varying degrees, separate or at one

varying degrees, separate or at one with the external world. He makes it clear that a sense of self depends on an awareness of ‘the other’, that is, things that are not perceived to be part of the self (Robbins 1986). Contemporary neuro-scientists have extended this idea to describe a model of the mind that may, to some extent, explain the phenomenon of consciousness itself. The brain is seen to be engaged in a constant process of observation and conversation, between different parts of itself, in a dialogue that is so complex that it produces an awareness of self and conscious being (Rammachandran & Blakeslee 1998). Maurice Merleau-Ponty understands that the body, as well as the mind, is essential to the dialogue which produces consciousness. Through his concept of the ‘lived body’, he explains that consciousness does not simply reside in our heads but is experienced by, and depends on, the body as part of its interaction with the world. As living organisms our existence is confirmed and lived through our bodies (Merleau-Ponty 1962).
Writing in 1901, the art historian Alois Riegel pointed out that vision shows a world that is made up of a confusing array of coloured surfaces, and which is not easily divided up into distinct objects (Riegel cited in Arnheim 1986). It seems obvious that human beings rely on more than the sense of vision in order to understand the world. The habit of drawing, that is, of dividing the world up with symbolic outline, involves processes of thought that are connected with other senses in addition to vision and is an exploration of the ‘otherness’ and the difference of things (Balint 1968). During his residency at the Centre for Drawing Alexander Roob made dozens of drawings of students at work in the Wimbledon College of Art. These were all executed in outline of an unvarying weight and quality. The images that he produced seem to expose the arbitrary nature of the human habit of dividing the world up with outlines. The drawings have a strange quality of unreality, where the clay statue of a model bears equal weight to the live model herself and to the sculptor at work in the studio. He describes the action of making a drawing as ‘for me a kind of musical act of feeling. Which disregards the substantive and focuses on the relational’ (Roob 2001). Alexander Roob’s statement seems to bring me back to the idea of drawing as part of a process that is an exploration of the world and, at the same time a response and an expression of the artist’s self that is projected outwards and on to the paper. If drawing is truly an ‘act of consciousness’ then, according to contemporary ideas about the nature of consciousness the activity that it involves must in turn, because it is a process of exploration, affect the consciousness of the artist (Arnheim 1986). At this point I would like to allow the, sometimes obscure and enigmatic, statements of contemporary artist to recede for a few paragraphs in order to explore these themes of consciousness and outline within the context of the historical roots of drawing and allow this perspective to illuminate some more aspects of this mysterious activity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

องศาที่แตกต่าง แยก หรือ ที่หนึ่งกับโลกภายนอก เขาทำให้ชัดเจนที่ความรู้สึกของตนเองขึ้นอยู่กับการรับรู้ของ 'อื่นๆ' คือ สิ่งที่ไม่ได้ถือว่าเป็น ส่วนหนึ่งของตนเอง (ร็อบบินส์ 1986) ศัลยกรรมนักวิทยาศาสตร์ร่วมสมัยได้ขยายความคิดนี้เพื่ออธิบายรูปแบบของจิตใจที่อาจ บ้าง อธิบายปรากฏการณ์ของสำนึกตัวเอง สมองเห็นได้ร่วมในกระบวนการคงที่ของการสังเกตและการสนทนา ระหว่างส่วนต่าง ๆ ของตัวเอง ในบทสนทนาที่ซับซ้อนที่ก่อให้เกิดการรับรู้ของตนเอง และสติได้ (Rammachandran & Blakeslee 1998) ดังนั้น เซิลปอนตี้อพาร์ตมอริ Merleau เข้าใจว่า ร่างกาย รวมทั้งจิตใจ เป็นสิ่งสำคัญในการเจรจาที่ทำให้เกิดสติ ผ่านแนวความคิดของ 'ร่างกาย lived' ของเขา เขาอธิบายว่า สติไม่เพียงอยู่ในหัวของเรา แต่เป็นประสบการณ์โดย และขึ้นอยู่กับ ร่างกายเป็นส่วนหนึ่งของปฏิสัมพันธ์กับโลก เป็นชีวิต ของเราดำรงอยู่เป็นยืนยัน และอาศัยผ่านร่างกายของเรา (Merleau เซิลปอนตี้อพาร์ต 1962)เขียนใน 1901 นักประวัติศาสตร์ศิลปะ Alois Riegel ชี้ให้เห็นวิสัยทัศน์ที่แสดงโลกที่ถูกสร้างขึ้นจากหลากหลายพื้นผิวสีความสับสน และที่จะไม่ได้แบ่งออกเป็นวัตถุทั้งหมด (Riegel อ้างถึงใน Arnheim 1986) เหมือนเห็นได้ชัดว่า มนุษย์ใช้ความวิสัยทัศน์มากกว่าความเข้าใจโลก นิสัยของการวาด คือ ของแบ่งโลกค่าด้วยสัญลักษณ์เค้าร่าง เกี่ยวข้องกับกระบวนการคิดที่เชื่อมโยงกับประสาทสัมผัสอื่น ๆ นอกเหนือจากวิสัยทัศน์ และ การสำรวจ 'otherness' และความแตกต่างของสิ่งต่าง ๆ (Balint 1968) ระหว่างซี่ของเขาที่ศูนย์ Roob อเล็กซานเดอร์วาดได้หลายสิบภาพวาดของนักเรียนที่ทำงานในวิทยาลัยศิลปะวิมเบิลดัน เหล่านี้มีทั้งหมดดำเนินการในเค้าร่างของน้ำหนักและคุณภาพไม่เปลี่ยนแปลง ภาพที่เขาผลิตดูเหมือนเปิดเผยกำหนดธรรมชาติของนิสัยมนุษย์ของแบ่งโลกขึ้นกับเค้า ภาพวาดที่มีคุณภาพแปลกของ unreality ที่ดินรูปแบบหมีน้ำหนักเท่า กับรูปแบบชีวิตตัวเอง และ การที่ประติมากรที่ทำงานในสตูดิโอ เขาอธิบายถึงการกระทำของการวาดรูปเป็น ' ชนิดของการทำดนตรีของฉัน ซึ่งไม่คำนึงถึงตัวเรา และมุ่งเน้นที่เกี่ยวข้อง ' (Roob 2001) อเล็กซานเดอร์ Roob งบน่าจะ นำฉันกลับไปยังความคิดของการวาดภาพเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการคือการสำรวจโลก และ ในเวลาเดียวกันการตอบสนอง และนิพจน์ของศิลปินของตัวเองที่คาดว่า outwards และ ระบบกระดาษ ถ้าวาดเป็นอย่างแท้จริง 'ของสติ ' แล้ว ตามความคิดร่วมสมัยเกี่ยวกับลักษณะของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับต้องใช้ เนื่องจากเป็นกระบวนการของการสำรวจ สติมีผลกระทบต่อสำนึกของศิลปิน (Arnheim 1986) จุดนี้อยากให้ที่ บางครั้ง ปิดบัง และ สนเท่ห์ งบของศิลปินร่วมสมัยร่นกี่ย่อหน้าการสำรวจเหล่านี้รูปแบบของจิตสำนึก และเค้าร่างภายในของรากทางประวัติศาสตร์ของวาด และให้มุมมองนี้ให้แสงสว่างลักษณะบางประการเพิ่มเติมของกิจกรรมนี้ลึกลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องศาที่แตกต่างแยกหรือหนึ่งเดียวกับโลกภายนอก เขาทำให้มันชัดเจนว่ารู้สึกของตัวเองขึ้นอยู่กับการรับรู้ของคนอื่น ๆ ที่เป็นสิ่งที่ไม่ได้รับรู้เป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง (ร็อบบินส์ 1986) นักวิทยาศาสตร์ประสาทร่วมสมัยมีการขยายความคิดนี้จะอธิบายรูปแบบของความคิดที่อาจจะมีขอบเขตอธิบายปรากฏการณ์ของความมีสติของตัวเอง สมองก็เห็นจะมีส่วนร่วมในกระบวนการอย่างต่อเนื่องของการสังเกตและการสนทนาระหว่างส่วนต่าง ๆ ของตัวเองในการสนทนาที่มีความซับซ้อนเพื่อที่จะก่อให้เกิดการรับรู้ของตนเองและการมีสติ (Rammachandran & Blakeslee 1998) Merleau มอริส-Ponty เข้าใจว่าร่างกายเช่นเดียวกับจิตใจเป็นสิ่งสำคัญในการเจรจาซึ่งก่อให้เกิดจิตสำนึก ผ่านแนวคิดของเขา 'ร่างกายอาศัยอยู่' เขาอธิบายว่าสติไม่เพียงอาศัยอยู่ในหัวของเรา แต่มีประสบการณ์โดยและขึ้นอยู่กับร่างกายเป็นส่วนหนึ่งของการมีปฏิสัมพันธ์กับโลก ในฐานะที่เป็นสิ่งมีชีวิตดำรงอยู่ของเราได้รับการยืนยันและอาศัยอยู่ในร่างกายของเรา (Merleau-Ponty 1962).
การเขียนในปี 1901 นักประวัติศาสตร์ศิลป์ Alois Riegel ชี้ให้เห็นว่าวิสัยทัศน์ที่แสดงให้เห็นถึงโลกที่ถูกสร้างขึ้นจากอาร์เรย์สับสนของพื้นผิวสีและซึ่งเป็น ไม่ได้แบ่งออกได้ง่ายขึ้นเป็นวัตถุที่แตกต่างกัน (Riegel อ้างถึงใน Arnheim 1986) ดูเหมือนว่าที่เห็นได้ชัดว่ามนุษย์พึ่งพามากกว่าความรู้สึกของวิสัยทัศน์เพื่อให้เข้าใจโลก นิสัยของการวาดภาพ, ที่อยู่, การแบ่งโลกขึ้นกับเค้าร่างสัญลักษณ์ที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการของความคิดที่มีการเชื่อมต่อกับประสาทสัมผัสอื่น ๆ นอกเหนือไปจากวิสัยทัศน์และมีการตรวจสอบข้อเท็จจริงของ 'ความแตกต่างและความแตกต่างของสิ่งที่ (Balint 1968) ในระหว่างที่พำนักของเขาที่ศูนย์เล็กซานเดอวาดรูปถ่ายทำหลายสิบภาพวาดของนักเรียนที่ทำงานในวิทยาลัยศิลปะวิมเบิลดัน เหล่านี้ล้วนดำเนินการในร่างของน้ำหนักไม่เปลี่ยนแปลงและคุณภาพ ภาพที่เขาผลิตดูเหมือนจะสัมผัสธรรมชาติโดยพลการของนิสัยของมนุษย์แบ่งโลกขึ้นกับโครงร่าง ภาพวาดที่มีคุณภาพที่แปลกประหลาดของความไม่จริงที่รูปปั้นดินเหนียวของรูปแบบหมีน้ำหนักที่เท่ากันกับรูปแบบการถ่ายทอดสดตัวเองและประติมากรที่ทำงานในสตูดิโอ เขาอธิบายถึงการกระทำของการวาดภาพเป็น 'สำหรับฉันชนิดของการกระทำทางดนตรีของความรู้สึก ซึ่งสภาพแวดล้อมที่สำคัญและมุ่งเน้นในเชิงสัมพันธ์ (รูปถ่าย 2001) คำสั่งที่อเล็กซานเดรูปถ่ายของดูเหมือนว่าจะนำฉันกลับไปที่ความคิดของรูปวาดที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการที่มีการตรวจสอบข้อเท็จจริงของโลกและในขณะเดียวกันก็มีการตอบสนองและการแสดงออกของตัวเองของศิลปินที่เป็นที่คาดการณ์ไปข้างนอกและกระดาษ ถ้าการวาดภาพที่เป็นจริง 'การกระทำของจิตสำนึก' แล้วตามความคิดร่วมสมัยเกี่ยวกับธรรมชาติของสติกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการต้องในทางกลับกันเพราะมันเป็นกระบวนการของการสำรวจมีผลต่อจิตสำนึกของศิลปิน (Arnheim 1986) ณ จุดนี้ผมอยากจะช่วยให้บางครั้งปิดบังและเป็นปริศนางบของศิลปินร่วมสมัยที่ลดลงสำหรับวรรคสามเพื่อสำรวจรูปแบบเหล่านี้ของสติและโครงร่างในบริบทของรากประวัติศาสตร์ของการวาดภาพและช่วยให้มุมมองนี้เพื่อเพิ่มความสว่าง บางแง่มุมอื่น ๆ ของกิจกรรมลึกลับนี้