After rescuing Liu Meng, Bai Yunfei

After rescuing Liu Meng, Bai Yunfei went straight back into his tavern.

In a guest room, he gently put she down on a bed then asked in a deeply concerned manner: “Meng’er, how are you feeling? Are you hurt anywhere?”

Liu Meng smiled at him, saying softly: “I’m fine. You don’t have to worry, Yunfei. They forced me to take a drug then my whole body became powerless. But there shouldn’t be any big problems. I can feel that I’m recovering. I think I should be okay by tomorrow morning at the latest…”

“Really? Are you sure about this?” Bai Yunfei looked at the color of her face carefully. After thinking for a while, he still said worriedly: “I think I should go ask the seniors from the Green Willow School to come and have a look at you. This’ll bother them a bit, but I can only stop worrying after making sure that you’re okay.”

Just when he wanted to stand up, he felt Liu Meng hold his left hand. She raised her voice a little, saying: “There’s really no need for that, Yunfei. I heard from them that this drug merely paralyzes my body for a while, weakening my mind, making it impossible for me to channel my soulforce, and rendering my entire body powerless and immobile…”

His hand pulled by her, Bai Yunfei seemed to feel somewhat uneasy. He sat down on the bed again and said in a low voice: “Then… Alright, if you’re still not okay by tomorrow morning, I’ll take you to the Green Willow School to ask for help.”

Liu Meng showed a smiling expression. Her face slightly reddened. She stared at Bai Yunfei long a long time then said tenderly: “Thank you for saving me, Yunfei. I knew… you’d definitely come.”

Bai Yunfei shifted his eyes away somewhat awkwardly and gave a slight cough, saying: “Don’t say that, Meng’er. After all, their target was me. It was all because of me provoking them earlier that you were kidnapped.”

“But didn’t you provoke them because of me?”

After saying so, Liu Meng seemed to realize that her words had another meaning and her face reddened even more. She inclined her head, not daring to look at Bai Yunfei again.

The little servant girl Xiao Ning had been keeping watch on one side with wide opened eyes all along. Now, seeing such an atmosphere between the two of them, her eyes rolled and she could not help letting out a laugh then said with pretended arrogance as if she was their senior: “Let me tell you two something. Obviously both of you want the same thing, so why are you still pretending not to understand each other?”

“Cough cough cough!!” Bai Yunfei gave a few dry coughs then stood up, saying: “Meng’er, your body is very weak at the moment so you should go to sleep early. I’ll go and have a rest too. After the fight just now, I’m pretty tired. If you want to talk about something, let’s wait until tomorrow.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากช่วยเมงหลิว ไบ Yunfei ก็ตรงกลับเข้าไปในโรงเตี๊ยมของเขาในห้องพัก เขาค่อย ๆ วางเธอลงบนเตียง แล้วถามในลักษณะห่วง: "Meng'er วิธีคุณรู้สึกอย่างไร มีคุณเจ็บที่ใด"เมงหลิวยิ้มที่เขา พูดเบา ๆ: "ฉันดี คุณไม่ต้องกังวล Yunfei พวกเขาบังคับให้ฉันใช้ยา แล้วร่างกายก็ไม่มีอำนาจ แต่ไม่ควรมีปัญหาใหญ่ ผมรู้สึกได้ว่า ฉัน:การกู้คืน ผมคิดว่า ควรมีมั้ยคะ โดยพรุ่งนี้เช้าที่สุด...""จริง ๆ คุณแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้" ไบ Yunfei ดูที่สีของใบหน้าของเธออย่างระมัดระวัง หลังจากคิดครู่ ยังว่า worriedly: "ผมคิดว่า ผมควรไปถามผู้สูงอายุจากโรงเรียนวิลโลว์เขียว จะมาดูที่คุณ นี้จะรำคาญพวกเขาบิต แต่ฉันเพียงสามารถหยุดกังวลหลังจากการตรวจสอบให้แน่ใจว่า คุณโอเค"เมื่อเขาอยากจะยืนขึ้น เขารู้สึกเมงหลิวจับมือซ้ายของเขา เธอยกเสียงของเธอเล็กน้อย พูดว่า: "จริง ๆ ไม่จำเป็นที่ Yunfei ผมได้ยินจากพวกเขาว่า ยานี้เพียง paralyzes ร่างกายของฉันในขณะ ใจของฉันอ่อนแอลง ทำให้ไม่ให้ช่อง soulforce ของฉัน และแสดงผลของฉันทั้งร่างกายไม่มีอำนาจ และอดีตกาล... "มือดึง โดยเธอ ไบ Yunfei ดูเหมือนจะ รู้สึกค่อนข้างไม่สบายใจ เขานั่งลงบนเตียงอีกครั้ง และกล่าวในเสียงต่ำ: "แล้ว... ไม่เป็นไร หากคุณยังไม่โอเค โดยพรุ่งนี้เช้า ฉันจะพาคุณเขียววิลโลว์โรงเรียนขอความช่วยเหลือ"เมงหลิวแสดงนิพจน์การยิ้ม ใบหน้าของเธอเล็กน้อยบวม เธอจ้องไปที่ไบ Yunfei ยาวนาน แล้วว่า ละม่อม: ขอบคุณสำหรับการบันทึกฉัน Yunfei ผมรู้...คุณจะมาแน่นอน"ไบ Yunfei เลื่อนตาห่างกันค่อนข้างเก้ ๆ และให้กระแอม พูดว่า: "อย่าบอกว่า ที่ Meng'er หลังจากที่ทุก เป้าหมายของพวกเขาคือฉัน ได้เนื่องจากตัวผมกระตุ้นความพวกเขาก่อนหน้านี้ว่า คุณมีการลักพาตัว""แต่คุณไม่ได้กระตุ้นพวกเขาเนื่องจากฉัน"หลังจากพูดได้ เมงหลิวประจักษ์ตระหนักถึงว่า คำพูดของเธอมีความหมายอื่น และ reddened ใบหน้าของเธอยิ่งขึ้น เธอเอียงหัวของเธอ ไม่กล้าไปดูไบ Yunfei อีกบ่าวน้อยสาวเสี่ยวหนิงได้รับการรักษานาฬิกาด้านหนึ่งกับดวงตาที่เปิดกว้างคง ตอนนี้ เห็นบรรยากาศดังกล่าวระหว่างเขาทั้งสอง ดวงตาของเธอรีด และเธออาจไม่ช่วย ให้ออกเสียงหัวเราะแล้วกล่าวพร้อมกับหลอกลวงว่าหยิ่งว่าเธออาวุโสของพวกเขา: "ให้ฉันบอกคุณบางอย่าง 2 เห็นได้ชัดว่าคุณทั้งสองต้องเหมือนกัน ดังนั้นทำไมคุณยังคงอ้างจะไม่เข้าใจกันหรือไม่""ไอไอไอ!!" ไบ Yunfei ให้กี่อาการไอแห้งแล้ว ลุกขึ้นยืน พูดว่า: "Meng'er ร่างกายอ่อนแอเป็นอย่างมากในขณะนี้ดังนั้นคุณควรไปนอนก่อน ฉันจะไป และมีส่วนเหลือเกิน หลังจากการต่อสู้ ตอนนี้ฉันสวยเหนื่อย ถ้าคุณต้องการพูดคุยเกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่าง เรามารอจนถึงวันพรุ่งนี้"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากช่วยหลิวเม้งตากใบ Yunfei เดินตรงกลับเข้ามาในร้านเหล้าของเขา. ในห้องพักเขาเบา ๆ ใส่เธอลงบนเตียงแล้วถามในลักษณะที่กังวลลึก: "Meng'er วิธีการที่คุณรู้สึก? คุณกำลังทำร้ายได้ทุกที่ " หลิวเม้งยิ้มให้เขาพูดเบา ๆ " ฉันสบายดี คุณไม่จำเป็นต้องกังวล Yunfei พวกเขาบังคับให้ฉันที่จะใช้ยาเสพติดแล้วทั้งร่างกายของฉันกลายเป็นหนทาง แต่ไม่ควรมีปัญหาใหญ่ ๆ ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังฟื้นตัว ผมคิดว่าผมควรจะถูกโดยเช้าวันพรุ่งนี้ที่ล่าสุด ... " " จริงเหรอ? คุณแน่ใจว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้? "Bai Yunfei มองที่สีของใบหน้าของเธออย่างระมัดระวัง หลังจากที่คิดในขณะที่เขายังกล่าวว่าเป็นห่วงว่า "ผมคิดว่าผมควรจะไปถามผู้สูงอายุจากวิลโลว์โรงเรียนสีเขียวที่จะมาและมีลักษณะที่คุณ นี้จะรำคาญพวกเขาเล็กน้อย แต่ฉันเท่านั้นที่สามารถหยุดกังวลหลังจากการทำให้แน่ใจว่าคุณโอเค. " เพียงเมื่อเขาต้องการที่จะยืนขึ้นเขารู้สึกว่าหลิวเม้งจับมือซ้ายของเขา เธอเงยหน้าขึ้นเสียงของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ พูดว่า: "มีจริงๆความจำเป็นในการที่ Yunfei ไม่มี ผมได้ยินมาจากพวกเขาว่ายานี้เพียง paralyzes ร่างกายของฉันในขณะที่ลดลงในใจของฉันทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะหาช่อง Soulforce ของฉันและการแสดงผลทั้งร่างกายของฉันไม่มีอำนาจและไม่สามารถเคลื่อนที่ได้ ... " มือของเขาดึงเธอตากใบ Yunfei ดูเหมือนจะรู้สึก ค่อนข้างไม่สบายใจ เขานั่งลงบนเตียงอีกครั้งและพูดด้วยเสียงต่ำ ". แล้ว ... เอาล่ะถ้าคุณยังคงไม่เป็นไรโดยเช้าวันพรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปยังวิลโลว์โรงเรียนสีเขียวจะขอความช่วยเหลือ" หลิวเม้งแสดงให้เห็นว่า การแสดงออกยิ้ม ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย เธอจ้องมองมาที่ตากใบ Yunfei ยาวเป็นเวลานานแล้วกล่าวว่าละม่อม: "ขอบคุณสำหรับการบันทึกฉัน Yunfei ผมรู้ว่า ... คุณต้องการแน่นอนมา ". ตากใบ Yunfei เปลี่ยนดวงตาของเขาออกไปค่อนข้างเชื่องช้าและทำให้มีอาการไอเล็กน้อยกล่าวว่า" อย่าบอกว่า Meng'er หลังจากที่ทุกเป้าหมายของพวกเขาคือฉัน มันเป็นเพราะเรากระตุ้นให้พวกเขาก่อนหน้านี้ว่าคุณถูกลักพาตัว. " " แต่คุณไม่ยั่วยุให้พวกเขาเพราะผมได้ไหม " หลังจากที่พูดเช่นนั้นหลิวเม้งดูเหมือนจะรู้ว่าคำพูดของเธอมีอีกความหมายและใบหน้าของเธอแดงมากยิ่งขึ้น เธอเอียงหัวของเธอไม่กล้าที่จะมองไปที่ตากใบ Yunfei อีกครั้ง. สาวใช้เล็กน้อยเสี่ยวหนิงได้รับการเฝ้าดูอีกด้านหนึ่งด้วยดวงตาที่เปิดกว้างตลอด ตอนนี้เห็นบรรยากาศเช่นระหว่างสองของพวกเขาตาของเธอรีดและเธอไม่สามารถช่วยให้ออกหัวเราะแล้วกล่าวด้วยความเย่อหยิ่งแกล้งทำเป็นว่าเธอเป็นผู้บริหารระดับสูงของพวกเขา "ให้ฉันบอกคุณสองบางสิ่งบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าทั้งสองท่านต้องการสิ่งเดียวกันดังนั้นทำไมคุณถึงยังแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน "? " ไอไอไอ !! "Bai Yunfei ให้อาการไอแห้งไม่กี่แล้วลุกขึ้นยืนพูดว่า:" Meng'er ร่างกายของคุณคือ อ่อนแอมากในขณะนี้ดังนั้นคุณควรจะไปนอนในช่วงต้น ฉันจะไปและมีส่วนที่เหลือเกินไป หลังจากการต่อสู้เพียงแค่ตอนนี้ฉันเหนื่อยสวย หากคุณต้องการที่จะพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่ขอรอจนถึงวันพรุ่งนี้. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่ช่วยเหลือเล่าปี่ เมง ไป๋ yunfei เดินตรงกลับเข้าไปในโรงเตี๊ยมของเขาในห้องพักแขก เค้าค่อยๆวางเธอลงบนเตียง แล้วถามในลักษณะที่เป็นห่วง " meng"er เป็นยังไงบ้าง ? คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า "หลิวเม้งยิ้มให้เขา พูดเบา ๆว่า " ผมสบายดี คุณไม่ต้องเป็นห่วง yunfei . พวกเขาบังคับให้ฉันเอายาแล้วร่างกายของฉันก็ไม่มีอำนาจ แต่ไม่ควรมีขนาดใหญ่ใด ๆปัญหา ผมรู้สึกว่าผมดีขึ้น ฉันคิดว่าฉันน่าจะโอเค พรุ่งนี้เช้าที่ล่าสุด . . . . . . . "" จริงเหรอ ? คุณแน่ใจนะ ? " ใช่ yunfei มองสีหน้าของเธออย่างระมัดระวัง หลังจากคิดสักพัก เขายังกล่าวว่า worriedly : " ฉันคิดว่าฉันควรไปถามรุ่นพี่จากโรงเรียนวิลโลว์สีเขียวเพื่อมาดูเธอ นี้จะยุ่งยากนิดหน่อย แต่ฉันเท่านั้นที่สามารถหยุดกังวลหลังจากตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณโอเคเมื่อเขาต้องการที่จะยืนขึ้น เขารู้สึกหลิวเม้งถือมือซ้าย เธอขึ้นเสียงเล็กน้อย กล่าวว่า " มันไม่จำเป็นเลย yunfei . ฉันได้ยินจากพวกเขาว่า ยานี้เพียง paralyzes ร่างกายสักพัก ปรับจิตใจของฉันทำให้มันเป็นไปไม่ได้สำหรับฉัน ช่อง soulforce ของฉัน , และการแสดงผลทั้งกายอ่อนแอ ไม่ไหวติง . . . . . . . "มือของเขาดึงเธอ ใบ yunfei ดูเหมือนจะรู้สึกค่อนข้างอึดอัด เขานั่งลงบนเตียงอีกครั้ง และพูดด้วยเสียงต่ำ : " แล้ว . . . . . . . เอาล่ะ ถ้ายังไม่โอเค พรุ่งนี้ เช้า ผมจะพาคุณไปที่โรงเรียนวิลโลว์สีเขียวเพื่อขอความช่วยเหลือ "หลิว เมิงมียิ้ม สีหน้า ใบหน้าของเธอเล็กน้อยแล้วกลายเป็นสีแดง เธอจ้องใบ yunfei ยาวนานแล้วกล่าวอย่างอ่อนโยน " ขอบคุณที่ช่วยชีวิตฉัน yunfei . ผมรู้ . . . . . . . คุณจะมาแน่นอน "ใบ yunfei เลื่อนตาไปค่อนข้างงุ่มง่ามและให้กระแอม พูดว่า : " อย่าพูดอย่างนั้น meng"er . หลังจากทั้งหมด เป้าหมายของเขาคือผม ทั้งหมดมันเป็นเพราะฉันยั่วโมโหพวกเขาก่อนหน้านี้ที่คุณถูกลักพาตัวไป "" แต่คุณไม่ทำให้พวกเขาโกรธเพราะฉันเหรอ ? "หลังจากพูด หลิว เมิงจะรู้ว่าคำพูดของเธอได้อีกความหมายและใบหน้าของเธอ แล้วกลายเป็นสีแดงมากขึ้น เธอเอียงหัวเธอไม่กล้ามองไป๋ yunfei อีกครั้งเล็ก ๆน้อย ๆที่สาวรับใช้เสี่ยวหนิงถูกจับตามองในด้านกว้างเปิดตาทั้งหมด ตอนนี้ ได้เห็นบรรยากาศแบบนั้นระหว่างสองของพวกเขา สายตาเธอไม่อาจช่วยรีดและปล่อยหัวเราะออกมาแล้วพูดด้วยทำเป็นหยิ่ง ถ้าเธอถูกรุ่นพี่ของพวกเขา : " ให้ฉันบอกคุณบางอย่าง เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนคิดเหมือนกัน แล้วทำไมคุณยังทำเป็นไม่เข้าใจกัน "" ไอไอไอ ! ! ! " ไป๋ yunfei ให้ไอแห้งไม่กี่แล้วลุกขึ้นยืนพูดว่า " meng"er , ร่างกายของคุณจะอ่อนแอมากในขณะนี้ ดังนั้นคุณควรรีบเข้านอน ผมจะไปพักผ่อนเหมือนกัน หลังจากการต่อสู้เมื่อกี้ ฉันเหนื่อยแล้ว ถ้าคุณต้องการคุยเรื่องอะไร ให้รอจนกว่าวันพรุ่งนี้ .