1. INTRODUCTION1.1. Intensive monoc

1. INTRODUCTION
1.1. Intensive monocultures versus multispecies
systems
Intensive agricultural systems are often based on optimising
the productivity of monocultures. In those systems, crop
diversity is reduced to one or very few species that are generally
genetically homogeneous, the planting layout is uniform
and symmetrical, and external inputs are often supplied in
large quantities. Such systems are widely criticised today for
their negative environmental impacts, such as soil erosion and
degradation, chemical contamination, loss of biodiversity, and
fossil fuel use (Giller et al., 1997; Griffon, 1999; Tilman et al.,
2002). Conversely, multispecies cropping systems may often
be considered as a practical application of ecological principles
based on biodiversity, plant interactions and other natural
regulation mechanisms. They are assumed to have potential
advantages in productivity, stability of outputs, resilience
to disruption and ecological sustainability, although they are
sometimes considered harder to manage (Vandermeer, 1989).
A majority of the world’s farmers, particularly those located
in tropical regions, still depend for their food and income
on multispecies agricultural systems, i.e. the cultivation of a
variety of crops on a single piece of land (Vandermeer et al.,
1998). Those systems, which are often without synthetic inputs
and based on integrated management of local natural resources
and, in many cases, on rational management of biodiversity,
theoretically offer numerous ecological advantages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
1.1 monocultures เร่งรัด multispecies
เมื่อเทียบกับระบบการเร่งรัดระบบการเกษตรมักจะขึ้นในการเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตของmonocultures ในระบบเหล่านั้นพืชหลากหลายจะลดลงไปหนึ่งหรือไม่กี่สายพันธุ์มากที่โดยทั่วไปมักจะเป็นเนื้อเดียวกันพันธุกรรมรูปแบบการเพาะปลูกเป็นชุดและสมมาตรและปัจจัยการผลิตจากภายนอกจะมามักจะอยู่ในปริมาณมาก ระบบดังกล่าวได้รับการวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางในวันนี้สำหรับผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในเชิงลบของพวกเขาเช่นพังทลายของดินและการย่อยสลายการปนเปื้อนสารเคมี, การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพและฟอสซิลใช้เชื้อเพลิง (Giller, et al, 1997;. แร้ง, 1999. Tilman, et al, 2002) ตรงกันข้ามระบบการปลูกพืชหลายชนิดมักจะได้รับการพิจารณาเป็นโปรแกรมการปฏิบัติของหลักการของระบบนิเวศบนพื้นฐานของความหลากหลายทางชีวภาพของพืชปฏิสัมพันธ์และอื่นๆ ที่เป็นธรรมชาติกลไกการควบคุม พวกเขาจะถือว่ามีศักยภาพในข้อได้เปรียบในการผลิตความมั่นคงของผลความยืดหยุ่นที่จะหยุดชะงักและความยั่งยืนของระบบนิเวศแม้ว่าพวกเขาจะถือว่าเป็นบางครั้งยากที่จะจัดการ(Vandermeer, 1989). ส่วนใหญ่ของเกษตรกรของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งอยู่เหล่านั้นในภูมิภาคเขตร้อนที่ยังคงขึ้นอยู่กับอาหารและรายได้ในระบบทางการเกษตรหลายชนิดเช่นการเพาะปลูกของที่หลากหลายของพืชในชิ้นส่วนของที่ดิน(Vandermeer et al., 1998) ระบบเหล่านั้นซึ่งเป็นปัจจัยการผลิตที่มักจะไม่มีการสังเคราะห์และขึ้นอยู่กับการบริหารจัดการแบบบูรณาการของทรัพยากรธรรมชาติในท้องถิ่นและในหลายๆ กรณีที่มีเหตุผลในการบริหารจัดการความหลากหลายทางชีวภาพในทางทฤษฎีมีข้อดีมากมายของระบบนิเวศ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
1.1 . ทรีตเมนต์เข้มข้นเมื่อเทียบกับระบบ multispecies

เข้มข้นระบบการเกษตรมักจะขึ้นอยู่กับประสิทธิภาพซ
ทรีตเมนต์ . ในระบบนั้น ความหลากหลายของพืช
ลดหนึ่งหรือเพียงไม่กี่ชนิดที่มักจะ
พันธุกรรมเป็นเนื้อเดียวกัน การปลูกผังเป็นเครื่องแบบ
และสมมาตร และจากภายนอก มักจะจัดใน
ปริมาณมากระบบดังกล่าวมีการวิพากษ์วิจารณ์อย่างกว้างขวางวันนี้
ผลกระทบเชิงลบต่อสิ่งแวดล้อม เช่น การพังทลายของดิน และการปนเปื้อนสารเคมี ,
, การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และการใช้เชื้อเพลิงฟอสซิล (
กีเลอร์ et al . , 1997 ; กริฟฟอน , 1999 ;
ทิลมัน et al . , 2002 ) ในทางกลับกัน ระบบการปลูกพืช multispecies มักจะ
ถือว่าเป็นการใช้ประโยชน์ของหลักการทางนิเวศวิทยา
บนพื้นฐานของความหลากหลายทางชีวภาพปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชและกลไกการควบคุมธรรมชาติ
อื่น ๆ พวกเขาจะถือว่ามีศักยภาพ
ข้อได้เปรียบในการผลิต เสถียรภาพของผลผลิต ความยืดหยุ่น
การหยุดชะงักและความยั่งยืนทางนิเวศวิทยา แม้ว่าพวกเขาจะพิจารณาบางครั้งยากที่จะจัดการ

( vandermeer , 1989 ) . ส่วนใหญ่ของเกษตรกรของโลก , โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่
ในภูมิภาคเขตร้อนยังขึ้นอยู่กับอาหารของพวกเขาและรายได้ multispecies
ในระบบเกษตร ได้แก่ การเพาะปลูกของพืช
หลากหลายบนชิ้นส่วนของที่ดิน ( vandermeer et al . ,
1998 ) ระบบดังกล่าว ซึ่งมักจะไม่มีปัจจัยการผลิตสังเคราะห์
และขึ้นอยู่กับการจัดการทรัพยากรธรรมชาติแบบบูรณาการ
และ , ในหลายกรณี , การจัดการการความหลากหลายทางชีวภาพ
ทฤษฎีนิเวศวิทยาให้ประโยชน์มากมาย