The law is the set of rules that gu

The law is the set of rules that guide our conduct in society and enforceable through public agencies. For business environment, the law provides an important guide to ethical decision making. But legal norms and ethical norms are not identical, nor do they always agree. Some ethical requirements are not legally required, though they may be ethically warranted. Conversely, some actions that may be legally permitted would fail many ethical standards. Ethical values and legal principles are usually closely related, but ethical obligations typically exceed legal duties, though law often embodies ethical principles.
For a long time, business executives and managers worked under the assumption that their conduct was morally acceptable as long as they stayed within the law. The problem with that assumption is that the law often lags behind community standards, especially when the ethical questions involved aren’t necessarily universal. So you can stay within the law and still fail to do the right thing.
In business, the law doesn’t always address issues of ethical concern, so a company that merely complies with the law can end up with gaping holes in its obligations to its stockholders, employees, suppliers, and community. Besides, companies often have ethics-sensitive knowledge that people outside the company aren’t privy to, and lawmakers and regulators can’t address problems they aren’t aware of. For example, regulators didn’t know about cancer-causing properties of asbestos for years; only the people inside the companies that worked with asbestos knew about its dangers. Just because the government hasn’t set up regulations that required those companies to make safer products (because they didn’t know the products were unsafe to begin with) didn’t mean the companies could ethically continue making cancer-causing asbestos.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กฎหมายคือ ชุดของกฎที่แนะนำการปฏิบัติของเราในสังคม และบุคลากร โดยหน่วยงานสาธารณะ ธุรกิจสิ่งแวดล้อม กฎหมายให้คำแนะนำสำคัญการตัดสินจริยธรรม แต่บรรทัดฐานทางกฎหมายและบรรทัดฐานจริยธรรมไม่เหมือนกัน หรือทำพวกเขามักจะยอมรับ บางข้อกำหนดจริยธรรมไม่โดย แม้ว่าพวกเขาอาจจะตามหลักจริยธรรม warranted ในทางกลับกัน การกระทำที่อาจมีกฎหมายอนุญาตจะไม่ผ่านมาตรฐานจริยธรรมใน ค่าจริยธรรมและหลักกฎหมายอย่างใกล้ชิดมักจะเกี่ยวข้อง แต่จริยธรรมภาระผูกพันเกินหน้าที่ตามกฎหมาย ให้โดยทั่วไปว่ากฎหมายมักจะผสานหลักจริยธรรมเป็นเวลานาน นักธุรกิจและผู้จัดการทำงานภายใต้สมมติฐานที่ว่า ปฏิบัติตนมีคุณธรรมเป็นที่ยอมรับตราบใดที่พวกเขาอยู่ภายในกฎหมาย ปัญหากับอัสสัมชัญที่มีว่า กฎหมายประจุหลังมาตรฐานชุมชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำถามด้านจริยธรรมที่เกี่ยวข้องไม่จำเป็นต้องเป็นสากล เพื่อให้คุณสามารถอยู่ภายในกฎหมาย และยัง ไม่สามารถทำในสิ่งที่ดีในธุรกิจ กฎหมายไม่ที่อยู่ปัญหาความกังวลด้านจริยธรรม เสมอดังนั้นบริษัทเพียงตามกฎหมายสามารถจบลง ด้วยหลุม gaping ในตามภาระผูกพันของ stockholders พนักงาน ซัพพลายเออร์ และชุมชน นอกจาก บริษัทมักจะมีความรู้จริยธรรมสำคัญที่คนนอกไม่ privy ไป และร่างกฎหมายและหน่วยงานกำกับดูแลไม่สามารถจัดการกับปัญหาที่ไม่ทราบ ตัวอย่าง เร็คกูเลเตอร์ไม่ทราบสาเหตุของโรคมะเร็งคุณสมบัติของใยหินปี เฉพาะคนภายในบริษัทที่ทำงาน ด้วยใยหินรู้เกี่ยวกับอันตรายของ เพียง เพราะรัฐบาลยังไม่ตั้ง กฎระเบียบที่จำเป็นต้องใช้บริษัทเหล่านั้นเพื่อให้ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัย (เพราะพวกเขาไม่รู้ว่า ผลิตภัณฑ์ไม่ปลอดภัยจะเริ่มต้นด้วย) เลย บริษัทสามารถอย่างมีจริยธรรมทำแร่ใยหินก่อให้เกิดมะเร็ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กฎหมายคือชุดของกฎที่เป็นแนวทางในการปฏิบัติของเราในสังคมและใช้บังคับผ่านหน่วยงานภาครัฐ สำหรับสภาพแวดล้อมทางธุรกิจกฎหมายให้คำแนะนำที่สำคัญในการตัดสินใจเชิงจริยธรรม แต่บรรทัดฐานทางกฎหมายและบรรทัดฐานทางจริยธรรมที่ไม่เหมือนกันหรือไม่พวกเขามักจะเห็นด้วย บางคนต้องการจริยธรรมไม่จำเป็นต้องถูกต้องตามกฎหมายแม้ว่าพวกเขาอาจจะได้รับการรับประกันตามหลักจริยธรรม ตรงกันข้ามการกระทำบางอย่างที่อาจได้รับอนุญาตถูกต้องตามกฎหมายจะล้มเหลวหลายมาตรฐานทางจริยธรรม ค่านิยมทางจริยธรรมและหลักการทางกฎหมายมักจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด แต่ภาระหน้าที่ทางจริยธรรมมักจะเกินหน้าที่ตามกฎหมาย แต่กฎหมายมักจะคาดเดาหลักการทางจริยธรรม.
เป็นเวลานานผู้บริหารและผู้จัดการทำงานภายใต้สมมติฐานที่ว่าการปฏิบัติของพวกเขาได้รับการยอมรับในทางศีลธรรมตราบเท่าที่พวกเขาอยู่ภายใน กฎหมาย ปัญหากับสมมติฐานที่ว่าคือการที่กฎหมายมักจะล่าช้าหลังมาตรฐานของชุมชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคำถามทางจริยธรรมที่เกี่ยวข้องไม่จำเป็นต้องเป็นสากล เพื่อให้คุณสามารถอยู่ในกฎหมายและยังคงล้มเหลวในการทำสิ่งที่ถูกต้อง.
ในธุรกิจกฎหมายไม่เคยแก้ไขปัญหาของความกังวลทางจริยธรรมเพื่อให้ บริษัท ที่เป็นเพียงการปฏิบัติตามกฎหมายสามารถจบลงที่มีรูที่อ้าปากค้างในภาระหน้าที่ของตนที่จะ ผู้ถือหุ้นพนักงานซัพพลายเออร์และชุมชน นอกจากนี้ บริษัท มักจะมีความรู้จริยธรรมที่สำคัญที่คนภายนอก บริษัท ไม่ได้องคมนตรีและฝ่ายนิติบัญญัติและหน่วยงานกำกับดูแลไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่พวกเขาไม่ได้ตระหนักถึง ยกตัวอย่างเช่นหน่วยงานกำกับดูแลไม่ทราบเกี่ยวกับคุณสมบัติก่อให้เกิดมะเร็งใยหินสำหรับปี; เพียง แต่คนที่อยู่ภายใน บริษัท ที่ทำงานร่วมกับใยหินรู้เกี่ยวกับอันตรายของมัน เพียงเพราะรัฐบาลยังไม่ได้ตั้งค่ากฎระเบียบที่จำเป็นต้องใช้ บริษัท เหล่านั้นที่จะทำให้ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัย (เพราะพวกเขาไม่ได้รู้ว่าสินค้าที่ไม่ปลอดภัยจะเริ่มต้นด้วย) ไม่ได้หมายความว่า บริษัท ที่มีจริยธรรมสามารถดำเนินการต่อการก่อให้เกิดมะเร็งใยหิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กฎหมายคือชุดของกฎที่คู่มือการปฏิบัติของเราในสังคมและบังคับใช้โดยหน่วยงานภาครัฐ . สำหรับสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ กฎหมายมีคู่มือที่สำคัญเพื่อการตัดสินใจเชิง . แต่บรรทัดฐานกฎหมายและบรรทัดฐานทางจริยธรรมไม่ตรงกัน หรือพวกเขามักจะยอมรับ บางจริยธรรมความต้องการไม่ได้ตามกฎหมาย แต่อาจมีจริยธรรม รับประกัน ในทางกลับกันการกระทำบางอย่างที่อาจจะได้รับอนุญาตตามกฎหมายจะไม่ผ่านมาตรฐานทางจริยธรรมมากมาย ค่านิยมทางจริยธรรมและหลักการทางกฎหมายมักจะเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด แต่ภาระผูกพันทางจริยธรรมโดยทั่วไปเกินหน้าที่ของกฎหมาย แม้ว่ากฎหมายมักจะ embodies หลักการจริยธรรม
เป็นเวลานานผู้บริหารธุรกิจและผู้บริหารทำงานภายใต้สมมติฐานว่า ความประพฤติของพวกเขาที่จะยอมรับตราบใดที่พวกเขาอยู่ในกฎหมาย ปัญหากับสมมติฐานที่ว่ากฎหมายมักจะล้าหลังมาตรฐานผลิตภัณฑ์ชุมชน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคำถามจริยธรรมสากลที่เกี่ยวข้องไม่จําเป็น ดังนั้นคุณสามารถอยู่ภายในกฎหมาย และยังล้มเหลวในการทำสิ่งที่ถูกต้อง .
ในธุรกิจกฎหมายมักจะไม่แก้ไขปัญหาจริยธรรมเกี่ยวกับ ดังนั้น บริษัท ที่เป็นเพียงสอดคล้องกับกฎหมายจะลงเอยกับหลุมอ้าปากค้างในพันธกรณีของผู้ถือหุ้น พนักงาน ซัพพลายเออร์ และชุมชน นอกจากนี้ บริษัท มักจะมีจริยธรรมมีความรู้ที่ผู้คนภายนอกบริษัทไม่มีส่วนรู้เห็น และฝ่ายนิติบัญญัติ และสารควบคุม ไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่พวกเขาไม่ได้ตระหนักตัวอย่างเช่น ควบคุมไม่ได้รู้เกี่ยวกับโรคมะเร็งก่อให้เกิดคุณสมบัติของใยหินสำหรับปี แต่ผู้คนใน บริษัท ที่เคยทำงานกับแร่ใยหินรู้เกี่ยวกับอันตรายเพราะรัฐบาลยังไม่ได้ตั้งกฎระเบียบที่จำเป็นที่ บริษัท เพื่อให้ผลิตภัณฑ์ที่ปลอดภัย ( เพราะไม่รู้ว่าผลิตภัณฑ์ที่ไม่ปลอดภัยจะเริ่มต้นด้วย ) ไม่ได้หมายความว่า บริษัท สามารถมีจริยธรรมทำก่อให้เกิดมะเร็งใยหิน .