 2003) ใน mammalians มีสิบแปดαและβแปดหน่วยย่อยที่ได้รับการระบุและพวกเขาเป็นอย่างน้อยยี่สิบสี่ heterodimers (Hynes, 2002) ซึ่งมีบทบาทสำคัญในกระบวนการทางสรีรวิทยาและพยาธิสภาพหลายอย่างรวมทั้งการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันเซลล์ที่ติดโยกย้าย apoptosis, องค์กรเนื้อเยื่อและซ่อมแซม (บรูคส์ et al., 1994, Hood และ Cheresh 2002 ฮิวจ์ 2001 Huttenlocher และ Horwitz, ปี 2011 และเมเรดิ ธ และ Schwartz, 1997) integrins ยังแสดงทั่วไปในเซลล์มะเร็งและมีส่วนในการพัฒนาเนื้องอกโดยการส่งเสริมการอยู่รอดของเซลล์ขยายการย้ายถิ่นและการบุกรุก (Desgrosellier และ Cheresh 2010 และจินและ Varner, 2004) ในแมลงหวี่ melanogaster บทบาทสำคัญของ integrins ภูมิคุ้มกันในการพัฒนาและโดยธรรมชาติได้รับการศึกษาที่ดี (Bulgakova et al., 2012, Dinkins et al., 2008, ฮอน et al., 2010, Moreira et al., 2013, Nagaosa และคณะ , 2011, O'Reilly et al., 2008 และยีและ Hynes, 1993) เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษาหลายคนบอกว่า integrins แมลงหวี่มีความสำคัญต่อการยึดเซลล์ต้นกำเนิดกับช่องของพวกเขา (หลิน et al., 2013, Tanentzapf et al., 2007 และรถตู้ Doren 2007) และมีความจำเป็นสำหรับการบำรุงรักษาเซลล์ต้นกำเนิดในลำไส้และการแพร่กระจาย (หลินและ al., 2013) ใน Manduca sexta, α1, α2และα3เล่นบทบาทที่แตกต่างในการตอบสนองของระบบภูมิคุ้มกันและการควบคุมขั้นตอนที่แตกต่างกันในการสร้างภูมิคุ้มกันของเซลล์ (จ้วง et al., 2008) นอกจากβ1จะแสดงเฉพาะใน plasmatocytes และจำเป็นสำหรับการห่อหุ้มเม็ดเลือด (เลวิน et al., 2005) สามหน่วยย่อยαและβ subunit หนึ่งได้รับการระบุจาก includens Pseudoplusia และพวกเขาควบคุมการยึดเกาะเม็ดเลือดในระหว่างการห่อหุ้ม (Lavine และ Strand, 2003 และ Pech และ Strand, 1995) ใน furnacalis Ostrinia, β1มีผลต่อการแพร่กระจายและการห่อหุ้มของ plasmatocytes (Hu et al., 2010 และ Xu et al., 2012) การแทรกแซงอาร์เอ็นเอของβ1บั่นทอนระบบภูมิคุ้มกันของเซลล์และการพัฒนาของตัวอ่อนใน Spodoptera exigua (Surakasi et al., 2011) ในยุงก้นปล่อง gambiae และ Ceratitis capitata (Medfly) subunit βยังสามารถควบคุมเซลล์ทำลายแบคทีเรีย (Mamali et al., 2009 และ Moita et al., 2006). ในการขยายความรู้ของ integrins ในแมลงเราเลือกไหม, ไหม ซึ่งไม่ได้เป็นเพียงแมลงประหยัดที่สำคัญสำหรับการผลิตผ้าไหม แต่ยังรูปแบบการวิจัยพื้นฐานที่ดีเยี่ยม ในการศึกษานี้เรารายงานระบุลักษณะการวิเคราะห์การแสดงออกและการศึกษาการทำงานของครอบครัวใน integrin ไหม B. Mori Eleven integrins รวมทั้งหกαและห้าหน่วยย่อยของβถูกระบุและความสัมพันธ์ของยีนเชื้อชาติของพวกเขาแสดงออกของเวลาและพื้นที่ที่ได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดการตอบสนองของพวกเขาเพื่อรักษา 20 ecdysone (20-E) ก็มีการศึกษาเบื้องต้น