2.2.2. Study 2Long-term average tur

2.2.2. Study 2
Long-term average turbidity and chlorophyll a data from logging
instruments were used as well as distance to the nearest main
river as an indicator for exposure to terrestrial runoff (Table 1b).
Turbidity and chlorophyll data were obtained from the Reef Rescue
Marine Monitoring Program, using Eco FLNTUSB Combination
Fluorometer and Turbidity loggers (WET Labs, Philomath, USA) deployed
at 5 m depth at each of the 12 study reefs for 12 months
(October 2007–October 2008; see also Schaffelke et al., 2012).
The 10-min data records were averaged over the entire period to
obtain reef-specific long-term mean values for each reef. Mean
long-term turbidity ranged from 0.37 NTU (nephelometric
turbidity units) at Barren Island to 5.05 NTU at Pelican Island.
In all regions, turbidity was highest at the reef nearest to the rivers,
and lowest at the reef furthest from the river (Table 1b). Mean
chlorophyll a concentrations ranged from 0.32 lg L1 at High Island
to 0.72 lg L1 at Pine Island, and differed between regions,
with highest concentrations in the Whitsundays and lowest in
the Wet Tropics region (Table 1b). Chlorophyll a concentrations
declined strongly away from the river in the Keppels region, but
varied non-systematically across stations in the other regions.
Additionally, distinct measurements of Secchi depth and total suspended
solids were available from individual visits (N = 5–8), and
were used for a comparison with data from Study 1.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.2.2 การศึกษา 2ระยะยาวเฉลี่ยความขุ่นและคลอโรฟิลล์ a ข้อมูลจากการบันทึกใช้เครื่องมือเช่นเดียวกับระยะห่างจากหลักที่ใกล้ที่สุดแม่น้ำเป็นตัวบ่งชี้สำหรับการไหลบ่าจากภาคพื้นดิน (ตาราง 1b)ข้อมูลความขุ่นและคลอโรฟิลล์ได้รับจากการกู้ภัยปะการังทางทะเลการตรวจสอบโปรแกรม ใช้ Eco FLNTUSB ผสมFluorometer และขุ่นเครื่องบันทึก (เปียก Labs, Philomath สหรัฐอเมริกา) การปรับใช้ที่ความลึก 5 เมตรที่ 12 การศึกษาปะการังสำหรับ 12 เดือน(2007 ตุลาคม – 2008 ตุลาคม ดู Schaffelke et al. 2012)บันทึกข้อมูล 10 นาทีถูกเฉลี่ยระยะเวลาทั้งหมดไปขอรับแนวปะการังเฉพาะค่าเฉลี่ยระยะยาวสำหรับแนวปะการังแต่ละ หมายถึงอะไรระยะยาวความขุ่นตั้งแต่ 0.37 เอ็นทียู (nephelometricหน่วยความขุ่น) ที่เกาะหมัน 5.05 เอ็นทียูที่เกาะนกกระทุง ในทุกภูมิภาค ความขุ่นคือสูงสุดที่แนวปะการังใกล้แม่น้ำและต่ำสุดที่รีฟก้าวก็ถึงแม่น้ำ (ตาราง 1b) หมายถึงอะไรคลอโรฟิลล์ a ความเข้มข้นตั้งแต่ 0.32 lg 1 L ที่เกาะสูงการ 0.72 L 1 ที่เกาะสน และแตกต่างระหว่างภูมิภาคมีความเข้มข้นสูงที่สุด ในวิทซันเดย์ และต่ำสุดในภูมิภาคเขตร้อนเปียก (ตาราง 1b) ความเข้มข้นของคลอโรฟิลล์ aปฏิเสธขอห่างจากแม่น้ำในภูมิภาค Keppels แต่แตกต่างกันไม่ใช่ระบบข้ามสถานีในภูมิภาคอื่น ๆนอกจากนี้ การวัดระดับของ Secchi ลึกและรวมถูกระงับของแข็งที่ได้จากการมาเยือน (N = 5-8), และใช้สำหรับการเปรียบเทียบกับข้อมูลจากการศึกษา 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.2.2 การศึกษา 2
ขุ่นเฉลี่ยระยะยาวและคลอโรฟิลข้อมูลจากเข้าสู่ระบบ
เครื่องมือถูกนำมาใช้เช่นเดียวกับระยะห่างจากหลักที่ใกล้ที่สุด
แม่น้ำเป็นตัวบ่งชี้สำหรับการสัมผัสกับน้ำที่ไหลบ่าบก (ในตารางที่ 1 ข)
ความขุ่นและคลอโรฟิลข้อมูลที่ได้รับจากแนวปะการังกู้ภัย
ตรวจสอบโปรแกรมทางทะเลโดยใช้ Eco FLNTUSB รวม
fluorometer และตัดไม้ขุ่น (WET Labs, PHILOMATH, สหรัฐอเมริกา) นำไปใช้
ที่ระดับความลึกม. 5 ในแต่ละ 12 แนวการศึกษาเป็นเวลา 12 เดือน
(ตุลาคม 2007 ถึงเดือนตุลาคม 2008. เห็น Schaffelke et al, 2012)
บันทึกข้อมูล 10 นาทีถูกเฉลี่ยในช่วงระยะเวลาทั้งหมดเพื่อ
ให้ได้แนวเฉพาะค่าเฉลี่ยระยะยาวสำหรับแต่ละแนว หมายถึง
ความขุ่นในระยะยาวตั้งแต่ 0.37 NTU (nephelometric
หน่วยความขุ่น) ที่เกาะหมัน 5.05 NTU ที่เกาะ Pelican
ในทุกภูมิภาคขุ่นเป็นสูงสุดในแนวปะการังที่ใกล้ที่สุดเพื่อแม่น้ำ
และต่ำสุดที่ไกลแนวปะการังจากแม่น้ำ (ตารางที่ 1 ข) หมายถึง
ความเข้มข้นของคลอโรฟิลตั้งแต่ 0.32 LG L? 1 ที่เกาะสูง
0.72 LG L? 1 ที่เกาะไพน์และแตกต่างระหว่างภูมิภาค
ที่มีความเข้มข้นสูงที่สุดในโกลด์โคสต์และต่ำสุดใน
ภูมิภาคเขตร้อนชื้น (ตารางที่ 1 ข) คลอโรฟิลความเข้มข้น
ลดลงอย่างมากห่างจากแม่น้ำในภูมิภาค Keppels แต่
แตกต่างกันที่ไม่เป็นระบบทั่วทั้งสถานีในภูมิภาคอื่น ๆ
นอกจากนี้การวัดที่แตกต่างของความลึกและ Secchi รวมระงับ
ของแข็งที่มีอยู่จากการเข้าชมของแต่ละบุคคล (N = 5-8) และ
ถูกนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบกับข้อมูลจากการศึกษา 1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.2.2 . ศึกษา 2ระยะยาวมีความขุ่นและปริมาณคลอโรฟิลล์ เอ จากการบันทึกข้อมูลเครื่องมือที่ใช้ รวมทั้งระยะทางที่ใกล้ที่สุดหลักแม่น้ำเป็นตัวบ่งชี้สำหรับการเปิดรับของน้ำท่า ( โต๊ะ 1B )ความขุ่น และปริมาณข้อมูลที่ได้จากแนวกู้ภัยโปรแกรมตรวจสอบการใช้ eco flntusb ทางทะเลฟลู โรมิเตอร์และความขุ่น loggers ( ห้องปฏิบัติการเปียก philomath สหรัฐอเมริกา ) สำหรับที่ 5 ม. ความลึกในแต่ละ 12 ศึกษาแนวปะการัง เป็นเวลา 12 เดือน( ตุลาคม 2550 - ตุลาคม 2551 ; ดูยัง schaffelke et al . , 2012 )บันทึกข้อมูลได้ 10 นาที เฉลี่ยในช่วงเวลาทั้งขอรับเฉพาะหมายถึงระยะยาวค่าสำหรับแต่ละแนวปะการังแนวปะการัง หมายถึงความขุ่นระยะยาวอยู่ระหว่าง 0.37 NTU ( เนฟิโลเมทริกหน่วยความขุ่น ) เกาะเป็นหมันจะเริ่มการทดลองในเกาะนกกระทุง .ในทุกภูมิภาค , ความขุ่นสูงสุดในแนวใกล้แม่น้ำและต่ำสุดที่แนวปะการังห่างจากแม่น้ำ ( โต๊ะ 1B ) หมายถึงปริมาณความเข้มข้นอยู่ระหว่าง 0.32 LG L1 ที่เกาะสูงถึง 0.72 LG L1 เกาะสนและแตกต่างกันระหว่างภูมิภาคที่มีความเข้มข้นสูงสุดในวิทซันเดย์ และต่ำสุดในเขตร้อนชื้นเปียก เขต ( โต๊ะ 1B ) คลอโรฟิลล์เข้มข้นลดลงอย่างมากจากแม่น้ำในภายในภูมิภาค แต่หลากหลาย ไม่มีระบบข้ามสถานีในภูมิภาคอื่น ๆนอกจากนี้ การวัดความลึกที่แตกต่างกันของ secchi ทั้งหมด และระงับของแข็งที่มีอยู่จากการเข้าชมของแต่ละบุคคล ( n = 5 – 8 )ใช้สำหรับการเปรียบเทียบกับข้อมูลที่ได้จากการศึกษา 1 .