Formlessness in present-day archite

Formlessness in present-day architecture does not constitute a new aesthetic or formal agenda, but is
instead on the one hand a programmatic starting point (the featurelessness of programmes, the
devaluation of forms) and on the other hand a method of avoiding formalism and of establishing
alternative agendas to the pursuit of any one style or form. It articulates the paradox of the
simultaneous impossibility and necessity of form. Formlessness does not yet provide a satisfactory
answer as to agenda or ambition of a project or architectural work. The strategies that we have touched
upon are intended as examples of employing formlessness as a generative force for the creation of a
new architecture.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Formlessness สถาปัตยกรรมเหตุการณ์ประกอบวาระความงาม หรือเป็นทางใหม่ แต่มีแต่ คงเป็นด้านโปรแกรมจุดเริ่ม (featurelessness ของโปรแกรม การdevaluation ฟอร์ม) และอีกมือวิธีหลีกเลี่ยง formalism และสร้างวาระอื่น ๆ เพื่อแสวงหารูปแบบหนึ่งหรือแบบฟอร์ม มัน articulates paradox ของการเป็นไปได้พร้อมกันทำและความจำเป็นของแบบฟอร์ม Formlessness ยังมีความพึงพอใจตอบเป็นวาระการประชุมหรือความใฝ่ฝันของโครงการหรืองานสถาปัตยกรรม กลยุทธ์ที่เราได้สัมผัสเมื่อมีวัตถุประสงค์เป็นตัวอย่างของการใช้ formlessness เป็นแรง generative สำหรับการสร้างการสถาปัตยกรรมใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

formlessness ในสถาปัตยกรรมปัจจุบันไม่ถือเป็นความงามหรือวาระใหม่อย่างเป็นทางการ แต่เป็น
แทนบนมือข้างหนึ่งเป็นจุดเริ่มต้นการเขียนโปรแกรม ( featurelessness ของโปรแกรม ,
ลดค่าของฟอร์ม ) และในมืออื่น ๆเป็นวิธีการหลีกเลี่ยงและยังจัดตั้ง
วาระทางเลือกการแสวงหาใดลักษณะหนึ่ง หรือรูปแบบ . มันเชื่อมความขัดแย้งของ
เป็นไปไม่ได้พร้อมกันและความจำเป็นของแบบฟอร์ม formlessness ยังไม่สามารถให้คำตอบที่น่าพอใจ
เป็นวาระ หรือเป้าหมายของโครงการหรืองานสถาปัตยกรรม กลยุทธ์ที่เราได้สัมผัส
เมื่อมีไว้เป็นตัวอย่างของการ formlessness เป็นแรงเข้า สำหรับสร้างเป็น

สถาปัตยกรรมใหม่