Cultural mismatch and creativityCre

Cultural mismatch and creativity
Creativity expert Sir Ken Robinson2 (2006) has criticized the way children are
being educated today, pointing out that existing school cultures kill creativity
and should be transformed. While creativity has been declared as something
that should be valued, school systems have failed to nurture creativity
and acknowledge the diversity of multiple intelligences possessed by learners.
Education and learning play a significant role in shaping a creative environment/
culture in which the arts and culture can enable the stimulation of
people’s imagination and the promotion of creativity in schools, institutions
of higher learning and in lifelong learning. In the context of schooling, ‘school
culture’ encompasses all the assumptions, attitudes, expected behaviours and
values that impact the way a school operates (Fullan 2007). But the ‘intangible’
components of culture are ‘often more difficult to pinpoint’ (Nieto 2000: 139).
These include communication style, attitudes, values and family relationships
that affect the quality of student learning. Indeed these pose a greater challenge
to education reform than the mere restructuring of schools: ‘Reform is
not just putting into place the latest policy. It means changing the cultures of
the classrooms, the schools, the districts, the universities, and so on’ (Fullan
2007: 7). Student learning can be enhanced ‘when the culture of the school
reflects the culture of the home or community’ thereby making the classroom
environment more familiar to learners (Darling-Hammond et al. 2003: 106).
Conversely, the learning process is made more complex for learners when
school reflects different ways of thinking, knowing and valuing unfamiliar to
them. When the home or community context is substantially different from
what learners experience in school, school can be a ‘more foreign experience’,
even ‘mysterious or intimidating’. By incorporating aspects of learners’ home
and community life in the learning process, learners may feel less alienated by
the learning environment. Teachers who understand the cultural norms guiding
their students’ thinking and behaviour may be less likely to ‘misinterpret or
miss entirely what students understand’ (Darling-Hammond et al. 2003: 106).
In a heartwarming video clip,3 a class of young Japanese children is
shown being instructed by an art teacher to ‘draw anything that comes up to
your mind’. While all the other children draw pictures of flowers and other
recognizable objects, the teacher notices a boy using crayons to color his art
paper completely black. He continues to do this day after day during class,
after class and even at home. His refusal to say what he is drawing creates
great anxieties for the teacher, his parents and the school administration. The
team of medical experts who examines him is baffled but fails to diagnose his
‘disorder’, and the boy is sent to a medical facility for observation. There he
continues to focus on coloring more pieces of art paper – most are completely
black but some have white patches on them. One day the art teacher discovers
a puzzle amongst the boy’s belongings at school and suspects that the
boy maybe drawing a large picture that requires the piecing together of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ตรงกันทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ความคิดสร้างสรรค์ผู้เชี่ยวชาญที่รักเคน Robinson2 (2006) ได้วิพากษ์วิจารณ์แบบเด็กการศึกษาวันนี้ ชี้ให้เห็นว่า วัฒนธรรมโรงเรียนที่มีอยู่ฆ่าความคิดสร้างสรรค์และควรเปลี่ยนการ ในขณะที่ความคิดสร้างสรรค์ได้ถูกประกาศเป็นที่ควรจะเป็นบริษัท ล้มระบบโรงเรียนผดุงความคิดสร้างสรรค์และยอมรับความหลากหลายของเฉพาะมอบนักเรียนศึกษาและเรียนรู้มีบทบาทสำคัญในการกำหนดทิศสภาพแวดล้อมที่สร้างสรรค์ /วัฒนธรรมที่ศิลปวัฒนธรรมสามารถให้การกระตุ้นของจินตนาการของผู้คนและส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในโรงเรียน สถาบันของสูงกว่าการเรียนรู้ และในการปรับเปลี่ยนรูปแบบการเรียนรู้ ในบริบทของการศึกษา, ' โรงเรียนวัฒนธรรม ' ครอบคลุมทุกสมมติฐาน ทัศนคติ พฤติกรรมที่คาดหวัง และค่าที่ว่า ผลกระทบทางโรงเรียนดำเนินการ (Fullan 2007) แต่ 'ไม่มีตัวตน'ส่วนประกอบของวัฒนธรรม ' มักจะยากต่อการระบุ ' (Nieto 2000:139)ได้แก่การสื่อสารความสัมพันธ์ลักษณะ ทัศนคติ ค่านิยม และครอบครัวที่มีผลต่อคุณภาพของนักเรียนที่เรียนรู้ แน่นอนเหล่านี้ก่อให้เกิดความท้าทายมากขึ้นการปฏิรูปการศึกษากว่าปรับโครงสร้างของโรงเรียนเพียง: ' ปฏิรูปคือไม่ใช่แค่วางเข้านโยบายล่าสุด หมายถึง การเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมของห้องเรียน โรงเรียน เขต มหาวิทยาลัย และอื่น ๆ ' (Fullan2007:7) สามารถเพิ่มนักเรียน ' เมื่อวัฒนธรรมของโรงเรียนreflects the culture of the home or community’ thereby making the classroomenvironment more familiar to learners (Darling-Hammond et al. 2003: 106).Conversely, the learning process is made more complex for learners whenschool reflects different ways of thinking, knowing and valuing unfamiliar tothem. When the home or community context is substantially different fromwhat learners experience in school, school can be a ‘more foreign experience’,even ‘mysterious or intimidating’. By incorporating aspects of learners’ homeand community life in the learning process, learners may feel less alienated bythe learning environment. Teachers who understand the cultural norms guidingtheir students’ thinking and behaviour may be less likely to ‘misinterpret ormiss entirely what students understand’ (Darling-Hammond et al. 2003: 106).In a heartwarming video clip,3 a class of young Japanese children isshown being instructed by an art teacher to ‘draw anything that comes up toyour mind’. While all the other children draw pictures of flowers and otherrecognizable objects, the teacher notices a boy using crayons to color his artpaper completely black. He continues to do this day after day during class,after class and even at home. His refusal to say what he is drawing createsgreat anxieties for the teacher, his parents and the school administration. Theteam of medical experts who examines him is baffled but fails to diagnose his‘disorder’, and the boy is sent to a medical facility for observation. There hecontinues to focus on coloring more pieces of art paper – most are completelyblack but some have white patches on them. One day the art teacher discoversa puzzle amongst the boy’s belongings at school and suspects that theboy maybe drawing a large picture that requires the piecing together of the

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ตรงกันทางวัฒนธรรมและความคิดสร้างสรรค์ความคิดสร้างสรรค์ผู้เชี่ยวชาญเซอร์เคน Robinson2 (2006) ได้รับการวิพากษ์วิจารณ์วิธีที่เด็กจะได้รับการศึกษาในวันนี้ชี้ให้เห็นว่าวัฒนธรรมโรงเรียนที่มีอยู่ฆ่าความคิดสร้างสรรค์และควรจะเปลี่ยน ในขณะที่ความคิดสร้างสรรค์ที่ได้รับการประกาศเป็นบางสิ่งบางอย่างที่ควรจะมีมูลค่าระบบโรงเรียนได้ล้มเหลวที่จะรักษาความคิดสร้างสรรค์และรับทราบความหลากหลายของพหุปัญญาครอบงำโดยผู้เรียน. การศึกษาและการเรียนรู้ที่มีบทบาทสำคัญในการสร้างสภาพแวดล้อมที่มีความคิดสร้างสรรค์ / วัฒนธรรมซึ่งศิลปะและวัฒนธรรม สามารถเปิดใช้การกระตุ้นของจินตนาการของผู้คนและโปรโมชั่นของความคิดสร้างสรรค์ในโรงเรียนและสถาบันการศึกษาระดับสูงและในการเรียนรู้ตลอดชีวิต ในบริบทของการเรียนการสอนที่โรงเรียนวัฒนธรรมบนโลกไซเบอร์สมมติฐานทั้งหมดทัศนคติพฤติกรรมที่คาดหวังและคุณค่าของผลกระทบที่ทางโรงเรียนดำเนิน(Fullan 2007) แต่ 'ไม่มีตัวตน' ส่วนประกอบของวัฒนธรรมเป็น 'มักจะยากที่จะระบุ (Nieto 2000: 139). เหล่านี้รวมถึงรูปแบบการสื่อสารทัศนคติค่านิยมและความสัมพันธ์ในครอบครัวที่มีผลต่อคุณภาพของการเรียนรู้ของนักเรียน อันที่จริงเหล่านี้ก่อให้เกิดความท้าทายมากขึ้นในการปฏิรูปการศึกษากว่าเพียงการปรับโครงสร้างของโรงเรียน: 'การปฏิรูปจะไม่เพียงแค่ใส่เข้าไปในสถานที่นโยบายล่าสุด มันหมายถึงการเปลี่ยนแปลงวัฒนธรรมของห้องเรียนที่โรงเรียนย่านมหาวิทยาลัยและอื่น ๆ (Fullan 2007: 7) การเรียนรู้สามารถเพิ่มเมื่อวัฒนธรรมของโรงเรียนสะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมของบ้านหรือชุมชน'จึงทำให้ห้องเรียนสภาพแวดล้อมอื่นๆ ที่คุ้นเคยกับผู้เรียน (ที่รัก-แฮมมอนด์, et al 2003:. 106). ตรงกันข้ามกระบวนการเรียนรู้ที่จะทำมากขึ้น ที่ซับซ้อนสำหรับผู้เรียนเมื่อโรงเรียนสะท้อนให้เห็นถึงวิธีการที่แตกต่างกันของการคิดรู้คุณค่าและไม่คุ้นเคยกับพวกเขา เมื่อบ้านหรือบริบทชุมชนเป็นอย่างมากแตกต่างจากสิ่งที่เรียนประสบการณ์ในโรงเรียนโรงเรียนอาจจะเป็นประสบการณ์ต่างประเทศมากขึ้น'แม้' ลึกลับหรือข่มขู่ ' โดยผสมผสานแง่มุมของบ้านของผู้เรียนและการใช้ชีวิตของชุมชนในกระบวนการเรียนรู้ของผู้เรียนอาจจะรู้สึกแปลกน้อยลงโดยสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ ครูที่เข้าใจบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมแนวทางของนักเรียนคิดและพฤติกรรมที่อาจจะมีโอกาสน้อยที่จะ'ตีความผิดหรือพลาดทั้งหมดสิ่งที่นักเรียนเข้าใจ' (ที่รัก-แฮมมอนด์, et al 2003:. 106). ในคลิปวิดีโอที่อบอุ่น 3 ชั้นเรียนของหนุ่มสาว เด็กญี่ปุ่นแสดงให้เห็นว่ามีการได้รับคำแนะนำจากครูสอนศิลปะที่'วาดอะไรที่มาถึงใจของคุณ' ในขณะที่ทุกเด็กคนอื่น ๆ วาดภาพของดอกไม้และอื่น ๆวัตถุที่รู้จักครูสังเกตเห็นเด็กโดยใช้ดินสอสีงานศิลปะของเขากระดาษสีดำสนิท เขายังคงทำในวันนี้หลังจากที่วันในช่วงชั้นหลังเลิกเรียนและแม้กระทั่งที่บ้าน เขาปฏิเสธที่จะพูดในสิ่งที่เขาเป็นรูปวาดสร้างความวิตกกังวลที่ดีสำหรับครูที่พ่อแม่ของเขาและการบริหารโรงเรียน ทีมงานของผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ที่ตรวจสอบเขาจะงงงัน แต่ล้มเหลวในการวินิจฉัยของเขา'ความผิดปกติ' และเด็กถูกส่งไปยังสถานพยาบาลสำหรับการสังเกต ที่นั่นเขายังคงมุ่งเน้นการทำสีชิ้นส่วนต่าง ๆ ของกระดาษอาร์ต - ที่จะสมบูรณ์สีดำแต่บางคนมีแพทช์สีขาวกับพวกเขา วันหนึ่งอาจารย์สอนศิลปะค้นพบปริศนาท่ามกลางข้าวของของเด็กที่โรงเรียนและสงสัยว่าเด็กอาจจะวาดภาพขนาดใหญ่ที่ต้องใช้ปะติดปะต่อของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัฒนธรรมที่ไม่ตรงกันและความคิดสร้างสรรค์
ผู้เชี่ยวชาญสร้างสรรค์เซอร์เคน robinson2 ( 2006 ) ได้วิจารณ์วิธีเด็ก
มีการศึกษาในวันนี้ ชี้ให้เห็นว่า วัฒนธรรมโรงเรียนที่มีอยู่ฆ่าความคิดสร้างสรรค์
และควรเปลี่ยน ในขณะที่ความคิดสร้างสรรค์ได้รับการประกาศเป็นสิ่ง
ที่ควรคุณค่า ระบบโรงเรียนมีการล้มเหลวที่จะบ่มเพาะความคิดสร้างสรรค์
และยอมรับในความหลากหลายของพหุปัญญา ครอบครองโดยผู้เรียน
การศึกษาและการเรียนรู้มีบทบาทสำคัญในการสร้างสภาพแวดล้อม /
สร้างสรรค์วัฒนธรรมซึ่งศิลปะและวัฒนธรรมสามารถช่วยกระตุ้น
จินตนาการของผู้คนและส่งเสริมความคิดสร้างสรรค์ในโรงเรียน สถาบันการศึกษา
สูงกว่าการเรียนรู้และการเรียนรู้ตลอดชีวิต ในบริบทของโรงเรียน , โรงเรียน
วัฒนธรรม ' ครอบคลุมทุกสมมติฐาน , ทัศนคติ , พฤติกรรมที่คาดหวังและ
ค่าต่อวิธีเรียนา ( ฟูลแลน 2007 ) แต่ส่วนประกอบของวัฒนธรรม ' ไม่มีตัวตน '
' มักจะยากที่จะระบุ ' ( nieto 2000 : 139 ) .
เหล่านี้รวมถึงรูปแบบการสื่อสาร ทัศนคติ ค่านิยม และความสัมพันธ์ในครอบครัว
ที่ส่งผลต่อคุณภาพการเรียนรู้ของผู้เรียนแน่นอนเหล่านี้ก่อให้เกิดความท้าทายมากขึ้น
เพื่อการปฏิรูปการศึกษามากกว่าการเพียงของโรงเรียน : ' ปฏิรูป
ไม่ใช่แค่ใส่เข้าไปในสถานที่ นโยบายล่าสุด มันหมายถึงการเปลี่ยนวัฒนธรรมของ
ห้องเรียน โรงเรียน เขต มหาวิทยาลัย และอื่นๆ ( ฟูลแลน
2007 : 7 ) การเรียนรู้ของนักเรียนจะสามารถเพิ่มขึ้นเมื่อวัฒนธรรมของโรงเรียน
สะท้อนให้เห็นถึงวัฒนธรรมของชุมชนบ้านหรือทำให้ห้องเรียน
สภาพแวดล้อมที่คุ้นเคยกับผู้เรียน ( ดาร์ลิ่งแฮมมอนด์ et al . 2546 : 5 ) .
แต่กระบวนการเรียนรู้ได้ซับซ้อนมากขึ้นสำหรับผู้เรียนเมื่อ
โรงเรียนสะท้อนให้เห็นถึงวิธีที่แตกต่างของการคิด ทราบ และคุณค่าที่ไม่คุ้นเคย

. เมื่อบ้านหรือบริบทของชุมชนเป็นอย่างมากแตกต่างจาก
สิ่งที่ผู้เรียนมีประสบการณ์ในโรงเรียน โรงเรียนสามารถเป็น ' มากกว่าต่างประเทศประสบการณ์ '
' ลึกลับหรือน่ากลัว ' โดยผสมผสานลักษณะของผู้เรียน ' บ้าน
และชีวิตชุมชนในการเรียนรู้ ผู้เรียนอาจรู้สึกเบื่อหน่ายโดย
สภาพแวดล้อมการเรียนรู้ ครูที่เข้าใจวัฒนธรรมบรรทัดฐานชี้นำ
คิดของนักเรียนและพฤติกรรมอาจจะโอกาสน้อยที่จะ ' เข้าใจผิดหรือ
คุณว่านักเรียนเข้าใจ ' ( ดาร์ลิ่งแฮมมอนด์ et al . 2546 : 5 ) .
ในคลิปที่อบอุ่น , 3 ชั้นของเด็กญี่ปุ่น
แสดงถูกสั่งโดยอาจารย์สอนศิลปะ ' วาดอะไรที่เกิดขึ้นกับจิตของคุณ ' ในขณะที่เด็กคนอื่น ๆวาดภาพดอกไม้และวัตถุอื่น ๆ
รู้จัก ครูสังเกตเด็กใช้สีเทียนสี
ศิลปะของเขากระดาษทั้งหมดสีดำ เขายังคงทำวันนี้ วันก่อนในคาบ
หลังเลิกเรียนและแม้แต่ที่บ้าน เขาปฏิเสธที่จะพูดในสิ่งที่เขาวาดสร้าง
anxieties ที่ดีสำหรับครู พ่อแม่ และการบริหารโรงเรียน
ทีมแพทย์ผู้เชี่ยวชาญที่ตรวจสอบเขาจะสับสน แต่ล้มเหลวในการวินิจฉัยของเขา
'disorder ' และเด็กที่ถูกส่งไปยังสถานพยาบาล เพื่อสังเกตอาการ มีเขา