Several limitations of this study a

Several limitations of this study are summarized: (1) children with maculopapular rashes over the uncommon sites in addition to the bullous vesicles might be considered as having viral exanthems, leading to underrepresentation among the small rashes group. (2) Children who developed skin lesions in the later phase of infection might be under-represented if they were not hospitalized, or if they were discharged early. (3) The number of patients was relatively small due to the short epidemic period. More investigations with expanded cohort sizes are required to explore the relationship between skin phenotypes and enterovirus species, to provide evidence in clinical diagnosis.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลายข้อจำกัดของการศึกษานี้สามารถสรุป: (1) เด็กที่ มีผื่น maculopapular เว็บไซต์ที่ผิดปกตินอกเหนือจากถุง bullous อาจถือได้ว่าเป็นมีไวรัส exanthems นำไป underrepresentation กลุ่มผื่นเล็ก (2) เด็กที่พัฒนาโรคผิวหนังในระยะหลังของการติดเชื้อ อาจแสดงภายใต้ หากพวกเขาถูกไม่รักษาในโรงพยาบาล หรือพวกเขาถูกปล่อยออกมาก่อน (3) จำนวนผู้ป่วยที่มีขนาดค่อนข้างเล็กเนื่องจากระยะแพร่ระบาด สอบสวนเพิ่มเติม ด้วยศึกษาขยายขนาดจะต้องสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างผิวไทป์และสายพันธุ์เอนเทอโร เพื่อแสดงหลักฐานในการวินิจฉัยทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด หลายประการของการศึกษาครั้งนี้สรุปได้ดังนี้ (1) เด็กที่มีผื่น maculopapular กว่าเว็บไซต์ที่ผิดปกตินอกจากนี้ยังมีถุง bullous อาจได้รับการพิจารณาว่ามี exanthems ไวรัสที่นำไปสู่​​ Underrepresentation ในหมู่กลุ่มผื่นเล็ก ๆ (2) เด็กที่ได้รับการพัฒนาโรคผิวหนังในระยะต่อมาของการติดเชื้ออาจจะอยู่ภายใต้การเป็นตัวแทนถ้าพวกเขาไม่ได้ถูกนำส่งโรงพยาบาลหรือถ้าพวกเขาถูกปล่อยในช่วงต้น (3) จำนวนผู้ป่วยขนาดค่อนข้างเล็กเนื่องจากการแพร่ระบาดของโรคระยะเวลาสั้น ๆ การตรวจสอบมากขึ้นด้วยการขยายขนาดการศึกษาจะต้องสำรวจความสัมพันธ์ระหว่าง phenotypes ผิวหนังและสายพันธุ์เอนเทอโรเพื่อให้หลักฐานในการวินิจฉัยทางคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลายข้อ จำกัด ของการศึกษานี้สรุปได้ดังนี้ ( 1 ) เด็ก maculopapular ผื่นมากกว่าเว็บไซต์ที่นอกจากนี้ยังเล็กอาจจะถือว่าเป็น bullous มีไวรัส exanthems ไปสู่ underrepresentation ระหว่างกลุ่มผื่นเล็ก ๆ ( 2 ) เด็กที่พัฒนาโรคผิวหนังในขั้นตอนต่อมาของการติดเชื้ออาจจะในการประชุมถ้าพวกเขาไม่ได้รับการรักษา หรือถ้าพวกเขาออกจากโรงพยาบาลแต่เช้า ( 3 ) จำนวนผู้ป่วยที่ค่อนข้างเล็ก เนื่องจากระยะเวลาการระบาดในระยะสั้น การสอบสวนเพิ่มเติม ด้วยการขยายขนาดจะต้องศึกษาเพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างฟีโนไทป์ผิวหนังและเอนเทอโรไวรัสสายพันธุ์ เพื่อให้หลักฐานในการวินิจฉัยทางคลินิก