“This… looks kind of like a bag of

“This… looks kind of like a bag of holding, but a bit better.” Meng Hao moved it back and forth in his hands, then used his spiritual power to feel it out a bit. Suddenly, his body began to tremble, as if it had been struck by invisible lightning. His eyes widened, revealing complete astonishment. After a long time passed, he lowered his head and looked into the bag.

“It’s so big…” he murmured. It was a bag of holding, but was so large inside that it seemed as if it could contain heaven and earth. The insides were misty, and so boundless that Meng Hao’s heart immediately shook.

It appeared as if entire mountains and rivers could be stored inside. Even though it was empty, its massive capacity was enough to call the bag itself a precious treasure.

Meng Hao’s mouth and tongue were dry. The Spirit Stones had made him happy. The medicinal pills had made him quiver with eagerness. And then there were the magical items. The scroll painting had shocked him and the spiritual might of the black colored net had left him shaken. But this bag left his head buzzing. It took a long time to pull himself together.

“I’m rich. This is true wealth…” Meng Hao muttered to himself, gripping the multicolored bag tightly. But then the expression on his face suddenly changed.

“If that was truly some great Sect’s trial by fire, it wouldn’t be a big deal if I interfered, but they surely won’t let me get away with so many treasures, medicinal pills and Spirit Stones.” His heart began to thump, and a conflicted look appeared on his head. However, he was determined not to give up the treasures he had acquired.

He organized everything carefully, then breathed in deeply and looked out at the evening. He emerged from the cave and left the mountains, looking thoughtfully at the walled city off in the distance.

“I have a lot of medicinal pills,” he muttered to himself as he gazed at the city with glittering eyes, “but I don’t recognize any of them. Therefore, I can’t safely consume any of them.” He began to walk toward the city.

He moved quickly, and soon approached the city gate, above which were written three characters.

Eastern Refinement City.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“This… looks kind of like a bag of holding, but a bit better.” Meng Hao moved it back and forth in his hands, then used his spiritual power to feel it out a bit. Suddenly, his body began to tremble, as if it had been struck by invisible lightning. His eyes widened, revealing complete astonishment. After a long time passed, he lowered his head and looked into the bag.“It’s so big…” he murmured. It was a bag of holding, but was so large inside that it seemed as if it could contain heaven and earth. The insides were misty, and so boundless that Meng Hao’s heart immediately shook.It appeared as if entire mountains and rivers could be stored inside. Even though it was empty, its massive capacity was enough to call the bag itself a precious treasure.Meng Hao’s mouth and tongue were dry. The Spirit Stones had made him happy. The medicinal pills had made him quiver with eagerness. And then there were the magical items. The scroll painting had shocked him and the spiritual might of the black colored net had left him shaken. But this bag left his head buzzing. It took a long time to pull himself together.“I’m rich. This is true wealth…” Meng Hao muttered to himself, gripping the multicolored bag tightly. But then the expression on his face suddenly changed."ถ้าที่ทดลองบางอย่างดีนิกาย โดยไฟ มันคงจะเรื่องใหญ่ถ้าฉันติด แต่พวกเขาก็จะไม่ให้ฉันกับหลายสมบัติ ยาสมุนไพร และ หินวิญญาณ" หัวใจของเขาเริ่มขมุบ และดู conflicted ปรากฏบนหัวของเขา อย่างไรก็ตาม เขาถูกกำหนดไม่ให้ค่าสมบัติที่เขาได้ซื้อเขาจัดทุกอย่างอย่างระมัดระวัง ลมหายใจในลึก แล้วดูออกตอนเย็น เขาโผล่ออกมาจากถ้ำ และซ้ายภูเขา ดูพิถีพิถันกำแพงเมืองปิดในระยะไกล"ฉันมีจำนวนมากของยายา เขาญี่ปุ่นเองเขาจ้องเมืองด้วยดวงตา "แต่จำใด ๆ ของพวกเขา ดังนั้น ฉันไม่สามารถอย่างปลอดภัยใช้ใด ๆ ของพวกเขา" เขาเริ่มเดินไปยังเมืองเขาย้ายอย่างรวดเร็ว และเร็ว เข้าหาประตูเมือง ซึ่งเขียนอักขระสามตัวนี้ตะวันออกปรับปรุงเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"นี่ ... มีลักษณะเหมือนถุงในการถือครอง แต่บิตดีกว่า." เม้งเฮาย้ายกลับมาอยู่ในมือของเขาแล้วใช้พลังทางจิตวิญญาณของเขาที่จะรู้สึกว่ามันออกเล็กน้อย ทันใดนั้นร่างของเขาเริ่มที่จะสั่นสะเทือนราวกับว่ามันได้รับการฟ้าผ่าที่มองไม่เห็น ดวงตาของเขากว้างเผยให้เห็นความประหลาดใจที่สมบูรณ์ หลังจากที่เวลานานผ่านเขาลดลงหัวของเขาและมองเข้าไปในถุง. "มันเป็นเรื่องใหญ่ดังนั้น ... " เขาบ่นอยู่ มันเป็นกระเป๋าถือ แต่ก็มีขนาดใหญ่เพื่อที่อยู่ภายในว่ามันดูราวกับว่ามันอาจจะมีสวรรค์และโลก ข้างมีหมอกและอื่น ๆ ไม่มีที่สิ้นสุดว่าหัวใจของเม้งเฮาส่ายทันที. มันดูราวกับว่าทั้งภูเขาและแม่น้ำอาจจะเก็บไว้ภายใน แม้ว่ามันจะเป็นที่ว่างเปล่าความจุขนาดใหญ่ของมันก็เพียงพอที่จะเรียกกระเป๋าตัวเองสมบัติล้ำค่า. ปากเมง Hao และลิ้นแห้ง วิญญาณหินได้ทำให้เขามีความสุข ยาสมุนไพรทำให้เขาสั่นด้วยความกระตือรือร้น แล้วมีรายการที่มีมนต์ขลัง ภาพวาดที่เลื่อนได้เขาตกใจและอานุภาพจิตวิญญาณของสุทธิสีดำทิ้งเขาไปเขย่า แต่กระเป๋าใบนี้ได้ใส่หัวหึ่งของเขา มันใช้เวลานานที่จะดึงตัวเองด้วยกัน. "ฉันที่อุดมไปด้วย นี่คือความมั่งคั่งที่แท้จริง ... "เม้งเฮาพึมพำกับตัวเองจับกระเป๋าหลากสีแน่น แต่แล้วการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป. "ถ้านั่นเป็นจริงทดลองบางนิกายที่ดีด้วยไฟมันจะไม่เป็นเรื่องใหญ่ถ้าผมแทรกแซง แต่พวกเขาก็จะไม่ยอมให้ฉันได้รับไปกับสมบัติมากมายสมุนไพร ยาและก้อนหินวิญญาณ. "หัวใจของเขาเริ่มกระหน่ำและดูขัดแย้งปรากฏบนศีรษะของเขา แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะไม่ให้สมบัติที่เขาได้มา. เขาจัดทุกอย่างแล้วสูดลมหายใจลึก ๆ และในการมองออกไปในตอนเย็น เขาโผล่ออกมาจากถ้ำและทิ้งภูเขามองความคิดที่กำแพงเมืองอยู่ห่างออก. "ฉันมีจำนวนมากของยาสมุนไพร" เขาพึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาจ้องไปที่เมืองที่มีตาอร่าม " แต่ฉันไม่ ' T รับรู้ใด ๆ ของพวกเขา ดังนั้นผมจึงไม่สามารถใช้อย่างปลอดภัยใด ๆ ของพวกเขา. "เขาเริ่มที่จะเดินไปยังเมืองนั้น. เขาย้ายได้อย่างรวดเร็วและเร็ว ๆ นี้เข้ามาใกล้ประตูเมืองเหนือซึ่งเขียนตัวละครทั้งสาม. ทางทิศตะวันออกของเมืองการปรับแต่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" นี่ . . . . . . . หน้าตาเหมือนถุงที่ถือ แต่ขึ้นนิดหน่อย " เมิ่งฮ่าวย้ายกลับมาอยู่ในมือของเขา จากนั้นก็ใช้พลังวิญญาณของเขารู้สึกมันออกนิดหน่อย จู่ๆ ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่น ราวกับว่ามันได้รับการหลงโดยฟ้าผ่าล่องหน ตาของเขาเบิกกว้าง เผยให้เห็นความประหลาดใจที่สมบูรณ์ หลังจากที่เวลานานผ่านไป เขาก้มหัวและมองเข้าไปในถุง" มันใหญ่มาก . . . . . . . " เขาพึมพำ มันเป็นถุงที่ถือ แต่มีขนาดใหญ่มากภายในที่ดูเหมือนว่ามันอาจจะมีฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลก ข้างในเป็นหมอกและไม่มีที่สิ้นสุดว่าหัวใจของเมิงเฮาทันทีสั่นสะเทือนเหมือนว่าทั้งภูเขาและแม่น้ำอาจถูกเก็บไว้ภายใน ถึงแม้ว่ามันว่างเปล่า ความจุขนาดใหญ่เพียงพอที่จะเรียกกระเป๋าตัวเองเป็นสมบัติอันล้ำค่าเหม็ง หาว ปากและลิ้นก็แห้ง จิตวิญญาณของหินทำให้เขามีความสุข ยาสมุนไพรทำให้เขาสั่นด้วยความกระตือรือร้น แล้วก็มีรายการที่มีมนต์ขลัง ภาพวาดได้ตกใจเขาและอาจจะจิตวิญญาณของดำสีสุทธิไม่เหลือให้เขาหวั่นไหว แต่กระเป๋าใบนี้ออกจากหัวของเขาสั่นอยู่น่ะ มันใช้เวลานานที่จะดึงตัวเองเข้าด้วยกัน“ฉันรวย นี้เป็นจริงความมั่งคั่ง . . . . . . . " เมิ่งเฮ่าพึมพำกับตัวเอง , จับกระเป๋า สีแน่น แต่แล้วสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป" ถ้ามันเป็นอย่างแท้จริงที่ดีบางนิกายก็ลุยไฟ มันก็ไม่เป็นปัญหาถ้าผมยุ่ง แต่เขาก็ไม่ยอมให้ฉันออกไปกับสมบัติมากมาย ยาสมุนไพรและหินวิญญาณ " หัวใจของเขาเริ่มเต้นและขัดแย้งดูปรากฏบนศีรษะของเขา อย่างไรก็ตาม เขาตัดสินใจที่จะไม่ทิ้งสมบัติที่เขาได้มาเขาจัดการทุกอย่างให้ดี แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และมองไปที่เย็น เขาโผล่ออกมาจากถ้ำและออกจากภูเขา มองอย่างที่กำแพงเมืองออกไปในระยะไกล" ฉันมีจำนวนมากของยาสมุนไพร " เขาพึมพำกับตัวเองเมื่อเขาจ้องมองเมืองอร่ามตา แต่ผมไม่เคยเห็นเลย ดังนั้นฉันไม่สามารถบริโภคได้อย่างปลอดภัยใด ๆของพวกเขา . " เขาเริ่มที่จะเดินต่อในเมืองเขาย้ายได้อย่างรวดเร็วและเร็ว ๆนี้เข้าหาประตูเมือง ข้างบนที่เขียนไว้สามตัวทางการเมือง