I've been teaching English for abou

I've been teaching English for about 6 years now. I have to admit that my first 5 years felt like a complete failure inside the classroom. But I stuck with it. Where others complained, I learned. When others got frustrated and quit, I continued and found solutions. I have been fired or quit from about 12 different jobs in these past few years and have been told by several people from several different countries that its probably time to find another job.
For the longest time, I couldn't figure out why I was failing. The kids seemed to love me and we always seemed to be having fun. I soon realized that the smiles were artificial and our "relationships" were short lived. I made no real connections with my students and the smiles faded as soon as our eyes departed from each other.
This "time of failing" has brought me to a realization that a relationship with your students is just as important as the material you are teaching them. Today, when I teach, other teachers have told me that they see a difference between my classroom and theirs and are now coming in to see what I'm doing to make these "differences" occur. I owe this time of success to my time of failing. If I had listened to the people who called me a failure, I would not be the success I am today.
**Kids don't learn from people they don't like.
When you start a new class, the "problem kids" are the first to stand out, right? Most teachers tend to move them to the back. Out of sight, out of mind. Not me. I give them a "special Job" and spend some extra time with them. I love them and build a relationship with them. I move them to the front and give them my time.
Example: I have a student now who, to his previous teacher, was the "worst student." (his words not mine) So, I moved him close to me and gave him the job of "Time Man." His job is to forever be prepared to stand up, push his chair in, stand up straight and tell teacher Daniel the time (because teacher Daniel does not have a clock.) This VERY LITTLE effort on my part has given this kid, that others have labeled a failure, a huge confidence boost. This confidence shows in his work, attitude and behavior. All positive. He is now the group leader for his team.
Love your students because teaching is about relationship, NOT power. Kindness, NOT fear. When you realize this little teaching fact, you will reach more kids and your teaching experience will be so much more than you ever thought it could be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รับสอนได้ภาษาอังกฤษประมาณ 6 ปีตอนนี้ ฉันต้องยอมรับว่า ของฉัน 5 ปีครั้งแรกรู้สึกเหมือนความล้มเหลวทั้งหมดภายในห้องเรียน แต่ผมติดอยู่ด้วย ที่คนอื่นแนะนำ ฉันเรียนรู้ เมื่อผู้อื่นมีความผิดหวัง และเลิก ฉันอย่างต่อเนื่อง และพบโซลูชั่น ผมยิง หรือออกจาก 12 เกี่ยวกับงานเหล่านี้ไม่กี่ปีที่ผ่านมา และบอกกับหลายคนจากหลายประเทศแตกต่างกันที่ของเวลาอาจหางานที่อื่นสำหรับเวลายาวนานที่สุด ฉันไม่เข้าใจทำไมฉันได้ล้มเหลว เด็กดูเหมือนจะ รักฉัน และเราเสมอดูเหมือนจะมีความสนุกสนาน ฉันเร็ว ๆ นี้รับรู้ว่า รอยยิ้มถูกประดิษฐ์ และของเรา "ความสัมพันธ์" มีสั้น lived ฉันได้เชื่อมต่อจริงกับนักเรียนของผมและสีจางลงทันทีที่สายตาของเราออกเดินทางกันมาก"เวลานี้ความล้มเหลว" ได้นำฉันไปตระหนักถึงว่า ความสัมพันธ์กับนักเรียนของคุณเป็นเพียงความสำคัญกับวัสดุที่จะสอน วันนี้ เมื่อฉันสอน ครูอื่น ๆ บอกว่า พวกเขาเห็นความแตกต่างระหว่างห้องเรียนของฉันและทั้งคู่ และตอนนี้มาในเพื่อดูว่าฉันทำให้ "ต่าง" เกิดขึ้น ฉันเป็นหนี้ครั้งนี้ประสบความสำเร็จของฉันเวลาความล้มเหลว ถ้าผมได้ฟังคนที่เรียกฉันความล้มเหลว ฉันจะไม่ประสบความสำเร็จฉันวันนี้** เด็กไม่เรียนรู้จากคนที่พวกเขาไม่ชอบWhen you start a new class, the "problem kids" are the first to stand out, right? Most teachers tend to move them to the back. Out of sight, out of mind. Not me. I give them a "special Job" and spend some extra time with them. I love them and build a relationship with them. I move them to the front and give them my time.Example: I have a student now who, to his previous teacher, was the "worst student." (his words not mine) So, I moved him close to me and gave him the job of "Time Man." His job is to forever be prepared to stand up, push his chair in, stand up straight and tell teacher Daniel the time (because teacher Daniel does not have a clock.) This VERY LITTLE effort on my part has given this kid, that others have labeled a failure, a huge confidence boost. This confidence shows in his work, attitude and behavior. All positive. He is now the group leader for his team.Love your students because teaching is about relationship, NOT power. Kindness, NOT fear. When you realize this little teaching fact, you will reach more kids and your teaching experience will be so much more than you ever thought it could be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันได้รับการเรียนการสอนภาษาอังกฤษประมาณ 6 ปีแล้ว ผมต้องยอมรับว่า 5 ปีแรกของฉันรู้สึกเหมือนล้มเหลวโดยสิ้นเชิงภายในห้องเรียน แต่ผมติดอยู่กับมัน ที่คนอื่นบ่นผมได้เรียนรู้ เมื่อคนอื่น ๆ ได้ผิดหวังและออกจากผมอย่างต่อเนื่องและพบว่าการแก้ปัญหา ฉันได้รับการไล่ออกหรือลาออกจากงานที่แตกต่างกัน 12 ในปีที่สามเหล่านี้ที่ผ่านมาและได้รับการบอกเล่าจากคนหลายคนจากประเทศที่แตกต่างกันหลายอย่างที่อาจจะเป็นเวลาที่จะหางานอื่น.
สำหรับเวลาที่ยาวที่สุดที่ฉันไม่สามารถคิดออกว่าทำไมฉันเป็น ความล้มเหลว เด็กที่ดูเหมือนจะรักฉันและเรามักจะดูเหมือนจะมีความสนุกสนาน ผมรู้ทันทีว่ารอยยิ้มเป็นเทียมและ "ความสัมพันธ์" ของเราได้อายุสั้น ฉันทำไม่มีการเชื่อมต่อจริงกับนักเรียนของฉันและรอยยิ้มจางหายไปเร็วที่สุดเท่าที่สายตาของเราออกจากกัน.
นี้ "ช่วงเวลาของความล้มเหลว" ได้นำฉันไปตระหนักว่ามีความสัมพันธ์กับนักเรียนของคุณเป็นเพียงที่สำคัญเป็นวัสดุที่คุณกำลังการเรียนการสอน พวกเขา วันนี้เมื่อผมสอนครูอื่น ๆ ได้บอกว่าพวกเขาเห็นความแตกต่างระหว่างห้องเรียนของฉันและพวกเขาและตอนนี้มาเพื่อดูสิ่งที่ฉันทำเพื่อให้เหล่านี้ "ความแตกต่าง" เกิดขึ้น ฉันเป็นหนี้เวลาของความสำเร็จนี้เวลาของฉันของความล้มเหลว ถ้าฉันได้ฟังคนที่เรียกฉันล้มเหลวฉันจะไม่ประสบความสำเร็จฉันในวันนี้.
** เด็กไม่ได้เรียนรู้จากคนที่พวกเขาไม่ชอบ.
เมื่อคุณเริ่มต้นเรียนใหม่ที่ "เด็กมีปัญหา" เป็นคนแรกที่โดดเด่นออกมาใช่มั้ย? ครูส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะย้ายไปยังด้านหลัง เมื่ออยู่ไกลใจก็ห่าง. ไม่ใช่ฉัน. ฉันให้พวกเขามี "งานพิเศษ" และการใช้จ่ายบางเวลาพิเศษกับพวกเขา ฉันรักพวกเขาและสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขา ผมย้ายไปยังด้านหน้าและให้พวกเขามีเวลาของฉัน.
ตัวอย่าง: ฉันมีตอนนี้นักเรียนที่ครูเขาก่อนหน้านี้ก็คือ "นักเรียนที่เลวร้ายที่สุด." (คำพูดของเขาไม่ใช่ของฉัน) ดังนั้นฉันย้ายเขาใกล้ชิดกับฉันและให้เขาทำงานของ "เวลาผู้ชาย." งานของเขาคือการตลอดไปจะเตรียมที่จะยืนขึ้นผลักดันให้เก้าอี้ของเขาในการลุกขึ้นยืนตรงและบอกครูแดเนียลเวลา (เพราะครูแดเนียลไม่ได้มีนาฬิกา.) นี้ความพยายามน้อยมากในส่วนของฉันได้ให้เด็กคนนี้ที่คนอื่น ๆ มีป้ายล้มเหลวเพิ่มความเชื่อมั่นอย่างมาก นี้แสดงให้เห็นความเชื่อมั่นในการทำงานของทัศนคติและพฤติกรรม ทั้งหมดบวก ตอนนี้เขาเป็นผู้นำกลุ่มทีมงานของเขา.
รักนักเรียนของคุณเพราะการเรียนการสอนเป็นเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของอำนาจไม่ ความเมตตาไม่กลัว เมื่อคุณตระหนักถึงความจริงข้อนี้สอนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณจะเข้าถึงเด็กมากขึ้นและมีประสบการณ์ในการสอนของคุณจะมากขึ้นกว่าที่คุณเคยคิดว่ามันอาจจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมสอนภาษาอังกฤษประมาณ 6 ปีได้แล้ว ฉันต้องยอมรับว่าฉันก่อน 5 ปี รู้สึกเหมือนล้มเหลวภายในห้องเรียน แต่ฉันติดอยู่กับมัน ที่คนอื่นบ่น ฉันเรียนรู้ เมื่อผู้อื่นมีท้อแท้ และเลิก ผมอย่างต่อเนื่อง และพบว่าโซลูชั่นผมถูกไล่ออกหรือลาออกจากประมาณ 12 ชนิด งานในช่วงไม่กี่ปี และได้รับการบอกโดยหลายคนจากหลายประเทศที่แตกต่างกันว่ามันอาจถึงเวลาที่จะหางานอื่นทำ .
สำหรับเวลาที่ยาวที่สุด ฉันคิดไม่ออกว่า ทำไมผมมองไม่เห็น เด็กเหมือนจะชอบฉัน และเรามักจะดูมีความสุขฉันเร็ว ๆ นี้ว่า รอยยิ้มถูกประดิษฐ์และ " ความสัมพันธ์ " เป็นเวลาสั้นๆ ผมไม่มีการเชื่อมต่อจริงกับนักเรียนและรอยยิ้มจาง ๆ ทันทีที่สายตาของเราออกเดินทางจากแต่ละอื่น ๆ .
" เวลาของความล้มเหลว " ทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่า ความสัมพันธ์กับนักเรียนของคุณเป็นเพียงเป็นสำคัญเป็นวัสดุที่คุณกำลังสอนพวกเขา วันนี้ ตอนที่ฉันสอนครูบอกว่า พวกเขาเห็นความแตกต่างระหว่างห้องเรียน และ พวกเขา และตอนนี้มาเพื่อดูสิ่งที่ผมทำให้ความแตกต่างเหล่านี้ " " เกิดขึ้น ฉันเป็นหนี้ครั้งนี้สำเร็จ ถึงเวลาของฉันล้มเหลว ถ้าฉันได้ฟังคนที่เรียกฉันล้มเหลว ฉัน จะ ไม่ ถูก ความสำเร็จวันนี้ฉัน .
* * เด็กไม่ได้เรียนรู้จากคนที่เขาไม่ชอบ
เมื่อคุณได้เริ่มเรียนใหม่" ปัญหาของเด็ก " เป็นครั้งแรกที่จะยืนออก ใช่มั้ย ? ครูส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่จะย้ายไปข้างหลัง ไกลตา ไกลใจ . ไม่ใช่ผม ฉันให้พวกเขา " ทำงานพิเศษ " และใช้เวลาพิเศษบางอย่างกับพวกเขา ฉันรักพวกเขาและสร้างความสัมพันธ์กับพวกเขา ผมย้ายไปด้านหน้า และให้เวลาของฉัน .
ฉันมีนักศึกษาที่อาจารย์ก่อนหน้านี้ เป็นนักเรียนที่แย่ที่สุด" ( คำพูดของเขาไม่ใช่ของผม ) ผมจึงย้ายเขามาใกล้ และให้งานของ " มนุษย์ " งานของเขาคือการได้เตรียมจะลุกขึ้น ผลักเก้าอี้ของเขา ยืนตัวตรง และบอกอาจารย์แดเนียลเวลา ( เพราะอาจารย์แดเนียลไม่มีนาฬิกานี้มาก ) ความพยายามเพียงเล็กน้อยในส่วนของฉันได้ให้เด็กอื่น ๆ ที่มีข้อความล้มเหลว เพิ่มความมั่นใจมากความเชื่อมั่นนี้แสดงในงานของเขา ทัศนคติและพฤติกรรม ทั้งหมดบวก ตอนนี้เขาเป็นหัวหน้าทีมของเขา
นักเรียนรัก เพราะการสอนเรื่องความสัมพันธ์ ไม่ใช่อำนาจ ความเมตตา , ไม่กลัว เมื่อคุณทราบนี้น้อยสอนความเป็นจริง คุณจะเข้าถึงเด็กมากขึ้น และประสบการณ์การสอนของคุณจะมากขึ้นกว่าที่คุณเคยคิดว่าเป็นไปได้