1.1. The sustainable cityThere is n

1.1. The sustainable city
There is no accepted definition of a sustainable city, and as it happened with the concept of sustainable development, many interpretations exist of which characteristics a city should present to be considered sustainable, and many are the criteria and indicators developed to assess them. They often include aspects of urban planning and community development (see www.rec.org).

Some cities have been developing their own sustainability indicators, to try and measure quality of life issues in a meaningful way. This has usually been done as a result of Local Agenda 21 consultations or in response to national government guidelines.2 Beside environmental criteria (water and energy saving, waste recycling, transportation, etc.), quality of life issues are central to all the various definitions of a sustainable city. Aspects such as “amount of public green spaces per inhabitant”, “public parks” and “recreation areas” are often mentioned as important factors to make the city liveable, pleasant and attractive for its citizens.

It is strongly believed that developing more sustainable cities is not just about improving the abiotic and biotic aspects of urban life, it is also about the social aspects of city life, that is—among others—about people’s satisfaction, experiences and perceptions of the quality of their everyday environments (see also Beer, 1994). In the context of this study, the relation between urban parks and city sustainability is addressed through the investigation of the value of urban nature as provider of social services essential to the quality of human life, which in turn is a key component of sustainable development (see also Prescott-Allen, 1991). Fig. 1 illustrates the conceptual links and relationship assumed between urban park and city sustainability.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1. เมืองยั่งยืน
มีคำจำกัดความไม่ยอมรับของเมืองอย่างยั่งยืน และมันเกิดขึ้นกับแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืน อยู่ตีความในลักษณะที่เมืองควรนำไปพิจารณาอย่างยั่งยืน และ โดยมากมีเกณฑ์และตัวบ่งชี้ที่พัฒนาขึ้นเพื่อประเมินให้ พวกเขามักจะรวมถึงด้านการวางผังเมืองและพัฒนาชุมชน (ดู wwwrec.org).

Some เมืองมีการพัฒนาตนเองอย่างยั่งยืนตัวบ่งชี้ วัดปัญหาคุณภาพชีวิตในทางที่มีความหมาย และพยายาม นี้มักจะทำ จากการให้คำปรึกษากับวาระ 21 ท้องถิ่น หรือในรัฐบาลแห่งชาติ guidelines.2 ข้างเงื่อนไขสิ่งแวดล้อม (น้ำและประหยัดพลังงาน ขยะรีไซเคิล ขนส่ง ฯลฯ), ปัญหาคุณภาพชีวิตเป็นศูนย์กลางคำนิยามต่าง ๆ ของเมืองอย่างยั่งยืน ด้านเช่น "จำนวนพื้นที่สีเขียวสาธารณะต่อ inhabitant" "สวนสาธารณะ" และ "กาย" มักจะกล่าวถึงเป็นปัจจัยสำคัญที่จะทำให้การเมืองปลูกฝังที่ดี เลิศ และน่าสนใจสำหรับพลเมืองของ

ขอเชื่อว่า พัฒนาเมืองอย่างยั่งยืนคือไม่เพียงปรับปรุงด้าน biotic และ abiotic ชีวิตเมือง มีเกี่ยวกับด้านสังคมชีวิต คือ — หมู่คนอื่น ๆ — เกี่ยวกับประชาชนพึงพอใจ ประสบการณ์ และภาพลักษณ์ของคุณภาพของสภาพแวดล้อมของพวกเขาทุกวัน (ดูเบียร์ 1994) ในบริบทของการศึกษานี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเมืองสวนและความยั่งยืนของเมืองถูกส่งผ่านการตรวจสอบค่าของธรรมชาติเมืองเป็นผู้ให้บริการสังคมที่จำเป็นเพื่อคุณภาพของชีวิตมนุษย์ ซึ่งเป็นส่วนประกอบสำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืน (ดูโรงแรมเพรสคอตต์อัลเลน 1991) Fig. 1 แสดงให้เห็นการเชื่อมโยงแนวคิดและความสัมพันธ์ที่สมมติระหว่างสวนเมืองและเมืองอย่างยั่งยืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 เมืองที่ยั่งยืน
ไม่มีคำนิยามที่ยอมรับของเมืองที่ยั่งยืนและเป็นที่มันเกิดขึ้นกับแนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืนการตีความมากอยู่ที่ลักษณะของเมืองที่ควรจะนำเสนอให้ได้รับการพิจารณาอย่างยั่งยืนและจำนวนมากมีการเกณฑ์และตัวชี้วัดการพัฒนาที่จะประเมินพวกเขา . พวกเขามักจะมีแง่มุมของการวางผังเมืองและการพัฒนาชุมชน (ดู www.rec.org) เมืองบางคนได้รับการพัฒนาตัวชี้วัดความยั่งยืนของตัวเองและพยายามวัดคุณภาพของปัญหาชีวิตในทางความหมาย นี้ได้รับการมักจะทำเป็นผลมาจากท้องถิ่นวาระที่ 21 การปรึกษาหารือหรือในการตอบสนองต่อ guidelines.2 รัฐบาลแห่งชาติข้างเกณฑ์ด้านสิ่งแวดล้อม (น้ำและการประหยัดพลังงานรีไซเคิลขยะ, การขนส่งและอื่น ๆ ) ที่มีคุณภาพของปัญหาชีวิตเป็นศูนย์กลางต่างๆ นิยามของเมืองอย่างยั่งยืน ด้านเช่น "จำนวนของพื้นที่สีเขียวสาธารณะต่อประชากร", "สวนสาธารณะ" และ "พื้นที่นันทนาการ" ที่กล่าวถึงก็มักจะเป็นปัจจัยสำคัญที่จะทำให้เมืองน่าอยู่น่ารื่นรมย์และน่าสนใจสำหรับประชาชนมีความเชื่อมั่นว่าการพัฒนาเมืองที่ยั่งยืนมากขึ้น ไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการปรับปรุงด้านกายภาพและสิ่งมีชีวิตของชีวิตในเมืองก็ยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับแง่มุมทางสังคมของชีวิตในเมืองที่เป็นในหมู่คนอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับความพึงพอใจของประสบการณ์ของผู้คนและการรับรู้ที่มีคุณภาพของสภาพแวดล้อมในชีวิตประจำวันของพวกเขา (ดูยังเบียร์, 1994) ในบริบทของการศึกษาครั้งนี้ความสัมพันธ์ระหว่างสวนสาธารณะในเมืองและความยั่งยืนเมืองที่ถูกส่งผ่านการตรวจสอบของมูลค่าของธรรมชาติในเมืองเป็นผู้ให้บริการทางสังคมที่จำเป็นต่อคุณภาพชีวิตของมนุษย์ซึ่งเป็นองค์ประกอบสำคัญของการพัฒนาอย่างยั่งยืน ( เห็นเพรสคอทท์-อัลเลน, 1991) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงความคิดและความสัมพันธ์ระหว่างสันนิษฐานว่าสวนสาธารณะในเมืองและความยั่งยืนของเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 . เมืองที่ยั่งยืน
ไม่มียอมรับคำนิยามของเมืองอย่างยั่งยืน และเมื่อมันเกิดขึ้นกับแนวคิดของการพัฒนาที่ยั่งยืน การตีความ ซึ่งมีอยู่หลายลักษณะเมืองควรปัจจุบันถือว่า ยั่งยืน และมีเกณฑ์และตัวชี้วัดที่พัฒนาขึ้นเพื่อประเมินพวกเขา พวกเขามักจะมีลักษณะการวางผังเมืองและชุมชน ( ดูที่ www .rec.org ) .

บางเมืองได้พัฒนาตัวบ่งชี้ความยั่งยืนของตนเอง พยายามที่จะวัดคุณภาพของปัญหาชีวิตที่มีความหมายในทาง นี้มักจะมีการทำผลการประชุมหารือท้องถิ่น 21 หรือในการตอบสนองต่อแนวทางรัฐบาลแห่งชาติ 2 ข้างเกณฑ์สิ่งแวดล้อม ( น้ำและประหยัดพลังงาน รีไซเคิล ขยะ การขนส่ง ฯลฯ )คุณภาพของปัญหาชีวิต มีกลางทั้งหมดคำนิยามต่าง ๆของเมืองที่ยั่งยืน ด้าน เช่น ปริมาณพื้นที่สีเขียวต่อ " สาธารณะ " , " สวนสาธารณะ " และ " พื้นที่ " นันทนาการมักจะกล่าวถึงเป็นปัจจัยสำคัญที่จะสร้างเมืองน่าอยู่ สวยงาม และน่าสนใจสำหรับประชาชน .

ก็ขอเชื่อว่า การพัฒนาที่ยั่งยืนในเมืองมากขึ้นไม่ได้เป็นเพียงเกี่ยวกับการปรับปรุงด้านการมีชีวิตและไม่มีชีวิตของชีวิตในเมือง มันยังเกี่ยวกับด้านสังคมของชีวิตในเมืองที่เป็นหมู่คนอื่น ๆเกี่ยวกับความพึงพอใจของประชาชน และประสบการณ์การรับรู้คุณภาพของสภาพแวดล้อมของพวกเขาทุกวัน ( เห็นเบียร์ , 1994 ) ในบริบทของการศึกษานี้ความสัมพันธ์ระหว่างสวนสาธารณะและความยั่งยืนของเมืองระบุผ่านการตรวจสอบคุณค่าของเมืองธรรมชาติเป็นผู้ให้บริการของการบริการที่จำเป็นเพื่อคุณภาพชีวิตของมนุษย์ในสังคม ซึ่งจะเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของการพัฒนาที่ยั่งยืน ( เห็นเพรสคอตต์ อัลเลน , 1991 ) รูปที่ 1 แสดงให้เห็นถึงการเชื่อมโยงแนวคิดและความสัมพันธ์ระหว่างปาร์คเมืองสมมุติและความยั่งยืนของเมือง