Chapter 314 – Returning to Su Manor

Chapter 314 – Returning to Su Manor (14)

However, in a split second, Su Qing’s complexion became deathly white. Wherefore would she still have a trace of bashfulness? That pair of clear, cold and beautiful eyes were opened wide, rigidly staring at His Highness Prince Jin. Her eyes were full of disbelief.

“What, what are you saying? The person your Highness wanted to see, isn’t it Qing’er?” The corner of Su Zian’s mouth stiffened, muttering the words.

He felt his own brain going completely blank. He was as stiff as an iron rod, simply incapable of thinking anymore.

Nangong Liuyun harshly tossed the teacup onto the table, with a frown he coldly said: “This king doesn’t care about your Qing’er or Zhuo’er (1). Do you still remember what this king said before?”

“Your Highness said, ‘you should call your daughter to come over’…” Su Zian rigidly recalled, only he found that his brain’s reaction was very slow, it was wooden and blank.

“In that case, what was it that you did?” Nangong Liuyun impatiently berated, “The person this king wanted to see is a certain young lady in your home. You called over a random, starry-eyed, infatuated flower to deal with this king? Su Zian, you have great courage.”

Disordered, random, flower, starry-eyed infatuated? Su Qing’s normally pale face immediately became so white as to lack all color. Her body was as stiff as iron, like a wooden board sticking out from a pile, unmoving.

His Highness Prince Jin had actually said she was starry-eyed and infatuated…starry-eyed and infatuated…

These two words circled around in Su Qing’s mind uninterrupted, they expanded then magnified endlessly, and again they enlarged…

Su Jingyu and Madam Su were also stupefied. They foolishly and blankly stared at His Highness Prince Jin. Seeing His Highness’s anger, even a trace of chill appeared in their hearts .

Su Jingyu summoned up his courage and trembled uncontrollably as he asked: “Your, Your Highness, isn’t Qing’er the person you wanted to see? Aren’t you and Qing’er…”

“Are we what?” A frosty light flashed through Nangong Liuyun’s eyes.

Su Jingyu nervously swallowed some saliva, at last summoning his courage, he asked in a whisper: “The person you want to marry…Could it be she isn’t Qing’er?”

Having heard what was said, Nangong Liuyun at first was startled, then he was once again irritated.

With a ridiculing and sarcastic manner, he pointed at Su Qing, saying in genuine disbelief: “Are you all insane? Bringing this kind of starry-eyed, infatuated idiot to be placed on equal terms with this king? In you people’s eyes, this king is just like a blind person? Su Zian! You have great courage!”

Having heard these words, Su Zian didn’t have the mind to bother with other stuff, as he immediately kneeled in fear and trepidation: “Your Highness, please calm down, Your Highness, please calm down ah! It was all because this useless person is ignorant. Having heard some nonsense from outside, and just took it as truth. I hope Your Highness will be magnanimous, you must by all means calm down.”

Momentarily, Su Qing’s entire person was stupefied.

If was said that just a moment ago she still had a little delusion regarding His Highness Prince Jin, then now, her beautiful dream was thoroughly smashed into pieces. Moreover, it would never be put back together.

She thought it over countless times, no matter what, she could not imagine that in His Highness Prince Jin’s eyes, unexpectedly, she was this kind of person….starry-eyed, infatuated, idiot, a waste…Weren’t these labels belonging exclusively to Su Luo? How did it get stuck onto her body?

Su Qing wanted to cry, but found her own brain dazed and stunned, not even one tear would fall out. She merely felt stupid and stood there blankly. The surrounding atmosphere made her feel suffocated, it was so oppressive that she nearly fainted.

She stupidly stared at His Highness Prince Jin, whereas the receiving party regarded her as a pair of worn out shoes. In his eyes, she was actually nothing…But just a moment ago, she still was hoping that this callous, fickle man would love her at first sight.

Ha ha, she really was too stupid and had too high an opinion of herself. This kind of man, why would he stop and stay because of a woman? How could it be possible!

Nangong Liuyun stingily didn’t even glance at Su Qing, his indifferent expression swept towards Su Zian.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 314 - กลับไปซู Manor (14) อย่างไรก็ตามในแยกที่สองผิวซูชิงกลายเป็นสีขาวเหมือนคนตาย เพราะฉะนั้นเธอจะยังคงมีร่องรอยของความอายหรือไม่? คู่ของตาที่ชัดเจนเย็นและสวยงามที่เปิดกว้างอย่างเหนียวแน่นจ้องมองที่เสด็จเจ้าชายจิน ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ. "สิ่งที่สิ่งที่คุณพูด? บุคคลที่ทรงคุณอยากจะเห็นมันไม่ได้เป็น Qing'er? "มุมปากของซูเซียนของตัวแข็งทื่อพึมพำคำ. เขารู้สึกว่าสมองของเขาเองจะว่างเปล่าอย่างสมบูรณ์ เขาเป็นคนที่แข็งเป็นก้านเหล็กเพียงแค่ความสามารถในการคิดอีกต่อไป. Nangong Liuyun อย่างรุนแรงโยนถ้วยน้ำชาลงบนโต๊ะพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างเย็นชาเขากล่าวว่า "พระมหากษัตริย์นี้ไม่ได้เกี่ยวกับการดูแล Qing'er หรือ Zhuo'er ของคุณ (1 ) คุณยังจำสิ่งที่กษัตริย์กล่าวว่าก่อนหรือไม่ " " ใต้ฝ่าพระบาทกล่าวว่า 'คุณควรจะเรียกลูกสาวของคุณจะมา' ... "ซูเซียนอย่างเหนียวแน่นจำเดียวที่เขาพบว่าปฏิกิริยาของสมองของเขาก็ช้ามากมันเป็นไม้และว่างเปล่า"ในกรณีที่มันเป็นสิ่งที่ว่าคุณไม่?" Nangong Liuyun อดทนตวาด "คนกษัตริย์นี้อยากจะเห็นเป็นหญิงสาวบางอย่างในบ้านของคุณ คุณเรียกว่าผ่านการสุ่มแจ่มจรัสตาดอกไม้หลงใหลในการจัดการกับกษัตริย์นี้หรือไม่? ซูเซียนคุณมีความกล้าหาญที่ดี. " ระเบียบสุ่ม, ดอกไม้, แจ่มจรัสตาหลง? ใบหน้าปกติซีดซูชิงทันทีกลายเป็นสีขาวเพื่อให้เป็นไปขาดทุกสี ร่างกายของเธอเป็นแข็งเป็นเหล็กเหมือนไม้กระดานยื่นออกมาจากกอง unmoving. เสด็จเจ้าชายจินได้จริงบอกว่าเธอเป็นแจ่มจรัสตาและหลงใหล ... แจ่มจรัสตาและหลงใหล ... เหล่านี้สองคำวงกลมรอบในใจซูชิง อย่างต่อเนื่องพวกเขาขยายภาพขยายแล้วอย่างไม่มีที่สิ้นสุดและอีกครั้งที่พวกเขาขยาย ... ซู Jingyu และมาดามซูยังมึนงง พวกเขาโง่เขลาและ blankly จ้องที่เสด็จเจ้าชายจิน เห็นความโกรธสมเด็จของเขาแม้แต่ร่องรอยของเย็นปรากฏอยู่ในหัวใจของพวกเขา. ซู Jingyu เรียกถึงความกล้าหาญของเขาและตัวสั่นอย่างบ้าคลั่งในขณะที่เขาถามว่า "คุณใต้ฝ่าพระบาทไม่ได้ Qing'er คนที่คุณอยากจะเห็น? คุณไม่และ Qing'er ... " แสงประกายหนาวผ่านสายตา Nangong Liuyun ของ" เรามีอะไร? ". ซู Jingyu ประหม่ากลืนน้ำลายบางที่สุดท้ายที่เรียกความกล้าหาญของเขาเขาถามในกระซิบ:" บุคคลที่คุณต้องการ แต่งงาน ... มันอาจจะเป็นเธอจะไม่ Qing'er? " เมื่อได้ยินสิ่งที่ถูกกล่าวว่า Nangong Liuyun ในตอนแรกก็ต้องสะดุ้งแล้วเขาอีกครั้งระคายเคือง. ด้วยยั่วเย้าและลักษณะเหน็บแนมเขาชี้ไปที่ซูชิงพูดของแท้ ปฏิเสธ: "คุณทุกคนบ้า? นำชนิดของคนบ้าแจ่มจรัสตา, หลงนี้เพื่อนำไปวางไว้ที่เท่าเทียมกันกับกษัตริย์นี้หรือไม่? ในสายตาของคนที่คุณของพระมหากษัตริย์นี้เป็นเช่นเดียวกับคนตาบอด ซูเซียน! คุณมีความกล้าหาญมาก " เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ซูเซียนไม่ได้มีความคิดที่จะรำคาญกับสิ่งอื่น ๆ ในขณะที่เขาคุกเข่าทันทีในความกลัวและความกังวลใจ" ใต้ฝ่าพระบาทโปรดสงบลงใต้ฝ่าพระบาทโปรดสงบลง ah! มันเป็นเพราะคนที่ไร้ประโยชน์จะไม่รู้ เมื่อได้ยินเรื่องไร้สาระบางอย่างจากภายนอกและเพียงแค่เอามันเป็นความจริง ฉันหวังว่าใต้ฝ่าพระบาทจะใจกว้างคุณต้องโดยทั้งหมดหมายความว่าสงบลง. " ชั่วขณะคนทั้งซูชิงถูกตะลึง. ถ้าบอกว่ารอสักครู่ที่ผ่านมาเธอยังคงมีความเข้าใจผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ เกี่ยวกับการเสด็จเจ้าชายจินแล้วตอนนี้ของเธอ ฝันที่สวยงามซึ่งได้ถูกทุบให้ละเอียดเป็นชิ้น นอกจากนี้ยังจะไม่ถูกนำกลับมารวมกัน. เธอคิดว่ามันมากกว่านับครั้งไม่ถ้วนไม่ว่าสิ่งที่เธอไม่สามารถจินตนาการได้ว่าในสายตาเสด็จเจ้าชายจินจู่ ๆ เธอเป็นคนประเภทนี้ ... .starry ตาหลง, คนบ้า เสีย ... ไม่ได้ป้ายชื่อเหล่านี้เป็นเฉพาะกับซู Luo? วิธีการมันจะติดอยู่บนร่างกายของเธอ? ซูชิงอยากจะร้องไห้ แต่ก็พบว่าสมองของเธอเองมึนงงและตะลึงไม่ได้ฉีกขาดอย่างใดอย่างหนึ่งจะตกออก เธอเพียง แต่รู้สึกโง่และยืนอยู่ที่นั่น blankly บรรยากาศโดยรอบทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่ออกก็คือเพื่อกดขี่ว่าเธอเกือบจะเป็นลม. เธอโง่จ้องที่เสด็จเจ้าชายจินในขณะที่บุคคลที่ได้รับการยกย่องให้เธอเป็นคู่ของรองเท้าที่สวมใส่ออก ในสายตาของเธอก็ไม่มีอะไรจริง ... แต่รอสักครู่ที่ผ่านมาเธอยังคงหวังว่าใจแข็งคนไม่แน่นอนนี้จะรักเธอตั้งแต่แรกเห็น. ฮ่าเธอจริงๆโง่เกินไปและมีสูงเกินไปความเห็นของตัวเอง ชนิดของชายคนนี้ทำไมเขาจะหยุดและอยู่เพราะผู้หญิง? มันจะเป็นไปได้! Nangong Liuyun ห่วยแตกไม่ได้แม้กระทั่งเหลือบซูชิงแสดงออกไม่แยแสเขากวาดไปทางซูเซียน