RESULTSA total of 557 patients were

RESULTS
A total of 557 patients were included in the study. Every eligible
fifth patient who was approached consented to participate,
thus giving a respondent rate of 100%. The present study
included 205 men and 352 women with type 2 diabetes mellitus,
aged between 30 and 84 years, with a mean (SD) of
55.95 years (9.13 years) and diabetes mellitus duration of
7.8 years (6.21 years). Just 14.7% of the patients had diabetes
only (without any comorbidities), whereas the remaining
patients were diagnosed with diabetes and other comorbidities,
such as hypertension, dyslipidemia or both.
Approximately 60.3% of the population used a combination
of oral antidiabetic drugs, followed by monotherapy (24.4%),
and a combination of oral antidiabetics and insulin (15.3%).
The patients in the monotherapy group were 6.81-fold more
likely to achieve glycemic control compared with those using a
combination of insulin and oral antidiabetic drugs. Those using
a combination of oral antidiabetic drugs were 2.36-fold more
likely than those receiving combination insulin and oral antidiabetic
drug therapy to achieve glycemic control. Among the
patients receiving monotherapy, more patients receiving sulphonylureas
achieved glycemic control, with HbA1c levels lower
than 6.5% (41.4%), than those using metformin (37%). However,
patients receiving sulphonylureas (n = 29) were fewer
than those receiving metformin (n = 100).
For self-management behavior among the patients, 40.8%
did not control their diet (sugar intake), 55.3% did not engage
in regular exercise and 88.9% did not smoke. Approximately
53.4% of the patients were compliant in taking their medication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลลัพธ์ทั้งหมด 557 ผู้ป่วยถูกรวมอยู่ในการศึกษา มีสิทธิทุกป่วยที่ห้าที่ถูกทาบทามยินยอมเข้าร่วมดังนั้นจึง ให้ผู้ตอบแบบสำรวจอัตรา 100% การศึกษาปัจจุบันรวม 205 ผู้ชายและผู้หญิง 352 กับเบาหวานชนิดที่ 2อายุระหว่าง 30 ถึง 84 ปี มีค่าเฉลี่ย (SD) ของ55.95 (9.13 ปี) และระยะเวลาการเบาหวานของ7.8 ปี (6.21) เพียง 14.7% ของผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวาน(ไม่มีโรคประจำตัว), ในขณะเหลือผู้ป่วยที่ถูกวินิจฉัยว่าเป็นโรคเบาหวานและโรคประจำตัวเช่นความดันโลหิตสูง ไขมัน หรือทั้งสองแบบประมาณ 60.3% ของประชากรใช้การรวมกันยาปาก antidiabetic ตาม ด้วยยา (24.4%),และการรวมกันของ antidiabetics ปากและอินซูลิน (15.3%)ผู้ป่วยในกลุ่มยามา 6.81-foldแนวโน้มที่จะบรรลุการควบคุมน้ำตาลที่เทียบกับการใช้เป็นผสมยาอินซูลินและปาก antidiabetic คนที่ใช้การรวมกันของยาเสพติด antidiabetic ปากมา 2.36-foldมีแนวโน้มมากกว่าที่รับผสมอินซูลินและเบาหวานปากการรักษาด้วยยาเพื่อให้การควบคุมน้ำตาล ในหมู่ผู้ป่วยได้รับยา มากกว่าผู้ป่วยที่ได้รับ sulphonylureasควบคุมน้ำตาล มีระดับ HbA1c ลดลงได้กว่า 6.5% (41.4%), กว่าใช้เมตฟอร์มิน (37%) อย่างไรก็ตามผู้ป่วยได้รับ sulphonylureas (n = 29) ได้น้อยลงกว่าเมตฟอร์มินนั้นรับ (n = 100)สำหรับผู้ป่วย 40.8% พฤติกรรมการจัดการตนเองไม่ควบคุมอาหาร (บริโภคน้ำตาล), 55.3% ไม่มีส่วนร่วมในการออกกำลังกายปกติและ 88.9% ไม่บุหรี่ ประมาณ53.4% ของผู้ป่วยได้รับมาตรฐานยาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล
รวมของผู้ป่วย 557 ถูกรวมอยู่ในการศึกษา ทุกคนมีสิทธิ์
ผู้ป่วยที่ห้าที่ได้รับการทาบทามยินยอมที่จะเข้าร่วม
จึงให้อัตราการตอบแบบสอบถามของแท้ 100% การศึกษาครั้งนี้
รวม 205 คนและหญิง 352 กับเบาหวานชนิดที่ 2,
อายุระหว่าง 30 และ 84 ปีโดยมีค่าเฉลี่ย (SD) ของ
55.95 ปี (9.13 ปี) และระยะเวลาของโรคเบาหวาน
7.8 ปี (6.21 ปี) เพียงแค่ 14.7% ของผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวาน
เท่านั้น (ไม่มีโรคประจำตัวใด ๆ ) ในขณะที่ส่วนที่เหลือ
ผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยโรคเบาหวานและโรคประจำตัวอื่น ๆ
เช่นความดันโลหิตสูงไขมันในเลือดหรือทั้งสอง.
ประมาณ 60.3% ของประชากรที่ใช้ในการรวมกัน
ของยาเสพติดเบาหวานในช่องปากตามมา โดยยา (24.4%)
และการรวมกันของ antidiabetics ช่องปากและอินซูลิน (15.3%) ได้.
ผู้ป่วยในกลุ่มยาเป็น 6.81 เท่ามากขึ้น
มีแนวโน้มที่จะบรรลุการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดเมื่อเทียบกับผู้ที่ใช้
การรวมกันของอินซูลินและเบาหวานยาเสพติดในช่องปาก ผู้ที่ใช้
การรวมกันของยาเสพติดเบาหวานในช่องปากเป็น 2.36 เท่ามากขึ้น
มีแนวโน้มมากกว่าผู้ที่ได้รับอินซูลินในช่องปากรวมกันและเบาหวาน
การรักษาด้วยยาเพื่อให้บรรลุการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด ในหมู่ผู้
ป่วยที่ได้รับยาที่ผู้ป่วยได้รับการเพิ่มเติม sulphonylureas
ประสบความสำเร็จในการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดที่มีระดับ HbA1c ต่ำ
กว่า 6.5% (41.4%) มากกว่าผู้ที่ใช้ยา metformin (37%) อย่างไรก็ตาม
sulphonylureas ป่วยที่ได้รับ (n = 29) มีน้อย
กว่าผู้ที่ได้รับยา metformin (n = 100).
สำหรับพฤติกรรมการจัดการตนเองในผู้ป่วยที่ 40.8%
ไม่ได้ควบคุมอาหาร (การบริโภคน้ำตาล) ของพวกเขา, 55.3% ไม่ได้มีส่วนร่วม
ในปกติ การออกกำลังกายและ 88.9% ไม่สูบบุหรี่ ประมาณ
53.4% ของผู้ป่วยเป็นไปตามข้อกำหนดในการใช้ยาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์จำนวน 557 ผู้ป่วยรวมอยู่ในการศึกษา ทุกสิทธิ5 คนไข้ที่ถูกทาบทาม ยินยอมที่จะเข้าร่วมจึงให้ผู้ตอบอัตรา 100 % การศึกษาปัจจุบันรวม 205 คนและหญิง 352 กับโรคเบาหวานชนิดที่ 2อายุระหว่าง 30 และ 84 ปี ด้วยค่าเฉลี่ย ( SD ) ของ55.95 ปี ( 9.13 ปี ) และระยะเวลาของโรคเบาหวาน7.8 ปี - ปี ) เพียง 3% ของผู้ป่วยมีโรคเบาหวานเท่านั้น ( ไม่มีโรคร่วม ) ส่วนที่เหลือผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยกับโรคเบาหวานและโรคร่วมอื่นๆเช่น ความดันโลหิตสูง ภาวะไขมันในเลือดสูง หรือทั้งสองอย่างประมาณร้อยละ 60.3 ประชากรรวมกันยาเสพติดกว่าปาก ตามด้วยเทียร์ ( ถ % )และการรวมกันของ antidiabetics ช่องปากและอินซูลิน ( 15.3 % )ผู้ป่วยกลุ่มเดียว คือ 6.81-fold เพิ่มเติมมีแนวโน้มที่จะบรรลุการควบคุมระดับน้ำตาล เทียบ กับ ผู้ ใช้การรวมกันของอินซูลินและยาเสพติดกว่าปาก ผู้ที่ใช้การรวมกันของยาในช่องปากมีกว่า 2.36-fold เพิ่มเติมมากกว่ากลุ่มที่ได้รับการรวมกันกว่าอินซูลินและช่องปากการรักษาด้วยยาเพื่อให้บรรลุการควบคุมระดับน้ำตาล . ระหว่างผู้ป่วยที่ได้รับโดยผู้ป่วยที่ได้รับ sulphonylureas เพิ่มเติมบรรลุการควบคุมระดับน้ำตาล , ตาลระดับล่างกว่า 6.5% ( 41.4% ) สูงกว่าการใช้ metformin ( 37 % ) อย่างไรก็ตามผู้ป่วยที่ได้รับ sulphonylureas ( n = 30 ) ได้น้อยลงมากกว่าผู้ที่ได้รับ metformin ( n = 100 )พฤติกรรมการจัดการตนเองของผู้ป่วย ร้อยละ 40.8ไม่ได้คุมอาหาร ( น้ำตาล ) , ร้อยละ 55.3 ไม่ได้มีส่วนร่วมในการออกกำลังกายปกติและ 88.9 % ไม่สูบบุหรี่ ประมาณ53.4 % ของผู้ป่วยได้ตามมาตรฐานในการใช้ยาของพวกเขา