The effect of gamma radiation doses

The effect of gamma radiation doses of 0 Gy, 10 Gy
and 20 Gy to the MV1 do not differ significantly on growth duration as well as radiation dose 20 Gy and 30 Gy did not differ significantly. But irradiation doses of 0 Gy and 10 Gy significantly different with 30 Gy radiation dose. Differences in the amount of plant grow control 0 Gy of 10 Gy and 20 Gy only approximately one day, and 30 Gy approximately ten days than the control plants. The most effective dose range for induction of mutations in vegetative crops such as yam which should between doses can be cause death no more than 50% and no growth reduction of more than 50%. The treatment dose should allow 40-50% survival and or growth slowdown was not more than 50% (Nwachukwu et al., 2009). In this range, enough population of plants that can survive the lethal effects of mutagens and encourage genetic changes sufficient to allow the selection of mutants that is more efficient and desirable. Accession significantly influence the growth duration, it is thought to be caused the yam plants have a dormant period different and every cycle is fixed on the growth of each accession. According to Nwachukwu et al. (2009), that one of the objectives in addition to the genetic improvement of tuber yield increases, include the development of cultivars that can growth well with high yield production without stake. In this study the growth obtained yam plants propagate without stake. Result of gamma irradiation plants are divided into three types of effects, physiological damage, (primary injury), gene mutations and chromosomal mutations (Nwachukwu et al., 2009). Radiation injury can reduce the ability of vegetative growth when used as a material organ radiation. This study shows that the ability to growth yam crops decreased with increasing doses of gamma irradiation. The same trend is occurring in the production of tubers decreased weight, stem diameter and length of tuber with increasing doses of gamma irradiation, contrary to the character of the number of tubers is likely to increase even though the amount is not significant and the size appear smaller tubers. (Abdul et al., 2010) his study showed that gamma ray irradiation significantly affected the germination percentage, survival percentage, shoot and root length, number of branches and leaves per plant, fresh and dry weight of Lepidium, other growth parameters showed a trend declining with increasing doses of gamma irradiation .

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลของปริมาณรังสีแกมมาของรุ่น Gy 0 รุ่น 10 Gyและรุ่น 20 Gy การ MV1 แตกต่างอย่างมากในระยะเวลาเจริญเติบโตเช่นเดียวกับปริมาณรังสี 20 รุ่น Gy และรุ่น 30 Gy ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่วิธีการฉายรังสีปริมาณ 0 รุ่น Gy และรุ่น Gy 10 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสีรุ่น Gy 30 ความแตกต่างของจำนวนโรงงานขยายควบคุม 0 รุ่น Gy 10 รุ่น Gy และรุ่น 20 Gy เพียงประมาณหนึ่งวัน และ 30 รุ่น Gy ประมาณสิบวันกว่าพืชควบคุม ช่วงปริมาณมีประสิทธิภาพสูงสุดสำหรับเหนี่ยวนำการกลายพันธุ์ในพืชพืชเช่นยำซึ่งควรระหว่างปริมาณสามารถเป็นสาเหตุตายไม่เจริญเติบโตลดมากกว่า 50% และไม่มากกว่า 50% ได้ ยารักษาควรให้อยู่รอด 40-50% และ หรือชะลอการเจริญเติบโตได้มากกว่า 50% (Nwachukwu et al. 2009) ในช่วงนี้ พอประชากรของพืชที่สามารถอยู่รอดผลตายของ mutagens และสนับสนุนให้การเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพียงพอเพื่อให้การเลือกสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพ และเป็นที่ต้องการ ภาคยานุวัติมีอิทธิพลต่อระยะเวลาการเจริญเติบโตอย่างมาก มันเป็นความคิดที่มีสาเหตุการยำ พืชมีระยะอยู่เฉย ๆ แตกต่างกัน และทุกวงจรคงที่ในการเจริญเติบโตของการเพิ่มขึ้นแต่ละ ตาม Nwachukwu et al. (2009), ที่หนึ่งของวัตถุประสงค์นอกเหนือจากการปรับปรุงพันธุกรรมของหัวเพิ่มผลผลิต รวมถึงการพัฒนาสายพันธุ์ที่สามารถเจริญเติบโตได้ดีกับการผลิตผลตอบแทนสูงโดยไม่ต้องการเดิมพัน ในการศึกษานี้ ได้รับยำพืชเจริญเติบโตแพร่กระจายโดยไม่ต้องการเดิมพัน ผลของพืชวิธีการฉายรังสีแกมมาจะแบ่งออกเป็นสามประเภทของผลกระทบ ความเสียหายทางสรีรวิทยา, (หลักบาดเจ็บ), กลายพันธุ์ของยีนและการกลายพันธุ์ของโครโมโซม (Nwachukwu et al. 2009) บาดเจ็บรังสีสามารถลดความสามารถในการเจริญเติบโตของพืชเมื่อใช้เป็นรังสีที่อวัยวะวัสดุ การศึกษานี้แสดงว่า ความสามารถในการเจริญเติบโตพืชยำลดลง ด้วยการเพิ่มปริมาณของการฉายรังสีแกมมา แนวโน้มเดียวกันจะเกิดในการผลิตหัวลดน้ำหนัก เส้นผ่าศูนย์กลางลำต้นและความยาวของหัวกับเพิ่มปริมาณของการฉายรังสีแกมมา ขัดกับตัวละครของมุดมีแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นแม้ว่าจำนวนเงินไม่มีนัยสำคัญ และขนาดปรากฏ เล็กลงมุด (อับดุล et al. 2010) การศึกษาของเขาพบว่า วิธีการฉายรังสีแกมมามากผลกระทบเปอร์เซ็นต์การงอก เปอร์เซ็นต์การอยู่รอด ยิง และความยาวราก จำนวนสาขาและต่อพืช ใบสด และน้ำหนักแห้งของ Lepidium พารามิเตอร์อื่น ๆ เจริญเติบโตพบว่ามีแนวโน้มลดลง ด้วยการเพิ่มปริมาณของการฉายรังสีแกมมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลของรังสีแกมมาจาก 0 Gy 10 เกรย์
และ 20 เกรย์กับ MV1 ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญกับระยะเวลาการเจริญเติบโตเช่นเดียวกับปริมาณรังสี 20 เกรย์และ 30 เกรย์ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่ปริมาณการฉายรังสีจาก 0 Gy และ 10 Gy อย่างมีนัยสำคัญที่แตกต่างกันกับ 30 Gy ปริมาณรังสี ความแตกต่างในจำนวนของพืชที่เจริญเติบโตได้ควบคุม 0 Gy 10 Gy และ 20 Gy เพียงประมาณหนึ่งวันและ 30 Gy ประมาณสิบวันกว่าพืชควบคุม ช่วงที่ยาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการชักนำของการกลายพันธุ์ในพืชพืชเช่นมันเทศซึ่งควรระหว่างปริมาณที่สามารถเป็นสาเหตุการตายไม่เกิน 50% และไม่มีการลดการเจริญเติบโตของมากกว่า 50% ปริมาณการรักษาควรอนุญาตให้ 40-50% อยู่รอดและการเจริญเติบโตหรือชะลอตัวลงเป็นไม่เกิน 50% (Nwachukwu et al., 2009) ในช่วงนี้ประชากรเพียงพอของพืชที่สามารถอยู่รอดผลกระทบที่ตายก่อกลายพันธุ์และส่งเสริมให้มีการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพียงพอที่จะให้ตัวเลือกของการกลายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและเป็นที่น่าพอใจ ภาคยานุวัติอย่างมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อระยะเวลาการเจริญเติบโตของมันเป็นความคิดที่จะเกิดพืชมันเทศมีระยะเวลาอยู่เฉยๆแตกต่างกันและทุกรอบได้รับการแก้ไขในการเจริญเติบโตของแต่ละภาคยานุวัติ ตามที่ Nwachukwu et al, (2009) ซึ่งเป็นหนึ่งในวัตถุประสงค์นอกเหนือไปจากการปรับปรุงทางพันธุกรรมของพืชผลผลิตเพิ่มขึ้นรวมถึงการพัฒนาสายพันธุ์ที่สามารถเจริญเติบโตได้ดีกับผลผลิตสูงโดยสัดส่วนการถือหุ้น ในการศึกษานี้ได้รับการเจริญเติบโตของพืชมันเทศเผยแพร่โดยไม่ได้สัดส่วนการถือหุ้น ผลของพืชการฉายรังสีแกมมาจะแบ่งออกเป็นสามประเภทของผลกระทบที่เกิดความเสียหายทางสรีรวิทยา (การบาดเจ็บหลัก) การกลายพันธุ์ของยีนและการกลายพันธุ์ของโครโมโซม (Nwachukwu et al., 2009) ได้รับบาดเจ็บรังสีสามารถลดความสามารถในการเจริญเติบโตของพืชเมื่อใช้เป็นรังสีที่อวัยวะวัสดุ การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าความสามารถในการเจริญเติบโตของพืช Yam ลดลงตามปริมาณที่เพิ่มขึ้นของการฉายรังสีแกมมา แนวโน้มเดียวกันที่เกิดขึ้นในการผลิตหัวลดลงน้ำหนักลำต้นเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของหัวกับการเพิ่มปริมาณของรังสีแกมมาขัดกับลักษณะของจำนวนหัวมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นถึงแม้ว่าจำนวนเงินที่ไม่สำคัญและขนาดปรากฏ หัวมีขนาดเล็กลง (อับดุล et al., 2010) การศึกษาของเขาแสดงให้เห็นว่ารังสีแกมมาการฉายรังสีได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเปอร์เซ็นต์การงอกร้อยละการอยู่รอดยิงและความยาวรากจำนวนสาขาและใบต่อต้นสดและน้ำหนักแห้งของ Lepidium พารามิเตอร์การเจริญเติบโตอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็นแนวโน้ม ลดลงด้วยปริมาณที่เพิ่มขึ้นของการฉายรังสีแกมมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลของรังสีแกมมาในปริมาณ 0 Gy 10 ตำแหน่งและ 20 เกรย์ กับ mv1 ไม่แตกต่างกับระยะเวลาการเจริญเติบโต รวมทั้งปริมาณรังสี 20 Gy และ 30 เกรย์ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ แต่รังสีในปริมาณ 0 เกรย์ และ 10 เกรย์ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ กับ 30 เกรย์ปริมาณรังสี . ความแตกต่างของปริมาณของพืชเจริญเติบโตควบคุม 0 10 และ 20 เกรย์ เกรย์ เกรย์ เพียงประมาณ 1 วันและ 30 Gy ประมาณสิบวันกว่าพืชควบคุม ช่วงปริมาณรังสีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการชักนำให้เกิดการกลายพันธุ์ในพืชผัก เช่น ยำ ซึ่งควรระหว่างขนาดยาสามารถทำให้เกิดการตายไม่เกิน 50% และไม่มีการเจริญเติบโต ลดมากกว่า 50% รังสีรักษาควรให้อยู่รอดและเติบโต 40-50% หรือลงได้มากกว่า 50% ( nwachukwu et al . , 2009 ) ในช่วงนี้ ประชากรของพืชที่สามารถรอดจากผลกระทบร้ายแรงของต่าง และกระตุ้นการเปลี่ยนแปลงทางพันธุกรรมเพียงพอที่จะช่วยให้การของสายพันธุ์ที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและพึงพอ การมีอิทธิพลต่อระยะเวลาการเจริญเติบโต มันเป็นความคิดที่จะทำให้พืชมีการเจริญเติบโตแตกต่างกัน ยำ และทุกช่วงรอบคงที่ในการเจริญเติบโตของแต่ละชนิด . ตาม nwachukwu et al . ( 2009 ) ว่าหนึ่งในวัตถุประสงค์ที่นอกเหนือไปจากการปรับปรุงพันธุ์ของหัวเพิ่มผลผลิต รวมถึงการพัฒนาสายพันธุ์ที่สามารถเจริญเติบโตได้ดีกับการผลิตผลผลิตสูงโดยไม่ต้องเดิมพัน ในการศึกษานี้ได้เผยแพร่การยำพืชโดยไม่ต้องเดิมพัน ผลของพืชฉายรังสีแกมมาจะแบ่งออกเป็นสามประเภทของผลกระทบความเสียหายด้านการบาดเจ็บหลัก ) , การกลายพันธุ์ ของยีนและการกลายพันธุ์ของโครโมโซม ( nwachukwu et al . , 2009 ) การแผ่รังสีอันตรายสามารถลดความสามารถในการเจริญเติบโตของพืชที่ใช้เป็นวัตถุดิบออร์แกนรังสี การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าความสามารถในการเจริญเติบโตของพืชเพิ่มขึ้น เมื่อปริมาณของยำฉายรังสีแกมมา แนวโน้มเดียวกันจะเกิดขึ้นในการผลิตลดลง น้ำหนักและขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความยาวของหัว เพิ่มปริมาณรังสีแกมมา , ขัดตัวของจำนวนหัวที่ปรับตัวเพิ่มสูงขึ้น แม้ว่าปริมาณไม่แตกต่างกันและขนาดปรากฏหัวเล็ก ( Abdul et al . , 2010 ) การศึกษาของเขาพบว่า รังสีแกมมา มีผลต่อความงอกเปอร์เซ็นต์การอยู่รอด , ยิงและความยาวราก จำนวนกิ่งและใบต่อต้น น้ำหนักสดและน้ำหนักแห้งของ lepidium พารามิเตอร์อื่นๆ ของไทยมีแนวโน้มลดลงเมื่อเพิ่มปริมาณของการฉายรังสีแกมมา