We would normally expect that if in

We would normally expect that if informal lenders attached different risks to different borrower categories, a possible way of doing this would be to apply differential interest rates. This has been found not to be the case in many cases (Aryeetey, 1994, Chipeta, 1994). In Ghana, Aryeetey (1994) has observed that interest rates charged by moneylenders really did not vary much. For a three month loan in 1992, an interest rate of 25-30% for the period was usual in urban areas. Rural interest rates were usually not much different from urban rates. Annualizing such rates is often not realistic since annual loans are seldom considered and the rate determination process differs when annual loans are being made. In the cases that repayment went beyond six months to one year, higher interest rates ranging between 50% and 100% of the principal for the period become observable. These rates were not much
different from rates observed elsewhere in Africa. Some lenders have been observed to have
interest rates that go beyond 100% for one-year loans (Chipeta and Mkandawire, 1994).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามักจะคาดหวังว่า หากกู้ไม่เป็นทางกับความเสี่ยงที่แตกต่างกันประเภทผู้กู้แตกต่างกัน จะได้วิธีการทำเช่นนี้ให้ ใช้อัตราดอกเบี้ยที่แตกต่าง นี้พบไม่ต้องเป็นกรณีที่ในหลายกรณี (Aryeetey, 1994, Chipeta, 1994) ในกานา Aryeetey (1994) ได้สังเกตเห็นว่า อัตราดอกเบี้ยที่เรียกเก็บ โดย moneylenders จริง ๆ ก็ไม่แตกต่างกันมาก กู้สามเดือนใน 1992 อัตราดอกเบี้ย 25-30% สำหรับรอบระยะเวลาเป็นปกติในพื้นที่เขตเมือง อัตราดอกเบี้ยที่ชนบทถูกมักจะไม่มากแตกต่างจากราคาในเมือง Annualizing ราคาดังกล่าวเป็นมักจะไม่จริง เพราะไม่ค่อยจะพิจารณาเงินกู้ประจำปี และการกำหนดอัตราที่แตกต่างเมื่อมีการทำการกู้ยืมประจำปี ในกรณีที่ชำระไปเกินกว่าหกเดือนถึงหนึ่งปี อัตราดอกเบี้ยสูงขึ้นตั้งแต่ 50% และ 100% ของหลักสำหรับรอบระยะเวลาที่เป็นเบส ราคาเหล่านี้ไม่ได้มากแตกต่างจากราคาตรวจสอบอื่น ๆ ในแอฟริกานั้น ผู้ให้กู้บางได้รับการปฏิบัติเพื่อให้อัตราดอกเบี้ยมากกว่า 100% สำหรับหนึ่งปี (Chipeta และ Mkandawire, 1994)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรามักจะคาดหวังว่าถ้าผู้ให้กู้เป็นทางการแนบความเสี่ยงที่แตกต่างกันเพื่อกู้ประเภทที่แตกต่างกันเป็นวิธีที่เป็นไปได้ของการทำเช่นนี้จะนำไปใช้อัตราดอกเบี้ยค่า นี้ได้รับไม่พบว่าจะเป็นกรณีในหลายกรณี (Aryeetey 1994 Chipeta 1994) เดอะ ในกานา, Aryeetey (1994) ได้ตั้งข้อสังเกตว่าอัตราดอกเบี้ยที่เรียกเก็บโดยเงินกู้จริงๆไม่ได้แตกต่างกันมาก สำหรับเงินกู้งวดสามเดือนในปี 1992 อัตราดอกเบี้ย 25-30% สำหรับรอบระยะเวลาเป็นเรื่องปกติในพื้นที่เขตเมือง อัตราดอกเบี้ยในชนบทมักจะไม่แตกต่างกันมากจากอัตราเมือง เต็มปีส่วนอัตราค่าบริการดังกล่าวมักจะไม่เป็นจริงตั้งแต่การให้กู้ยืมเงินประจำปีไม่ค่อยได้รับการพิจารณาและขั้นตอนการกำหนดอัตราที่แตกต่างเมื่อเงินให้กู้ยืมประจำปีมีการทำ ในกรณีที่การชำระหนี้ไปเกินหกเดือนถึงหนึ่งปีสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยอยู่ระหว่าง 50% และ 100% ของเงินต้นเป็นระยะเวลากลายเป็นที่สังเกตได้ อัตราเหล่านี้มีไม่มาก
แตกต่างจากอัตราการสังเกตอื่น ๆ ในทวีปแอฟริกา ผู้ให้กู้บางคนได้รับการปฏิบัติที่จะมี
อัตราดอกเบี้ยที่ไปไกลกว่า 100% สำหรับเงินให้สินเชื่อหนึ่งปี (Chipeta และ Mkandawire, 1994)