It is, in my view, this relationshi

It is, in my view, this relationship to places and territories that enables us to distinguish between diasporism and transnationalism. Diaspora implies a very strong anchoring in the host country and sometimes, when the home country is lost or is not accessible (as with the Greeks of Asia Minor, Armenians or Tibetans), a clear-cut break with it. This is compensated, in the host country, by the creation of territorial markers, places of memory, favoured by an ‘iconography’ fixing the link with the home country. That gives some kind of autonomy from host and origin societies to the diasporic social formation compared to the transnational community. In transnational spaces and territories of mobility, this break does not take place, nor is there the need to be rerooted elsewhere on the host territory. Any particular family has two parallel lives in two or more nation-states: the home country is dominated and the host countries, where the family has migrated, are dominant. In the autochthonous model, the fact of having ‘always been there’, on which the nation-state is based, means that identity is constructed in close connection with place over a greater or lesser period of time. On the contrary, in a diaspora, identity pre-exists place and tries to re-create it, to remodel it, in order to reproduce itself. Individuals or communities in diasporas live in places that they have not themselves laid out and that are suffused with other identities. As such, they will try to set up their very own place, one that is redolent of their home place within the bosom of which their identity, that of their kinfolk, of their ancestors, has been formed. De-territorialisation goes with, or is followed by, re-territorialisation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้ ดี นี้ความสัมพันธ์กับสถานและเขตที่ช่วยให้เราสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง diasporism และ transnationalism พลัดถิ่นหมายถึงความแข็งแกร่งมาก anchoring ในประเทศเจ้าภาพ และในบาง ครั้ง เมื่อประเทศหายไป หรือไม่สามารถเข้าถึงได้ (เช่นเดียวกับกรีกเอเชียวิชารอง ชาวอาร์เมเนีย หรือ Tibetans), ตัวแบ่งที่แน่ชัดด้วย นี้จะชดเชย ในประเทศเจ้าภาพ โดยการสร้างเครื่องหมายอาณาเขต สถานหน่วยความจำ ที่โปรดปรานการ 'ปาง' แก้ไขการเชื่อมโยงกับประเทศบ้าน ที่ให้อิสระบางประการจากโฮสต์และจุดเริ่มต้นของสังคมจะก่อสังคม diasporic เปรียบเทียบกับสังคมข้ามชาติ ในพื้นที่ข้ามชาติและดินแดนเคลื่อน แบ่งนี้ไม่เกิดขึ้น ไม่มีจำเป็น rerooted อื่น ๆ ในดินแดนของโฮสต์ ครอบครัวใด ๆ เฉพาะมีชีวิตขนานสอง nation-states น้อยสอง: ประเทศถูกครอบงำ และในประเทศ ที่ครอบครัวได้ย้าย มีหลักการ ในรุ่น autochthonous ความจริงของ 'เสมอได้มี' บนที่ nation-state ที่อยู่ หมายความว่าเป็นสร้างเอกลักษณ์ในปิดการเชื่อมต่อกับสถานที่ระยะเวลามากกว่า หรือน้อยกว่าเวลา ดอก ในการพลัดถิ่น เอกลักษณ์ก่อนอยู่สถานที่ และพยายามที่จะสร้างใหม่ การสร้างใหม่ การสร้างตัวเอง บุคคลหรือชุมชนเป็นที่อยู่ในสถานที่ไม่มีตัวเองวาง และที่เป็น suffused กับรหัสประจำตัวอื่น ๆ เช่น พวกเขาจะพยายามตั้งค่าพัก ที่ redolent ของบ้านภายในอกที่ตัว มิตรสหายของพวกเขา ของบรรพบุรุษ ที่มีการเกิดขึ้น Territorialisation ชื่นไปด้วย หรือตาม ด้วย territorialisation ใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นในมุมมองของฉันความสัมพันธ์นี้ไปยังสถานที่และดินแดนที่ทำให้เราสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่าง diasporism และ transnationalism พลัดถิ่นหมายถึงการยึดที่แข็งแกร่งมากในประเทศเจ้าภาพและบางครั้งเมื่อประเทศบ้านเกิดสูญหายหรือไม่สามารถเข้าถึงได้ (เช่นเดียวกับชาวกรีกของเอเชียไมเนอร์อาร์เมเนียหรือชาวทิเบต) พักที่ชัดเจนกับมัน นี้จะได้รับการชดเชยในประเทศเจ้าภาพโดยการสร้างเครื่องหมายดินแดนในสถานที่ของหน่วยความจำได้รับการสนับสนุนโดย 'ยึดถือ' แก้ไขการเชื่อมโยงกับการที่ประเทศบ้านเกิด ที่ให้อิสระชนิดของบางอย่างจากพื้นที่และความเป็นมาของสังคมไปสู่​​การพัฒนาสังคม diasporic เมื่อเทียบกับชุมชนข้ามชาติ ในพื้นที่ข้ามชาติและดินแดนของการเคลื่อนไหวแบ่งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นและไม่มีความจำเป็นที่จะ rerooted ที่อื่น ๆ ในดินแดนที่เป็นเจ้าภาพ ครอบครัวใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีสองชีวิตคู่ขนานในสองคนหรือมากกว่าประเทศฯ : ประเทศบ้านเกิดเป็นจุดเด่นและประเทศเจ้าภาพที่ครอบครัวได้อพยพมีความโดดเด่น ในรูปแบบ autochthonous, ความเป็นจริงของการมี 'เสมอมี' ที่รัฐชาติขึ้นหมายความว่าตัวตนที่ถูกสร้างขึ้นในการเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดกับสถานที่ช่วงระยะเวลาที่มากหรือน้อยของเวลา ในทางตรงกันข้ามในพลัดถิ่นตัวตนก่อนที่มีอยู่และพยายามที่จะสร้างมันเพื่อสร้างใหม่นั้นเพื่อที่จะทำซ้ำตัวเอง บุคคลหรือชุมชนในพลัดถิ่นอาศัยอยู่ในสถานที่ที่พวกเขายังไม่ได้ตัวเองออกมาวางไว้และที่อบอวลไปด้วยตัวตนอื่น ๆ ดังนั้นพวกเขาจะพยายามที่จะตั้งค่าสถานที่ของตัวเองมากของพวกเขาหนึ่งที่หอมกรุ่นจากสถานที่บ้านของพวกเขาภายในอกของตัวตนของพวกเขาที่ญาติพี่น้องของพวกเขาของบรรพบุรุษของพวกเขาได้รับการขึ้น De-territorialisation จะไปด้วยหรือจะตามด้วยอีก territorialisation

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นในมุมมองของฉัน ความสัมพันธ์นี้สถานที่และดินแดนที่ช่วยให้เราสามารถแยกความแตกต่างระหว่าง diasporism และ ‘ข้ามชาติ’ . พลัดถิ่นหมายถึงแข็งแรงมากทอดสมอในประเทศเจ้าภาพ และบางครั้ง เมื่อประเทศจะหายไปหรือไม่สามารถเข้าถึงได้เช่นเดียวกับชาวเอเชียไมเนอร์ อาร์เมเนีย หรือธิเบต ) , แบ่งชัดเจนกับมัน นี้จะชดเชยในประเทศเจ้าภาพโดยการสร้างเครื่องหมายของดินแดน สถานที่แห่งความทรงจํา favoured โดย ' รูปแบบ ' แก้ไขการเชื่อมโยงกับบ้านเกิด ที่ให้บางชนิดของความเป็นอิสระจากโฮสต์ของสังคมเพื่อ diasporic การพัฒนาสังคมเปรียบเทียบกับชุมชนข้ามชาติ ในเป็นข้ามชาติและดินแดนของการทำลายนี้จะไม่เกิดขึ้นหรือมีความต้องการที่จะ rerooted ที่อื่น ๆบนโฮสต์ดินแดน ครอบครัวใด ๆ โดยเฉพาะสองขนานอยู่สองคนหรือมากกว่าประเทศ : ประเทศถูกครอบงำ และเป็นประเทศที่ครอบครัวได้อพยพ จะเด่น ในรูปแบบ autochthonous ความจริงของการ ' เสมอ ' ที่รัฐชาติ ยึดหมายความว่าตัวตนที่สร้างขึ้นปิดการเชื่อมต่อกับสถานที่ใหม่มากกว่า หรือน้อยกว่าระยะเวลาของเวลา ในทางตรงกันข้าม , ในพลัดถิ่น ตัวตนก่อนมีอยู่สถานที่ และพยายามจะสร้างมันเพื่อสร้างใหม่นั้น ต้องทบทวนตัวเอง บุคคลหรือชุมชนใน diasporas อาศัยอยู่ในสถานที่ที่พวกเขายังไม่ได้ออกวางและที่จะ suffused กับอัตลักษณ์อื่น ๆ เช่นพวกเขาจะพยายามที่จะตั้งค่าสถานที่ของตัวเองมาก ที่มีกลิ่นหอมของสถานที่ที่บ้านของพวกเขาภายในอ้อมอกของซึ่งตัวตนของตน ที่ญาติมิตรของตนเอง ของบรรพบุรุษ ได้ถูกก่อตั้งขึ้น เดอ territorialisation ไปด้วย หรือจะตามด้วย Re territorialisation .